Morgunblaðið - 23.02.2019, Page 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 2019
✝ Rebekka Stígs-dóttir fæddist
að Horni í Sléttu-
hreppi 29. júní
1923. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eyri á Ísafirði
föstudaginn 15.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Stígur
Bæring Vagn Har-
aldsson, f. 13.9.
1892, d. 8.9. 1954, og Jóna Ei-
leifína Jóhannesdóttir, f. 1.9.
1892, d. 15.3. 1984.
Systkini Rebekku eru: Har-
aldur Stígsson, f. 27.4. 1914, d.
28.11. 2009, Bergmundur Stígs-
son, 1.11. 1915, d. 14.4. 1994,
Sigrún Kristjana Stígsdóttir, f.
28.11. 1919, d. 19.2. 1994, Arnór
Aðalsteinn Stígsson, f. 14.1.
1922, d. 6.5. 2018, Anna Stígs-
dóttir, f. 20.6. 1925, Helga Frið-
rika Stígsdóttir, f. 24.8. 1926, d.
30.4. 2005, Guðný Stígsdóttir, f.
24.8. 1928, d. 8.3. 1972, og Stíg-
ur Stígsson, f. 28. apríl 1930.
Rebekka giftist 31.12. 1944
Sturlu Halldórssyni, f. 13.7.
1922. Þau eignuðust sex börn
og eru þau: 1) Guðjón Elí, f. 15.
9. 1945, lést af slysförum 21.2.
1958. 2) Frímann Aðalbjörn, f.
12.6. 1947, maki Auður Harðar-
maki Ásgerður Ingvadóttir,
börn þeirra eru a) Ingvi, f. 1974,
b) Kolbrún, f. 1975, c) Sturla, f.
1979, og d) Helga Rebekka, f.
1983, dætur hennar og Hilmars
Þorbjörnssonar eru Ásgerður
Pála og Anna Salína. 5) Guðjón
Elí, f. 7. júlí 1959, maki Hrefna
Rósinbergsdóttir, dóttir þeirra
er Elísa, f. 2004, börn hans og
Hrafnhildar Haraldsdóttur eru
a) Nóa Sólrún, f. 1986, sambýlis-
maður Jónas G. Sigurðsson og
b) Haraldur Ketill, f. 1989, sam-
býliskona hans er Sigrún Inga
Gunnarsdóttir og dóttir þeirra
er Heiða Karitas, dóttir Hrefnu
er Fríður Guðmundsdóttir,
maki Ríkarður Ríkarðsson og
börn þeirra Gabríel Blær og
Ylfa Marín. 6) Friðgerður Ebba,
f. 4. júlí 1965, dóttir hennar og
Þóris Hallgrímssonar er Stein-
gerður Sonja, f. 1989.
Rebekka ólst upp að Horni í
Hornvík. Hún var kaupakona á
Hornbjargsvita og að Kvíum í
Lónafirði. Fór í vist til Ísafjarð-
ar og kynntist þar mannsefni
sínu. Eftir að uppeldi barnanna
lauk starfaði hún utan heimilis,
svo sem við rækjuvinnslu, versl-
unarstörf en lengst af á Sjúkra-
húsi Ísafjarðar við þvotta og
saumaskap.
Útför Rebekku fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 23. febr-
úar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 14.
dóttir, börn þeirra
eru: a) Margrét
Hrönn, f. 1972, í
sambúð með Elvari
Jónssyni en börn
hans Anna Karen
og Hlynur, Margrét
á synina Axel Elí og
Mikael Elí með Ax-
el Axelssyni. b) Re-
bekka, f. 1975,
hennar börn eru
Berglind Björk og
Frímann Gauti. c) Elí Bæring, f.
1984, í sambúð með Huldu
Hrund Höskuldsdóttur, dóttir
þeirra er Auður María. 3) Jón-
ína, f. 4.11. 1949, maki Helgi
Jónsson, dóttir þeirra er Andr-
ea Pálína, f. 1978, maki Að-
alsteinn Ólafsson og börn þeirra
eru Hildur Helga, Þórey Arna
og Ágúst Óli. Börn Jónínu og
Guðmundar G. Jóhannessonar:
a) Nanný Arna, f. 1970, maki
Rúnar Óli Karlsson, dætur
þeirra Regína Sif og Kolfinna
Íris, fyrir átti Nanný soninn
Örvar Dóra en hann er í sam-
búð með Svövu Guðmunds-
dóttur, dóttir þeirra er Ylfa
Mjöll. b) Gunnar Bjarni, f. 1972,
maki Ásgerður Þorleifsdóttir,
börn þeirra eru Una Salvör,
Frosti og Sólbjört Milla. 4) Stíg-
ur Haraldur, f. 20.10. 1953,
Foreldrar okkar bjuggu alla
sína tíð á Ísafirði, fyrst á Litlabýli
við Seljalandsveg, fluttu svo 1947 í
nýbyggingu að Hlíðarvegi 33 og
1959 að Hlíðarvegi 37 í raðhúsa-
lengju sem Byggingarsamvinnu-
félag sjómanna reisti. Á efri árum
fluttu þau í Aðalstræti 20. Þau
fluttu í Hlíf II, dvalarheimili aldr-
aðra, 1995. Pabbi lést 1. mars 2008
en mamma flutti inn á hjúkrunar-
heimilið Eyri 2016.
Hún mamma var alltaf til stað-
ar, linaði þjáningar og leiðbeindi
ef rangt var breytt. Hún bjó til sín
eigin smyrsl sem reyndust betri
en öll önnur hvort sem var á
sprungnar hendur eða sólbrennd
eyru, en hún átti engin smyrsl við
sonarmissi, en elsta barn hennar
og bróðir okkar Guðjón Elí dó af
slysförum 1958, þá tólf ára gamall.
Það er margs að minnast, alltaf
bakað og kökur á borðum eða inni
í skáp þegar komið var heim seint
að kvöldi eða nóttu.
Allar ferðirnar niður á sjúkra-
hús með suma sem sauma þurfti á
höfði eða annars staðar á skrokkn-
um og þegar pabbi lá á sjúkrahús-
inu var alltaf farið tvisvar á dag í
heimsókn til hans.
Alltaf var hún tilbúin að aðstoða
ef einhver þarfnaðist aðstoðar við
pössun á krökkum og fleira.
Hún prjónaði og saumaði ófáar
flíkurnar á okkur krakkana og
barnabörnin og var prjónandi
sokka og vettlinga fram á síðasta
dag þegar hún veiktist.
Gaman var að sitja hjá henni á
kvöldin að fletta í tölvunni og sýna
henni myndir gamlar sem nýjar
og þar farið inn á andlitsbókina og
fylgst með fréttum af vinum og
vandamönnum og var þá sagt
settu punkt við myndir og annað
sem henni líkaði við.
Sjaldan kvartaði hún yfir álagi
eða þreytu vegna krakkaskara
eða annars ágangs á heimilinu.
Síðustu mánuði er hún var lasin
eða slöpp sagðist hún bara vera löt
ef maður spurði um líðan hennar.
Þakklæti kemur upp í hugann
hjá okkur fyrir að hafa fengið að
hafa hana þetta lengi hjá okkur.
Við færum starfsfólkinu á
Eyri innilegt þakklæti fyrir frá-
bæra umönnun móður okkar og
viðmót við okkur aðstandendur
hennar.
Frímann, Jónína, Stígur,
Guðjón og Ebba.
Rebekka frænka var sú kona
sem komst næst því að vera okkur
systkinum önnur móðir.
Hún var með hjarta úr gulli,
glettin og hæglát og fór í gegnum
lífið með seiglu og jákvæðni.
Hún kaus að sjá það góða í sam-
ferðafólkinu, talaði ekki illa um
nokkurn mann. Svo var hún svo
falleg og virðuleg með svarta hár-
ið sitt.
Þau eru ógleymanleg veislu-
borðin sem hún galdraði fram án
þess að nokkur tæki eftir því fyrr
en sagt var „gjörið svo vel“.
Henni fannst samt alltaf aga-
legt að eiga ekki meira til að setja
á borðið.
Hún hugsaði vel um stóra hóp-
inn sinn og alltaf mátti bæta við
hann.
Eftir að mamma okkar lést
hringdi hún oft í okkur í kringum
afmæli okkar og barnanna. „Hvað
segir þú ljúfa, hvernig gengur hjá
ykkur.
Er afmæli í dag eða misminnir
mig?“ Auðvitað var það rétt hjá
henni, hún vildi bara ekki að mað-
ur færi að býsnast yfir því að hún
myndi eftir þessu.
Þær systur, Rebekka og
mamma, gátu talað saman í síma
heilu kvöldin þegar við bjuggum í
Brautarholti og Rebekka á Hlíð-
arveginum.
Oft var því skotið á þær hvað
þær gætu talað um svo lengi, þær
hittust líka svo oft. Það var fátt um
svör en við skiljum þetta fullkom-
lega í dag.
Eftir að þær fluttu svo báðar á
Hlíf gátu þær hist daglega. Þær
eru örugglega búnar að taka
nokkur spil þar sem þær eru, von-
andi sameinaðar núna.
Það var alltaf gaman að vera
með systkinunum frá Horni, því
fleiri, því meira fjör og hlátur.
Þau stríddu hvert öðru, sökuðu
hvert annað um prakkarastrikin
sem framin voru á Horni í gamla
daga, þau voru víst ófá. Við sem
hlustuðum áttum ekki svo auðvelt
með að átta okkur á hver hafði gert
hvað. Það verður sannarlega öðru-
vísi fyrir okkur systur að koma til
Ísafjarðar í framtíðinni. Skrítið að
koma ekki við á Eyri til að heim-
sækja systkinin Arnór og Re-
bekku.
Fá ekki að heyra fleiri sögur og
vísur, hlæja með þeim og fá
nammi úr skál.
Við erum óendanlega þakklát
fyrir góðar minningar og að hafa
átt hana frænku okkar að.
Guð geymi þig, ljúfan.
Fjölskyldunni vottum við okkar
dýpstu samúð.
Rannveig, Halla, Hagalín,
Jóna og fjölskyldur.
Rebekka Stígsdóttir
Arnþór Jónsson,
oftast kenndur við
Möðrudal á Fjöll-
um, hefur kvatt
þessa jarðvist. Við söknum góðs
vinar og ótal myndir og minn-
ingar liðinnar tíðar streyma upp í
hugann. Þær munu gleðja okkur
um ókomin ár og verða minnis-
varði um lífshlaup góðs drengs
sem vílaði hlutina ekki fyrir sér
og fór hiklaust ótroðnar slóðir í
lífinu.
Í daglegu tali var hann nefnd-
ur Addi og gegndi með ánægju
viðurnefninu „rokk“. Sem ungur
maður kom í ljós einstök tón-
listargáfa hans. Hann varð þó
aldrei hinn menntaði tónlistar-
maður. Þess í stað ræktaði hann
hæfileika sína með glöggu tón-
eyra og taktvísi.
Það var sama hvort hljóðfærin
voru handleikin lóð- eða lárétt, á
þau öll spilaði Addi. Af hógværð
sagðist hann spila á 16 hljóðfæri
og ofmat örugglega ekki
fjöldann.
Hann lagði sérstaka rækt við
gítarleik en var líka slyngur
bassa-, píanó-, og harmónikku-
leikari.
Tónlistarhæfileikar Adda
Arnþór Kristján
Jóhannes Jónsson
✝ Arnþór Krist-ján Jóhannes
Jónsson fæddist 21.
febrúar 1933. Hann
lést 15. febrúar
2019.
