Morgunblaðið - 23.02.2019, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 2019
Í dag kveðjum
við góðan mann
sem átti sérstakan
sess í hjörtum
okkar. Upp í hugann koma
margar góðar og skemmtilegar
minningar sem og erfiðar.
Gunnar var sérstakur persónu-
leiki, ákveðinn og þrjóskur með
eindæmum, en það sem ein-
kenndi hann var þó hversu stutt
var í glettnina og prakkara-
skapinn, sem hann hélt í alveg
undir það síðasta, þrátt fyrir
mjög erfiða stöðu vegna MND-
sjúkdómsins. Hans líf og yndi
var að sinna safninu, ásamt því
að gera upp gamla bíla og tæki
sem var hans helsta áhugamál.
Fyrst þegar við komum til sögu
fór vinnudagurinn í að aðstoða
hann í þeim verkefnum sem
lágu fyrir á verkstæðinu, ásamt
öðrum tilfallandi verkum úti og
inni.
Það rifjuðust upp margar
minningar þegar við settumst
niður og litum til baka. Eins og
þær mörgu ferðir sem farnar
voru í Höfuðstaðinn (Hofsós) til
að kaupa vindla. Það mátti
segja að okkar inntökupróf í
starfið væri að læra bæjarnöfn-
in í Óslandshlíðinni og vorum
við svo yfirheyrð næstu daga á
eftir til að vita hvort við værum
ekki örugglega búin að læra
þau. Gunnar var ekki feiminn
við að skipa okkur fyrir verk-
um. Ef við kunnum ekki það
sem átti að gera þá var okkur
kennt og sýnt hvernig. En flest
vildi hann þó reyna að gera
sjálfur þótt kraftar og þrek
leyfðu honum það ekki.
Um leið og snjóa festi, þá
dugðu engin vettlingatök og var
þá Volvo-vörubílinn með snjó-
tönninni gangsettur til þess að
hreinsa hlaðið og heimreiðina
og ef það dugði ekki til þá var
stóra jarðýtan sett í gang, og
snjónum rutt burt og fylgdi þó
Gunnar Kristinn
Þórðarson
✝ Gunnar Krist-inn Þórðarson
fæddist 4. desem-
ber 1948. Hann lést
12. febrúar 2019.
Útför Gunnars
Kristins fór fram
22. febrúar 2019.
oftar en ekki eitt-
hvað annað með,
eins og malbik og
fleira. Þetta vildi
hann alfarið gera
sjálfur.
Við minnumst
margra annarra
góðra stunda sem
lýsa Gunnari vel.
Til dæmis þegar
hann var eitt sinn á
Landspítalanum,
þá gerði hann sér lítið fyrir og
fór út á svalir á stofunni sinni
og kveikti sér í vindli í þann
mund sem stofugangur lækna
birtist í dyrunum. Það leyndi
sér ekki á okkar manni þegar
hann sá upplitið á læknateym-
inu að honum var mjög skemmt.
Því það er náttúrlega strang-
lega bannað að reykja á lóð
Landspítalans.
Annað dæmi sem einnig er
vert að nefna var þegar hann
sendi einn nýráðinn starfsmann
út í óvissuna niður í Hlíðarenda
eftir vindlapakka, sá varla vit-
andi hvar Hlíðarendi væri eða
við hvern ætti að tala. Þetta var
ákveðið próf sem Gunnar hafði
mjög gaman af. Augnablik sem
þessi lýsa Gunnari mjög vel og
eigum við starfsfólkið margar
slíkar minningar um hann sem
ylja okkur um hjartarætur.
Gunnar tók alltaf glaður á
móti okkur þegar við mættum í
vinnuna og kvaddi með þakk-
læti. Við áttum öll gott sam-
band við Gunnar og hann þurfti
ekki orð til þess að sýna vænt-
umþykju og þakklæti í okkar
garð, það skein í gegn í augna-
ráðinu.
