Morgunblaðið - 02.06.2018, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. JÚNÍ 2018
friður og samheldni ríkja, þar er
gott að vera.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég mann sem var ekki ein-
ungis föðurbróðir minn heldur
átti stóran þátt í að móta mig.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og
blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Elsku Doddi, hafðu þökk fyrir
allt og allt. Elsku Guðrún, megi
góður Guð standa með þér og
þínum.
Þorbjörg Jónsdóttir (Obba).
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðmundsson)
Þetta kvæði kom upp í huga
minn er ég frétti af andláti föður-
bróður míns Þormóðs Sturluson-
ar. Þrátt fyrir að Þormóður væri
föðurbróðir minn vorum við
nærri því að vera aldir upp sam-
an, en hann var 13 árum eldri en
ég. Þormóður fæddist 27. desem-
ber 1935 á Fljótshólum í Flóa.
Foreldrar hans voru Sturla Jóns-
son, bóndi á Fljótshólum, og Sig-
ríður Einarsdóttir húsfreyja.
Þormóður var yngstur níu syst-
kina en átta þeirra komust til full-
orðinsára. Þormóður er síðastur
þessa systkinahóps sem yfirgefur
þessa jarðvist. Þormóður tók við
búi með móður sinni eftir andlát
föður hans árið 1953 en faðir
minn Jón Sturluson hafði þá
stofnað nýbýli á helmingi jarðar-
innar Fljótshóla. Þeir bræður
ráku saman félagsbú til ársins
1980 er faðir minn brá búi og
flutti til Reykjavíkur. Eins og ég
skrifaði hér fyrr vorum við Þor-
móður næstum eins og bræður en
ég var elstur minna systkina og
fannst þar af leiðandi Þormóður
standa næst mér. Af og til þótti
föður mínum nóg um hversu
hændur ég var að Þormóði. Þor-
móður kvæntist eiginkonu sinni
Guðrúnu Jóhannesdóttur árið
1965, en það var sama ár og ég
flutti frá Fljótshólum. Þormóður
var bóndi af guðs náð, undi sér vel
við húsdýrahald og ræktun túna
og garðávaxta. Þormóður og
Guðrún eignuðust fjögur mann-
vænleg börn en þau eru Sigríður
fædd 1966, Jóhannes fæddur
1967, Pálmi fæddur 1970 og
Sturla fæddur 1978. Sturla hefur
nú tekið við búi á Fljótshólum og
rekur þar stórbú með mjólkur- og
grænmetisframleiðslu í stórum
stíl. Þormóður var maður rólegur
í fasi, góðviljaður. Hann var ekki
sá sem sóttist eftir titlum, studdi
við bakið á sinni fjölskyldu og
undi vel við sitt í sveitinni sinni.
Aldrei heyrði ég Þormóð tala illa
um nokkurn mann en hann var
næmur á sérkenni hvers og eins
og gat gert góðlátlegt grín að
samferðafólki, mér sem öðrum.
Þormóður hafði góða söngrödd,
söng tenór í kirkjukór Gaulverja-
bæjarkirkju og í kvartett sem
fjórir bændur í Gaulverjabæjar-
hreppi stofnuðu og kölluðu
bændakvartettinn. Síðustu árin
hafa verið Þormóði mínum erfið
og sorglegt að sjá þennan hrausta
og sívinnandi mann verða ör-
kumla og hjálparþurfi af sínum
sjúkdómi. Hann var heppinn að
hafa eiginkonu sína Guðrúnu
ásamt syni og tengdadóttur við
hlið sér eins lengi og stætt var, en
að lokum mátti hann játa sig sigr-
aðan og flytjast á hjúkrunarheim-
ili þar sem hann andaðist aðfara-
nótt 16. maí. Ég vil þakka
Þormóði fyrir að fá að verða sam-
ferða honum gegnum lífið öll
þessi ár þrátt fyrir að Atlantshaf-
ið hafi skilið okkur að síðustu 22
árin. Haf þú þökk fyrir allt, kæri
frændi, og Guð blessi minningu
þína.
Sturla Jónsson.
