Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.2018, Blaðsíða 34

34 FÓLK - VIÐTAL 20. júlí 2018
Snæbjörn
Ragnarsson
er meðlimur í tveimur af
vinsælustu hljómsveitum
landsins, Skálmöld og
Ljótu hálfvitunum. Að
auki er hann tveggja
barna faðir sem vinnur
á auglýsingastofu frá
klukkan 9 til 17 á milli
þess sem hann sinnir
rokkstjörnuhlutverkinu
í hjáverkum. Snæbjörn,
sem er aldrei kallaður
annað en Bibbi,
settist niður með
Kristni H. Guðnasyni,
blaðamanni DV, og
ræddi æskuna, drauminn
um Ólympíuleikana,
hljómsveitalífið og
sjálfsvígið sem hafði
gríðarleg áhrif á líf hans.
B
ibbi er uppalinn á Laug-
um í Reykjadal þar sem for-
eldrar hans störfuðu báð-
ir sem kennarar. „Það halda
margir að ég og allt mitt fólk sé frá
þessum slóðum en það er ekki rétt.
Mamma er frá Reykjavík og pabbi
er ofan af Skaga. Ég er bara fædd-
ur á Landspítalanum,“ segir hann.
Foreldrum hans bauðst að taka
við kennarastörfum á Laugum á
Reykjadal þegar Bibbi var eins árs
gamall og þangað flutti fjölskyldan.
„Það var stórkostlegt að alast upp
á þessum slóðum og upplifa al-
gjört frelsi. Ég er nýkomin úr ferða-
lagi þar sem ég var að sýna glænýju
börnunum mínum æskuslóðirnar.
Ég var búinn að gleyma hvað þetta
er geggjað umhverfi,“ segir Bibbi.
Að hans sögn var hann
fyrirmyndarbarn í alla staði. „Það
er eitthvað sem ég hef alltaf fengið
að heyra frá foreldrum mínum
og öðrum. Að ég hafi verið ljúfur,
hlýðinn og aldrei verið með neitt
vesen. Ég held samt að það sé
bara einhver fölnuð minning því
Baldur bróðir [sem er sex árum
yngri og gítarleikari Skálmaldar,
innsk. blm.] var svo sturlaður,“
segir Bibbi og hlær. Hann segist
hafa fengið frábært uppeldi sem þó
var frekar strangt. „Það var talsvert
um boð og bönn en það var aldrei
nein ósanngirni falin í því. Ég er
þakklátur fyrir hvernig ég var alinn
upp.“
Besti vinurinn var versti
óvinurinn
Hann segist hafa átt afar auðvelt
með nám og naut sín vel á Laugum.
Það breyttist þó þegar hann flutti
til Húsavíkur að loknum barna-
skóla. „Þar rakst ég í raun á vegg fé-
lagslega. Ég hafði alltaf verið mjög
sterkur á því sviði og leitaði því
strax til þeirra sem drottnuðu efst á
félagslega pýramídanum. Sá hópur
lagðist eiginlega á mig og hélt mér í
raun markvisst niðri. Það var dag-
legt bögg og stríðni, til dæmis ef
það var haldið partí þá fékk ég vit-
laust heimilisfang til að byrja með.
Allt í einu var ég orðinn trúðurinn
og upplifði reglulega mikla niður-
lægingu,“ segir Bibbi. Hann segist
hafa reynt að bera sig vel á þessum
árum en þessi upplifun hafi tek-
ið sinn toll. „Ég kveið fyrir því að
fara í skólann á þessum árum og
þetta hafði mikil áhrif á mig. Ég var
eigin lega langt fram á unglingsár
að jafna mig á þessu,“ segir Bibbi.
Svo einkennilega vill til að
einstaklingar sem eru nánir
vinir hans í dag og jafnvel í sömu
hljómsveit gengu harðast fram í
þessari hegðun. „Besti vinur minn
var í raun versti óvinur minn á
þessum árum. Við erum samt
löngu búnir að ræða þennan tíma
opinskátt og hreinsa allt út,“ segir
Bibbi og brosir.
Ætlaði á Ólympíuleikana
Auk þess að eiga létt með að
læra var Bibbi á kafi í frjálsum
íþróttum á sínum yngri árum
og var afreksmaður á því sviði.
„Ég lagði mikið á mig og ætlaði
mér að gera það vel. Ég var
aðallega í spretthlaupum og
langstökki og þótti góður. Ég var
í unglingalandsliðinu og meðal
annars í hópi sem átti að undirbúa
sig fyrir Ólympíuleikana í Sydney
árið 2020,“ segir Bibbi.
Hann valdi þó að feta aðrar
brautir en hlaupabrautina. Á
nokkrum árum fjaraði undan
náminu og íþróttunum. „Þetta
gerðist í raun á svipuðum tíma,
þegar ég er um átján ára gamall.
Ég hafði glímt við ítrekuð meiðsli
og í eitt skipti þegar ég átti að hvíla
í enn eitt skiptið í þrjá mánuði þá
ákvað ég að hætta þessu. Hnén á
mér þoldu í rauninni ekki þetta
álag og ég gat því ekki réttlætt að
halda þessu áfram. Það var í raun
mikill léttir og ég hef aldrei séð
eftir því að leggja hlaupaskóna á
hilluna,“ segir Bibbi.
Hætti öllu og fór að reykja og
drekka
Eftir aðeins 18 mánaða dvöl í
framhaldsskóla ákvað hann síðan
að hætta í námi. „Ég var einhvern
veginn búinn að fá þá flugu í
höfuðið að ég gæti ekki lært. Þetta
hafði alltaf verið svo auðvelt en
skyndilega rakst ég á vegg og þurfti
að taka upp bækurnar og byrja
að leggja hart að mér. Ég var ekki
tilbúinn til þess og ákvað því að
„Ég var viss um
að enginn mundi
nenna að hlusta
á þungarokk“
n Sjálfsvíg kærustunnar hafði gríðarleg áhrif
n Stefndi á Ólympíuleikana í frjálsum íþróttum
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is