Útförin fór fram
22. febrúar 2019.
komu best í ljós í
fjölmörgum dans-
hljómsveitum hans í
gegnum árin. Þær
nutu allar verulegra
vinsælda og var það
ekki síst fyrir þá
fjölhæfni er Addi
sýndi jafnan í hljóð-
færaleik og fram-
komu. Hann átti
sterka fyrirmynd
sem var Elvis
Presley. Um hann ræddi Addi
eins og náinn vin og víst var að
lög Presleys skipuðu heiðurssess
í lífi hans.
Addi kom víða við í mann- og
listalífinu á meðan hann var upp
á sitt besta. Hann tók þátt í kvik-
myndaleik, söngleikjum og alls
kyns uppistandi þar sem þörf var
á manni sem kunni að halda gleði
hátt á loft.
Hann sinnti mörgu á lífsleið-
inni af dugnaði og ósérhlífni.
Hann ók vöruflutningabíl um
árabil, var félagsmála- og
skemmtanastjóri starfsmanna er
unnu við Sigölduvirkjun og var í
byggingarvinnu enda handlaginn
og úrræðagóður.
Seint á áttunda áratug síðustu
aldar lenti Addi í mjög alvarlegu
slysi. Var honum á tímabili vart
hugað líf en lífsþorstinn og seigl-
an björguðu honum. Með baráttu
þess sem ekki kunni að gefast
upp tókst honum að komast til
heilsu á ný. En hann varð þó
aldrei samur maður eftir þetta.
Áfallið setti sitt mark á hann
en æðruleysi hans var einstakt.
Hægt og bítandi jókst honum
þróttur. Gleðin yfir því að vera til
fann sér sess í hug hans og
hjarta.
Við Sigurðarhússbræður á
Eskifirði nutum samfylgdar við
Adda í áratugi. Mest var það í
tengslum við tónlist og hljóm-
sveitaspil á dansleikjum. Addi
átti ætíð gott skjól hjá foreldrum
okkar þegar leið hans lá um
Eskifjörð. Þó fjarlægðir skildu
okkar að lágu leiðir reglulega
saman.
Eftir að Addi settist í helgan
stein heimsóttum við bræður
hann eftir föngum og ætíð var
hljóðfæri eða hljómflutningstæki
með í för.
Eins og jafnan ríkti þar gleði
og samkennd sem allir nutu, ekki
síst Addi.
Kæri vinur.
Við trúum að í ríki alföður
muni friður, fögnuður og frelsi
fylla þína góðu sál. Kærleikur
Guðs mun umlykja þig um alla ei-
lífð.
Systkinum Adda og aðstand-
endum vottum við okkar dýpstu
samúð.
Haukur, Ellert, Þórhallur og
Guðmann Þorvaldssynir.
Möðrudalur á Fjöllum er
hæsta byggða ból á Íslandi og
Jón bóndi þar jafnan hátt uppi og
hress. Stundum nefndur konung-
ur öræfanna, maður sem reisti
kirkju til minningar um konu
sína, málaði þar fræga altaris-
töflu og söng iðulega við eigin
organleik fyrir gesti og gangandi.
Arnþór Jónsson sem við kveðj-
um í dag ólst upp við fótskör afa
síns í Möðrudal og gerðist
snemma söngelskur, lærði á
orgel, harmónikku, gítar og saxó-
fón. Stofnaði hljómsveitir og hóf
að skemmta um land allt.
Svo kappsamur var Addi, að
þó að lasinn gerðist, lét hann
aldrei bilbug á sér finna. Á fjöl-
mennu sveitaballi í sixtís þar sem
hann var mjög skekinn af skæðri
magakveisu var hann staðráðinn
í að gefa hvergi eftir í sviðsfram-
komunni. Addi var á hnjánum í
miðju gítarsólói þegar ljóst mátti
vera að kvöldmaturinn vildi upp –
og út. Í stað þess að hætta leik þá
hæst stóð, biðjast forláts og
hverfa af sviðinu, lét Addi sköt-
una bara gossa fremst á sviðið,
svo nokkrir ballgesta fóru ekki
varhluta af. „The show must go
on“ voru að sönnu einkunnarorð
skemmtikraftsins.
Um árabil ferðaðist Addi með
Stuðmönnum. Á frægri Atla-
víkurhátíð vatt hann sér í sviðs-
klæði kvöldsins sem samanstóðu
af pungbindi, silkisokkum og
lakkskóm. Rétt áður en Addi vatt
sér inn á sviðið spurði hann okk-
ur leiftursnöggt: Hvernig er hár-
ið á mér? Hófst þá skemmtiatrið-
ið: Hann lagðist láréttur með
hnakka á eldhúskolli og hæla á
öðrum kolli og hrópaði: Tómas!
Stattu á maganum á mér! Og
skömmu síðar: Þórður! Stattu á
bringunni á mér! Gestir furðuðu
sig að vonum á því er við blasti:
Harðfullorðinn maður í pung-
bindi með smjörgreiðslu, lá
sallarólegur með tvo fullveðja
Stuðmenn standandi ofan á sér,
báða vopnaða þungum rafgígjum
– samanlagt á þriðja hundrað kíló
að þyngd! Addi blés ekki úr nös.
Hann kom ásamt Bjarna
Böðvarssyni reglulega fram sem
dansari með okkur árum saman.
Vöktu þeir sérstaka aðdáun í
Þýskalandi þar sem þeir voru
kynntir til leiks sem Addi &
Baddi: Elstu og virtustu break-
dansarar Norðvestur-Evrópu.
Það setti síðar tímabundið
strik í reikninginn er þriggja
tonna bjarg féll á fót Adda svo af
var hællinn. Þrátt fyrir viðvar-
anir lækna lét Addi það ekki
trufla sig, heldur gekk á vit skó-
smiðs sem hannaði innlegg í
hægri dansskóinn og Addi var
mættur til leiks eldkeikur og
hress þremur vikum eftir slysið –
dansandi sem aldrei fyrr.
Þó að tónlistargyðjan væri
lengst af förunautur Adda var
leiklistin honum einnig í blóð bor-
in og lék hann eftirminnilega í
mörgum kvikmyndum, sjón-
varpsþáttum og leikritum.
Í gær, hinn 21. febrúar, hefði
Arnþór Jónsson – Addi rokk –
orðið 86 ára. Í dag, 22. febrúar,
verður hann til grafar borinn – á
hefðbundnum hátíðardegi fjöl-
skyldunnar, afmælisdegi afa Jóns
frá Möðrudal.
Megi minningin um Adda
Rokk dvelja ljóslifandi með okk-
ur og komandi kynslóðum ekki
síður, því þessi góði drengur frá
hæsta býli Íslands var sannar-
lega engum líkur – nema sjálfum
sér.
Meira: mbl.is/minningar
Jakob Frímann.
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Okkar bestu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
JÓHÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Garði II, Kelduhverfi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Aspar- og
Beykihlíðar á öldrunarheimilinu Hlíð á
Akureyri fyrir góða umönnun og hlýju.
Ólafur Brynjar Sigurðsson Kristbjörg Ágústa Magnúsd.
Jón Sigurðsson Þorbjörg Bragadóttir
Sigurgeir Sigurðsson Aðalheiður Magnúsdóttir
Kristín Björnsdóttir Valur Magnússon
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýju vegna andláts og útfarar föður míns,
tengdaföður, afa og vinar,
FINNS BERGSVEINSSONAR,
rafvirkjameistara
frá Gufudal,
Laugarnesvegi 90.
Alúðarþakkir fær starfsfólk Heru og líknardeildar Landspítalans
í Kópavogi fyrir ómetanlega aðstoð og umönnun.
Martha V.L. Finnsdóttir Sigurður K. Gíslason
Finnur Marteinn Sigurðsson Ágústa B.K. Kristjánsdóttir
Elínborg Guðjónsdóttir
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
Hánefsstöðum,
Seyðisfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Fossahlíðar á Seyðisfirði
fyrir góða umönnun og elskulegt viðmót.
Svanbjörg Sigurðardóttir,
börn, tengdadætur og barnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar