Morgunblaðið - 13.09.2018, Qupperneq 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2018
✝ Ásta Eben-harðsdóttir,
húsmóðir og versl-
unarkona, fæddist
á Akureyri 26. júlí
1923. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Lögmannshlíð á
Akureyri, 26.
ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Guðrún Kolbeins-
dóttir húsmóðir og Ebenharð
Jónsson ökukennari og bif-
reiðaeftirlitsmaður. Systkini
Ástu: Unnur, f. 2. apríl 1925, d.
17. mars 2016, Ebba, f. 10.
mars 1927, d. 11. október 2014,
og Ingvi Gunnar, f. 11. júní
loknu fluttu þau til Haugesund
og bjuggu þar til 1948, sneru
þá aftur heim til Akureyrar, en
litla vinnu var að hafa í Hauge-
sund á eftirstríðsárunum. Jó-
hann lærði ketil- og plötusmíði
á Vélsmiðjunni Odda og starf-
aði þar allt þar til hann lét af
störfum vegna heilsubrests. Jó-
hann lést 26. mars 1991.
Ásta hóf störf í Kjörbúð
KEA, Brekkugötu 1, árið 1956
og starfaði þar óslitið í tæp 30
ár. Ásta og Jóhann eignuðust
tvö börn: Guðrúnu, f. í Hauge-
sund 4.4. 1947, og Jóhann, f. á
Akureyri 30.7. 1949. Eiginmað-
ur Guðrúnar er Guðmundur
Búason, þeirra börn eru Ásta,
Búi og Arnar. Eiginkona Jó-
hanns er Steinunn Eggerts-
dóttir, þeirra börn eru Hulda
Björk, Eydís Unnur og Eggert
Már.
Útför Ástu fór fram í kyrr-
þey frá Höfðakapellu 3. sept-
ember 2018.
1921, d. 10. júní
2003, en hann var
samfeðra þeim
systrum.
Ásta stundaði
hefðbundið nám í
Barna- og gagn-
fræðaskóla Akur-
eyrar. Eftir að
námi lauk starfaði
hún í Kristjáns
bakaríi og Prent-
smiðju Odds
Björnssonar.
Ásta giftist Johan Rossebö
frá Haugesund í Noregi 19.
október 1943. Jóhann var í
norska hernum en liðsmenn
hans höfðu aðstöðu hér á Ís-
landi stríðsárunum. Að stríðinu
Nú hefur elsku yndislega, ör-
láta, og umhyggjusama amma
okkar kvatt og fengið hvíldina
sem hún var farin að þrá, 95 ára
að aldri. Það veitir okkur sem eft-
ir sitjum og elskuðum hana hugg-
un að hugsa til þess að nú séu hún
og afi sameinuð á ný eftir langa
bið. Amma var mikilvæg persóna
í lífi okkar og við munum sakna
hennar mjög mikið.
Við áttum margar góðar
stundir með ömmu Ástu þar sem
við spiluðum, borðuðum pítsur,
fórum í bíltúr, horfðum saman á
mikilvæga íþróttaviðburði og
annað skemmtilegt sjónvarps-
efni, ræddum þjóðmálin og ástar-
líf kóngafólksins.
Einnig voru ferðir á kaffihús
tíðar þar sem amma var mikill
sælkeri og hafði gaman af því að
fylgjast með mannlífinu í kring-
um sig.
Ömmu þótti gaman að ferðast
og heimsótti hún meðal annars
okkur barnabörnin sem bjuggum
tímabundið erlendis. Síðasta ut-
anlandsferð hennar var til Nor-
egs með börnum sínum árið 2012
þá 89 ára gömul, þar sem ætt-
ingjar afa Jóhanns voru heim-
sóttir.
Fjölskyldan var ömmu hjart-
fólgin, hún hugsaði vel um fólkið
sitt og fylgdist vel með afkom-
endum sínum. Amma kenndi
okkar svo margt mikilvægt í sam-
bandi við lífið, meðal annars það
að börnin okkar væru það dýr-
mætasta sem við ættum og að við
skyldum hlúa vel að þeim og vera
til staðar fyrir þau.
Amma var réttsýn manneskja
og raunsæ, hún talaði alltaf um
mikilvægi þess að vera sannsög-
ull, heiðarlegur, stundvís, vinnu-
samur, áreiðanlegur og nægju-
samur. Allt eru þetta gildi sem að
við höfum reynt að tileinka
okkur.
