Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.03.2018, Page 31

með stórkostlegri uppbyggingu hern-
aðarmáttar á svæðinu (þrjú flugmóð-
urskip með tugi fylgdarherskipa voru
send þangað) ásamt hótunum um að
allt væri uppi á borði, jafnvel það að
leggja Norður-Kóreu í rúst, hefðu gert
útslagið. Þessi óvenjulega staðfesta
hefði ráðið sinnaskiptum Kim Jong-un.
Skömmu síðar var upplýst að Donald
Trump forseti væri tilbúinn að eiga
umbeðinn fund með Kim Jong-un og
stefnt væri að því að hann yrði ekki
seinna en í maí n.k. Ekki hefði þó enn
verið ákveðið hvar fundurinn yrði.
Of gott til að vera satt?
Þetta voru mikil tíðindi. Og það er ekki
að undra að yfirvöld og íbúar í Suður-
Kóreu taki þeim fagnandi og kjósi í
senn að trúa þeim og leggja í þau mikla
merkingu. Það mundu margir eiga um
sárt að binda færu „kóreumálin“ á
versta veg. Engir eiga jafn mikið undir
og íbúarnir á skaganum sjálfum. Þar
er um sjálfa tilveruna að tefla.
En um leið og góður skilningur er á
því að sunnanmenn grípi fljótt og fast í
„útrétta sáttarhönd“ frá norðri, sýnir
sagan að vera má að fátt sé enn fast í
þeirri sáttarhendi.
Þegar fréttir bárust um það, fáum
vikum fyrir Vetrarólympíuleika, að
Kim Jong-un hefði samþykkt að lið
Norður- og Suður-Kóreu kepptu þar
sem eitt lið, var rætt um það sem stór-
brotið jákvætt merki í samskiptum
„þjóðanna“. En þegar litið var um öxl
rifjaðist upp að þetta var fjarri því að
vera í fyrsta sinn sem þessi tilhögun
var höfð.
Og aldrei hefði hún haft meira en
smávægileg og tímabundin jákvæð
áhrif á samskipti landanna, og alls eng-
in áhrif á umgengni valdaklíkunnar í
Pyongyang við undirsáta sína í land-
Kim Jong-un myndi þar samþykkja að
eftirlitsmenn S.þ. fengju óheftan að-
gang að framleiðslusvæðum kjarn-
orkuáætlana Norður-Kóreu og hann
þyrfti að auki að hafa undirritaða
kaskótryggingu frá Xi Jinping forseta
Kína um að slíkt eftirlit myndi ganga
snurðulaust fyrir sig. Xi forseti fagnaði
í gær fyrrnefndum tíðindum og ekki
síst þeim að Trump hefði samþykkt að
hitta leiðtoga Norður-Kóreu augliti til
auglitis. Það er til þess fallið að ýta
undir vonir um árangur.
Ef fyrrnefnd skilyrði ganga eftir
væri erfitt að neita því að Donald
Trump hefði unnið mikið og sögulegt
afrek.
En hann verður að vera sér fyllilega
meðvitandi um að enn sem komið er
gildir kál-reglan í þessu máli. Kálið er
ekki sopið þótt í ausuna sé komið. Og
því miður er enn of fljótt að halda því
fram að kálið sé komið í ausuna.
En sennilega er þó óhætt að trúa því
að það sé tekið til við að kortleggja
leiðina með kálið í ausuna.
Það er þó altént byrjunin.
inu. (Þjóðarframleiðsla á mann í Norð-
ur-Kóreu er sögð um 580 dollarar á
mann en 54.000 dollarar á mann á Ís-
landi og er í umræðunni þar iðulega
talin sýna að efnahagur landsins sé í
rúst!)
Sum spor hræða,
en sum gefa von
Þeir Bush yngri og Clinton forsetar
beittu auknum efnahagsþvingunum á
Norður-Kóreu um hríð og tóku svo upp
samningaviðræður í framhaldinu við
Kim Jong-il, föður núverandi einræð-
isherra um að stöðva alla tilburði hans
til að koma sér upp kjarnorku-
sprengjum. Obama forseti bætti engu
við „árangur“ þessara tveggja fyr-
irrennara sinna og niðurstaðan varð sú
að Norður-Kórea hafði þrátt fyrir
eymd og stundum hungursneyð, náð að
koma sér upp búri kjarnorkuvopna.
Sú saga segir okkur að nokkrar líkur
hljóti að standa til þess að Trump
kunni að ríða magurri meri frá topp-
fundunum í maí. Hann þyrfti því að
hafa það tryggt fyrir slíkan fund að
Morgunblaðið/RAX
’
Tilefni á borð við það sem
notað var núna, ósmekklegt
og óviðeigandi pólitískt sprikl
lögmanns í dómsal, þar sem
hann gerði í senn lítið úr sjálfum
sér og dómstólnum, getur aldrei
komið til álita sem grundvöllur
tillögu um vantraust.
11.3. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31