Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.10.2018, Blaðsíða 8

Þegar rýmt var til fyrir bílastæði við nýja hótelið í Bláa lóninu varð til listaverk, svo sem sjá
má hér að ofan. Náttúrulegur skúlptúr. Höggva þurfti af hrauninu svo jarðlög aldanna
blöstu berskjölduð við. Þess var vandlega gætt að skurðurinn væri hreinn og engu líkara en
kökuhníf í yfirstærð hefði verið beitt við verkið. Hvort verktakinn kom úr röðum bakara-
meistara skal þó ósagt látið. Útkoman þykir einkar vel heppnuð og listaverkið öðlast aukna
dýpt þegar það speglast í bifreiðunum á stæðinu. Við skulum þó vona, hótelsins vegna, að
dýrðin sé ekki of mikil, þannig að gestir komist aldrei lengra en á bílastæðið. Sitji þar bara
agndofa uns þeir snúa aftur til síns heima.
Árni Sæberg
VETTVANGUR
8 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28.10. 2018
Gefum okkur það að til sé guð. Eða einhver semgetur stjórnað lífi okkar. (Eins og Ted Dans-on í The Good Place til dæmis fyrir ykkur
sem misstuð af trúarbragðafræði). Hafið þið aldrei velt
því fyrir ykkur hvernig er hægt að hafa svona undar-
legt skopskyn og svona mikla þörf til að gera mann
brjálaðan með litlum og fánýtum prófum alla daga?
Hafið þið aldrei velt því fyrir ykkur af hverju sumir
hlutir skulu alltaf leggjast á versta veg? Af hverju fá
börn til dæmis alltaf gubbupest um miðja nótt? Af
hverju ekki bara á morgnana, þegar allir eru vaknaðir
og tilbúnir í daginn? Nei. Það er greinilega ekki í boði.
Alltaf skal maður vera vakinn upp með andfælum og
vaða gubbið hálf- eða allsber, vitandi hvorki í þennan
heim né annan. Og af hverju getur gubbupestin aldrei
byrjað þegar börnin eru til dæmis inná baðinu? Það
væri sennilega of hentugt.
Mögulega gæti þetta verið tilviljun en ég held ekki.
Af hverju klárast rúllan í posanum bara þegar maður
er að flýta sér? Af hverju er umferðin alltaf extra
slæm þegar maður er orðinn of seinn? Af hverju dett-
ur tómatsósan alltaf á ljósasta blettinn á fötunum
manns? Af hverju kemur alltaf spurning á prófi úr ein-
mitt því eina sem maður var ekki búinn að lesa alveg
nógu vel? Af hverju þarf alltaf að vera tré beint fyrir
framan golfboltann manns, þá sjaldan maður hittir
ekki brautina?
Mögulega er ég að velta þessu ranglæti heimsins
fyrir mér eftir að hafa fengið að kynnast gubbupest-
inni sem gengur núna með ofsahraða um bæinn. Ég
verð reyndar ekki veikur en yngsta dóttir mín ákvað
semsagt að gubba á allt sem fyrir varð, um hánótt að
sjálfsögðu.
Eins og venjulega var ég nýsofnaður (of seint að
sjálfsögðu) þegar lætin byrjuðu. Sá sem öllu ræður
hafði að sjálfsögðu stillt á hálftíma svefn hjá mér
þannig að ég gæti örugglega ekki sofnað aftur fyrr en
undir morgun. Það er svosem ekki eins og það hafi
staðið til. Þegar barn gubbar eins og það sé andsetið
þá er reyndar frekar ólíklegt að maður bara leggi sig
aftur.
Getur verið að þetta sé allt eitt risastórt próf? Þegar
við lendum enn einu sinni á starfsmanni sem virðist
hafa byrjað í flóknu starfi fyrir korteri án þess að fá
nokkra þjálfun. Og maður þarf að standa þarna og
þykjast vera alveg rólegur yfir þessu og vingjarnlegur.
Það er reyndar ekki galin hugmynd.
En svo gæti þetta líka bara verið til að kenna okkur
að kunna að meta
það þegar allt er
eins og það á að
vera. Börn sofna
snemma, starfsmenn
vita hvar hlutir eru í
búðinni, maður
rennur í gegnum
Miklubrautina á
grænu ljósi, brauð-
sneiðin lendir á
ósmurða helmingnum og boltinn skoppar aftur inná
brautina.
Ég ætla að reyna að muna eftir að hugsa um það
næst þegar ég hleyp um á sprellanum, hálfsofandi um
miðja nótt, í stjórnlausu panikki að reyna að finna föt-
ur og handklæði.
Próf lífsins
’Af hverju klárast rúllan í pos-anum bara þegar maður er aðflýta sér? Af hverju er umferðinalltaf extra slæm þegar maður er
orðinn of seinn? Af hverju dettur
tómatsósan alltaf á ljósasta blett-
inn á fötunum manns?
Á meðan ég man
Logi Bergmann
logi@mbl.is