Morgunblaðið - 09.03.2019, Qupperneq 18

18 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. MARS 2019
✝ Steinar NóniHjaltason
fæddist á Selfossi 3.
nóvember 1978.
Hann lést 2. mars
2019.
Foreldrar hans
eru Hjalti Haf-
steinsson, f. 4. des-
ember 1960, og Sig-
ríður Jónsdóttir, f.
27. október 1957.
Systkini hans eru
Hrefna Björk, f. 6. ágúst 1975,
Unnar Már, f. 14. janúar 1985,
Gunnhildur Rán, f. 21. júní 1986,
og Særún Eva, f. 30. ágúst 1992.
Fósturdóttir hans er Jenný
Björk Ragnars-
dóttir, f. 29. júní
1999, og sonur
hennar er Guðbjörn
Nóni Jósepsson, f.
23. september 2015.
Sambýliskona
Steinars er Krist-
rún Eva Róberts-
dóttir, f. 20. apríl
1984, börn hennar
eru Gabríel Róbert
Atlason, f. 16. maí
2007, og Maríana Ósk Atladótt-
ir, f. 30. apríl 2010.
Útför Steinars fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 11. mars
2019, klukkan 13.
Elsku pabbi, árið 2001 þegar
þú kynntist mömmu minni er ég
viss um að hvorugt okkar vissi
að við myndum hafa svona mikil
áhrif á hvort annað. Ég var
tveggja ára þegar ég kynntist
þér og ég fylgdi þér alveg til
2004, þá endaði samband ykkar
mömmu og við tvö misstum
samband, en þér var aldrei
gleymt, elsku Steinar. Alltaf
þegar ég keyri framhjá stóru
tunnunum úti í sveit hugsa ég
um þig, ef ég sé hesta hugsa ég
um þig, þér var aldrei gleymt og
þér mun aldrei verða gleymt.
Þegar við hittumst aftur árið
2015 fannst mér eins og ekkert
hafði breyst, þú varst ennþá
pabbi minn og ég gat ennþá
treyst þér. Þú byrjaðir að taka
mig aftur með í allt, þú kenndir
mér að hjóla, þú kenndir mér að
keyra og best af öllu þá kenndir
þú mér að líða vel með sjálfa
mig. Ég elskaði að hjálpa þér í
sveitinni með hestana, ég elskaði
alla löngu rúntana okkar sem
oftast enduðu aldrei neins staðar
en þeir skiptu mig miklu máli.
Þú varst besti vinur minn og ég
er svo þakklát fyrir að hafa
fengið þig aftur inn í líf mitt eft-
ir langan tíma í burtu frá hvort
öðru en sama hversu langur tími
leið, þá gleymdi ég þér aldrei og
ég gleymdi aldrei öllu því sem
þú gerðir fyrir mig. Það verður
erfitt að venja sig á það að geta
ekki hringt ef ég hef einhverjar
spurningar. Þó svo að það væri
ekki blóð sem tengdi okkur sam-
an þá kynntir þú mig alltaf sem
dóttur þína, þú tókst mig og son
minn inn á heimilið þitt þegar ég
hafði engan stað að fara á og þér
fannst sjálfsagt að taka inn ung-
lingsstelpu með barn og hugsa
um okkur eins vel og þú gast.
Því þannig maður varst þú, allt-
af tilbúinn að hjálpa öllum, sama
hvað. Þú varst með svo stórt og
gott hjarta að ég vildi að fleiri
hefðu séð hversu yndislegur
maður þú varst, þú skiptir mig
svo miklu máli og ég verð þér
ævinlega þakklát fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig og litla
Nóna, afastrákinn þinn.
Ég elska þig svo mikið og við
munum hittast aftur og koma
okkur til Ibiza eins og var plan-
að.
Ég elska þig pabbi,
Jenný Björk Ragnarsdóttir.
Bros kemur fyrst upp í hug-
ann þegar ég hugsa um Steinar
frænda enda alltaf brosmildur.
Ég hafði næstum fengið hann
í 13 ára afmælisgjöf og var mjög
svekkt yfir því að hann skyldi
fæðast daginn eftir. En hann
fékk sinn dag og fæddist „þrið-
jasti“ nóvember 1978 eins og
hann sagði sem lítill drengur.
Hann var fyrsta barnabarn for-
eldra minna og augasteinn
þeirra. Steinar var mikið heima
á Bjargi og var mér og yngri
systur minni meira sem litli
bróðir en frændi. Hann var sér-
lega geðgóður, skemmtilegur og
kátur krakki með afar smitandi
hlátur.
Það var ýmislegt brallað og
var hann t.d. óspart notaður sem
módel af okkur systrum sem
þreyttumst seint á að klæða
hann í stelpuföt og farða. Alltaf
var hann til í að leika og taka
þátt í öllu því sem var verið að
gera. Ekki var hann sporlatur
og hentist af stað ef hann var
beðinn um að sækja eða gera
eitthvað fyrir okkur.
Steinar átti auðvelt með að
plata ömmu og afa alveg upp úr
skónum og kom það brátt í ljós
að hann komst upp með ým-
islegt sem við systkinin höfðum
ekki fengið að gera. Eitt af því
var að borða smjörið beint úr
öskjunni og man ég eftir honum
sitjandi uppi á eldhúsborði hjá
pabba sem deildi með honum
þessari ástríðu fyrir smjöri.
Eftir að við mamma fluttum
til Reykjavíkur kom Steinar oft í
heimsókn og gisti hjá okkur. Þá
var glatt á hjalla og var dásam-
legt að sjá væntumþykju og
virðingu þeirra hvors fyrir öðru.
Í einu af mörgum ferðalögum
okkar vorum við mamma í sam-
floti með Hjalta og Sirrý sem
höfðu Steinar og tvö yngri
systkini hans með. Eitthvað
þótti Steinari þröngt í bílnum
hjá mömmu sinni og pabba og
fékk því leyfi til að sitja í hjá
okkur mömmu. Bíllinn var
óþéttur og rykaði inn í hann,
sérstaklega aftur í. En þar sat
hann alsæll í rykmekki og sagði
að það færi mjög vel um sig.
Þetta finnst mér mjög lýsandi
fyrir Steinar, alltaf sæll og bros-
andi.
Hann var mikill sveitamaður í
sér, hafði yndi af hestum og fór
til Þýskalands 1995 að vinna á
hestabúgarði. Seinna eignaðist
hann svo sjálfur hesta. Hann var
hörkuduglegur til vinnu og vann
lengi sem bílstjóri á stórum
trukkum.
Síðustu ár hittumst við Stein-
ar aðallega í fjölskylduboðum og
útilegum okkar systkina. Það
voru fagnaðarfundir og mikið
þótti mér vænt um að sjá hann
og fá stór knús.
Elsku Steinar minn gekk ekki
alltaf beinu brautina og villtist
því miður af leið. Hann leitaði í
vímugjafa og átti misgóð tímabil
þó hann léti ekki á því bera.
Ekki alls fyrir löngu hafði hann
leitað sér aðstoðar og allt virtist
ganga vel, því kom sú hörmu-
lega frétt um andlát Steinars
sem reiðarslag.
Það er sárt til þess að vita að
hann hafi ekki séð fram á til-
gang með lífinu og ekki fundið
leið út úr erfiðleikum sínum.
Sorgin og söknuðurinn nístir
en minningar um gæðastundir,
væntumþykju og þakklæti fyrir
liðna tíð lina sársaukann.
Þá er það er huggun harmi
gegn að nú hefur Steinar öðlast
sálarró og náð endurfundum við
ömmu, afa og litlu englana okk-
ar í blómabrekkunni.
Elsku hjartans Hjalti, Sirrý
og fjölskylda. Ég sendi ykkur
öllum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Linda Húmdís.
Þegar ég minnist elsku Stein-
ars míns er það fyrsta sem kem-
ur í hugann lítill drengur, ljós og
fagur. Steinar var fyrsta barna-
barn foreldra minna og kom inn
í líf okkar allra sannkallaður sól-
argeisli enda alltaf brosandi,
kátur og glaður. Sem lítill kútur
þegar mamma hans fór að vinna
var hann í pössun hjá mömmu
og það lýsir honum best hvernig
hann var að þegar hann var
settur út í vagn eftir hádegi þá
heyrðist aldrei frá honum hljóð
þegar hann vaknaði heldur beið
hann eftir að amma kíkti út um
gluggann, þá færðist bros yfir
allt andlitið af gleði og þannig
minnist ég hans alltaf alla hans
bernsku, duglegur og kátur.
Þegar hann fór að eldast áttu
hestar hug hans allan og var
hann stundum að keppa eða
sýna t.d. á 17. júní og alltaf eitt-
hvað að bardúsa. Þegar hann og
sonur minn voru komnir á þann
aldur að geta farið einir með
rútunni til Reykjavíkur til ömmu
að kaupa jólagjafir í Kolaportinu
voru það hinar mestu skemmti-
ferðir og amma ólöt að fara í bíó
og rölta með þá um allt.
Seinna fór Steinar til Þýska-
lands til að vinna við hesta,
áhugamál sitt. Það gladdi mig
mikið þegar hann kom í 50 ára
afmælið mitt því veislur voru
ekki nr. 1 á vinsældalista hans.
Eins minnist ég þess þegar ein-
hverju sinni var erfitt hjá mér
og hann vissi að pabbi hans væri
að koma til mín þá rauk hann í
frystikistuna sína og sendi
frænku eitthvað að borða. Á
milli okkar Steinars var alltaf
mikill kærleikur þótt við hitt-
umst ekki oft síðustu árin og
alltaf fékk ég að knúsa hann og
kyssa enda þótti mér óendan-
lega vænt um hann alla tíð. Síð-
ustu árin vissi ég að honum liði
ekki alltaf vel, þótt stutt væri í
brosið og húmorinn, en það níst-
ir hjarta mitt að vita að honum
skyldi líða það illa að hann sæi
ekkert fram undan. Það sem sef-
ar mína sorg er að ég er viss um
að mamma og pabbi hafa tekið á
móti sólargeislanum sínum.
Að lokum votta ég öllum sem
eiga um sárt að binda vegna frá-
falls Steinars Nóna mína inni-
legustu samúð. Hvíl í friði og
sjáumst síðar, elsku vinur.
Ástarkveðja,
María Hafsteinsdóttir
(Mæja frænka).
Ég er um 10 ára gömul að
koma út úr Kaupfélaginu heima
á Stokkseyri. Ég er með Steinar
frænda í fanginu, þarf eiginlega
að rogast með hann því hann er
lystugur krakki og sígur í. Ég er
á hvítu tréklossunum mínum og
þegar ég stíg út á gangstéttina
þá dett ég. Ég hef greinilega
orðið skelfingu lostin, því ég
man þetta atvik eins og það hafi
gerst í gær. Á meðan ég var að
detta var ég svo hrædd um að
meiða frænda minn og vanmátt-
urinn yfir því sem verða vildi al-
gjör. Ég var ólöt að druslast
með hann með mér og man að
Hjalti og Sirrý færðu mér einu
sinni tölvuúr fyrir það hvað ég
var dugleg að gæta hans, sem ég
var heldur betur stolt af.
Ég á ótal góðar minningar um
samverustundir með Steinari
frænda, enda var hann hluti af
daglegu lífi mínu fram á fullorð-
insár og við vorum góðir vinir.
Einhvern veginn hefur atvikið
við fyrir utan Kaupfélagið leitað
á huga minn síðustu viku,
kannski vegna þess að það
minnir mig á hvað við erum van-
máttug gagnvart örlögum ást-
vina okkar. Sr. Hildur Eir Bolla-
dóttir ritar að við eigum að láta
minningu þeirra sem látast úr
hjartaáfalli sálarinnar lifa í ljósi
þess lífs sem þeir lifðu en ekki í
skugga andlátsins og það ætla
ég að gera, því líf Steinars Nóna
frænda færði mér ást og gleði.
