Morgunblaðið - 02.06.2018, Blaðsíða 49

MENNING 49
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. JÚNÍ 2018
SAMSTARFSAÐILI
HVAR SEM ÞÚ ERT
Hringdu í 580 7000
eða farðu á heimavorn.is
AF TÓNLIST
Anna Marsibil Clausen
annamarsy@mbl.is
Þau eru merkileg, hugrenninga-
tengslin sem titill fyrstu einfara-
skífu Loga Pedro kalla fram. Ís-
lensk menningararfleifð á eftir allt
ekki margt annað efni að sækja í
þegar kemur að „litlum svörtum
strákum“ en vísnabókina 10 litlir
negrastrákar sem skartar ras-
ískum skopstælingum af þeldökk-
um drengjum sem deyja einn af
öðrum. Samanburðinum lýkur þar;
þótt dauðinn komi vissulega fyrir á
Litlum svörtum strákum er yrkis-
efni Loga fyrst og fremst lífið. Og
þó.
Platan er
vissulega sóló-
verkefni en þar
koma samt ýmsir
aðrir við sögu,
bæði í eigin per-
sónu og á bak
við tjöldin. Má þar nefna eins ólíka
listamenn og Króla, GDRN og
Skítamóral, auk þess sem lagið
„Fjara út“ virðist nánast alfarið úr
smiðju Arnars Inga Ingasonar, eins
af samverkamönnum Loga úr
Sturlu Atlas. Merking hugtaksins
„sóló“ er þannig teygjanleg, eins
og raunar er nánast gefið í þeim
R&B/popp-stíl sem Logi vinnur
með, en slík samvinna hefur hlotið
aukið vægi og virðingu á síðustu
árum. Þá hefur Logi einnig gefið
út að í raun eigi sjö mánaða sonur
hans, Bjartur Esteban Pedro, jafn-
mikið í plötunni og hann sjálfur
sökum þeirra andlegu tímamóta
sem fæðing hans knúði fram.
Vaknað á dansgólfinu
Svo aftur sé snögglega vikið
að fyrrnefndri vísnabók, þá rok-
seldist sú við endurútgáfu árið
2007, umheiminum til svo mikillar
furðu að þess er víða getið í um-
fjöllunum um upprunalega lagið,
„10 Little Indians“, sem rekur ræt-
ur sínar til Bandaríkjanna. Íslend-
ingar eru nefnilega ekki alltaf jafn
„vakandi“ þjóð og við viljum vera
láta.
Þegar „n-orðið“ svonefnda –
eins konar Voldemort enskrar
tungu – hljómar úr hátölurunum á
B5 syngur pappírshvítur skarinn
almennt með hástöfum og án um-
hugsunar. Eins mun hann taka
undir „Litlir svartir strákar gráta
af innlifun“ og kannski er það allt í
lagi. Á þessu tvennu er stór stigs-
munur en meðvitundarlaus söng-
urinn mun kannski segja eitthvað.
Eitthvað sem við nennum samt
ekki að heyra. Það er ekki þægi-
legt að þurfa alltaf að hugsa allt.
Litlir svartir strákar er aftur
á móti nokkuð þægileg. Söngrödd
Loga er þýð og oft næstum bros-
mild, sem er áhugavert í ljósi þess
hve alvarlegur ungur maður hann
annars virðist. Melódíurnar eru
kunnuglegar og auðvelt er að
grípa flest viðlögin. Lagasmíð-
arnar eru í grunninn lausar við til-
gerð en jafnframt er lítið um til-
raunastarfsemi svo útkoman
verður nokkuð örugg og útvarps-
væn – draumkennt dægurflugu-
djamm. Pródúseringin er hins veg-
ar full metnaðar og vinnusemi og
þar skína hæfileikar Loga skærast,
í gegnum nostur með ris og fall,
óvænt hljóð og effekta sem meðal-
Grátið með Loga Pedro
Merkingarþrungnir „Textar Loga eru einlægir, einfaldir og aðgengilegir en þeir eru jafnframt merkingar-
þrungnir og það er einmitt þar sem hann tekur skrefið út fyrir þægindarammann – sinn eigin og jafnvel hlust-
andans,“ segir pistilritari m.a. um nýútkomna plötu Loga Pedros Stefánssonar.
hlustandinn, þar á meðal undir-
rituð, meðtekur aðallega ómeð-
vitað þar til fagmaður réttir fram
vísifingur.
Auk „Dúfan mín“ (ft. Birnir),
sem nú þegar hefur sankað að sér
hundruðum þúsunda spilana á
Spotify, og titillagsins má gera ráð
fyrir að þorri plötunnar muni rata
á dansgólf borgarinnar í einhverju
formi. Þar má kannski sérstaklega
nefna „Leit’að“ (ft. Króli) sem er
sérlega grípandi og lokalagið
„Tíma“ (ft. Floni, Birnir) þar sem
reggaeton-takturinn leitar beint í
mjaðmirnar.
