Morgunblaðið - 13.09.2018, Qupperneq 55

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2018
✝ Kristín Sigríð-ur Jónsdóttir
fæddist á Ísafirði
21. júní 1960. Hún
lést 3. september
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jón H.
Guðmundsson og
Sigríður M. Jó-
hannesdóttir.
Kristín var næst-
yngst níu systkina.
Systkini hennar voru Sverrir,
Jóna Elísabet, Jóhannes, Ön-
undur, Guðrún Helga, Erlingur
Andrés, Halldóra
og Ingibjörg.
Kristín lætur
eftir sig eigin-
mann, Jón S. Óla-
son, og þrjú upp-
komin börn, þau
Óla Kristján, Guð-
björgu Perlu og
Pétur Inga, ásamt
fjórum barna-
börnum.
Hún verður jarð-
sungin frá Digraneskirkju í
dag, 13. september 2018,
klukkan 13.
Það kom flatt upp á mig þegar
hringt var í mig og mér sagt að
Stína systir væri dáin. Hún hafði að
vísu verið að berjast við krabbann,
en þetta var of snemmt. Ég að
reyna að rétta úr kútnum eftir að
hafa misst hann Ágúst son minn
fyrir mánuði síðan. En síðasta
heimsóknin til hennar og Dadda í
Borgarnes var 18. ágúst síðastlið-
inn og fengum hjá þeim kaffisopa
og ég að biðja hana um gistingu
eina nótt, sem var nú aldeilis sjálf-
sagt. Mér fannst hún oft vera
fyrsta barnið mitt. Þegar hún
fæddist tilheyrði það okkur eldri
systkinunum að passa þau yngri.
Stína varð mér snemma mjög kær,
hún var með mér inni sem úti árin á
Ísafirði og síðan í Kópavoginum.
Ég nýbúinn að eignast myndavél
og hún fyrirsætan hjá mér á flest-
um myndunum. Filmurnar voru
dýrar og þá var að slá saman mynd
af henni og stórum trukk eða ýtu,
hún var á öllum myndunum mín-
um.
Hún varð snemma gamansöm
og kunni að koma fyrir sig orði. Sá
góði eiginleiki efldist með aldrin-
um. Hún var bráðsnjöll á þeim
sviðum. Það var mikið gaman að
byrja á að segja henni gamansögu,
sem hún þekkti eitthvað til. Þá efld-
ist húmorinn hennar um allan
helming. Við fórum í margar úti-
legurnar saman, þar sem var hleg-
ið og gantast, tínd ber og landið
skoðað. Alltaf var jafngaman að
vera með henni og eftir að hún
kynntist Dadda manninum sínum,
sem er einn besti vinur minn, var
ennþá meira gaman. Þegar ég
skoða myndirnar frá þeim ferða-
lögum eru þær flestar af okkur
skellihlæjandi.
Um fjögurra ára skeið vorum
við nágrannar, þegar við Gróa átt-
um heima á Digranesveginum og
Stína og Daddi í Álftröðinni. Þá var
stutt að fara á milli, fá sér kaffisopa
og hlæja, ræða dægurmálin og já,
spjalla um heima og geima. Hún
var ávallt hrókur alls fagnaðar.
Stína var hörkudugleg, var sívinn-
andi í sínum eigin verkum og í bók-
haldi fyrir aðra. Hún rak meira að
segja verslun á Akranesi um árabil,
ásamt manni sínum. Það sló gott og
kærleiksríkt hjarta í brjósti henn-
ar, en hún hafði líka heilmikið skap
sem hún notaði óspart ef hún taldi
þess þörf. Minnisstæð eru mér orð
pabba er við vorum á einu af okkar
mörgu ferðalögum saman og Stína
lenti í orðaskaki við mann, sem vildi
vísa okkur af landi sínu uppi í afdöl-
um. Ég var ekki viðstaddur, en
pabbi sagði mér frá og endaði með
því að segja: „Ég sárvorkenndi
karlgreyinu.“ En hjartahlýjan
hennar kom best fram þegar konan
mín varð ófrísk að Agnesi, varð
Stína ófrísk á sama tíma að Pétri
sínum. Stína hélt óléttunni sinni
leyndri eins lengi og henni var unnt
og sagði mér, þegar ég spurði
hvers vegna: „Ég er nýbúin að fá
athyglina, þegar ég gekk með
Perlu, núna á Gróa að fá athygl-
ina“. Þetta var Stína. Hláturinn
hennar ómar mér enn í eyrum. Oft
var svo gaman þegar lagst var til
hvílu að það tók tíma að sofna þar
sem mann verkjaði svo í magann
eftir hláturinn. Hún gat staðið upp
og haldið tækifærisræður af ein-
stakri snilld, hvenær sem var og
hvar sem var. Snillingur.
Stína mín, ég kveð þig með þess-
um fátæku orðum mínum og þakka
þér samveruna okkar. Góður Guð
verndi þig.
Önundur.
