Fréttir - Eyjafréttir - 31.05.2012, Blaðsíða 14

Nú er starfsárinu að ljúka og höfum
við Eykyndilskonur verið afar
gjafmildar. Í haust fengu öll börn
sem voru að byrja í skóla
endurskinsmerki og fræðslu um
mikilvægi þeirra. Hraunbúðir fengu
2 sjúkrarúm. Íþróttamiðstöðin
ýmiskonar öryggistæki fyrir ágóða
vorsöfnunar 2011. Öll 14 ára börn
fengu reykskynjara og allir nýburar
í Vestmannaeyjum kokmæli,
endurskin á vagninn sinn og ýmsa
fræðslubæklinga auk þess sem við
Eykyndilskonur tökum þátt í að
gefa foreldrunum Angel care ör -
yggisteppi. Á skóladegi Barna -
skólans gáfum við 2 hjartastuðtæki,
eitt í hvort skólahús og á hjóladeg -
inum fengu öll 6 ára börn bjöllu á
hjólin sín. Í síðustu viku gáfum við
svo spilin Geymt en ekki gleymt og
Átthagaspilið – Vestmannaeyjar á
Hraunbúðir og á Sjúkrahúsið. Um
leið og við þökkum bæjarbúum
stuðninginn viljum við minna á
vorsöfnun okkar sem nú stendur
yfir og okkar frábæra kaffihlaðborð
á sjómannadaginn en þetta eru
okkar helstu fjáraflanir sem gera
okkur kleift að halda áfram að vera
gjafmildar og vinna að slysavör-
num í bænum okkar.
14 Fréttir / Fimmtudagur 31. maí 2012
°
°
Lítil kveðja til látins vinar sem ljúft
er að minnast, sem sá allt hið skop -
lega í lífsbaráttunni og gerði að því
góðlátlegt grín í myndum sínum.
Hann greindi alltaf bjarmann í
gegnum mistur dagana og gerði
með því tilveruna auðveldari. Sér
við hlið hafði hann yndislega eigin -
konu, með fjölskyldu sem stóð með
honum til hinsta dags.
En einn morgun í maí var lífs-
bikarinn tæmdur hjá einum snjall -
asta skopteiknara landsins, og þá
hrönnuðust upp minningar um
stórkostlegan mann sem glæddi
umhverfi sitt glysi og gleði með
góðlátlegu glensi, einkenni sem
fylgdu hans persónuleika þá er
hann hlaut í vöggugjöf.
Jafnvel þekktir grínleikarar féllu í
skuggann við nálægð hans. Á lífs -
hlaupi sínu skilaði hann miklum
auði til framtíðarinnar og í þeim
sjóði er hans frjóu uppfinningar
sem margur maðurinn á svo mikið
að þakka, þó einkum sjómanna -
stéttin en þeim samtökum ljáði
hann krafta sína til hinstu stundar.
Reyndar landslýður allur, fólkið í
landinu, þekkti Sigmund gegnum
háðslegar skopteikningar sínar sem
eru miklar að vöxtum í einu víð -
l esnasta fréttablaði landsins, sem
hann þjónaði í áratugi við góðan
orðstír, lesendur þess blaðs dáðu
hann og var hann sem goðsögn í
augum þeirra.
Myndir hans voru það fyrsta sem
skoðað var þegar blaðinu var flett.
Því voru það honum mikil von-
brigði, þegar einhverjir aulabárðar á
ritstjórninni settu fram kröfur sem
þrengdu svo að sköpunargáfu hans
og vettvangi að hann lagði teikni -
pennann frá sér og fleygði þeim
áhöldum frá sér. Og þegar hans
naut ekki lengur við á blaðinu
sögðu margir lesendur þess upp
sinni áskrift. Menn skyldu ekki
leyfa sér að segja honum fyrir
verkum.
Seinna meir var svo reynt að fá
hann til liðs við blaðið en þá var
það ekki til viðræðu af hans hálfu.
Þótt einhverjar friðardúfur reyndu
að friðmælast höfðu þær ekki er -
indi, sem erfiði. Það fyrnist seint,
sem særist stoltið.
Saga Sigmunds er saga ævintýra,
sem eflaust verður skrifuð síðar
meir og að hlýða á hann segja frá
ferðum sínum vítt um heiminn var,
sem sagan lifnaði við og urðum
sem þátttakendur í ferðalögum hans
heimshorna á milli, hvort sem
leiðin lægi um þver og endilöng
Bandaríkin með Hlyni syni sínum
og sonum okkar Páli og Tómasi, þá
var sem maður skynjaði niðinn frá
Grand Canyon gljúfrinu. Eða síðar
á siglingu á stærsta skemmtiferða -
skipi heimsins á þessum árum,
‘Golden Princess‘ fundum við fyrir
fjölbreytileikanum um borð og and-
varanum um Miðjarðarhafið, þá var
okkar maður í essinu sínu þegar
hann hreyfði við undrandi áheyr -
endum.