✝ Jóhanna BjörkGuðmundsdótt-
ir fæddist á Hösk-
uldsstöðum í Breið-
dal 12. febrúar
1956. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Dyngju, Egils-
stöðum, 15. maí
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmund-
ur Jónsson frá
Höskuldsstöðum í Breiðdal, f.
11.12. 1917, d. 1.4. 2001, og
Málfríður Hrólfsdóttir frá Hall-
bjarnarstöðum í Skriðdal, f.
24.6. 1925, d. 3.1. 2014. Þau
giftust 8.9. 1946 og bjuggu að
Höskuldsstöðum í Breiðdal frá
1945-1984 en fluttu þá til Egils-
staða.
Systkini Jóhönnu eru: Jó-
hann Hrólfur, f. 17.10. 1945,
kvæntur Sveinbjörgu
Sveinsbjörnsdóttur, f. 28.11.
1951. Sigríður Guðbjörg, f.
15.1. 1947, gift Ægi Krist-
inssyni, f. 8.2. 1943. Katrín Þor-
gerður, f. 12.4. 1948, gift Unn-
ari Magnússyni, f. 3.8. 1943, d.
25.7. 2016. Svavar Magnús, f.
16.8. 1949, kvæntur Steinvöru
Einarsdóttur, f. 21.9. 1952, Jón
stöðum í stórum systkinahópi
og gekk í grunnskóla í Staðar-
borg. Var í Alþýðuskólanum á
Eiðum veturna 1971-72 og 72-
73. Vann ýmis verslunar- og
verkamannastörf fyrstu árin.
Svo byrjaði hún meðfram fisk-
vinnslu að reikna út bónus-
greiðslur sem síðar varð fullt
skrifstofustarf. Árið 1986 hóf
hún störf á skrifstofu Breið-
dalshrepps og var í því starfi
þar til þau hjónin fluttu til
Egilsstaða 1996. Þá starfaði
hún hjá endurskoðunarfyrir-
tækinu KPMG og vann þar alla
tíð síðan. Jóhanna starfaði mik-
ið að félags- og stjórnmálum.
Var í verkalýðsbaráttu, Rauða
krossinum og kvenfélaginu á
Breiðdalsvík. Hún sat í sveit-
arstjórn Breiðdalshrepps og
var í stjórn Hraðfrystihúss
Breiðdælinga. Var alla tíð mjög
virk í starfi Framsóknarflokks-
ins bæði á Austurlandi og á
landsvísu og sat m.a. í mið-
stjórn flokksins. Hún var virk í
ungmennafélagsstarfi og tók
þátt í mörgum sumarhátíðum
hjá ÚÍA ásamt undirbúningi
fyrir Landsmót. Tók þátt í TAK
(Tengslanet austfirskra
kvenna). Hin síðari ár var það
Rótarý sem átti hug hennar all-
an og Flakkarar (félag húsbíla-
eigenda) ásamt kínaskák með
góðum vinkonuhóp.
Útför Jóhönnu Bjarkar fer
fram frá Egilsstaðakirkju í dag,
2. júní 2018, klukkan 11.
Steinar, f. 22.11.
1951, kvæntur Erlu
Sigurðardóttur, f.
15.9. 1956. Ari
Bergsveinn, f. 24.6.
1953, kvæntur
Jónu Margeirs-
dóttur, f. 26.10.
1957. Ásta Sólrún,
f. 24.4. 1958,
Guðný Helga, f.
18.3. 1961, gift
Guðmundi Elíssyni,
f. 22.10. 1944.
Jóhanna giftist 31.12. 1979
Hirti Þór Ágústssyni, f. 13.11.
1952, en þau hófu sambúð 1973
í Sætúni á Breiðdalsvík, árið
1975 fluttu þau í tvíbýli að Sel-
nesi 36 sem þau byggðu ásamt
tengdaforeldrum og bjuggu þar
til 1996 er þau fluttu til Egils-
staða.
Synir Jóhönnu og Hjartar
eru: 1) Atli Vilhelm Hjartarson,
f. 18.2. 1974, kvæntur Ingu Rós
Unnarsdóttur, f. 7.7. 1977. Syn-
ir þeirra eru Unnar Birkir
Árnason, Ágúst Ægir Atlason
og Hjörtur Hrafn Atlason.
2) Kjartan Ottó Hjartarson, f.
