Morgunblaðið - 08.09.2018, Qupperneq 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 2018
Gamall fjölskyldu-
vinur hefur nú hvatt
þessa jarðvist. Er-
lingi Garðari og fjöl-
skyldu hans kynntumst við sem
börn austur á Egilsstöðum. Hann
hafði nýlega lokið tæknifræðinámi
í Danmörku og getið sér gott orð
sem fagmaður á stuttum tíma.
Honum hafði verið falið annasamt
ábyrgðarstarf rafveitustjóra fyrir
austan. Samfélagsleg uppbygging
í þorpinu var þá á frumstigi og leið
ekki á löngu þar til Garðar fór að
láta þau mál til sín taka líka.
Eitt af hans fyrstu verkefnum
var að vinna að framgangi skíða-
íþróttarinnar á svæðinu og ýmis
trúnaðarstörf hlóðust á hann í
framhaldinu. Garðar hafði margt
til að bera sem gerði hann að for-
ystumanni. Hann var hugmynda-
ríkur og framsækinn og fljótur að
sjá kosti samferðamanna, talaði af
virðingu um alla og gerði sér ekki
mannamun. Þegar vel gekk sam-
gladdist hann innilega, var hvetj-
andi þegar á móti blés og sýndi
skilning þegar eitthvað fór úr-
skeiðis.
Garðar og Jóhanna voru ein-
staklega gestrisin og heimilið því
býsna gestkvæmt. Skattstjóra-
börnin á Lagarásnum voru tíðir
gestir í Rarik og milli fjölskyldn-
anna mynduðust sterk tengsl sem
aldrei hafa rofnað síðan. Eftir á að
hyggja voru þessi miklu samskipti
um margt óvenjuleg. Sama hvern-
ig á stóð vorum við aldrei látin
finna fyrir öðru en að við værum
velkomin. Móttökurnar voru
ávallt hlýlegar og rausnarlegar
því af umhyggju passaði Jóhanna
upp á að enginn væri með tóman
maga.
Föður okkar fannst stundum
að við værum of mikið á heimilinu
hjá Garðari og Jóhönnu. Hann
hafði sjálfur alist upp við mikinn
gestagang og taldi að hann gæti
verið íþyngjandi fyrir heimilið.
Trúlega hefur þetta verið alveg
rétt hjá honum, að minnsta kosti á
stundum.
Erling Garðar
Jónasson
✝ Erling GarðarJónasson fædd-
ist 24. júní 1935.
Hann lést 30. ágúst
2018.
Útför Erlings
Garðars fór fram 6.
september 2018.
Þótt Garðar hafi
haft í mörg horn að
líta er óhætt að
fullyrða að ekkert
færði Garðari
meiri gleði en fjöl-
skyldan. Hann læt-
ur eftir sig glæsi-
legan hóp
afkomenda sem
hann hefur hvatt til
dáða og stutt eftir
mætti.
Garðar snerti líf margra. Sam-
skipti hans við okkur systkinin
einkenndust af hvatningu, vænt-
umþykju og velvild.
Garðar lifði með kærleikann
að leiðarljósi.
Blessuð sé minning um góðan
mann. Við sendum Jóhönnu og
fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur.
Sigrún, Halldór, Ragnar,
Kristín, Sturla og Ragnheið-
ur Pálsbörn og Ragnheiðar.
Í dag kveðjum við samstarfs-
mann og vin til margra ára, Er-
ling Garðar Jónasson, fv. um-
dæmisstjóra RARIK á Austur-
og síðar Vesturlandi. Með honum
er genginn maður sem markaði
djúp spor, meðal annars í starf-
semi RARIK. Hann tók virkan
þátt í uppbyggingu þjóðfélagsins
bæði á sviði orkumála sem og í
samfélagslegum verkefnum með
virkri þátttöku í stjórnmálum og
félagsmálum, bæði á sveitar-
stjórnarstigi svo og á landsvísu
um áratuga skeið.
Erling Garðar starfaði í um
fjóra áratugi hjá RARIK og tók
virkan þátt í því hlutverki fyrir-
tækisins að koma raforkunni til
hinna strjálli byggða og að raf-
væða sveitir landsins. Það var
ekki heiglum hent að standa í
þeirri baráttu jafnt í hörðustu
hríðarbyljum vetrarins sem á sól-
ríkum sumardögum. Lengstan
hluta starfsferils síns var hann
með starfsstöð á Austurlandi en
fluttist 1990 til Reykjavíkur, þar
sem hann stýrði birgðahaldi RA-
RIK. Þremur árum seinna flutt-
ist hann í Stykkishólm og tók við
starfi umdæmisstjóra á Vestur-
landi, sem hann gegndi til starfs-
loka hjá RARIK.
Auk uppbyggingar flutnings-
og dreifikerfisins og reksturs við
erfiðar aðstæður, sem lengst af
voru helstu verkefni Erlings
Garðars, voru ýmis önnur brýn
verkefni sem takast þurfti á við.
Eitt af þeim var þróun RARIK á
eigin fjargæslu- og fjarmæling-
arkerfi. Þar var Erling Garðar
mikilvægur stuðningsmaður
enda framsýnn og drífandi að
eðlisfari. Og við upphaf streng-
væðingar dreifikerfisins naut
fyrirtækið reynslu hans og þekk-
ingar, bæði á rekstri og efnismál-
um. Það var ekki síst fyrir hans
tilstuðlan að leitað var vestur um
haf til Kanadamanna við val á
nýrri gerð spennistöðva, sem síð-
an voru þróaðar áfram og smíð-
aðar hér á landi.
Þá átti hann stóran þátt í því
að heitt vatn fannst fyrir Stykk-
ishólm, en leit að heitu vatni fyrir
uppbyggingu hitaveitna hefur
víða verið á dagskrá hjá RARIK.
Einn af þeim stöðum sem gáfu já-
kvæða niðurstöðu við svonefndar
hitastigulsmælingar var rétt
vestan við Stykkishólm. Í sam-
vinnu við sveitarfélagið var farið í
að bora þar eftir heitu vatni en
árangurinn lét á sér standa. Þá
kom sér vel að hafa reyndan og
þrautseigan mann við stjórn á
staðnum. Að áeggjan Erlings
Garðars var ákveðið að halda
áfram. Í kjölfarið fannst heitt
vatn og í framhaldinu var ráðist í
uppbyggingu á hitaveitu á staðn-
um öllum til hagsbóta.
Erling Garðar hafði sterkar
skoðanir og var ófeiminn við að
tjá þær. Hann hafði gaman af að
rökræða um menn og málefni og
það var aldrei lognmolla í kring-
um hann. En hann átti stóran
vinahóp innan fyrirtækisins og
var virtur af verkum sínum og
eldmóði.
Nú þegar við kveðjum Erling
Garðar félaga okkar hinstu
kveðju viljum við þakka fyrir
hönd fyrirtækisins, okkar og ann-
arra samstarfsmanna hans fyrir
ómetanlegt starf hans í öll þessi
ár. Einnig viljum við þakka þá
vináttu sem hann sýndi sam-
starfsmönnum sínum öllum.
Jóhönnu eiginkonu hans og
fjölskyldu sendum við innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Tryggvi Þór Haraldsson
Steinar Friðgeirsson.
Erling Garðar var einstakur
málafylgjumaður. Glöggur og
vandaður í öllum sínum störfum
fyrir Samtök aldraðra, sem hafa
lyft grettistaki í byggingu íbúða
fyrir eldri borgara í Reykjavík og
víðar á undanförnum árum.
Ég kynntist Erling vel þegar
ég starfaði á vettvangi borgar-
stjórnar og hann gegndi trúnað-
arstörfum fyrir Samtök aldraðra
og var formaður þeirra samtaka í
átta ár.
Það var bæði lærdómsríkt og
áhugavert að fylgjast með því
hvað hann og stjórn samtakanna
undirbjuggu framkvæmdir sam-
takanna vandlega, ekki síst bygg-
ingu íbúðanna við Sléttuveg í
Fossvogi.
