Morgunblaðið - 09.03.2019, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MARS 2019
✝ Elín ElísabetSæmundsdóttir
fæddist á Ísafirði
16. júní 1930. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 16.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sæ-
mundur Ingimund-
ur Guðmundsson
og Ríkey Þorgerð-
ur Eiríksdóttir.
Systkini hennar voru Engil-
gerður, Ingimundur Vilhelm,
Steinþór, Kristín, Ester Krist-
jana, Hafsteinn, Guðríður og
Dóra. Þau eru öll látin.
Eiginmaður hennar var
Sigurjón K. Nielsen, f. 6. júlí
1928, d. 1. júní 2015. Börn
þeirra eru: 1) Gísli, f. 1949, maki
Jóhanna Halldóra Bjarnadóttir
f. 1950. 2) Guðmundur Pétur, f.
1951 maki Þóra Björg Ágústs-
dóttir, f. 1951. 3) Birgir, f. 1953,
maki Laufey Sigurðardóttir, f.
1954. 4) Nína Guðrún, f. 1955, d.
2000. 5) Hreinn, f.
1957, d. 1958. 5)
Ósk, f. 1959, maki
Stefán Örn
Magnússon, f. 1958.
6) Sigurjón S. Niel-
sen, f. 1961, maki
Helga Hillersdóttir,
f. 1963. 7) Hrönn, f.
1965, d. 1966.
Barnabörnin eru
13 og barnabarna-
börnin 27.
Elín fór tveggja ára gömul í
fóstur til hjónanna Guðmundar
Péturs Valgeirssonar búfræð-
ings og Jensínu Óladóttur ljós-
móður í Bæ, Trékyllisvík og ólst
þar upp.
Fósturbræður Elínar voru
Jón, Pálmi og Hjalti, þeir eru
látnir.
Í tvö ár stundaði Elín nám við
Húsmæðraskólann í Hvera-
gerði.
Útför Elínar fór fram í kyrr-
þey 28. febrúar 2019, að ósk
hennar.
Ég vaknaði við símtal frá
mömmu í gærmorgun, ég sagði
mömmu að ég myndi hringja í
hana aftur þegar ég væri komin
á fætur, ég vissi af hverju hún
var að hringja, mér lá ekkert á.
Ég hellti mér upp á kaffi og
gerði mig klára til þess að fara
út og fá mér kaffi og sígó í minn-
ingu um ömmu. Það gerðist ekk-
ert áður en amma var búin að fá
sér kaffi og sígó. Elín systir seg-
ir þetta best: „Það var alveg
sama hvað maður var spenntur
að segja ömmu eitthvað þegar
maður kom á morgnana, amma
sagði bara: „Elín mín, leyfðu
ömmu nú að fá sér kaffi og sígó
fyrst.““
Ég sit hér og horfi í gaupnir
mér og ég tek eftir fótleggjum
mínum, ætli ég sitji nægilega
dömulega fyrir ömmu?
Einn daginn sagði amma við
mig: „Hrönn, reyndu nú að sitja
svolítið dömulega.“ „Amma, ég
er í gallabuxum en ekki kjól.“
Amma sýndi mér hvernig ég ætti
að sitja. Ég gerði mitt besta til
að vera pínu dömuleg fyrir
ömmu eftir það.
Þegar ég var í FB skaust ég
oft til ömmu, ég spjallaði við
hana á meðan að hún tók til mat
handa mér, svo hljóp ég aftur í
skólann. Þessar pásur með
ömmu eru það besta við tímann
minn í FB.
Ég er búin að vera búsett í
Bandaríkjunum stærsta partinn
af síðustu 27 árum. Við strák-
arnir mínir fórum alltaf til ömmu
þegar við komum til Íslands. Síð-
ustu árin var mjög krúttaralegt
hvernig hún horfði á hann Alex-
ander minn, augu hennar ljóm-
uðu, svo sagði hún: „Hann er svo
líkur honum afa sínum þegar
hann var ungur.“ Augu hennar
leituðu alltaf aftur til Alexanders
þó hún væri að ræða við ein-
hvern annan og eitt sinn sagði
hún meira að segja: „Æi, hann er
bara svo líkur honum afa sínum,
svo fallegur að ég á erfitt með að
hætta að horfa á hann.“ Hún
sagði þetta með afsökunartón í
röddu en hún gaf honum Alex-
ander mínum mikið með þessu,
hún gaf honum minningu sem
hann talar um. Hún horfði á
hann með ást og blíðu sem var
kannski ætluð öðrum ungum
manni en hann mun aldrei
gleyma þessum stundum.
