Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.04.2017, Blaðsíða 16

16http://www.ætt.is
Fréttabréf Ættfræðifélagsins í apríl 2017
aett@aett.is
bæra trausta heimild fyrir því að ættfæra Margréti
Bjarnadóttur sem dóttur Guðlaugar Brandsdóttur,
og eru yfirgnæfandi líkur á því að þar hafi verið
um handvömm að ræða. Því mun fara best á því að
ættfæra Margréti Bjarnadóttur sem dóttur Sigríðar
Björnsdóttur í samræmi við vitnisburð hinna gömlu
klassísku ættatalnahöfunda.
Helstu heimildir:
Íslenzkar æviskrár III, bls. 69­70; Eylenda II, bls. 24­
25, 47, 105-106 og 183; Skyggir skuld fyrir sjón I, bls.
184, 210, 232-233 og 237; Umleikinn ölduföldum, bls.
33 og 44-51; Manntal á Íslandi 1703, bls. 162, 163,
165 og 171; Lbs. 2730, 4to (athugasemdir Hannesar
Þorsteinssonar þjóðskjalavarðar við Manntal á Íslandi
1703), bls. 162, 163 og 171; Ættatölub. Jóns Espólíns,
2983, 2989-2992, 4872 og 4878-4886; Ættatölub.
Ólafs Snóksdalíns, 194, 195, 238, 660 og 661­662;
Ættatölub. Steingríms Jónssonar, 661, 3974, 4444
og 4446-4448; Kirkjubækur Staðar á Reykjanesi í
Barðastrandarprófastsdæmi.
Horft út eftir Þorskafirði. Kollabúðir fyrir botni fjarð-
arins. Ljósmynd Björn Jónsson.
Smælki
Thor og fyrsta lambið
Það er ekki amalegt að lesa það í gömlum skræð-
um að forfeður mínir, eða því sem næst, hafi lagt
grunninn að veldi og auðæfum Thorsaranna!
En þannig var að langalangömmubróðir minn,
Daníel Jónsson, hreppstjóri og dannebrogsmaður
á Þóroddsstöðum í Húnavatnssýslu, átti með konu
sinni, Valgerði Tómasdóttur, son sem Jón hét.
Hann var besti vinur Thors Jensen meðan Thor
hafði aðsetur á Borðeyri. Thor kom oft til þeirra
að Þóroddsstöðum og í ævisögu sinni segir Thor:
„Þóroddsstaðir voru rausnarheimili í hvívetna.
Þangað kom ég strax fyrsta sumarið á Borðeyri
og æ síðan. Þar var allt með myndarbrag, einnig
gleðskapurinn ef því var að skipta.“„Vinur minn,
Daníel á Þóroddsstöðum gaf mér fjallalamb fyrsta
sumarið, það var fyrsta stoðin sem ég fékk hér á
landi til þess að geta bjargazt upp á eigin spýt-
ur.“ „Af öllum bændum sem ég kynntist þar í hér-
aðinu var Daníel mér beztur. Hann fóðraði fyrir
mig lambið og síðan átti ég alltaf nokkrar kindur
meðan ég var á Borðeyri, þó líklega aldrei fleiri en
5.“ „Daníel var það líka, sem gaf mér fyrsta gull-
peninginn sem ég eignaðist. Hann sat eitt sinn á
skrifstofunni hjá Sveini húsbónda mínum og var
að gera upp við hann viðskiptin, er mér var geng-
ið fram hjá dyrunum. Daníel varð mín var, kall-
aði á mig og stakk að mér 10 króna gullpeningi.
Kvaðst hann gefa mér þetta fyrir lipra afgreiðslu
í búðinni og fyrir það, hve fljótur ég hafi verið að
læra íslenzku.“ Þau hjónin Daníel og Valgerður
voru miklar mæðumanneskjur, þau misstu öll
börnin sín í æsku nema Jón, vin Thors, og hans
fengu þau heldur ekki að njóta lengi, því hann lést
úr lungnabólgu aðeins 21 árs. (Úr Minningabók
Thors Jensen Reynsluárin). Ritstjóri
Daníel Jónsson
dannebrogsmaður
á Þóroddsstöðum í
Húnavatnssýslu.
Valgerður Tómasdóttir
húsfreyja á
Þóroddsstöðum í
Húnavatnssýslu.
Smælki
Eiðurinn
Einu sinni var Sigurði bónda í Ösgerði, koti hjá
Arnarbæli, kennt barn, en hann neitaði faðerninu.
Málið kom fyrir Steindór sýslumann, og var
Sigurði dæmdur eiður. Áður en hann fór til eið-
tökunnar, lét hann sauma sér kot og var í því í
fyrsta sinn á eiðadaginn. Á þinginu sór Sigurður
svofelldan eið: „Ég sver það við sál mína og sam-
vizku, að ég hefi ekki haft holdleg mök við stúlk-
una N. N., síðan ég kom í þetta kot“. Sýslumaður
og þingvottar hugðu, að hann ætti við kotið
Ösgerði, og var eiðurinn tekinn gildur.
Ekki á allt kosið
Ja, það er nú ekki á allt kosið, sagði móðirin, þeg-
ar dóttirin kynnti kærastann fyrir henni.