Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.02.2019, Side 26

26 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17.2. 2019
FERÐALÖG
Hún er sannkölluð flökku-kind, hún Agnes Þorkels-dóttir, 26 ára háskólamær
sem nemur stjórnmálafræði við HÍ.
Ævintýraþráin bankaði upp á eftir
menntaskóla og hélt hún af stað út í
heim eftir að hafa unnið í fiski úti á
landi og lagt fyrir hverja krónu.
Agnes hefur bæði ferðast með vin-
konu en oftar en ekki einsömul og
þykir henni það ekkert tiltökumál.
„Það er mjög einfalt og þægilegt;
það kom mér mikið á óvart. Maður
kynnist alltaf einhverjum og stund-
um endar maður á því að ferðast
með ókunnugu fólki. Þegar ég fór
fyrst í heimsreisu með vinkonu
minni þurftum við að hafa svolítið
fyrir því að kynnast fólki en þegar
ég er ein að ferðast þá sogast ég inn í
alls kyns hópa,“ segir hún.
„Fyrsta stóra ferðin mín var rétt
eftir menntó en þá fór ég í sjálf-
boðaliðastarf á Indlandi og Kenýa, á
vegum Vina Indlands og var ég mán-
uð á hvorum stað. Svo flugum við
Lára Kristín vinkona mín yfir til
Suður-Ameríku og byrjuðum í Vene-
súela þar sem við lærðum spænsku
og þaðan fórum við til Perú og Boli-
víu.“
Risavaxnar lýs
Á Indlandi sinnti Agnes ýmsum
verkefnum fyrir samtökin og heim-
sótti m.a. fjölmörg barnaheimili þar
sem hún lék við börnin og reyndi að
kenna þeim smávegis í ensku. Oft
svaf hún á gólfinu með börnunum.
„Ég elska að sofa á gólfum í Ind-
landi. Og í indverskum lestum, það
er besti staðurinn til að sofa á. Sef
aldrei betur. Ég þrái að fara til Ind-
lands bara til að sofa í lestum,“ segir
Agnes og blaðamaður gapir af undr-
un.
Það er ýmislegt annað sem ferða-
langurinn þurfti að venjast á Ind-
landi. Fylgifiskur þess að vinna á
indverskum barnaheimilum var hin
mjög svo skæða lús, í yfirstærð!
„Ég vissi mjög snemma að ég
væri með lús en það þýddi ekkert að
losa sig við hana; hún kom bara aft-
ur. Það kom fyrir að einhver tíndi úr
mér risavaxna lús. Ein kona tíndi úr
mér lús og setti hana á hnéð á mér
og sagði mér að kremja hana, sem
ég gerði,“ segir hún og hlær.
Öllu reddað á Indlandi
Agnes segist hafa fengið algjöra
bakteríu fyrir Indlandi.
„Ég elska Indverja, ég kann vel að
meta þá. Þetta er svo brosmilt og
hjálpsamt fólk. Og menningin er
engu lík og maturinn æðislegur. Ég
hef farið þrisvar til Indlands og aldr-
ei lent í neinu veseni. Ef ég var ráð-
villt á lestarstöð og bað einhvern um
aðstoð þá skipti engu máli hvort við-
komandi talaði enga ensku; hann var
umsvifalaust búinn að hringja í
frænda sinn sem hafði mögulega
verið í Svíþjóð áratugum áður sem
kunni þá smá í ensku eða sænsku.
Öllu er reddað, það er alveg ótrú-
legt.“
Ljósmyndir úr einkasafni
Best að sofa í
indverskum lestum
Eftir stúdentspróf lagðist Agnes Þorkelsdóttir í ferðalög um heiminn
og meðfram háskólanámi hefur hún farið til Balí, Nepals, Kenýa,
Perú, Bolivíu, Venesúela og þrisvar til Indlands.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Agnes gekk í fjórtán
daga í Annapurna-
fjöllunum í Nepal og fór
hæst í 5.200 metra hæð.
Agnes ferðaðist til Flores, eyju í Indónesíu. Þar var náttúrufegurðin engu lík og
ekki mikill ágangur ferðamanna. Hér horfir hún yfir fjöll og firði.