Það er ekki auðvelt að setja á
blað minningarorð um Kristínu
systur jafn ósátt og við erum yfir
að hún hafi verið kölluð burt. Krist-
ín var næstyngst í systkinahópnum
og annað systkinið sem fellur frá á
besta aldri. Foreldrarnir Sigríður
Jóhannesdóttir og Jón H. Guð-
mundsson voru góðar fyrirmyndir
og gáfu börnum sínum traust og
gott uppeldi og þau voru foreldrar
sem voru í sterku sambandi við
börnin sín en systkinin urðu níu,
fimm stelpur og fjórir strákar.
Sverrir, Jóhannes, Jóna Elísabet,
Önundur, Guðrún Helga, Erlingur,
Halldóra, Kristín Sigríður og Ingi-
björg. Með árunum urðu það bestu
stundir foreldranna að vera með
þeim hvort sem það var óvænt
kaffisamkoma í eldhúsinu í Álftröð,
á ferðalögum eða þegar allur hóp-
urinn kom saman á góðri stund.
Ekki síst þess vegna var það ein-
staklega gott og eftirminnilegt að
eiga saman gleðistund 31. ágúst
síðastliðinn á afmælisdegi og 100
ára ártíð mömmu. Og að Kristín
skyldi vera með okkur glöð, fyndin
og orðheppin að venju sem varpaði
birtu á þessa góðu stund systkin-
anna. Ekkert okkar grunaði að
þremur dögum síðar væri hún öll.
Frá upphafi var Kristín sterk-
tengd okkar fjölskyldu af því hún
fæddist ári á eftir Sigurjónu dóttur
okkar sem var fyrstu æviárin í
pössun hjá ömmu sinni. Ótal minn-
ingar eigum við um litlu vinkonurn-
ar frá þessum árum og fljótlega
kom sterk persónugerð Kristínar í
ljós, dugnaður og viljastyrkur sem
voru aðalsmerki hennar alla tíð.
Kristín var einstaklega skemmtileg
og hún varð með árunum hnyttin í
tilsvörum og skjót til svars og skop-
skyn hennar og hláturmildi þannig
að oft voru sagðar sögur af
skemmtilegum viðbrögðum henn-
ar. Þegar veikindin skullu á henni
fannst henni óþolandi ef maður var
með eitthvert væl og vildi bara slá
erfiðum uppákomum upp í grín og
hnyttna sögu og tókst það jafnan.
Stína og Daddi, Jón S. Ólason,
urðu par mjög ung og urðu sérstak-
lega samhent hjón. Þau eignuðust
Óla Kristján, Perlu og Pétur sem
fyrstu æviárin bjuggu í sama húsi
og amma og afi sem alltaf voru vak-
in og sofin yfir öllum barnabörn-
unum sínum og nutu þess mikið að
hafa þessa litlu stubba nærri sér.
Stína og Daddi áttu heimili í
Reykjavík, Kópavogi, á Kjalarnesi,
Akranesi og Borgarnesi. Síðast-
nefndu staðirnir komu til af því að
Daddi varð yfirlögregluþjónn á
Vesturlandi. Á flestum stöðunum
gerðu þau upp húsnæði og byggðu
meira eða minna sjálf einbýlishús í
Jónsgeisla. Síðustu árin voru þau í
endurbótum á raðhúsinu sínu í
Borgarnesi og að gera upp sum-
arbústað á Hvítársíðu á sama tíma.
Alltaf að verki saman.
Kristín vann í áratugi sem sjálf-
stæður bókari auk þess að reka um
árabil veiðivöruverslun á Akranesi.
Nú er þessi dugnaðarforkur fallinn
í valinn fyrr en nokkurn grunaði af
því hún bar sig alltaf svo vel. Börnin
okkar Sigurjóna, Eyjólfur Orri og
Jón Einar minnast sérstakrar vin-
konu og góðrar frænku. Við mun-
um öll sakna hennar. Öll vottum við
Dadda, börnunum þeirra Kristínar
og barnabörnunum sem voru henni
svo kær innilega samúð. Blessuð sé
minning yndislegrar og eftirminni-
legrar systur.
Sverrir og Rannveig (Veiga).
Þriðjudagurinn 4. september
var mjög sérkennilegur dagur. All-
an morguninn leið mér mjög ein-
kennilega, fannst handleggir og
fætur mjög máttvana, hafði það á
tilfinningunni að ef ég stæði of
lengi myndi ég detta og svo var ég
ótrúlega döpur. Upp úr hádeginu
fékk ég svo símtal frá Perlu minni
þar sem hún sagði mér að elsku
besta yndislega æskuvinkona mín
hún Stína væri látin. Þar fannst
mér komin skýringin á líðan minni
um morguninn.
Á þessum tímamótum koma upp
svo ótalmargar dásamlegar minn-
ingar sem gott er að ylja sér við. Öll
uppátækin okkar í æsku, ferðin
okkar til Benidorm, sumar-
bústaðaferð og að ég tali nú ekki
um öll símtölin okkar, sem tóku
aldrei styttri tíma en eina og hálfa
klukkustund að lágmarki. Mikið á
ég eftir að sakna þess að heyra ekki
lengur sagt við mig „er þetta Hild-
ur litla?“
Jón H. pabbi Stínu orti einu
sinni um okkur vinkonurnar þegar
við vorum litlar:
Sjáið þessar tvær
þær hafa sömu tær
ef önnur þeirra hlær
þá út á hinni slær.
Þetta átti svo vel við okkur þá og
hefur gert alla tíð síðan.
Um leið og ég kveð þig að sinni,
elsku vinkona, langar mig að segja
þér hve kær og mikils virði þú ert
mér. Ég tel mig mjög lánsama að
hafa átt þig að og ég væri ekki sú
sem ég er í dag ef það væri ekki
fyrir þig. Þú hafðir stórt hjarta fullt
af visku og ást. Ég bið góðan Guð
að varðveita þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Daddi minn, Óli, Perla og
Pétur, við fjölskyldan sendum ykk-
ur okkar hjartanlegustu samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur og varðveita.
Hildur og fjölskylda.
Kristín Sigríður
Jónsdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samhug og hlýju við andlát og útför
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður
og afa,
KRISTJÁNS AÐALSTEINSSONAR.
Guðrún Pétursdóttir
Georg Pétur Kristjánsson Ósk Sigþórsdóttir
Silla Þóra Kristjánsdóttir Hálfdán Kristjánsson
Anna Kristjánsdóttir Gústaf Steingrímsson
og barnabörn
Við þökkum auðsýnda samúð vegna
andláts elskulegrar móður, tengdamóður
og ömmu,
MARGRÉTAR ÁGÚSTU
HALLDÓRSDÓTTUR
frá Snotrunesi, Borgarfirði eystra.
Starfsfólki Hjúkrunarheimilisins Dyngju á
Egilsstöðum eru færðar alúðarþakkir.
Börn, tengdabörn og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS SIGURÐSSONAR
trompetleikara.
Sigrún Dröfn Jónsdóttir
Ólafía K. Jónsdóttir Hermann Isebarn
Kolbrún Jónsdóttir Elías Gíslason
Börg Jónsdóttir Ingólfur B. Aðalbjörnsson
afabörn og langafabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN NILSEN BECK,
Sóltúni 13, Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum þriðjudaginn 11.
september. Útför fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 25. september klukkan 15.
Sigurður Jónsson
Inga Sigurðardóttir Þórður Þórðarson
Jón Örn Sigurðsson Ragnheiður Gunnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hugheilar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SIGÞÓRS B. SIGURÐSSONAR,
Klapparstíg 35,
Reykjavík.
Kolbrún Ágústsdóttir
G. Birna Sigþórsdóttir
Bylgja B. Sigþórsdóttir
Sigurður Már Sigþórsson
tengdadóttir, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁSGEIR JÓHANNES AXELSSON
vélvirki,
Miðvangi 15, Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
8. september.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði þriðjudaginn
18. september klukkan 13.
Elsa Þorsteinsdóttir
Alda Ásgeirsdóttir Árni Stefánsson
Heiða Ásgeirsdóttir Marek Bjarki Wolanczyk
Hrönn Ásgeirsdóttir Gunnar Svavarsson
Þröstur Ásgeirsson Hulda S. Helgadóttir
Óðinn Ásgeirsson Brynja Sif I. Brynjarsdóttir
afabörn og langafabörn
Ástkær dóttir mín, móðir okkar
tengdamóðir og amma,
EDDA SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Landspítalanum Fossvogi
mánudaginn 10. september.
Anna Kristín Linnet
Anna Linnet Þorsteinsdóttir Bjartur Guðmundsson
Guðrún M. Linnet Bjarnad. Finnur Friðrik Einarsson
Styrmir Árnason Björk Sigurjónsdóttir
Guðmundur Óskar Bjarnason
Melkorka Sóley Glúmsdóttir
Styr Orrason
Alvar Orrason
Karítas Líf Bjartsdóttir Linnet
Hrafnynja Máney Finnsdóttir
Ástkær eiginkona mín,
SJÖFN HALLDÓRSDÓTTIR,
lést að Ási í Hveragerði miðvikudaginn 5.
september. Útförin fer fram frá
Kotstrandarkirkju miðvikudaginn 19.
september klukkan 14.
Eyvindur Erlendsson
börn, tengdabörn og barnabörn
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
HALLGRÍMS GUÐJÓNSSONAR,
fv. bónda,
Hvammi í Vatnsdal.
Ingibjörg R. Hallgrímsdóttir Gísli R. Gíslason
Þuríður K. Hallgrímsdóttir Finnbogi Kjartansson
Margrét Hallgrímsdóttir Gunnar Þór Jónsson
Hafsteinn Gunnarsson Ásta Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn