Morgunblaðið - 13.08.2018, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2018
✝ Helga S. Þor-kelsdóttir
fæddist í Reykja-
vik 20. október
1941. Hún lést 8.
júlí 2018 á hjarta-
deild Landspítala
Íslands.
Foreldrar
Helgu voru Þor-
kell Nikulásson
fisksali í Reykja-
vík f. 1922, d.
2006 og Hólmfríður Kristjáns-
dóttir húsmóðir f. 1922, d.
2011. Helga var elst fimm
Reykjavík allan sinn búskap.
Börn þeirra eru tvö, Þorkell
Andrésson sameindalíffræð-
ingur f. 1964 og Nanna Þóra
Andrésdóttir sérkennari f.
1968. Þorkell er giftur Lauf-
eyju Þóru Ámundadóttur,
sameindalíffræðingi f. 1962.
Þeirra börn eru Andrés f.
1997 og Guðrún Lilja f. 2001.
Börn Nönnu Þóru eru Fanney
f. 1994 og Guðberg f. 1998.
Helga lauk gagnfræðaprófi
frá Laugarnesskóla og vann
síðan ýmis störf, þar á meðal
við fiskvinnslu og skrif-
stofustörf. Eftir að barna-
uppeldi lauk vann hún sem
matráðskona hjá Íslandsbanka
uns starfsævinni lauk.
Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 13. ágúst
2018, klukkan 13.
systkina, bræður
hennar eru þrír,
Kristján húsasmið-
ur f. 1943, Guð-
mundur hús-
gagnasmiður f.
1946 og Viðar við-
skiptafræðingur f.
1963. Systir Helgu
er Guðríður
bankastarfsmaður
f. 1954.
Árið 1963 giftist
Helga eftirlifandi eiginmanni
sínum, Andrési Þórðarsyni
flugvirkja, og hafa þau búið í
Ég kveð elsku mömmu mína
með djúpum söknuði. Betri móð-
ur hefði ég ekki getað hugsað
mér. Alltaf gat ég leitað til henn-
ar og sagt frá því sem ég var að
fást við og hlustaði hún full af
áhuga. Við áttum ófá samtölin
þar sem við spjölluðum um allt
og ekkert, sögðum hvor annarri
frá liðnum degi og viðfangsefnum
en einnig frá litlu hversdagslegu
hlutunum sem eru svo mikilvæg-
ir. Það er sama hvers ég minnist,
alltaf var umhyggjan og hjarta-
hlýjan hennar mömmu svo áber-
andi. Það veganesti mun ætíð
fylgja mér.
Fjölskyldan var mömmu afar
kær og barnabörnin voru gull-
molarnir hennar og pabba. Þeim
fannst alltaf jafn gott að koma til
ömmu og afa í Dalalandi og alltaf
beið þeirra opinn og hlýr faðmur.
Mamma var glaðlynd og einstak-
lega hjálpsöm og greiðvikin. Hún
var eldklár kona, svo dugleg og
gjafmild. Hún var félagslynd og
átti margar góðar vinkonur og
hún hafði ánægju af svo mörgu.
Það voru ófáar leikhúsferðirnar
og tónleikarnir sem við fórum á
saman, utanlandsferðir og ferða-
lög á sumrin um landið. Það er
margs að minnast og söknuður-
inn er mikill.
Elsku fallega mamma mín, ég
þakka þér fyrir allt sem þú gafst
mér, dýrmætar minningar um
þig ylja mér í sorginni og munu
gera um ókomna tíð. Hvíldu í
friði, elsku besta mamma mín. Þú
munt alltaf lifa í hjarta mínu.
Þú ert gull og gersemi
góða besta mamma mín.
Dyggðir þínar dásami
eilíflega dóttir þín.
Vandvirkni og vinnusemi
væntumþykja úr augum skín
Hugrekki og hugulsemi
og huggun þegar hún er brýn.
Þrautseigja og þolinmæði
- kostir sem að prýða þig.
Bjölluhlátur, birtuljómi,
barlóm, lætur eiga sig.
Trygglynd, trú, já algjört æði.
Takk fyrir að eiga mig.
(A.Þ.)
Þín,
Nanna Þóra.
Það er með söknuði sem ég
kveð tengdamóður mína Helgu
S. Þorkelsdóttur. Ég kom inn í
fjölskylduna þegar við Þorkell
eiginmaður minn kynntumst í lok
náms okkar í líffræði við Háskóla
Íslands. Helga tók mér opnum
örmum. Mér er sérstaklega
minnisstætt hvað henni þótti
gaman að elda góðan mat og
hvað voru alltaf miklar kræsing-
ar á borðunum hjá þeim Andrési
tengdapabba í Dalalandinu.