Takk fyrir samfylgdina.
Þín frænka
Arnheiður Huld.
Steinar Nóni
Hjaltason
Það er gaman að sjá hve margir
hafa brennandi áhuga á for-
vörnum. Í dag eru fleiri og fleiri að
eflast í forvörnum, einstaklingar,
foreldrar, fjölskyldur, skólar, fé-
lagasamtök, stofnanir og stjórn-
endur. Forvarnir eru ekki bara
eitthvað eitt heldur samhengi
margra þátta sem miða að því
markmiði að skapa aðstæður fyrir
einstaklinga til að blómstra. Að
einstaklingur geti verið upp á sitt
besta felst í því að gæta sín á hegð-
un sem veldur takmörkunum. Takmarkanir á
því að við blómstrum geta verið svo margar,
líkamlegar, andlegar, foreldrar, fjölskylda, fé-
lagslegar aðstæður, áföll og svo margt annað
sem við getum ekki með neinu móti komist hjá.
Þess vegna er mikilvægt að við sneiðum hjá
takmörkunum sem við getum stjórnað. Að
segja nei getur verið jákvætt þegar ungt fólk
er að velja um hvort byrja eigi að nota áfengi
eða önnur vímuefni. Að segja nei er ekki alltaf
auðvelt ef um þrýsting er að ræða. Þrýstingur
kemur oft frá jafningjum án þess að þeir geri
sér grein fyrir því hvers vegna þeir eru með
þrýsting. Stundum kemur þrýstingur frá að-
ilum í okkar umhverfi sem halda að það sé eðli-
legt að neyta vímuefna. Þeir sem hagnast af
sölunni ýta undir neyslu. Í umhverfi okkar eru
óteljandi auglýsingar og hvatningar um að
hefja neyslu og halda áfram neyslu. Á bakvið
mestu hagnaðarvonina stendur iðnaður sem
hefur það eina markmið að hagnast af sölunni
án tillits til afleiðinga neyslunnar. Samfélagið
okkar hagnast ekki af neyslu áfengis eða ann-
arra vímuefna. Kostnaðurinn við neikvæðar
afleiðingar tengdar neyslu er
langtum meiri. Við þurfum að
standa vörð um börnin okkar,
ungmennin og samfélagið og
halda þeim mörkum sem við
höfum í dag. Landlæknir hefur
sett fram skýra mynd af því sem
virkar í forvörnum samkvæmt
þeirra mælingum. Forvarnir og
heilsuefling í skólum þarf að
vera heildræn og unnin í sam-
starfi við nemendur, foreldra og
nærsamfélag. Við sem vinnum
markvisst í forvörnum fögnum
þeim sem leggjast á árarnar með okkur. Verk-
færin sem standa okkur til boða eru svo marg-
falt fleiri en þeirra sem vilja auka neysluna þó
að þeir noti óhemju fjármagn í sína markaðs-
setningu. Rannsóknir leiða betur í ljós á hverj-
um degi hve lítið magn áfengis eða annarra
vímuefna getur skaðað. Til að einfalda skila-
boðin segjum við er að þeir sem nota áfengi
eða önnur vímuefni dragi úr neyslu og þeir
sem ekki eru byrjaðir, bíði með að byrja. Við
skulum bretta upp ermarnar og leggjast á ár-
arnar í samstöðu um að draga úr neyslu, fá
stjórnendur og stjórnmálamenn í okkar lið,
koma í veg fyrir að börn og ungt fólk byrji að
takmarka sig með vímuefnum.
Takmörkun okkar
með vímuefnum
Eftir Aðalstein Gunnarsson
Aðalsteinn Gunnarsson
» Samfélagið okkar í heild
hagnast ekki af neyslu
áfengis eða annarra vímuefna.
Höfundur er framkvæmdastjóri.