Þegar gleðin víkur
fyrir textum
En þótt lögin séu mörg hver
dansvæn og einkar vel til þess fall-
in að syngja með í hugsunarleysi í
því sem maður skellir í sig einum
mangó-tangó í von um sleik og
meððí má einnig staldra við og
hlusta á orðin sem prýða þau. Þau
sóma sér nefnilega alveg jafnvel á
klístruðum skemmtistað eða í mið-
bæjarpartíi og í botni í grátbíltúr,
með rúðurnar niðri og barns-
hjartað í lúkunum.
Textar Loga eru einlægir, ein-
faldir og aðgengilegir en þeir eru
jafnframt merkingarþrungnir og
það er einmitt þar sem hann tekur
skrefið út fyrir þægindarammann
– sinn eigin og jafnvel hlustandans.
„Leyfðu mér að leysast upp –
lofa mér að hverfa“ syngur hann á
Litlum svörtum strákum og slær
tóninn fyrir umræðu sem tekur
jafnt til hjartasorgar sem djúp-
stæðs þunglyndis. Þannig ráfar
„Betra líf“ frá skammvinnri en
þýðingarmikilli sumarást yfir í
frjálst fall:
„Út í nóttina, út í bláinn.
Kveikið á kerti, ég verð dáinn
og svo kemur betra líf.“
Sömuleiðis er auðvelt að
hlusta aðeins eftir ljúfum tónum
„Dúfunnar minnar“ – velja róm-
antíska hugarangrið fram yfir það
ógnvænlega. Þegar Logi syngur
um „þúsund litlar fiðlur til að
grenja við“ vísar hann sjálfur í þá
eitruðu karlmennsku sem bannar
tilfinningar með því að gera lítið
úr eigin sársauka eitt augnablik.
Augnablikið er skammlíft.
„Ég hugsa ég gæti drepið mig,
mér líður best hér þegar sólin
sest ekki/ Mun þessi vetur loks
krossfesta mig/ Gera mig að
legendi.“
Hversu margir listamenn hafa
ekki orðið ódauðlegir einmitt við
það að deyja?
Persónulegt samfélagsmein
Logi hefur tjáð sig á sam-
félagsmiðlum um þær sjálfsvígs-
hugleiðingar sem ásóttu hann uns
hann fékk viðeigandi aðstoð. Þær
eru um margt rauður þráður í
gegnum Litla svarta stráka, sem
fjallar, þegar upp er staðið, mest
um það að vera „lítill“.
Þunglyndi og innri átök eru
ekki nýtt yrkisefni, hvorki á Ís-
landi né úti í hinum stóra popp-
heimi. Titill nýlegs stórsmells
rapparans Logic er t.d. símanúmer
hjálparlínu gegn sjálfsvígum (sam-
bærilegt númer fyrir Ísland er
1717). Hér heima hafa svo ýmsir
rapparar, og þá einna helst Gísli
Pálmi, tekið fyrir fíknivanda og
andleg áhrif hans.
Eins mikilvæg og sú umræða
er þá nær hún aðeins til afmarkaðs
hóps. Skammdegisþunglyndi er
aftur á móti einmanalegasta sam-
íslenska náttúruaflið, nokkuð sem
við þekkjum öll í mismiklum mæli.
Váin virðist þó sérlega slæm þegar
kemur að jafningjum Loga, en
sjálfsvíg voru algengasta dánar-
orsök ungra karlmanna á síðasta
ári. Þeir textar sem snúa að þeim
tilfinningum eru þannig persónu-
legir, en segja samt breiðari sögu,
sögu sem getur kannski skipt sköp-
um í eyru sem finna til einsemdar.
Litlir svartir strákar verður
rifin niður af þeim sem hatast við
rjómakenndan poppmeginstraum-
inn og upphafin af þeim sem þrá
meiri grípandi, dansvæna íslenska
tónlist. Eins verða einhverjir sem
velta fyrir sér hversu sannur Logi
er í tjáningu sinni, enda oft grunnt
á náunga-skeptíkinni í fámennu
samfélagi. En allir þeir sem vonast
eftir að fleiri ungir menn læri að
tala um tilfinningar sínar ættu að
fagna, á dansgólfum, í hipstera-
partíum og í bíltúrum.
Logi Pedro Stefánsson gaf á dögunum út fyrstu
sólóplötu sína, Litlir svartir strákar. Logi steig
fyrst fram á sjónarsvið íslenskrar tónlistar sem
meðlimur hinnar sálugu Retro Stefson, þá varla
skriðinn á táningsaldur. Síðan þá hefur hann get-
ið sér gott orð sem einn virtasti pródúsent sinnar
kynslóðar og fyrir leik með hljómsveitum á borð
við Sturla Atlas og Young Karin.
» Litlir svartirstrákar verður rifin
niður af þeim sem hat-
ast við rjómakenndan
poppmeginstrauminn
og upphafin af þeim sem
þrá meiri grípandi,
dansvæna íslenska tón-
list.