Amma talaði oft um ástina
sína, hann afa Jóhann, sem hún
kynntist þegar hann var norskur
hermaður staðsettur á Íslandi á
tímum seinni heimsstyrjaldar-
innar. Frásagnir af stríðsárunum
og sjóferð hennar til Noregs að
loknu stríðinu eru okkur minnis-
stæðar en hún hafði ótrúlegt
minni.
Það er skrítið að hugsa til þess
að við eigum ekki eftir að heim-
sækja ömmu oftar í Ránargötuna
en við erum þakklát fyrir yndis-
legar minningar sem munu fylgja
okkur og fjölskyldum okkar alla
tíð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku amma, við kveðjum þig
með þakklæti fyrir alla þína ást
og umhyggju. Þín barnabörn,
Hulda, Eydís og
Eggert Jóhannsbörn.
Það má svo sem vera
að vonin ein
hálf veikburða sofni í dá.
Finnst vera eitthvað
sem íþyngir mér
en svo erfitt í fjarlægð að sjá.
Það gilda má einu
hvort ég áleiðis fer
eða staldra hér ögn við og bíð.
Þótt tómið og treginn
mig teymi út á veginn
ég veit ég hef alla tíð …
verið umvafin englum
sem að vaka hjá
meðan mannshjörtun hrærast
þá er huggun þar að fá.
Þó að vitskert sé veröld
þá um veginn geng ég bein
því ég er umvafin englum
aldrei ein – aldrei ein.
Svo endalaus ótti
við allt sem er
og alls staðar óvini að sjá.
Veðrin svo válind
og víðáttan grimm,
ég vil fría mig skelfingu frá.
Í tíma og rúmi
töfraorðin mín
og tilbrigðin hljóma svo blíð.
Líst ekki að ljúga
mig langar að trúa
að ég hafi alla tíð …
verið umvafin englum
sem að vaka hjá
meðan mannshjörtun hrærast
þá er huggun þar að fá.
Þó að vitskert sé veröld
þá um veginn geng ég bein
því ég er umvafin englum
aldrei ein – aldrei ein.
Elsku amma mín og kær vin-
kona er fallin frá. Við kveðjum
hana með miklum söknuði en
jafnframt virðingu og þakklæti.
Hinsta kveðja,
Ásta og Heiðar.
Ásta
Ebenharðsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Ásta.
Núna er komið að
kveðjustund. Yndislega
langamma mín, besta kona
sem ég þekki.
Ég á eftir að sakna þín
og allra gullkornanna
þinna.
Þín,
Sandra Heiðarsdóttir.
✝ Jósef Sigurðs-son fæddist á
Seljum á Mýrum 4.
nóvember 1926.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítal-
ans við Hringbraut
7. ágúst 2018.
Foreldrar hans
voru Sigurður
Þórðarson, bóndi á
Skálanesi og eigin-
kona hans Guð-
mundína Þorbjörg Andrés-
dóttir, húsfreyja á Seljum og
Skálanesi, þau eru bæði látin.
Jósef átti átta hálfsystkini
frá föður, þau eru öll látin og
tvö létust við fæðingu.
Alsystkini Jósefs voru Eirík-
ur Kúld, f. 1917, Ólafur Þor-
valds, f. 1924, Kristín, f. 1928,
Ólöf Sigríður, f. 1930. Fóstur-
systir Jósefs er Svala Svanfjörð,
f. 1942.
Systkini Jósefs eru öll látin
nema Ólöf Sigríður og Svala
Svanfjörð.
sonur þeirra er Alex Daníel.
Dætur Jónínu frá fyrra sam-
bandi eru Sigrún og Harpa
Finnbogadætur. 5) Harpa Lind,
f. 1992, sambýlismaður hennar
er Rúnar Kúld Heimisson. Fóst-
urbörn Jósefs eru tvö: 1) Soffía
Sigrún Gunnlaugsdóttir, f.
1974, eiginmaður hennar er
Sigurður E. Steinsson, börn
þeirra eru Fjóla María, Viktor
Kolbeinn, Íris Hekla og Lilja
Bríet. 2) Grímur Anton Fjólu-
son, f. 1978, sambýliskona hans
er Sigþrúður Guðnadóttir, börn
þeirra eru Viktor Smári
Rúnarsson, Rakel Anna Rúnars-
dóttir og Óðinn Rúnarsson.
Langafabörn Jósefs eru átta.
Jósef fór til sjós 14 ára gam-
all og vann við sjómennsku
meiri hluta ævinnar. Þegar í
land kom þá keypti hann fisk-
verkun og bát sem hann átti í
nokkur ár. Síðustu ár ævinnar
keyrði Jósef sendibíl. Á tímabili
keyrði Jósef fyrir allar blóma-
búðir í Reykjavík, einnig keyrði
hann fyrir Mylluna og heild-
verslun Ólafs Gíslasonar.