Hvert stefnum við, hafa
frumskógarlögmálin verið
tekin upp í íslensku sam-
félagi þar sem öllum er alveg
sama hvernig okkar minnsta
bróður og systur vegnar, ef
maður hefur það bara gott
sjálfur?
Aldraðir og öryrkjar eru
ekki of sæl af sinni innkomu
til framfærslu, það ætti ráða-
mönnum að vera orðið vel
ljóst. Hið sama á við um fjölda heimila, fjöl-
skyldna og barnafólkið, þar sem grátur og
gnístran tanna er daglegt brauð.
Staðreyndin er sú að grunneining þjóð-
félagsins, fjölskyldan, á undir högg að
sækja því að henni er ekki hlúð að sem ein-
ingu. Hið sama á við um ellilífeyrisþega og
öryrkja, þetta eru hópar samfélagsins sem
því miður enginn vill vita af eða hafa al-
gjörlega gleymst í kerfisvæðingu góða
fólksins á Austurvelli.
Er ekki tímabært að endurmeta aðferð
ráðamanna og koma hér á réttlæti og jöfn-
uði til handa öllum – eða er okkur bara al-
veg sama hvert við stefnum sem þjóð, þar
sem óréttlætið og ójöfnuðurinn er allsráð-
andi?
Það er ekki verjandi að margir sem vinna
fullan vinnudag geti ekki lifað af laununum
sínum án félagslegrar aðstoðar en aðrir taki
inn fleiri miljónir á mánuði. Slíkt er ekki
neitt annað en ójöfnuður sem á ekki að líð-
ast í okkar 330.000 manna sam-
félagi.
Væri það ekki góð og gild regla
að allir hafi jöfn tækifæri, alveg
sama til hvaða fjölskyldu þeir
fæðast. Það er svo hvers og eins
að spila úr þeim spilum sem hon-
um eru gefin. En það er um leið
algjörlega óásættanlegt að öll
trompin séu á einni hendi í upp-
hafi leiks vegna ættartengsla
einna.
Það er vel mögulegt við núver-
andi aðstæður að fólk geti lifað
mannsæmandi lífi af vinnu sinni og að sam-
félagið hlaupi undir bagga með þeim sem
ekki geta séð eða veitt sjálfum sér farboða.
Það eina sem vantar til að svo gæti orðið er
skilningur og vilja ráðamanna sem og rétt
forgangsröðun fjárveitingarvaldsins.
Ágæta þjóð, ef það er frjálsum markaði
og sitjandi ráðamönnum að kenna að hér
ríkir óréttlæti og ójöfnuður, þá er þetta
bara ekki að virka. Svo mörg voru þau orð.
Stjórna frumskógarlög-
málin samfélaginu?
Eftir Sigurjón
Hafsteinsson
Sigurjón Hafsteinsson
» Staðreyndin er sú að
grunneining þjóðfélagsins
á undir högg að sækja því að
henni er ekki hlúð að sem ein-
ingu.
Höfundur er starfsmaður í slökkvi/björg-
unarþjónustu á Keflavíkurflugvelli.
molikarlinn@simnet.is
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í
landinu og birtir aðsendar greinar alla útgáfu-
daga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar
eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir
öryggi í samskiptum milli starfsfólks Morg-
unblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir
ekki greinar sem einnig eru sendar á aðra
miðla.
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðsló-
góinu efst í hægra horni forsíðu mbl.is. Þegar
smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem lið-
urinn „Senda inn grein“ er valinn.
Í fyrsta skipti sem innsendikerfið er notað
þarf notandinn að nýskrá sig inn í kerfið. Ít-
arlegar leiðbeiningar fylgja hverju þrepi í skrán-
ingarferlinu. Eftir að viðkomandi hefur skráð sig
sem notanda í kerfið er nóg að slá inn kennitölu
notanda og lykilorð til að opna svæðið. Hægt er
að senda greinar allan sólarhringinn.
Nánari upplýsingar veitir starfsfólk Morg-
unblaðsins alla virka daga í síma 569-1100 frá
kl. 8-18.