Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2018, Qupperneq 64

Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2018, Qupperneq 64
64 26. október 2018 1992 framdi Grikkinn Antonis Daglis sitt fyrsta morð. Hann var dæmdur fyrir morð á þremur vændiskonum í Aþenu. Eftir að hann var handtek- inn játaði hann að hafa nauðgað tveimur konum, kyrkt þær síðan og sundurlimað lík þeirra. Daglis játaði enn fremur að hafa reynt að myrða sex konur að auki og að hafa rænt þær allar átta. Við réttarhöldin sagði hann: „Ég hataði allar vænd- iskonur og mun gera það áfram.“ Daglis fékk, árið 1997, þrettánfaldan lífstíðardóm og 25 ár að auki. SAKAMÁL Síðumúla 30 - Reykjavík Hofsbót 4 - Akureyri VONDI STJÚPINN William fann sig einhverra hluta vegna knúinn til að fyrirkoma eiginkonu sinni T ilvera hins fimmtán ára George Hollingdale, á heim- ili hans á Cavendish-stræti 10 í Brighton á Englandi, var ekki létt, en hann lét sig hafa það, enda margt sem hægt var að hafa áhyggjur af á því herrans ári 1887. George bjó með móður sinni og stjúpföður í lítilli leiguíbúð, svo lítilli að hann þurfti að deila svefn- herbergi með þeim. Þrengslin á heimilinu voru eitt en verra var að móður George, Söruh, 35 ára, og stjúpa, William Wilton, 40 ára, þótti sopinn helst til góður og stöð- ug drykkja þeirra olli miklum nún- ingi innan veggja heimilisins. Allsgáð, ótrúlegt en satt Þann 8. júlí, 1887, vildi svo ólík- lega til að hjónin voru allsgáð. William kom heim að vinnu lok- inni, en hann gerði við vagnhjól, og um kvöldið tók eiginkona hans til kvöldverð; kál, léttsaltað nauta- kjöt með lauk. Um ellefu leytið það kvöld höfðu hjónin ekki enn feng- ið sér í glas og öll þrjú tóku á sig náðir á sama tíma. Í morgunsárið, klukkan fimm, vaknaði George. Móðir hans og faðir voru enn í fastasvefni og hann yfirgaf heimilið. Höfuðkúpan mölbrotin Þegar George kom heim að kvöld þessa dags kom hann að útidyrun- um læstum. Greip unglingurinn til þess ráðs að skríða inn um opinn glugga svefnherbergisins. Þar mætti honum óhugnanleg sjón. Allt virtist með kyrrum kjörum en blóð sem lak af rúminu og nið- ur á gólf gaf til kynna að sú væri ekki raunin. Þegar hann svipti sænginni af rúminu blasti við hon- um lík móður hans. Höfuðkúpan hafði verið barin í mauk og höf- uðið sjálft nánast skilið frá búkn- um. Af stjúpa George sást hvorki tangur né tetur. Sat að sumbli Skelfingu lostinn hljóp George yfir ÞVOTTAKONAN OG ÞJÓFURINN n Toddy var þjófóttur drykkjurútur n Milly lét hann róa E inu sinni var ekkja í Chad- well Heath í Essex á Englandi. Ekkjan hét Milly Blunt og var 43 ára þegar þessi saga hefst árið 1864. Milly sá sér farborða með því að þvo þvott fyrir þá sem þess óskuðu, og þeirri vinnu hafði hún sinnt eftir að eiginmaður hennar féll frá og tvö börn þeirra hjóna, af fjórum, höfðu dáið. Um þriggja ára skeið hafði Milly verið í sambandi með þjófóttum drykkjusvola, Franc- is „Toddy“ Wane, en þegar þarna var komið sögu hafði hún feng- ið sig fullsadda af honum og því sem honum fylgdi og slitið sam- bandinu. Brúðkaup í vændum Í kjölfarið vænkaðist hagur Millyjar því hún fékk starf sem fólst í þrif- um á krá einni og að auki gerð- ist hún ráðskona hjá 78 ára göml- um herramanni, James Warren. James þessi bjó ásamt 49 ára syni sínum, John, í gömlu húsi á Chad- well-heiðinni. Þess var skammt að bíða að Milly og John felldu hugi saman og um síðir ákváðu þau að ganga í hjónaband. Þegar Toddy heyrði þau tíðindi varð hann vægast sagt brjálaður og hugsaði sitt. Toddy í morðskapi Í ágústlok þetta ár kíkti Toddy inn á White Horse-krána á leið sinni heim frá Romford. Þar sem hann sat og kneyfaði öl hitti hann kunn- ingja sinn, opinberan starfsmann að nafni Joseph Rogers. Þeir tóku tal saman og sagði Toddy honum að hann hygðist drepa konu. Rogers leist ekkert á hvert samtalið stefndi og bað Toddy lengstra orða að láta af öllum slíkum áformum. Biður um annað tækifæri Toddy gaf lítið fyrir ráðleggingar Rogers og sagði: „Nei, lagsi. Ef þú verður staddur einhvers staðar á Englandi næsta mánuðinn þá munt þú komast að raun um að ég hef orðið henni að bana.“ Seg- ir ekki frekar af samræðum Toddys og Rogers og víkur frásögninni nú fram um viku. Þá sat Milly á kránni og sötraði öl með framtíðartengdaföður sín- um og sonarsyni hans. Birtist þá ekki nema Toddy sem vindur sér að henni og grátbað hana að gefa honum annað tækifæri. Milly tók óstinnt í bón Toddys og sagði að myndi aldrei verða. Brást Toddy hinn versti við: „Milly, þú verður að deyja.“ Vert- inn á White Horse-kránni, Charles Fitch, sem lengi hafði haft horn í síðu Toddys, ákvað að skerast í leikinn og gerði Toddy brottrækan af kránni. Legið á hleri Þann 24. september fór Toddy á Cooper’s-krána í morgunsárið. Hann vissi sem var að Milly keypti inn í verslun við hliðina og masaði gjarna við vinkonu sína í leiðinni. Milly brá ekki út af vana sínum og samræður vinkvennanna snerust eðli málsins samkvæmt að mestu leyti um væntanlegt brúðkaup. Þar sem Toddy sat á kránni gat hann heyrt hvert einasta orð sem þeim fór á milli. Skorin á háls Milly fór síðan heim, kláraði þvott- inn og hóf svo vinnu við brúðar- kjólinn. Innan skamms fann hún til þorsta og bað því James gamla að skjótast á White Horse og kaupa handa henni öl, eina og hálfa pintu nánar tiltekið. James taldi það ekki eftir sér, rölti á krána og kom heim um hálftíma síðar. Litlu mátti muna að James hnyti um illa útleikið lík Millyjar. Hafði hún verið skorin á háls og voru skurðirnir, þrír tals- ins, svo djúpir að hægt var að finna fyrir hálsliðunum. Toddy hittir William Calcraft Toddy var handtekinn í snarhasti en bar af sér allar sakir, sagðist ekki einu sinni hafa verið í Chad- well Heath þennan morgun. Ekki var hlustað á hann og síðar réttað yfir honum í Chelmsford þann 14. desember 1864. Hann sagðist vera saklaus en kviðdómur taldi hið gagnstæða og Francis „Toddy“ Wane var hengdur af William Calcraft 28. desember 1864 fyrir framan um 1.500 áhorfendur. n Cooper’s-kráin í Chadwell Heath Hér hler- aði Toddy samtal Millyjar og vinkonu hennar. White Horse-kráin Vinur Toddys fékk að heyra af áformum hans yfir ölkrús á þessari krá. „Milly, þú verður að deyja.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.