28.8. 1979, kvæntur Önnu Lóu
Sveinsdóttur, f. 5.6. 1980.
Jóhanna ólst upp á Höskulds-
Alltaf hlý var höndin þín.
Hjartalagið líka.
Kveð ég þig nú, konan mín
kærleiksríka.
Þinn
Hjörtur.
Ég veit ekki hvers skal helst
minnast því það er af svo
mörgu að taka og ómögulegt að
gera því öllu skil hér í nokkrum
orðum en ætla hér að skrifa
niður tilvitnanir úr dagatalinu
eftir Helen Exley sem þú fékkst
frá okkur og var þér svo kært:
Leyf mér að þakka þér fyrir öll
skiptin sem ég gleymdi að
þakka þér – er ég tók ást þína
sem sjálfsagða og þolinmæðina
og fyrirgefninguna. Þú ert
mamman sem allir vildu eiga.
Þakka þér fyrir þúsundir góðra
minninga sem ég byggði líf mitt
á. Þau mikilvægu sannindi sem
þú kenndir mér voru gefin svo
hljóðlega að ég varð þess aldrei
var. Líf þitt var svo fullt – og
samt var ævinlega þar rúm fyr-
ir ættingja og vini. Fyrst núna
er að renna upp fyrir okkur
hverju þú fórnaðir fyrir okkur.
Allt sem þú umbarst. Allt sem
þú fyrirgafst. Af öllum mæðrum
heimsins, hve dásamlegt að þú
skyldir vera móðir mín. Það
vildi ég að allir í heiminum ættu
mömmu eins og þig. Þú varst
styrkur minn, fjársjóður minn
og vinur minn – kletturinn sem
hefur ekki haggast öll þessi ár.
Mín kæra, ástkæra móðir.
Þakka þér. Líf þitt skipti meira
máli en þú gerðir þér grein fyr-
ir. Fyrir mig og alla hina sem
þekktu þig. Mæður deyja aldr-
ei. Þær setja upp heimili í
hjarta barna sinna og lifa þar
alla tíð.
Atli Vilhelm, Inga Rós
og ömmugullin Unnar
Birkir, Ágúst Ægir og
Hjörtur Hrafn.
Þá er þessu stríði elsku Jó-
hönnu okkar lokið, við höfum
lengi vitað að hverju stefndi. Þú
tókst veikindum þínum með
miklu æðruleysi og reisn, aldrei
heyrðist þú kvarta, sagðir:
„Þetta er bara svona.“
Ég kynntist Jóhönnu þegar
hún og Hjörtur bróðir minn
byrjuðu saman fyrir tæpum 50
árum og hefur ekki borið
skugga á okkar vinskap. Við
vorum ekki bara mágkonur
heldur líka mjög góðar vinkon-
ur. Oft voruð þið hjá okkur í
Reykjavík þegar samgöngur
voru erfiðari hér á árum áður
og ekki skroppið á milli lands-
hluta eins og í dag. Þú varst hjá
mér þegar þú eignaðist strák-
ana ykkar, og margar ferðir
fórum við til ykkar á Breið-
dalsvík, þegar þið bjugguð þar
á efri hæðinni á Selnesi 36 og
pabbi og mamma á þeirri neðri.
Það voru ógleymanlegar stundir
sem við áttum saman . Nú á
seinni árum eftir að börnin urðu
fullorðin, höfum við ferðast
mikið saman á húsbílunum og
farið lengri og styttri ferðir um
landið sem þú þekktir svo vel
og varst hafsjór af fróðleik um.
Þið Hjörtur voruð búin að fara
alla færa vegi á landinu, það var
ykkar áhugamál að ferðast um
fallega landið okkar. Svo fóruð
þið gjarnan á harmonikkuböllin,
þú hafðir yndi af harmonikku-
tónlist.
Þú varst fagurkeri á svo
mörgum sviðum, ég hef til
dæmis ekki séð fallegri handa-
vinnu, allt sem þú gerðir var
svo vandað og fallegt. Og ég
veit að þú varst afburðastarfs-
kraftur á þínu sviði og varst
vinsæl og eftirsótt í vinnu.
Þú starfaðir í stjórnmálum í
fjöldamörg ár og naust þar
virðingar og trausts. Börnin
mín og fjölskyldur þeirra þakka
fyrir að hafa fengið að kynnast
jafn frábærri konu og þér, alltaf
brosandi og í góðu skapi. Og nú
þegar ljúfir vindar vorsins hafa
borið sál þína til sólskinslands-
ins, þökkum við þér fyrir allt,
við Kristján og fjölskyldan öll,
vottum ykkur, elsku Hjörtur,
Atli, Inga og synir, Kjartan og
Anna Lóa, okkar dýpstu samúð.
Unnur Ágústsdóttir.
Minning þín er mikils virði,
mun um síðir þrautir lina.
Alltaf vildir bæta byrði,
bæði skyldmenna og vina.
Nú er ferð í hærri heima,
heldur burt úr jarðvist þinni.
Þig við biðjum guð að geyma
gæta þín í eilífðinni.
(Björn Þorsteinsson)
Okkur langar að minnast
með fáeinum orðum elskulegrar
vinkonu okkar Jóhönnu Bjarkar
Guðmundsdóttur sem lést langt
um aldur fram.
Okkar leiðir lágu fyrst og
fremst saman í Framsóknar-
flokknum um langt árabil. Sér-
staklega eru Einari Gunnari og
Guðmundi allar stundirnar kær-
ar sem þau áttu, ásamt fleiri, í
skipulagsnefnd flokksins, við
vinnu á framboðsreglum og
fleira. Heilu helgarnar fóru í
það starf og samstarfið og sam-
vinnan með eindæmum góð
enda var Jóhanna úrræðagóð og
ráðagóð.
Þá var ekki spurt um tíma
eða ferðalög, þau voru ákveðin í
að skila góðu verki og þar lá Jó-
hanna ekki á liði sínu og Hjört-
ur studdi sína konu.
Eftirminnilegar eru líka ferð-
irnar sem þau fóru á kjördæm-
isþingin þann tíma sem þau
voru að kynna sín störf í nefnd-
inni.
Þarna skapaðist afskaplega
góð vinátta sem náði líka til
maka og áttum við margar góð-
ar stundir með þeim Jóhönnu
og Hirti hvort sem var hittingur
í matarboðum eða útilegum eða
á vettvangi flokksins.
Fyrir þær stundir erum við
afskaplega þakklát og hefðum
viljað að þær yrðu fleiri.
Jóhanna greindist með illvíg-
an sjúkdóm fyrir rúmu ári sem
nú hefur lagt hana að velli.
Hún og Hjörtur tóku þessum
tíðindum af miklu æðruleysi og
nýttu tímann vel. Voru t.d. dug-
leg síðasta sumar að fara í úti-
legur á húsbílnum sínum er þau
dvöldu í Reykjavík meðan hún
var í meðferðum þar, fjarri sín-
um heimahögum og afkom-
endum.
Góð vinkona er kvödd og
söknuður okkar er mikill. Við
trúum því að henni hafi verið
ætluð önnur störf í Sumarland-
inu. Kannski að hóa saman
framsóknarmönnum þar til að
ræða pólitíkina.
Við sendum Hirti, fjölskyldu,
ættingjum og vinum innilegar
samúðarkveðjur og biðjum góð-
an guð að styrkja þau í sorg-
inni.
Í morgunljómann er lagt af stað.
Allt logar af dýrð, svo vítt sem er
séð.
Sléttan hún opnast sem óskrifað
blað,
Þar akur ei blettar, þar skyggir ei
tré.
(Einar Benediktsson)
Blessuð sé minning Jóhönnu
Bjarkar Guðmundsdóttur.
Einar Gunnar, Agnes Ásta,
Guðmundur og Ólafía.
Mig langar að minnast góðr-
ar vinkonu, Jóhönnu B. Guð-
mundsdóttur, í nokkrum orðum.