Nokkrum mánuðum seinna héld-
um við Þorkell í framhaldsnám til
Washington í Bandaríkjunum og
bjuggum þar næstu níu árin.
Helga og Andrés komu oft til
okkar og það var gott að fá þau í
heimsókn. Þau hugsuðu vel um
að við fengjum íslenskan mat og
komu oft með fulla ferðatösku af
lambakjöti, harðfisk, malti og
Appelsín, hundakexi og svo auð-
vitað namminu sem er best á Ís-
landi. Þegar Nanna Þóra mág-
kona mín gifti sig, saumaði Helga
brúðarkjól á hana. Kjóllinn var
sérstaklega fallegur, úr hvítu
silki og alsettur perlum. Það var
auðséð að hún hafði nostrað við
kjólinn svo vikum skifti og lagt
mikinn metnað og umhyggju í
hann. Þegar við Þorkell giftum
okkur nokkrum árum seinna var
ég á báðum áttum hvort ég
myndi nota kjólinn sem stóð mér
til boða. Ég leitaði að brúðarkjól í
nokkurn tíma en þrátt fyrir allar
fínu búðirnar í Washington, fann
ég engan sem var eins fallegur og
þessi kjóll og þótti mér mjög
vænt um að giftast í honum. Ég
var ekki hissa á hvað kjóllinn var
fallegur þar sem hannyrðir voru
eitt af hennar helstu áhugamál-
um og eftir hana liggja ótal
margir fallegir hlutir. Við Þorkell
vorum lengi við nám í Bandaríkj-
unum, fyrst í Washington og síð-
ar í Boston. Við komum síðan til
Íslands í um átta ár en fluttum
svo aftur til starfa til Maryland í
Bandaríkjunum með börnin okk-
ar, þau Andrés og Guðrúnu Lilju
þegar þau voru sex og tíu ára.
Helga var alltaf mjög áhugasöm
um börn sín, tengdabörn og
barnabörn og spurði okkur oft í
þaula hvernig gengi með þau,
hvernig þau borðuðu, döfnuðu og
svo framvegis. Þegar börnin okk-
ar urðu eldri var spurt um skól-
ann, íþróttirnar, vinina og vinn-
una. Þessi áhugi hennar á okkur
öllum var mjög einlægur og hlýr.
Við fórum oft með Helgu og
Andrési í Suðursveitina þar sem
flugvirkjar eiga tvo sumar-
bústaði. Þar nýtur náttúran sín
vel og Steinadalurinn er um-
kringdur tignarlegum fjöllum.
Útsýnið upp á Vatnajökulinn og
langt út a Atlantshafið var magn-
að. Okkur þótti öllum mjög gott
að vera þar í einföldum sumarbú-
staðnum og stundum í tjöldum og
njóta samverunnar, útiverunnar,
tignarlegra fjallanna og göngu-
ferða inn dalinn og upp á Steina-
fjallið þar sem útsýnið yfir Jök-
ulsárlónið er stórbrotið. Ég
þakka þér yndislegar samveru-
stundir og það ómetanlega vega-
nesti sem þú hefur miðlað til okk-
ar Þorkels og barnanna okkar.
Laufey Þóra Ámundadóttir.
Með söknuði í hjarta við hugsum til
þín,
brosið þitt bjarta í minni okkar skín,
þú umvafðir okkur með ást og hlýju,
við biðjum að brátt munum sjást að
nýju.
(Fanney)
Elsku amma Helga, við þökk-
um þér í einlægni fyrir allt sem
þú gafst okkur. Nærvera þín var
dýrmæt sem gull, þú tókst öllum
opnum örmum. Vinir okkar
sakna þín líka og syrgja með okk-
ur. Tíminn sem við áttum saman
var ómetanlegur, það var yndis-
legt að eyða honum með þér og
njóta visku þinnar. Minningarnar
úr Dalalandinu, úr Suðursveit,
frá Bandaríkjunum og öllu sem
við gerðum saman eru ljóslifandi.
Þær munu alltaf fylgja okkur.
Það jafnaðist ekkert á við næt-
urpössun hjá þér og afa – að sofa
út og fá Cocoa Puffs með ný-
mjólk í morgunmat, horfa á
Tomma og Jenna á vídeóspólu og
fara svo öll saman niður að tjörn
að gefa öndunum eða í bíltúr að
fá ís. Þú söngst undantekninga-
laust fyrir okkur fallega sálma
þegar við áttum að fara að sofa,
sagðir sögur af hagamúsinni
Dröfn og fórst með bænirnar. Þú
hlustaðir alltaf með einstakri eft-
irtekt á allt sem við höfðum að
segja úr skólanum og af vinun-
um. Við heimferð stóðum við í
hring um hægindastólinn þinn,
þú tókst okkur í fangið eitt í einu,
hélst um vanga okkar og kysstir
okkur óteljandi kossa um allt
andlitið. Þú varst sannarlega ein-
stök amma.
Það er þyngra en tárum taki
að kveðja þig, söknuðurinn eftir
umhyggju þinni og gleðinni sem
fylgdi ætíð samverunni er sár.
Við munum alltaf geyma þig í
hjörtum okkar full þakklætis. Við
elskum þig.
Þín barnabörn,
Fanney Hrafnsdóttir,
Andrés Þorkelsson,
Guðberg Hrafnsson og
Guðrún Lilja Þorkels-
dóttir.
Ég vil fyrir hönd okkar Guð-
mundar minnast Helgu mág-
konu, en slíkt er erfitt í fáum orð-
um. Ég kynntist Helgu fyrir
rúmum 50 árum þegar ég kom
inn í fjölskylduna á Vesturbrún
8. Mér varð það fljótlega ljóst að
Helga, þessi flotta, glaðlega og
kraftmikla kona, sem var elst af
fimm systkinunum, var leiðandi
innan hópsins.
Þau Andrés voru byrjuð að
búa í risinu og oft var margt um
manninn á Vesturbrún 8. Það var
henni mikils virði að fjölskyldan
héldi saman og við hin vorum
mjög ánægð með það. Þau hjónin
komu á þeim sið að halda jólaboð
á jóladag og héldu þeim sið í 25
ár. Þótt fjölskyldan stækkaði í
allar áttir þá var bara gert ráð
fyrir að hittast á jóladag hjá
Helgu og Andrési og alltaf nóg
pláss í Dalalandi. Alltaf var glatt
á hjalla og veitingar ekki af verri
endanum.
Guðmundur minnist þess að
þegar Helga var ung þá fór hún
nánast hverja helgi í Þórsmörk,
en það var hennar líf og yndi. Þá
voru þær ekki fáar ferðirnar sem
þau Andrés fóru í Suðursveitina
og var þá gjarnan farið þaðan
hringinn eða upp á hálendið.
Einnig rifjaði Guðmundur upp
þegar Helga vann á skrifstofunni
í Ópal og hún átti alltaf nammi
sem hún gaf okkur en Guðmund-
ur læddist oft í aukabita svo lítið
bar á.
Helga var alveg sérstaklega
bóngóð ef mig vantaði dress,
sama hvort það var kjóll eða eitt-
hvert tískudress þá leitaði ég til
Helgu og hún saumaði á mig.
Berglind dóttir okkar spurði oft
„mamma heldur þú að Helga
frænka geti hjálpað mér?“ þegar
hún þurfti að þrengja eða breyta
fötum og alltaf var hún til í að að-
stoða. Það sama var með tertur
eða rétti. Ef eitthvað stóð til var
Helga alltaf til í að hjálpa til. Hún
hafði alltaf tíma til að sinna öðr-
um. Eftir því sem börnin urðu
eldri og barnabörnum fjölgaði þá
eins og gerist og gengur hefur
hópurinn hist sjaldnar en systk-
inin alltaf haldið í að halda systk-
inaboðin í gegnum tíðina, og voru
veisluhöldin oft mikil og alltaf
skemmtileg.
Börnin okkar þrjú voru skírð í
skírnarkjólnum sem Helga
saumaði úr brúðarkjólnum sínum
og ég hef þá trú að því hafi fylgt
mikil blessun. Það skipti ekki
máli hvort það var innan fjöl-
skyldunnar eða í félagsstarfi eins
og t.d. hjá Rauða krossi Íslands
eða innan kirkjunnar, alltaf var
Helga tilbúin til að leggja sitt af
mörkum og láta gott af sér leiða.
Þegar við kveðjum elsku
Helgu systur og mágkonu viljum
við votta Andrési innilega samúð.
Einnig vottum við þeim Nönnu
Þóru, Þorkeli, Laufeyju og börn-
um þeirra samúð okkar.
Kristjana og Guðmundur.