Í tengslum við þá uppbygg-
ingu átti ég mörg samtöl við hann
um einstaka framkvæmdir, mál-
efni samtakanna almennt og
einnig um lífið og stjórnmálin í
landinu. Kom ég hvergi að tóm-
um kofanum í þeim efnum.
Erling lét sig hagsmunamál
eldri borgara miklu varða. Hann
ritaði fjölmargar greinar um mál-
efni og stöðu eldri borgara í sam-
félaginu og gerði það með þeim
hætti að eftir var tekið. Hann
kom víða við á sinni löngu starfs-
ævi. Meðal annars var hann öfl-
ugur sveitarstjórnarmaður, odd-
viti Egilsstaðahrepps og í bæjar-
stjórn Stykkishólmsbæjar. Um
sveitarstjórnarmálin gátum við
spjallað tímunum saman og vor-
um sammála um flest þótt við
tengdumst ólíkum stjórnmála-
flokkum. Þessi góðu kynni mín og
samskipti við þennan einstaka
dugnaðar- og forystumann leiddu
til mikillar vináttu okkar.
Fyrir öll sín mikilvægu störf í
þágu húsnæðismála eldri borg-
ara og annarra margvíslegra
hagsmunamála þeirra á Erling
miklar þakkir skildar.
Við Guðrún sendum Jóhönnu,
eiginkonu hans, börnum og
barnabörnum og fjölskyldunni
allri innilegar samúðarkveðjur.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson.
Þegar þær aðstæður skapast
að einn af samferðamönnunum
hverfur af sviðinu og ekki næst í
hann lengur með þekktum að-
ferðum er rétt að staldra við og
hugleiða stöðuna.
Vinur og ferðafélagi er horfinn
og allt eins gerum við öll í fyllingu
tímans.
Ég var staddur í Svíþjóð, þar
sem yngsta dóttir mín var að
verja doktorsritgerð sína, þegar
mér barst sú fregn að Erling
Garðar Jónasson væri látinn.
Mér þóttu það dapurleg tíðindi að
þessi atorkumaður og góðmenni,
kraftmikill og djarfur drifkraftur
í raforkusögu okkar Íslendinga,
væri allur. Eftir standa þó mörg
stórvirki, vítt um land, sem vitna
um öflugan foringja.
Mér hefur ætíð þótt gott að
vinna með gáfuðum mönnum, það
minnkar flækjustigið verulega.
Erling Garðar var einn af þeim.
Árið var 1979, ég var að vinna við
raflagnir á Stöðvarfirði þegar
Erling Garðar birtist og vildi eiga
við mig orð. Erindið var vinnu-
tengt, hann sagðist þurfa að fá
mig til starfa hjá RARIK. Í
fyrstu fannst mér það alveg frá-
leit hugmynd, ég vissi að allt raf-
dreifikerfið var afar veikburða og
álit fyrirtækisins í lakara lagi.
Þetta sagði ég þessum snaggara-
lega manni.
Hann svaraði: þetta veit ég og
vil fá þig með til að breyta þessu.
Endurbyggja kerfin og laga
ásýnd fyrirtækisins. Niðurstaðan
varð að ég réðst til starfa hjá RA-
RIK sem rafveitustjóri á Suður-
fjörðum þetta haust. Minn næsti
yfirmaður varð Erling Garðar
Jónasson, rafveitustjóri Austur-
landsveitu RARIK, með aðsetur
á Egilsstöðum. Með okkur tókst
ágætur vinskapur sem hélst alla
tíð síðan.
Verkefnin voru ærin og vaktin
var 24 klst. á sólarhring ár eftir
ár svo ekki var furða þó ýmislegt
gengi á. Endalausar bilanir á úr
sér gengnum línum, bæði á fjöll-
um og í bæjarkerfum á þessum
árum, auk mjög tímafreks
rekstrar á dísilstöðvum. Þær
stöðvar voru keyrðar sem grunn-
afl allan sólarhringinn þar til
hringtenging landsins var komin
í gagnið og Lagarfossvirkjun full-
gerð. Þessi tími var alveg fárán-
legur í raforkusögunni og þessi
endalausa barátta við náttúruöfl-
in, vitlaus vetrarveður, vegleys-
ur, sambandsleysi og ófærð.
Merkilegur tími uppbyggingar
sem þjappaði mönnum saman í
hópa sem ekkert stoppaði, hvað
sem á gekk. Þarna var Erling
Garðar í essinu sínu og við hinir,
allir sem einn til í tuskið. Okkur
tókst ætlunarverkið og það er
þeirra sem við tóku að viðhalda
því.
Að lokum þakka ég sam-
veruna.
Kæra Jóhanna, Kalli, Irma,
Rósa, Jonni og aðrir aðstandend-
ur, mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur til ykkar allra. Með ósk um
farsæld um ókomna tíð.
Grétar Jónsson.
Það hefur verið gæfa fyrir
Reykvíkinga að borgaryfirvöld
hafa að jafnaði átt mjög gott sam-
starf við Samtök aldraðra. Miklar
breytingar hafa orðið á stöðu
eldri borgara á 45 ár ferli sam-
takanna og þá sérstaklega í bú-
setumálum. Þennan árangur má
ekki síst þakka Samtökum aldr-
aðra, sem hafa byggt tólf fjöl-
býlishús með 484 íbúðum fyrir
eldri borgara, þar af 415 í
Reykjavík.
Að sama skapi hefur það verið
happ fyrir Samtök aldraðra og
Reykvíkinga alla að þar hafa
mikilhæfir menn valist til for-
ystu. Erling Garðar Jónasson var
slíkur maður. Fyrst tók hann
sæti í stjórn samtakanna en
gegndi síðan formennsku á árun-
um 2007-2015. Erling hafði yfir-
gripsmikla þekkingu á málefnum
aldraðra, var drífandi og fylginn
sér en um leið málefnalegur og
ljúfur í framkomu.
Kynni okkar Erlings hófust á
því tímabili þegar Samtökum
aldraðra gekk erfiðlega að fá
lóðafyrirgreiðslu hjá Reykjavík-
urborg. Erling setti sig þá í sam-
band við borgarfulltrúa og kynnti
málstað samtakanna með festu
og skotheldum rökstuðningi en
einnig af fyllstu kurteisi. Var
mjög fróðlegt að heyra skoðanir
Erlings á húsnæðismálum eldri
borgara í Reykjavík enda hafði
hann ákveðnar skoðanir á því
hvaða lausnir væru ákjósanleg-
astar á því sviði. Best væri að
bæta úr skorti á þjónustuíbúðum
fyrir eldri borgara í Reykjavík í
samstarfi við þau byggingarfélög
eldri borgara sem nú þegar hefðu
látið að sér kveða í málaflokknum
og byggt mörg hundruð íbúðir.
Niðurstaða þessa samtals var sú
að í samráði við Erling flutti
undirritaður tillögu í borgar-
stjórn um að lóðaframboð skyldi
aukið í þágu þjónustuíbúða eldri
borgara í Reykjavík.
Húsnæðismálin voru þó langt í
frá eini málaflokkurinn þar sem
Erling lét til sín taka í þágu eldri
borgara. Hann veitti ómetanlega
hvatningu og stuðning þegar ég
lagði til í borgarstjórn árið 2012
að stofnað yrði sérstakt öldunga-
ráð í Reykjavík. Vorum við sam-
mála um að það vantaði formleg-
an vettvang í borgarkerfinu þar
sem eldri borgurum gæfist kost-
ur á að ræða um sín málefni og
koma þeim milliliðalaust á fram-
færi við fulltrúa Reykjavíkur-
borgar. Öldungaráðið tók til
starfa 2015 og hefur frá upphafi
verið borgarstjórn til ráðgjafar,
haldið opna fundi og tekið upp
margvísleg mál að eigin frum-
kvæði.
Samtök aldraðra hafa frá upp-
hafi stutt við starf öldungaráðs-
ins með ráðum og dáð og átt þar
úrvals fulltrúa.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Erling fyrir hið mikla starf sem
hann innti af hendi í þágu eldri
borgara í Reykjavík og mun
sakna þess að geta ekki framar
notið fræðslu hans í þeim mik-
ilvæga málaflokki eða bara spjall-
að við hann um daginn og veginn.