Elsku Gunnar okkar, þín
verður sárt saknað. Við erum
þakklát fyrir það tækifæri að
hafa fengið að kynnast þér,
þakklát fyrir allar minningarnar
og þá lífsreynslu og sýn á lífið
sem þú veittir okkur. Það mun
fylgja okkur um ókomna tíð.
Elsku Solla og fjölskylda,
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Stefanía Guðrún Eyjólfs-
dóttir, Hólmfríður Lilja
Böðvarsdóttir, Ólafur
Eggertsson, Margrét Eyj-
ólfsdóttir.
Þekkt hef ég Gunnar Þórðar-
son sem samstarfsmann í 23 ár.
Þegar nokkuð var gengið á
haustið 1985 kom hann til starfa
við Fjölbrautaskólann á Sauð-
árkróki og gegndi þar hús-
varðarstarfi í rúma tvo áratugi
með sóma, árvekni, dugnaði og
geði góðu. Skólinn var þá þegar
orðinn sex ára og í mörg horn
að líta, ör uppbygging og nýtt
verknámshús byggt, ný heima-
vistarálma tekin í notkun og
undirbúningur að nýju bók-
námshúsi í fullum gangi. Þá var
andi uppbyggingar og frum-
herja allsráðandi. Gunnar var
velvakandi yfir sínum verkefn-
um og leitaði sér viðfangsefna
af og til með því að kalla inn um
skrifstofudyrnar: „Jæja, er ekki
allt í góðum gír hjá okkur núna,
er eitthvað sem ég get gert til
að létta ykkur störfin?“ Hann
kunni þá list að skerpa skop-
skynið þegar við átti og var
góður í samskiptum við starfs-
fólk og nemendur. Aldrei bar
skugga á samskipti okkar en
ávallt birtu er nærir minning-
arnar um góðan dreng sem
hefði betur mátt eiga kveikinn
lengri til lífs og betri heilsu.
Þegar hann hafði starfað í rúm
tuttugu ár fór hann að kenna
heilsubrests, sem fór að skerða
hreyfigetu hans, svo að hann
sagði starfi sínu endanlega
lausu árið 2008.
Hann var bifvélavirki að
mennt og var einstaklega
áhugasamur um allt er tengja
mátti við samgöngur, jafnvel
bernskuþríhjól mitt var ekki
undanskilið né ferðasögur því
tengdar. Hann lagði með sanni
sitt af mörkum af ósérplægni og
eldmóði.
Hann var ekki að gefast upp
fyrir mótlæti sínu heldur fór
hann með sinn físibelg að blása
í glæðurnar fyrir stofnun Sam-
gönguminjasafns Skagafjarðar.
Hann kom þar á fót metnaðar-
fullri starfsemi sem varpar ljósi
á sögu þjóðarinnar. Það var í
senn lærdómsríkt og eftirminni-
legt að heimsækja þau Sólveigu
á heimavelli og sjá þann mót-
vægiskraft sem var á öllu gegn
þverrandi þreki enda þurfti
mikla útsjónarsemi og nostur til
þeirra afreka sem þau drýgðu.
Um nokkurt skeið vorum við
nágrannar í Furuhlíð á Sauð-
árkróki og minnist ég þess í öll-
um þeim snjó er þar ríkti um
miðbik vetrar að sjá Gunnar
ganga garða milli okkar húsa
yfir skafla og fjúk til að ræða
hversdagsleg málefni byggða og
búa.
Það er með söknuði sem ég
kveð Gunnar, er ég lít yfir far-
inn veg, en jafnframt með þakk-
læti fyrir ánægjuleg kynni og
samstarf. Blessuð sé minning
hans.
Jón Friðberg Hjartarson.