Fallin er frá kær vinkona mín
til fjölda áratuga. Kynni okkar
hófust strax í barnaskóla, en við
vorum bekkjarsystur í Laugar-
nesskóla. Urðum nánar vinkonur
er við gengum heim úr skólanum
og til urðu djúpar hugleiðingar
um lífið og tilveruna, enda vorum
við að þroskast úr börnum í ung-
linga. Einstaka sinnum fórum við
í kvikmyndahús að kvöldi til,
uppáhaldsmyndirnar voru með
leikurunum Doris Day og Rock
Hudson. Á eftir var tekinn einn
rúntur, keyptur ís og svo heim í
strætó. Í jólafríi fengum við
vinnu í Fiskiðjunni úti á Granda
og framhald um vorið. Var unnið
við að beinhreinsa fiskflök. Eftir
stuttan tíma var Helga tekin úr
hópnum, settur undir hana tré-
pallur á borði flakara og hún hóf
að flaka fisk sem þá þótti aðeins á
karla færi og fórst henni verkið
vel úr hendi. Um verslunar-
mannahelgi var haldið í Þórs-
mörk, ekki með neinum ungling-
um, heldur ömmu Helgu, Guðríði
og var það mikil upplifun. Alla tíð
naut hún þess að fara út í náttúr-
una skoða litbrigði fjalla og móð-
ur jarðar. Haustið 1956 skráðum
við okkur í handavinnudeild
Gagnfræðaskóla verknáms og
var handverkið sem hún skilaði
ákaflega vandað, enda bjó hjá
henni sá draumur að komast í
handavinnudeild Kennaraskól-
ans, sem varð þó ekki að veru-
leika.
Við tóku ný verkefni, hún fékk
vinnu á skrifstofu sælgætisgerð-
arinnar Opal og vann þar í nokk-
ur ár. Kaflaskipti urðu er hún
kynntist verðandi eiginmanni
sínum Andrési Þórðarsyni, flug-
virkja. Húsfreyjustörf og barna-
uppeldi tóku við, börnin þeirra
þau Þorkell og Nanna Þóra eru
bæði vel gerð og yndisleg. Gafst
henni tækifæri að ferðast með
Andrési til framandi landa, er
hann var við störf erlendis. Áttu
þau fallegt heimili í Fossvogi og
ekki var í kot vísað að setjast að
veisluborði á þeirra heimili. Síðar
vann Helga sem matráður hjá Ís-
landsbanka í mörg ár. Fyrir
nokkrum árum fór að bera á
heilsubresti hjá henni, sem hún
tókst á við af einskærri bjartsýni
og æðruleysi. Við sem kynntumst
henni söknum vinar í stað.
Ég votta Andrési,börnum og
barnabörnum innilega samúð.
Lísbet Bergsveinsdóttir
(Lísa).
Kær vinkona og saumaklúbbs-
systir, Helga Þorkelsdóttir, er
látin og eigum við eftir að sakna
hennar sárt úr hópnum okkar.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(höf. ók.)
Elsku Andrés, Þorkell, Nanna
Þóra og fjölskyldur við sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur
frá saumaklúbbnum;
Alda, Hrönn, Kolbrún,
Margrét, Svanhildur
og Þórhalla.
Helga S.
Þorkelsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Kær vinkona og sauma-
klúbbssystir, Helga Þor-
kelsdóttir, er látin og eig-
um við eftir að sakna
hennar sárt úr hópnum
okkar.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók)
Elsku Andrés, Þorkell,
Nanna Þóra og fjölskyldur,
við sendum ykkur innilegar
samúðarkveðjur frá
saumaklúbbnum:
Alda, Hrönn, Kol-
brún, Margrét, Svan-
hildur og Þórhalla.
Við Ragnar eða
Raggi eins og hann
var alltaf kallaður,
kynntumst sjö ára
þegar báðir fluttu í Norðurbæinn
í Hafnarfirði, í sömu blokk, sama
stigagang og ein hæð á milli. Báð-
ir gengum við í Víðistaðaskóla og
vorum saman í bekk. Áhugamálin
voru þau sömu, íþróttir.
Samskiptin voru því mikil,
ýmsu sinnt, bjástrað og rætt.
Hlaupakeppnir háðar í hverfinu
og kappleikir tíðir. Handknatt-
leikur var spilaður innanhúss í
stofum og göngum íbúðanna á
Laufvanginum. Þá var kjallarinn
kjörinn vettvangur stórleikja og
óspart nýttur svo lengi sem
æðruleysi annarra íbúa leyfði.