En minningu um góðan dreng
mun ég halda í heiðri á meðan
mér endast dagar.
Aðstandendum Erlings sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Kjartan Magnússon.
Það þarf meiri kjark til að segja satt en
ljúga,
sjálfstraust til að efast, er aðrir trúa,
djörfung til að mæla gegn múgsins
boðun,
manndóm til að hafa eigin skoðun.
Það þarf viljastyrk til að lifa eigin ævi,
einurð til að forðast heimsins lævi,
vizku til að kunna að velja og hafna,
velvild, ef andinn á að dafna.
Þörf er á varúð víðar en margur
skeytir.
Víxlspor eitt oft öllu lífi breytir.
Þá áhættu samt allir verða að taka
Og enginn tekur mistök sín til baka.
Því þarf magnað þor til að vera sannur
maður,
meta sinn vilja fremur en fjöldans
daður,
fylgja í verki sannfæringu sinni,
sigurviss, þó freistingarnar ginni.
Magnað ljóð Árna Grétars
Finnssonar, Lífsþor, kemur fljótt
upp í hugann þegar ég hugsa til
Erlings Garðars, föðurbróður
míns, sem nú hefur haldið í sína
hinstu ferð til móts við höfund til-
verunnar. Ljóðið endurspeglar
svo margt í fari hans og þær lífs-
reglur sem hann lagði sér. Garð-
ar, eða Gæi eins og fjölskyldan
kallaði hann, var einn þessara
stóru persónuleika sem þora að
standa með gildum sínum og við-
horfum. Hann var góðhjartaður,
réttsýnn, hafði skýrar skoðanir á
flestum málum og þreyttist aldr-
ei á að berjast fyrir réttlætinu.
Hann var harður og ötull bar-
áttumaður fyrir þá sem minna
máttu sín og bera m.a. störf hans
fyrir Samtök aldraðra því fagurt
vitni. Og klettur var hann sannar-
lega þegar börn hans, vinir og
ættingjar þurftu liðsinni eða
stuðning. Guðjón heitinn, bróðir
minn, var meðal þeirra sem fengu
að njóta gnótt af brunni góð-
mennsku og kærleika Gæja og
Jóhönnu.
Ég ætla ekki að halda því fram
að Gæi hafi verið mjúki maðurinn
út í gegn. Hann var herskár ef
þurfti og tók slaginn þegar hann
bauðst. En hann barðist með
heiðarleikann að leiðarljósi og
aldrei ef þörfin var ekki brýn eða
málefnið mikilvægt. Eflaust hafði
Gæi sína galla eins og við hin – en
þeim fékk ég aldrei að kynnast.
Gæi frændi var penni góður.
Enginn skrifaði eins magnaðar
og innihaldsríkar minningar-
greinar og hann. Gæi ritaði líka
fjölmargar greinar um hugðar-
efni sín og baráttumál sem marg-
ar hverjar rötuðu í fjölmiðla, oft-
ast á síður Morgunblaðsins.
Hann hafði sérstakan ritstíl og
notaði gjarna hugtök sem sjaldan
sjást eða horfin eru að mestu úr
orðaforða nútímafólks. Mig grun-
ar að hann hafi gert það til að les-
endur þyrftu að staldra við, melta
sérhvert orð og velta fyrir sér
hvað hann væri raunverulega að
segja.
Hann var líka ræðumaður góð-
ur, sannfærandi með sinni hljóm-
sterku rödd. Þegar hann talaði
hlustaði fólk.
Erling Garðar var einn af þeim
sem ég leit hvað mest upp til á
uppvaxtarárum mínum. Hann
var föðurímyndin uppmáluð,
traustur og þekkti leiðir til lausn-
ar á sérhverjum vanda. Hann er
sannarlega einn af þeim samferð-
armönnum sem maður er ríkari
að hafa kynnst.