Jóhanna bjó hér á Egilsstöðum
í mörg ár, en var fædd og upp-
alin í Breiðdalnum og bjó þar
sín fyrstu hjúskaparár. Hún var
mikil fjölskyldukona, tók ung
saman við eftirlifandi eigin-
mann sinn og áttu þau hjón tvo
syni og barnabörn sem Jóhanna
var stolt af. Jóhönnu fannst
gaman að ferðast bæði innan-
lands og utan. Þau hjónin áttu
húsbíl sem var mikið notaður
frá því snemma á vorin og langt
fram á haust, oft var nóg að
skreppa inn í Hallormsstaðar-
skóg í góðu veðri með góðum
vinum. Hún var mikil hannyrða-
kona og bar heimili þeirra
hjóna þess falleg merki. Jó-
hanna var félagsmálakona, tók
ríkan þátt í alls konar fé-
lagsmálum á Breiðdalsvík og
var virk í starfi Framsóknar-
flokksins. Hér á Egilsstöðum
vorum við Jóhanna oft saman á
viðburðum hjá TAK – Tengsla-
neti austfirskra kvenna, sér-
staklega fyrir um áratug. m.a.
fórum við einungis tvær frá Eg-
ilsstöðum á viðburð á Breiðdals-
vík á þeim árum. Ég keyrði og
hún sagði mér sögur af fólki og
staðháttum úr sveitinni, enda
þekkti hún vel til og átti margt
frændfólk. Það var skemmtileg
ferð. Alltaf var Jóhanna boðin
og búin að aðstoða stjórn TAKs,
t.d. gerði hún ársreikning fé-
lagsins í nokkur ár og var fund-
arritari á aðalfundum. Hún
hvatti okkur yngri konurnar til
að taka óhræddar við áskor-
unum í félagslífi, öðruvísi mynd-
um við aldrei læra. Það kæmi
t.d. með reynslu að skrifa fund-
argerðir eða stjórna fundum.
Fyrir nokkrum árum stóð TAK
fyrir kennslu í Kínaskák hér á
Egilsstöðum, þar komu félagar
úr spilaklúbbi á Reyðarfirði til
að kenna. Það mættu nokkrar
konur, m.a. við Jóhanna. Upp
úr því stofnuðum við Egils-
staðakonur spilaklúbb, köllum
okkur Ásynjur og höfum spilað
hálfsmánaðarlega síðan. Strax
sama vor var haldið Austur-
landsmót í Kínaskák á Reyðar-
firði, þangað fórum við, sigr-
uðum kennarana okkar og
komum heim með farandbikar
sem keyptur var fyrir þetta til-
efni. Síðan hafa verið haldin
nokkur Austurlandsmót, þar
sem þátttökuklúbbum fjölgar
ört, og einnig Íslandsmót á
Akureyri og þangað höfum við
farið til að keppa. Jóhanna var
mjög áhugasöm í spila-
mennskunni, eldklár og snjall
spilari. Hún sá yfirleitt um
stigaskráninguna á spilakvöld-
um okkar, enda var hún skot-
fljót að leggja saman stigaskor-
in í huganum, talnaglögg og
vanur bókari. Eftir áramótin
treysti hún sér ekki lengur til
að mæta í klúbb, en við Ásynjur
hittumst á Gistihúsinu seinni
partinn í mars og borðuðum
saman hádegismat. Það var góð
stund sem við áttum þar með
Jóhönnu, hlógum og skemmtum
okkur saman. Þegar við kvödd-
umst sagði ein í hópnum: „Við
sjáum þig nú aftur, Jóhanna,“
og hún svaraði að bragði ákveð-
in og glettin, engin uppgjöf í
máli hennar: „Ég ætla nú rétt
að vona það!“ En það fór nú svo
að veikindin ágerðust og heils-
unni hrakaði mjög hratt. Nú er-
um við Ásynjur einni góðri vin-
konu færri. Blessuð sé minning
Jóhönnu.
Þorbjörg Gunnarsdóttir.
Mig setti hljóðan þegar ég
heyrði lát Jóhönnu. Ekki kom
það þó á óvart þar sem hún
hafði átt við illvíg veikindi að
stríða. Það var minningin um
okkar góða samstarf og kynni
sem sótti á hugann.
Í mínu starfi í stjórnmálum á
Austurlandi í áratugi kynntist
ég mörgu góðu fólki sem gerði
Framsóknarflokkinn að öflugu
afli þar og á landsvísu með
óendanlega mikilli vinnu og
stuðningi sem var ómetanlegur.
Jóhanna var þar fremst meðal
jafningja. Hún var einstaklega
traust í starfi sínu hvar sem
hún lagði hönd að verki og hafði
góð áhrif með nærveru sinni.
Okkur þingmönnum kjör-
dæmisins reyndist hún ómetan-
leg hjálparhella og lagði fram
krafta sína í flokksstarfi heima
fyrir og á landsvísu. Hún fór
ekki fram með hávaða og gífur-
yrðum en lagði gott til mála
hvar sem því varð viðkomið.
Jóhanna starfaði í fyrstu á
æskuslóðum sínum í Breiðdal
og kynntist ég henni fyrst sem
starfsmanni sveitarfélagsins á
Breiðdalsvík. Síðar flutti hún
með fjölskyldu sinni til Egils-
staða og vann þar við skrif-
stofustörf meðan heilsan leyfði.
Hún og maður hennar Hjörtur
Ágústsson voru samhent í líf-
inu. Þau höfðu yndi af ferðalög-
um í byggð og óbyggð og fóru
með húsvagninn sinn víða um
land yfir sumartímann.
Mér er efst í huga söknuður
og þakklæti á þessari stundu
fyrir ómetanlega viðkynningu
og stuðning, ásamt samúð með
Hirti og fjölskyldunni allri
vegna þeirra mikla missis.
Jón Kristjánsson.
Á þessum árum vann ég sem
bókari hjá KPMG á Egilsstöð-
um. Það bar til eitt sinn að til
mín kom kona frá Breiðdalsvík
og falaðist eftir vinnu. Ég
þekkti hana ágætlega og að öllu
góðu, vissi að hún hafði unnið
gott starf í sinni sveit, einkum á
skrifstofu sveitarfélagsins. Ég
hikaði því ekki og benti henni á
að fá viðtal við þann sem með
málið hefði að gera.
Og eins og við manninn
mælt; hún Jóhanna á Breiðdals-
vík var farin að vinna hjá okkur
áður en langt um leið.
Eins og mig grunaði var hún
starfinu mjög vel vaxin og henni
fylgdi líka góður andi á vinnu-
stað, sem var ekki lítils virði.
Það var aldrei leiðinlegt þegar
gáfust spjallstundir og hlátur-
inn hennar yljar áfram þó að
hún sé farin ferðina sem allir
fara.
Ekki löngu síðar gerðist hún
félagi í Rótarýklúbbi Héraðs-
búa. Þar var hún líka rétt kona
á réttum stað, axlaði óhikað þau
ábyrgðarstörf sem buðust og
leysti hvert verkefni af sinni al-
kunnu vandvirkni og samvisku-
semi, veitti líka ríflega af fróð-
leiksbrunni sínum þegar svo
bar undir. Þakka rótarýfélagar
henni frábæra kynningu og
samstarf.
Jóhanna hafði góða nærveru,
af henni mátti jafnan vænta
góðs á hvaða vettvangi sem hún
birtist. Þeim mun sárara er að
hún skuli þurfa að hverfa úr
þessu jarðlífi svona alltof
snemma, ævistarfið rétt
hálfnað.
Samfélagsvitund Jóhönnu var
ósvikin, áhugamálin fjölbreytt
en átthagarnir í Breiðdalnum
áttu þó alltaf heiðurssess í
hennar huga. Brottflutningur
hennar þaðan var henni síst að
skapi, en eins og hún sagði sjálf
var ekki annað að gera. Atvinn-
an brást og þar með lífs-
afkoman í því fagra héraði. Þar
hafði hún lifað öll sín upp-
vaxtarár og sælustu stundir.
Það eru fjölmargir sem sakna
þessarar hláturmildu mann-
kostakonu, hvort sem er af vett-
vangi vinnustaðar, stjórnmála,
íþróttamála eða annarra félags-
mála. Hvarvetna skilur hún eft-
ir sig vandfyllt skarð.
Ég verð því sjálfsagt ekki
einn um að sáldra nokkrum
kveðjuorðum á leiðið hennar um
leið og ég votta manninum
hennar, sonum, systkinum og
öðrum nánum ættmennum mína
dýpstu samúð. Megi minning
þeirra um mæta móður, ömmu,
eiginkonu, systur og frænku lifa
um mörg ókomin ár.
Sigurjón Bjarnason.
Jóhanna Björk
Guðmundsdóttir