Það var lengi fastur liður eftir
enska boltann á laugardögum,
þegar Bjarni Fel hafði sýnt viku-
gamlan leik í svarthvítu, að farið
var út í fótbolta. Skipti veðrið þá
engu. Gekk leikurinn þannig fyr-
ir sig, svipað og í handboltanum
inni, að annar okkar var í marki
og hinn fyrir utan. Sá gaf bolt-
Ragnar Ásgeir
Óskarsson
✝ Ragnar ÁsgeirÓskarsson
fæddist 16. janúar
1965. Hann lést 29.
júlí 2018.
Útför Ragnars
fór fram 10. ágúst
2018.
ann, sólaði, gaf hann
aftur, varðist, sólaði
tvo til þrjá, braust
svo fram í stórsókn
og negldi á mark.
Kannski ekki svo
óhefðbundið hjá
tveim pjökkum að
leika sér í fótbolta
en það sem þessir
leikir áttu sam-
merkt og sérmerkt
utan hið hefð-
bundna, var að þeim var lýst. Um
það sá Raggi. Hann fór yfir það
með engu síðri brag og innlifun
en Bjarni Fel skömmu áður, hvað
væri að gerast inni á vellinum og
ekkert skilið undan. Hann var
stálminnugur á nöfn enskra
knattspyrnumanna og fór létt
með slíkar lýsingar, sama hvaða
lið spilaði! Þær gáfu enda leikjum
þessum gildi og sitja í minningu
þess er hér skrifar.
Raggi æfði bæði handknattleik
og knattspyrnu á þessum árum
en hætti þegar að unglingsárum
kom og áhugamálin breyttust.
Þar misstum við félagar hans
góðan liðsfélaga og feikna öflug-
an íþróttamann í báðum greinum.
Samskipti okkar Ragga stóðu
stutt, svona í samanburði alls, en
þau eru minnisstæð og dýrmæt.
Hann gaf lífinu lit.
Kristján Ó.
Guðnason.
„Sæll meistari.“
Þannig heilsaði ég
þér og faðmaði þig að mér þegar
við hittumst. Ávallt var það un-
un að koma í heimsókn til þín
eða fá þig sem gest, því eft-
irvæntingin að sjá þig hefur allt-
af verið mér kærkomin vegna
nærveru þinnar og þess ein-
staka persónuleika sem þú hafð-
ir. Það sem einkenndi þig var
þitt fallega bros, þegar þú tókst
á móti manni. Einlægt bros sem
vakti hlýju í hjörtum vorum og
svo virtist sem andinn í um-
hverfinu lyftist upp þegar þú
varst nálægur.
Þú hefur ávallt verið mér
mikil fyrirmynd og sjálfsagt
margra annarra sem hefur
hlotnast heiðurinn af að kynnast
þér. Þó svo þú hafir starfað sem
kennari og skólastjóri varstu
líka kennari og lærifaðir á hin-
um ýmsu hlutum lífsins. Hinn
mesti lífskúnstner af Guðs náð
og húmoristi í þokkabót.
Filippus
Björgvinsson
✝ Filippus Björg-vinsson fæddist
16. október 1931.
Hann lést 10. júlí
2018.
Útför Filippusar
fór fram 31. júlí
2018. Jarðsett var í
Odda á Rang-
árvöllum.
Á sífelldum þeyt-
ingi nútímamanns-
ins þá var yfir þér
stóísk ró. Því þú
þurftir ekkert að
flýta þér. Þú hafðir
hreinlega ekki tíma
fyrir að hafa
áhyggjur, eftirsjá
eða vera þungur í
lund, heldur ein-
blíndir þú á gleði
og það sem var fal-
legt í lífinu. Þú hafðir einstakt
lag á andlegu heilbrigði.
Það er ákveðin andhverfa að
sjá fegurðina í dauðanum og er
eitthvað sem ekki allir sjá. Þú
þekktir það reyndar eftir að
hafa lifað í sveitinni og af nátt-
úrunni sem er umhverfi og
hringrás lífs og dauða. Fegurðin
er sú sem finnst í friðsælu
hjarta, sáttri og ánægðri mann-
eskju.
Ég minnist orða þinna, sem
þú mæltir fyrir löngu, að ég ætti
ekki að gráta dauða þinn. Tárin
koma af sjálfu sér, ekki vegna
sorgar heldur vegna saknaðar,
kærleiks og þakklætis. Ég mun
ekki lifa í sorg, heldur minnast
þín af gleði og lifa eftir þínum
kærleik eins og þú sýndir öðr-
um.
Takk fyrir, elsku afi, við mun-
um minnast þín.
Sjafnar Björgvinsson.