Ég endaði alltaf símtölin okk-
ar á: „Ég elska þig, amma mín,
heyri fljótt í þér aftur“. Amma
svaraði oftast eitthvað á þessa
leið: „Já Hrönnin mín, við gerum
það“, en svo einn daginn sagði
hún „ég elska þig líka, Hrönnin
mín“. Í smástund var allt frosið,
ég vissi ekki hvað ég átti að
segja, fyrir utan að þá var ég
með kökk í hálsinum, þetta var í
fyrsta skipti sem amma hafði
sagt mér að hún elskaði mig.
Amma var tilbúin til að fara
og við höfðum kvatt hana í hinsta
sinn mörgum sinnum, eða í hvert
skipti sem við fórum frá Íslandi.
Afi er örugglega búinn að vera
að kalla á ömmu lengi rétt eins
og hann var vanur að gera heima
ef þau voru ekki í sama herbergi.
Nú dansar amma og syngur í
faðmi Sigurjóns síns, laus við
kvöl og sorg.
Hvíldu í friði, elsku amma
mín, og njóttu þess að vera með
ástinni þinni og börnunum ykkar
sem fóru á undan ykkur.
Ég, Hrönn Ó. Guðmundsdótt-
ir, eiginmaður minn David
Wallach og synir okkar Michael
Þór, Alexander Már og Christ-
opher Ágúst sendum samúðar-
kveðjur til allra ættingja og vina
hennar Elínar ömmu.
Ég elska þig alltaf.
Þín sonardóttir,
Hrönn.
Meira: mbl.is/minningar
Elín Elísabet
Sæmundsdóttir
Það var einn góð-
an veðurdag fyrir
margt löngu að Pét-
ur sonur okkar
sagði okkur upp úr
þurru að hann og hún Eyja væru
yfir sig ástfangin og vildu fá
kjallarann hjá henni ömmu á
Snorrabraut til að búa í. Okkur
Auður Jóna
Auðunsdóttir
✝ Auður JónaAuðunsdóttir
fæddist 10. mars
1937. Hún lést 20.
febrúar 2019.
Útför Auðar fór
fram 1. mars 2019.
fannst þetta nú all-
bratt, því þau voru
eitthvað rétt
sautján ára eða svo
minnir okkur.
Við hittum svo
móður Eyju, hana
Auði, og ræddum
þetta við hana.
Sögðum nú Pétur
okkar ekki galla-
lausan með öllu og
hvort henni fyndist
þetta vera ráð. Þá svaraði hún
með sína einkennandi glettni í
augunum: „Þau munu bæta
hvort annað upp.“
Og þetta gekk eftir. Þau hafa
nú búið saman í fyrirmyndar-
hjónabandi í áratugi og eignast
börn og buru.
Alltaf voru mildin og elskuleg-
heitin einkennandi fyrir Auði
hvenær sem við hittum hana.
Kankvísin í augunum var leiftr-
andi og hún var jákvæð í orðum
og skoðunum. Þau hjónin, hún og
Sigurjón Einarsson pípulagn-
ingameistari, voru ávallt
reiðubúin til að liðsinna unga
fólkinu og saman tókst fjölskyld-
unni að eiga gott líf saman, koma
upp húsi og öllu því sem tilheyrir
nútímanum.
Auðvitað komu upp einhverjir
erfiðleikar, hurðaskellir og löng
símtöl á nóttunni svona fyrsta
kastið og einhverjar sorgir birt-
ust sem engir mega forðast í
þessum heimi. En í heildina var
hamingjan í hásætinu hjá sam-
henta unga parinu æ síðan.
Heilsa Auðar var lengi allgóð.
Hún starfaði lengi hjá Hagkaup-
um og sinnti sínum fjölskyldu-
störfum. En þau Sigurjón áttu
þrjár dætur og tvo drengi. Síð-
ustu árin fór að halla undan fæti
hjá henni og að síðustu varð hún
að flytja úr nýrri íbúð þeirra
Sigurjóns við Sléttuveg á heimili
þar sem vel fór samt um hana.
Þar smá dró af henni og hún and-
aðist þar í faðmi fjölskyldunnar.
Að leiðarlokum viljum við
hjónin þakka Auði fyrir sam-
veruna í allan þennan langa tíma
sem við áttum saman. Og ekki
hvað síst fyrir að hafa gefið okk-
ur tengdadótturina hana Eyju
Guðrúnu og alla afkomendurna.
Hún var góð kona og gæfuleg
hverrar minning mun lifa í mikl-
um metum með okkur.
Steinunn og Halldór.
Nú er hún Helga
okkar búin að fá
hvíldina. Helga var
yndisleg manneskja
sem hafði mikinn
áhuga á fólki og sérstaklega
börnum. Hún var einstök í sam-
skiptum við börn og þar var far-
vegurinn oft hundar fjölskyld-
unnar í gegnum tíðina eða
hundarnir hennar Helgu.
Helga var gift elsta bróður
pabba og hefur alltaf verið mik-
ill samgangur á milli þeirra
bræðra og fjölskyldna þeirra.
Mín fyrsta alvöruminning um
Helgu og Óla er sumarið 1972
þegar við fjölskyldan fórum í
reisu til Danmerkur og Svíþjóð-
ar að heimsækja systkini for-
eldra minna. Það var svo margt
ævintýralegt í þessari ferð og
fyrir mig einkabarnið að kynn-
ast fjölbreytni heimila þar sem
var líf og fjör. Heimili Helgu og
Helga Ólöf
Sigurbjarnadóttir
✝ Helga Ólöf Sig-urbjarnadóttir
fæddist 13. ágúst
1934. Hún lést 23.
febrúar 2019.
Útför Helgu fór
fram 8. mars 2019.
Óla á Amager var
engin undantekning
en þar var Bertel
sonur þeirra, Inga
Birna systurdóttir
Helgu og svo hund-
urinn Lady. Þetta
var upplifun fyrir
fimm ára stelpu
sem var að ferðast í
fyrsta skipti til út-
landa og jafna sig
eftir erfitt slys. En
þessi mynd í minningunni er
líka svo lýsandi fyrir Helgu því
allir voru velkomnir á hennar
heimili.
Eftir að þau fluttu heim til Ís-
lands þá voru tíðar heimsóknir í
Unufellið og svo í Holtsbúðina
sem ég gat kallað mitt annað
heimili á tímabili þegar ég sótti
skóla í Garðabæ en bjó í Kópa-
vogi, pabbi var sem sagt að
byggja hús í Garðabænum.
Helga bauð mér á þessum tíma
að hafa aðsetur hjá þeim til að
ég ætti auðveldara með að
tengjast nýjum skólafélögum og
ekki voru samgöngur milli sveit-
arfélaganna til fyrirmyndar á
þeim tíma. Ég var mikið í Holts-
búðinni á virkum dögum fyrsta
veturinn til að styttra væri í
skólann. Á þessum tíma kynntist
ég Helgu enn betur, hennar
góðmennsku og umhyggju fyrir
öllum. Þarna var Silla fædd,
Bertel, kominn í skóla, og hund-
urinn Tína, auk þess sem Inga
Birna var þarna oft. Þetta var
aftur mikil upplifun fyrir mig
sem einkabarn en nú á tánings-
aldri. Í minningunni var ávallt
margt fólk og fjör í Holtsbúð-
inni, vinir og nágrannar vel-
komnir og mikið pláss til leikja
og samtala. Helga og hennar
fjölskylda eignuðust á þessum
tíma stórt pláss í hjarta mínu
því í Holtsbúðinni var einstak-
lega gott að vera. Við fluttum
síðan nálægt Helgu og Óla og
varð ennþá meiri samgangur á
milli okkar fjölskyldna.
Síðan tóku mín fullorðins ár
við og börnin mín Gauti og
Freyja komu til sögunnar. Pabbi
var tíður gestur hjá Helgu og
Óla og voru börnin mín oft með í
för, þetta voru ævintýraferðir
með einstakri natni og um-
hyggju Helgu. Gauti fékk að
kynnast strumpaborginni hans
Bertels og fimleikaáhöldum Sillu
í Holtsbúðinni, auk Tínu sem
var orðin gömul. Freyja fékk að
kynnast Lísu, Heklu og hvolp-
unum á Álftanesi en Helga hafði
einstakt lag á að kynna börn og
hunda og naut hún þess þegar
Helga endurnýjaði kynnin þegar
Freyja hafði lent í því að vera
bitin af hundi.
Ég er þakklátt fyrir að við
fengum að kynnast Helgu. Hún
var einstök manneskja og þau
hjónin bæði. Minningin mun lifa,
hennar heillandi bros og gleði
sem hún gaf frá sér. Hvíl í friði,
elsku Helga mín. Elsku Óli,
Bertel, Silla, Unnur og Inga
Birna, ég votta ykkur samúð
mína.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
✝ Veronika Pét-ursdóttir fædd-
ist á Patreksfirði
20. júlí 1922. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 13. febr-
úar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Pét-
ur Guðmundsson, f.
18.12. 1884, d. 12.5.
1974, sjómaður og
verkstjóri, og Sig-
þrúður Guðbrandsdóttir, f. 1.7.
1887, d. 20.6. 1935, húsmóðir.
Systur Veroniku voru Kristín,
f. 20.7. 1922, d. 22.3. 1941, og
Hulda, f. 1.5. 1924, d. 1.11. 2017.
Veronika átti heima á Pat-
reksfirði til átta ára aldurs, fjöl-
skyldan flutti þá að Neðri-Tungu
í Örlygshöfn í Rauðasands-
hreppi. Eftir að móðir hennar
lést 1935 fluttu þau aftur til Pat-
reksfjarðar. Veronika lauk
skólaskyldu sinni í farskóla
heimasveitar sinnar í Rauða-
sandshreppi og fór síðar til eins
vetrar náms í Húsmæðraskól-
anum á Staðarfelli á Fellsströnd í
Dölum. Réð sig í vist norður á
Akureyri og var þar í tæpt ár og
greip jafnframt í kvöldvinnu í
Samkomuhúsinu þar í bæ þar
sem var blómlegt menningarlíf.
Hún hélt svo aftur heim til Pat-
reksfjarðar og starfaði þar á
netaverkstæði um tíma.
Veronika giftist 15.5. 1947
Ólafi Jakobi Helgasyni húsa-
smíðameistara og síðar bygging-
arfulltrúa, f. 24.12. 1920, d. 10.6.
2010. Foreldrar hans voru Guð-
mundur Helgi Símonarson, f.
15.12. 1893, d. 12.1.
1980, og Jóhanna
Bjarnadóttir, f. 2.6.
1889, d. 1.6. 1982.
Börn þeirra eru:
1) Kristín, f. 26.9.
1947, gift Sigurði
Guðjónssyni, f. 27.5.
1946, börnin þeirra
eru þrjú: Vera Ólöf,
Guðjón Kristinn og
Símon. 2) Pétur, f.
8.6. 1951, kvæntist
Ingibjörgu Haraldsdóttur, f.
13.5. 1952, d. 24.5. 2010, börnin
þeirra eru fjögur: Arnbjörg, Óli-
ver, Kristín Petrína og Haraldur.
3) Bjarki Hrafn, f. 18.11. 1955,
kvæntur Kristínu Helgu Frið-
riksdóttur, f. 26.4. 1962. Bjarki á
einn son, Atla Fannar, af fyrra
hjónabandi og fimm stjúpbörn. 4)
Sigþrúður, f. 26.10. 1957, gift
Birni J. Hannessyni, f. 15.11.
1954, synir þeirra eru tveir:
Hannes Pétur og Ólafur Jakob.
Fyrir átti Björn tvö börn. 5) Guð-
rún, f. 5.1. 1964, hún á fjögur
börn: Elísabetu Thoroddsen og
Diljá, Grétu og Stein Þorkels-
börn. Barnabörn, barna-
barnabörn og barnabarna-
barnabörn eru orðin 40 talsins.
Veronika og Ólafur bjuggu á
Patreksfirði til ársins 1996 er
þau fluttu til Hafnarfjarðar. Frá
því í október 2009 voru þau bú-
sett á Hrafnistu í Reykjavík.
Veronika var lengst af húsmóðir,
til ársins 1970, en fór þá að vinna
í frystihúsi á Patreksfirði.
Útför Veroniku hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Elsku mamma, mikið eigum
við eftir að sakna þín. Yndislegi
hláturinn þinn, hlýjan og húmor-
inn gleymast aldrei, gleði gerir
lífið svo miklu betra. Það eru svo
margar skemmtilegar minningar
sem koma upp í hugann. Þú tókst
sjálfa þig ekki of alvarlega og
gast grínast með vandræðalegar
og skemmtilegar aðstæður sem
þú gast komið þér í.
Fjölskyldan var þitt kvenfélag
og Lionsklúbbur og heimilið fé-
lagsheimilið þitt. Það var þín
hamingja. Þú þurftir ekkert
meira en það og allur þinn tími
fór í að gefa okkur börnunum
þínum gott heimili, uppeldi og
endalausa ást. Þú sást fegurðina í
fólki og aðstæðum og lést ljótleik-
ann vera. Þú kenndir okkur virð-
ingu, góðmennsku og réttlæti.
Þú vissir alltaf ef eitthvað bját-
aði á hjá okkur. Þú fékkst það á
tilfinninguna eða dreymdi fyrir
því og hringdir og spurðir frétta
áður en við náðum að hringja til
að láta þig vita.
Oft sastu við horngluggann
með útsýni yfir höfnina og fylgd-
ist með bátunum koma inn, sér-
staklega ef veðrið var vont og
bróðir okkar var á sjó. Þú fórst
ekki að sofa fyrr en allir voru
komnir í höfn og sofnaðir vært í
sínu rúmi. Svo vaknaðir þú fyrir
allar aldir og vaktir okkur með
ilminum af nýbökuðum kleinum
eða buffhamarshöggum sem
dundu á kótelettum sem síðan
voru steiktar í raspi og reiddar
fram í sunnudagshádegi með rab-
arbarasultu, brúnuðum og græn-
um baunum.
Þú kenndir okkur að njóta
náttúrunnar. Þú elskaðir að fara
með okkur í göngutúra, útilegur,
berjamó og sunnudagsbíltúra
með teppi og gott nesti. Þú elsk-
aðir dýr, hunda, hesta, kisur og
fugla og dýrin elskuðu þig.
Krummi var í sérstöku uppáhaldi
hjá þér og þú naust að gefa hon-
um að éta og áttir marga góða
krummavini sem nutu góðs af. Þú
varst gestrisin og þér var mikið í
mun að gestum liði vel og oftar en
ekki gekkstu úr rúmi, svafst á
sófanum og lést gestunum eftir
rúmið þitt. Barnabörnin elskuðu
þig og dáðu, enda vildir þú helst
hafa þau alltaf hjá þér og best var
ef stórfjölskyldan var öll saman-
komin. Þá varstu í essinu þínu.
Við vitum að það verður tekið
vel á móti þér og fagnaðarfundir
hjá litlu fjölskyldunni úr Neðri-
Tungu. Stína, amma, afi og Hulda
bíða eftir þér með opinn faðminn.
Mig grunar að amma sé búin að
baka jólaköku og systurnar
dekka borð, nú verður veisla.
Pabbi, sem þú saknaðir svo mik-
ið, er búinn að bíða lengi eftir þér.
Storminn hefur lægt, sólin brýst út úr
skýjaþykkninu,
þú finnur hvernig þjáning
og þreyta linast
í hitanum frá ljósinu
leysast upp og hverfa
hverfa
þá birtist hann
í svörtu jakkafötunum
og hvítu nælonskyrtunni
með lakkrísbindið
og þú
svo falleg í bláa siffonsíðkjólnum
blátt fer svo vel við ljósa hárið þitt
og bláu augun þín
hann er feginn að sjá þig
skammar þig góðlátlega
fyrir þrjóskuna
ég er búinn að bíða svo lengi eftir þér
svo blikkar hann þig
og býður þér upp í dans
þið stígið tangó
tvö ein
dansið
inn í ljósið
saman
undir söng stúlkunnar
með lævirkjaröddina
(gúa)
Takk fyrir allt, elsku mamma.
Við erum óendanlega stolt og
þakklát, minning þín lifir í hjarta
okkar.
Kristín, Pétur, Bjarki,
Sigþrúður og Guðrún.
Veronika
Pétursdóttir