Í dag er til moldar borinn
Gunnar Kristinn Þórðarson frá
Stóragerði í Óslandshlíð. Mín
fyrstu kynni af Gunnari hófust
haustið 1985 þegar hann hóf
störf sem húsvörður við Fjöl-
brautaskólann á Sauðárkróki
eins og skólinn hét þá. Ég starf-
aði þá sem kennari við skólann
og átti eftir að starfa með
Gunnari allan hans starfstíma
við FNV.
Gunnar sinnti starfi sínu af
mikilli natni og samviskusemi.
Á starfstíma Gunnars urðu
miklar breytingar á skólahald-
inu. Árið 1994 flutti bóknám
skólans í ný og glæsileg húsa-
kynni sem gerbreyttu aðstöðu
til kennslu. Með stækkandi
húsakosti og breytingum á
kennsluháttum lengdist starfs-
lýsing húsvarðarins að sama
skapi með tilheyrandi fjölgun
verkefna. Oft reyndi á jafnaðar-
geð Gunnars þegar spjótin
stóðu á honum úr öllum áttum á
annatímum í skólahaldinu. Aldr-
ei skipti hann skapi og létti
samverkafólki sínu lífið með
ljúfmennsku og gamansemi.
Gunnar var afar laghentur og
þau voru mörg verkefnin sem
hann leysti af miklum hagleik.
Hann var mikill áhugamaður
um varðveislu samgöngusögu
Íslands og setti á stofn sam-
gönguminjasafn ásamt Sólveigu,
eiginkonu sinni, á æskuslóðum
sínum í Stóragerði árið 2004.
Þar hefur hann skrifað stóran
hluta ævisögu sinnar með verk-
um sínum um leið og hann varð-
veitti menningararfinn. Það er
sama hvar litið er á verk hans,
þar er um að ræða óaðfinnanleg
og fagleg vinnubrögð sem bera
höfundi þeirra fallegt vitni.
Þegar MND-sjúkdómurinn
gerði vart við sig sá Gunnar sig
knúinn til að láta af störfum
sem húsvörður við FNV árið
2008 og sneri sér alfarið að upp-
byggingu Samgönguminjasafns-
ins sem þau hjónin stækkuðu
verulega árið 2010 til að hýsa
öll listaverk Gunnars, en það er
rétta lýsingin á handverki hans.
Það leið ekki sá dagur að hann
sinnti ekki vinnu við að gera
upp gömul ökutæki sem endað
hefðu ævi sína í brotajárni ef
Gunnar hefði ekki komið auga á
mikilvægi þeirra.
Síðustu árin fór Gunnar á
milli heimilis og verkstæðis á
rafmagnsskutlu og sinnti við-
gerðum og uppgerð ökutækja af
sama eldmóði og áður þrátt fyr-
ir að kraftar hans færu þverr-
andi. Fjölskylda hans og vinir
stóðu alla tíð þétt við bakið á
honum og án stuðnings þeirra
hefði dagsverkið ekki orðið jafn
veglegt og raun ber vitni.
Þessi eldmóður og óbilandi
áhugi hans eru lýsandi fyrir
þetta ljúfmenni sem við starfs-
fólk FNV vorum svo heppin að
kynnast í gegnum störf hans
fyrir skólann. Við erum afar
þakklát fyrir þessi kynni og
þær minningar sem Gunnar
skilur eftir og eru ómissandi
hluti af sögu skólans.
Við, starfsfólk FNV, vottum
fjölskyldu Gunnars okkar inni-
legustu samúð.
Fyrir hönd starfsfólks Fjöl-
brautaskóla Norðurlands
vestra,
Þorkell Vilhelm
Þorsteinsson, settur
skólameistari.
Kæri Björn.
Við sjáum að dýrð á
djúpið slær,
þó degi sé tekið að
halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
Björn Björnsson
✝ Björn Björns-son fæddist 14.
júlí 1955. Hann lést
28. janúar 2019.
Útför Björns fór
fram 11. febrúar
2019.
og einn þeirra blakar
bleikum væng,
svo brjóst þitt fái
svala.
Nú strýkur hann
barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti
loginn.
En svo kemur dagur
og sumarnótt,
og svanur á bláan
voginn.
(Davíð Stefánsson)
Hvíl í friði,
Guðmundur Björnsson,
Edda Snorradóttir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Okkar ástkæri,
EIRÍKUR INGÓLFSSON,
búsettur í Fredriksstad,
Noregi,
lést á heimili sínu aðfaranótt 9. janúar.
Minningarathöfn og kveðjustund verður í
Bústaðakirkju þriðjudaginn 26. febrúar klukkan 13.
Mette Bakken
Áslaug Eiríksdóttir Helgi Þ. Möller
Leifur Eiríksson
Heiðar Eldberg Eiríksson Svala K. Eldberg Þorleifsdóttir
og barnabörn
Ingólfur Guðmundsson Áslaug Eiríksdóttir
og systkini hins látna
Yndislega mamma okkar, tengdó, amma
og langamma,
GRÉTA FINNBOGADÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
áður til heimilis á Háaleitisbraut 16,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk 18. febrúar.
Gréta verður jarðsungin frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 28. febrúar klukkan 15.
Þórunn Traustadóttir Stefán Már Halldórsson
Gunnar Albert Traustason Ásta Birna Stefánsdóttir
Ólafur Árni Traustason Auður Bergsteinsdóttir
Jón Grétar Traustason Erla Bryndís Ingadóttir
Sesselja Traustadóttir Kjartan Guðnason
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
systir og mágkona,
KRISTJANA RÍKEY MAGNÚSDÓTTIR,
Heiðargerði 9,
Húsavík,
lést á HSN á Húsavík fimmtudaginn 21.
febrúar. Útförin fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 2. mars klukkan 14.
Sigurgeir Höskuldsson
Hildur, Ríkey og Magnús Máni
Ríkey Einarsdóttir
Guðbjörg Magnúsdóttir
Halla Magnúsdóttir Hlífar S. Rúnarsson
tengdafjölskylda og systrabörn
Hjartans elsku maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
EINAR SIGURBJÖRNSSON,
teol. dr.
professor emeritus,
lést á Vífilsstöðum 20. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 6. mars klukkan 11.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Kristniboðssambandið,
Hjálparstarf kirkjunnar eða Starfssjóð Guðfræðistofnunar.
Guðrún Edda Gunnarsdóttir
Sigurbjörn Einarsson, Karen Sif Þorvaldsdóttir,
Eggert Árni, Magnús Þorkell,
Dagur Steinn, Haukur Logi, Hilmar Örn
Guðný Einarsdóttir, Jón Hafsteinn Guðmundsson,
Karitas, Guðmundur Einar
Magnea Einarsdóttir, Yngvi Eiríksson,
Rökkvi Sólberg, Edda Fanney
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
AUÐUR JÓNA AUÐUNSDÓTTIR
frá Ysta-Skála, V-Eyjafjöllum,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 20. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Kópavogskirkju
föstudaginn 1. mars klukkan 13.
Sigurjón Einarsson
Helga Sigrún Sigurjónsdóttir Ágúst Sigurðsson
Eyja Guðrún Sigurjónsdóttir Pétur Halldórsson
Jón Auðun Sigurjónsson Guðbjörg Svansdóttir
Jórunn Dóra Sigurjónsdóttir Jón Þór Sigurðsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVANHILDUR FRIÐRIKSDÓTTIR,
Sólbergi, Svalbarðsströnd,
lést þriðjudaginn 12. febrúar.
Útförin fer fram frá Svalbarðskirkju
mánudaginn 25. febrúar klukkan 14.
Rúnar Arason Inga Jóhannsdóttir
Ásdís Jóhannsdóttir
Úlfar Arason Larisa Seleznyova
Edda G. Aradóttir Halldór Arinbjarnarson
og fjölskyldur