Jósef var jarðsunginn í kyrr-
þey frá Hjallakirkju í Kópavogi.
Eftirlifandi
eiginkona Jósefs er
Fjóla Grímsdóttir
hjúkrunarfræðing-
ur, f. 1953, dóttir
hjónanna Gríms J.
Sigurðssonar út-
varpsvirkja og
Soffíu Sigurðar-
dóttur húsfreyju.
Þau eru bæði látin.
Börn Jósefs eru
fimm: 1) Guðmund-
ur Swan, f. 1949, eiginkona
hans er Teri Swan, börn þeirra
eru Kelli Shoulders, Xanath
Spengler og Kæja Rós Dom-
inguez. 2) Sigurður Valgeir, f.
1960, sambýliskona hans er
María Sveinfríður Halldórs-
dóttir, börn þeirra eru Heiðdís
Halla og Jósef Fannar. 3) Ev-
genia Björk, f. 1961, eigin-
maður hennar er Ársæll
Óskarsson og barn þeirra er
Ástrós Eva. 4) Þorgrímur Dúi,
f. 1967, sambýliskona hans er
Jónína Helga Kristinsdóttir,
Elsku besti afi minn. Það er
erfitt að hugsa til þess að ég muni
ekki hitta þig aftur, sjá yndislega
brosið þitt, né finna langa og góða
knúsið þitt.
Þú varst alltaf svo brosmildur
og góður og gafst af þér svo mikla
hlýju. Erfitt er að finna jafn
yndislegan, ljúfan og góðhjartað-
an mann. Ég mun sakna þín og
geyma allar fallegu minningar
mínar um þig. Minningar frá
hvíta sendiferðabílnum, bakkels-
inu sem þú komst með úr
vinnunni, fallega söngnum þín-
um, skemmtilegu og fróðlegu
sögunum þínum og húmornum
svo eitthvað sé nefnt.
Þú varst gull af manni og ég
var heppin að hafa átt svo yndis-
legan afa.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Ég elska þig.
Heiðdís Halla Sigurðardóttir.
Það var þétt og traust hand-
takið sem ég fékk hjá Jósef þegar
ég hitti hann í fyrsta skipti. Það
var verið að kynna nýja tengda-
soninn fyrir Fjólu og honum í
Hrauntungunni fyrir tæpum tutt-
ugu árum. Þessi upplifun átti eftir
að lýsa samskiptum okkar frá
fyrstu tíð og fann ég strax þarna
hvaða mann hann hafði að geyma,
traustur og hlýr með eindæmum.
Það var annar kostur sem hann
hafði til að bera líka, það var alltaf
gaman að spjalla við Jobba og átt-
um við margar góðar stundir
saman að ræða hin ýmsu mál.
Það sem stendur upp úr núna
voru lýsingar hans frá sjó-
mennskunni, þar var sannarlega
af nógu að taka.
Hvort sem það var árabátur og
hann kornungur vestur á Mýrum
að ná í björg í bú, eða stærstu
skip þess tíma.
Þetta voru þannig lýsingar að
maður lifði sig inn í þær og upp-
lifði aðstæður og samferðamenn
hans mjög sterkt. Sérstaklega
hafði ég gaman af frásögnum
hans af smygli ýmiss konar í
gegnum tíðina og gríðarlegri
útsjónarsemi Jobba við að fela
varninginn fyrir yfirvöldum. Eins
var hann mjög næmur á sam-
ferðafólk sitt og sá oft spaugileg-
ar hliðar á því fólki sem hann
kynntist á lífsleiðinni.
Við höfum notið þess að ferðast
mikið með Jobba í gegnum tíðina,
bæði hér heima og erlendis, þá
var oft sest niður og tekið spjall á
þessum nótum og höfðum við
báðir gaman að. Þegar kom að
samskiptum hans við barnabörn-
in komu þessi kostir líka í ljós og
höfðu þau öll gaman af samvist-
um við afa sinn, hlusta á sögur og
ekki síður spila. Þegar þau voru
búin að vera hjá afa og ömmu
kom oft í ljós að það var búið að
spila lengi og borða kex með, sem
var aldrei langt undan. Mig lang-
ar að minnast hér á samband
hans við Viktor Kolbein son minn,
þeir náðu vel saman og deildu
miklum áhuga á ýmsu, til dæmis
veiðum, dýralífi og landafræði.
Þetta eru stundir þar sem þeir
báðir náðu sér á flug og var margt
spáð og spekúlerað. Oft hef ég
upplifað það að ég er spurður um
eitthvað sem ég hafði ekki svör
við, en Viktor Kolbeinn sagði þá
„ég spyr bara afa“.
En allt hefur sinn tíma, nú í
sumar fór heilsa hans ört hrak-
andi og var það virkilega erfitt að
horfa upp á hann þurfa að láta
undan. En þessu var tekið af
miklu æðruleysi og minnist ég
þess þegar ég hitti hann nú í sum-
ar og spurði hvernig hann hefði
það, „ekki gott, ætli þetta sé ekki
bara leti“ og svo fylgdi sama
þétta handtakið, brosið og hlýjan
sem ég upplifði við okkar fyrstu
kynni.
En ég er sannfærður að hans
bíður nýtt hlutverk á nýjum stað,
að segja sögur, spjalla, spila og
jafnvel taka lagið með gömlum
kunningjum er bíða hans.
Sigurður Steinsson.
Jósef Sigurðsson
✝ Stefán Ein-arsson fæddist
á Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 14. janúar
1948. Hann lést af
slysförum 7.
september 2018.
Foreldrar hans
voru Einar Ás-
grímsson bóndi á
Reyðará, f. 29.5.
1904, d. 3.3. 1980,
og Unnur Stefáns-
dóttir frá Hvammi í Hjaltadal, f.
17.8. 1912, d. 16.10. 2004. Systk-
ini Stefáns eru: 1) Hjalti, f. 11.4.
1938, maki Kristjana Guðmund-
ína Jóhannesdóttir, f. 20.7. 1941,
þau eiga þrjú börn, 2) Guðrún
Ásdís, f. 6.6. 1943, og 3) Ásgrím-
ur, f. 18.2. 1948, d. 9.3. 2008.
Stefán ólst upp í foreldra-
húsum á Reyðará á Siglunesi.
Árið 1975 kvæntist Stefán
Emmu Fanneyju Baldvinsdóttur,
f. 22.4. 1954, þau skildu 2010.
Saman áttu þau
fimm börn: 1)
Fríða Maríanna, f.
24.4. 1976, maki
Kristján Salmanns-
son, f. 30.10. 1967,
þau eiga einn son.
2) Unnur Ásdís, f.
4.11. 1980, maki
Kristján Karl
Kristjánsson, f.
18.1. 1978, þau
eiga tvær dætur og
einn son. 3) Stefán Sævar, f.
3.6. 1984, hann á tvær dætur. 4)
Særún Emma, f. 26.10. 1986,
maki Sigvaldi Páll Þorleifsson,
f. 15.12. 1978. Þau eiga tvo
syni. 5) Lilja Karen, f. 30.1.
1993, maki Aðalsteinn Árni
Hreiðarsson, f. 26.9. 1982, þau
eiga eina dóttur.
Útför Stefáns fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 13.
september 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn, þegar ég
fékk símtalið frá mömmu að
elskulegur pabbi okkar væri lát-
inn kom margt í huga mér, allar
þær góðu minningar sem við eig-
um saman. Fyrsta sem ég hugs-
aði að voðalega var ég ánægð að
þú vildir endilega koma til Nor-
egs og slá saman tvær flugur í
einu höggi, 70 ára afmælið þitt, 40
ára afmæli Kristjáns og skírnar-
veislu Ásgríms Stefáns. Þú varst
svo ánægður með kökuna sem við
létum gera handa þér með mynd
af þér og Kristjáni úr einni af
snjósleðaferðunum og bannaðir
öllum að éta hausinn á þér. Berg-
þóra og Veronika hafa alltaf talað
um Stebba afa sem snilling, var
stríðnispúki og elskuðu að fá að
sitja í með afa í stóru bílunum
hans.
Þú hefur alltaf verið kletturinn
okkar, alltaf fyrstur að koma ef
einhvern vantaði hjálp, ef ein-
hverju þurfti að redda var alltaf
hringt í þig, þú gast flutt fjöll með
einu símtali.
Hvíldu í friði, elsku pabbi,
Bergþóra og Veronika vilja endi-
lega að þú passir hamstrana
þeirra, Þyrnirós og Supermann.
Unnur, Kristján og börn.
Mikið vorum við slegin að
heyra um ótímabært andlát þitt.