Ég vil að leiðarlokum, fyrir
hönd móður minnar, systkina og
fjölskyldna okkar, senda Jó-
hönnu, Irmu, Kalla, Rósu, Jonna
og fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Kær-
leiksríkar minningar um mikinn,
merkan og góðhjartaðan fjöl-
skylduhöfðingja munu ylja okkur
öllum um ókomna tíð.
Leópold Sveinsson.
Með nokkrum
orðum langar mig
að minnast Hafliða
Jósteinssonar, mik-
ils og góðs kirkjunnar manns á
Húsavík, sem nýlega er látinn
eftir baráttu við erfiðan sjúk-
dóm.
Okkar kynni voru fyrst og
fremst á þeim vettvangi og þar
var Hafliði alla tíð mjög sannur
og góður liðsmaður. Hafliði vann
ómælt starf fyrir Húsavíkur-
kirkju undangengna áratugi sem
sóknarnefndarmaður, meðhjálp-
ari, kirkjuvörður og síðast en
ekki síst starfsmaður í barna-
starfi. Hann átti einstakleg gott
með að ná til barnanna og hrífa
þau með sér í söng. Þá starfaði
Hafliði lengi við Dvalaheimilið
Hvamm, bæði sem starfsmaður
og sjálfboðaliði. Hans starf fólst í
Hafliði
Jósteinsson
✝ Hafliði Jó-steinsson fædd-
ist 19. mars 1941.
Hann lést 2. ágúst
2018.
Hann var jarð-
sunginn 14. ágúst
2018.
því að stytta heim-
ilisfólki stundir,
einkum við upplest-
ur og söng. Hafliði
naut sín einkar vel í
þessu starfi og
sinnti því af stakri
natni og umhyggju.
Veit ég fyrir víst að
hans er sárt saknað
af heimilisfólki þar,
enda naut hann
mikilla vinsælda.
Hafliði var félagslega sinnað-
ur maður, hann skildi öðrum bet-
ur að í litlu samfélagi má helst
enginn liggja á liði sínu í þeirri
viðleitni að stuðla að góðu mann-
lífi. Þar hafa sennilega fáir staðið
Hafliða jafnfætis undanfarna
áratugi á Húsavík og enginn
framar. Hann var alltaf boðinn
og búinn að leggja góðum mál-
efnum lið, leggja hönd á plóg í
málefnum samfélagsins hvar
sem það var í hans valdi. Þar
sparaði hann hvorki spor né
krafta. Og aldrei var neitt talið
eftir og þaðan af síður að krafist
væri launa í formi peninga-
greiðslna. Framlag Hafliða til
samfélagsins á Húsavík verður
trúlega seint fullþakkað.
Hafliði var mörgu góðum
kostum búinn. Hann bjó yfir eðl-
islægri hlýju, léttri lund og góðri
kímni og honum fylgdi jafnan
hressandi andblær. Hann var
sérstaklega eftirminnilegur
fundarmaður á héraðsfundum
prófastsdæmisins og náði þar oft
að lyfta stemningunni upp og
koma fólki til að hlæja. Hann var
líka maður alvörunnar og hann
skildi flestum betur að það skipt-
ir raunverulegu máli að boðskap-
ur kirkjunnar nái fram að ganga.
Þess vegna flutti hann oft góðar
hvatningarræður um þau efni,
alltaf samt jákvæður og bjart-
sýnn. Og sem félagi og sam-
starfsmaður var Hafliði gjarn á
að veita hvatningu og uppörvun.
Síðustu árin var hann einn af
fulltrúum prófastsdæmisins á
Leikmannastefnu, og veit ég að
vel munaði um hann þar. Hann
var einnig varafulltrúi leikmanna
í héraðsnefnd prófastsdæmisins.
Fyrir hans góðu og giftu-
drjúgu störf í þágu kirkjunnar
langar mig til að þakka af alhug,
fyrir hönd prófastsdæmisins.
Ástvinum hans votta ég mína
innilegustu samúð.
Gott þú góði og trúi þjónn,
gakk inn til fagnaðar herra þíns.
(Mt. 25.23)
Guð blessi minningu Hafliða
Jósteinssonar.
Jón Ármann Gíslason.