Fólk segir að það taki tíma að ná
áttum. Ég mun sakna kaffi-
morgnanna okkar saman þegar
þú varst í bænum, þar sem ekk-
ert var látið ósagt. Enduðu yfir-
leitt ekki fyrr en á planinu þar
sem við gátum hvorugt stoppað
spjallið. En enduðu alltaf eins:
„Heyri í þér seinna.“ Símhring-
ingunum um ekkert og allt þegar
þú varst á ferðinni. Þú lést okkur
aldrei finna fjarlægðina, sama
hvar þú varst staddur í heimin-
um. Því eins og við þá elskaðir þú
að ferðast.
Ég mun sakna frásagna þinna
um ferðalög þín og fólkið í kring-
um þig. Við munum sakna stunda
okkar sem fjölskyldu.
En það eru svo margar góðar
stundir sem ég man og mun
geyma í hjarta mér. Ég man að
öll skiptin sem strákarnir fengu
afapössun þá fengu þeir að vaka
aðeins lengur. Bara aðeins. Nóg
til að finnast afi alltaf bestur í
heimi. Ég man öll skiptin sem þið
Sigvaldi voruð að dunda ykkur í
verkefnum. Þið tveir skilduð hvor
annan án orða. Ég man að þú
skrældir alltaf kartöflurnar þeg-
ar þú komst í mat því þú hafðir
enn skilning frá minni barnæsku
hvað mér fannst það leiðinlegt.
Ég man síðustu stund okkar sam-
an. Síðustu orð okkar. Það var
falleg stund sem ég mun sakna.
Ég sé þig pabbi og gleymi þér
aldrei.
Takk fyrir yndislegt uppeldi
og alla þá ást sem þú sýndir
okkur.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Særún, Sigvaldi, Rún-
ar og Maron.
Kæri mágur, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Nú kemur enginn inn og hrópar:
„Er einhver heima?“
Hann var 15 ára þegar ég fyrst
kom norður á Siglunes. Hress og
töffaralegur og fylgdist hann mjög
vel með þegar við Hjalti vorum að
draga okkur saman og hafði gam-
an af. Hann var heima á Reyðará
þennan vetur, þeir Bragi á Sauða-
nesi voru miklir vinir og fóru þeir
saman á Héraðsskólann á Núpi í
Dýrafirði. Seinna fóru þeir saman
á vertíð suður í Garði.
Stebbi var þar á netabát en
Bragi vann í landi. Þeir voru mikl-
ir mátar og fóru hitt og þetta sam-
an og var Stebbi oft á Sauðanesi
þegar hann var á Siglufirði að út-
rétta.
Á þessum árum vorum við
Hjalti á Brimnesi tíma úr sumri og
hélt Stebbi þá til hjá okkur og þeg-
ar hann var að vinna hér í bænum
fyrir sunnan var hann líka hjá okk-
ur. Hann var að vinna á veturna
hérna sunnanlands en var á sumr-
in fyrir norðan. Svo kynntist hann
konu sinni Emmu Baldvinsdóttur
og þá fóru þau í útgerð og að verka
saltfisk. Þau létu smíða tvo báta
fyrir sig, þann seinni töluvert
stærri. Þau byggðu sér hús og
fiskverkunarhús niðri á bakkanum
við sjóinn á Siglunesi.
Já, Stebbi gerði ótrúlega
margt, þau voru samhent og bæði
dugleg. Þau eignuðust fimm börn,
öll myndarbörn og dugleg. Svo lá
leið þeirra til Siglufjarðar og þar
bjuggu þau, hann var í snjó-
mokstri og skipti yfir í að vera
verktaki í jarðvinnu. Eitt af hans
stærstu verkum var að grafa frá
jarðgangamunnanum í Héðins-
firði.
Ég ætla nú ekki að telja allt upp
sem hann Stebbi afrekaði, það var
nú svo margt. Þau Emma fluttu
húsið sitt sem þau áttu á Siglunesi
suður til Kópavogs. Svo skildi leið-
ir þeirra. Stebbi var alltaf jafn
hress og glaðlegur. Eitt af því sem
mér þótti mjög vænt um var þegar
hann kom vestur að Bæ þar sem
ég er alin upp og við dveljum oft á
sumrin. Hann kom þangað 2012
ásamt vinkonu sinni. Þau stopp-
uðu þar hjá okkur í rólegheitum í
mjög góðu veðri. Vinkona hans er
mikil útivistarkona og fór upp á
fjall og víðar, en hann fór nú ekki
allt með henni, en var þá heima að
tala við okkur. Það er svo margs
að minnast, en ég held ég láti þetta
duga. Ég votta öllum börnum hans
og fjölskyldum innilega samúð,
þetta er rosalegt áfall.
Vertu sæll, elsku mágur.
Megi Guð geyma þig.
Kristjana G. Jóhannesdóttir.
Stefán Einarsson