Og það var einmitt í gegnum
kunn ingsskap sona okkar og Hlyns
sem við urðum heimilisvinir Helgu
og Sigmunds. Það er okkur mikill
auður að hafa kynnst slíkum manni,
og fjölskyldu hans sem er okkur
mjög kær og hefur sýnt okkur
mikla vinasemd og vinfengi. Það er
margs að sakna eins og heim-
boðana á bolludögum sem var um
tíma árviss viðburður okkur hjón -
um til mikillar ánægju.
En nú er skarð fyrir skildi og
heimili þeirra á Brekastígnum, sem
svo oft leiftraði af gleði er nú
þögult og ómur þeirra stunda fjarar
út í fjarlægðinni. Nú er sköpunar -
gáfu Sigmunds beint á önnur mið,
og á siglingu sinni til fjarlægari
eilifðarvídda veltir hann því
kannski fyrir sér hvort einhvern
tímann renni upp sú stund að hinn
risvaxni steinkross, sem hann var
búinn að gera módel af og sem einu
sinni átti að reisa austur á nýja -
hrauni fyrir opnu hafi og blasi við
þeim sem sækja eyjarnar heim
verði að veruleika. Það mun
framtíðin skera úr um hvort verði.
Öllum ættingjum Sigmunds og
Helgu vottum við samúð okkar.
Minningin um stórkostlegan mann
mun sefa sorgir ykkar.
Kristinn Viðar Pálsson og Hrefna
Tómasdóttir
Hún er komin! Já það var mikið
fjör þegar Stella frænka kom í
heimsókn til okkar. Stella var
föðursystir mín og bjó stærsta hluta
ævi sinnar í Bretlandi.
Gaman að sjá ykkur krakkar, hvað
þið hafið stækkað og eruð flott. Það
var eins og jólin væru gengin í garð
þegar hún birtist með sinn ferska
blæ og jákvæðni. Þetta er bara brot
af minningum mínum um hana
Stellu sem elskaði landið sitt
Ísland heitt og Vestmannaeyjar áttu
hjarta hennar alla tíð.
Stella var ein af dætrum Vatnsdals
og sem hluti af þeirri fjölskyldu
kveð ég þig Stella með virðingu og
þökk fyrir allt sem þú varst okkur í
gegnum tíðina.
Ég vil votta pabba mínum og syst -
kinum hans, Eddu dóttur Stellu og
dóttursyni Andra samúð.
Stella verður alkomin heim
þegar systkini hennar koma með
jarðneskar leifar hennar og leggja
til hinstu hvílu í kirkjugarðinum í
Vestmannaeyjum 31. maí. nk. Þar
mun hún hvíla á á eyjunni sinni
kæru sem hún elskaði út fyrir
endimörk veraldar.
Megi góður Guð blessa minningu
minnar kæru frænku.
Þinn bróðursonur, Gylfi Sigurðsson
Stella Sigurðar
Brown
Mig langar í
nokkrum orð -
um að minnast
frænku minn -
ar, sem lést á
sjúkrahúsi í
Bretlandi 3.
febrúar 2012.
Hún var fædd
31. maí 1921 og var kölluð Stella
Sigurðar Brown. Hún var gift
breskum manni og bjó í Bretlandi
svo til öll sín starfsár. Eina dóttur
eignuðust þau og svo skemmtilega
vildi til að hún fæddist þann 17.
júní 1944 og var skírð Edda Brown.
Foreldrar Stellu voru Ágústa
Þorgerður Högnadóttir frá Vatnsdal
í Vestmannaeyjum og Sigurður
Oddgeirsson, prests að Ofanleiti í
Vestmannaeyjum. Frá barnæsku átti
hún sitt draumaland en það voru
einmitt Vestmannaeyjar, sem hún
elskaði og dáði og dýrasta djásnið
var sjálfur Heimaklettur með sitt
283 m standberg á norðurhlið.
Stella og Anna systir hennar, sem
var ári yngri, voru mjög samrýmdar
og nutu þess í ríkum mæli, að
komast til afa síns í Vatnsdal í
Vestmannaeyjum. Þær ólust upp í
Reykjavík ásamt fjórum yngri
systkinum. Það er rétt að geta þess
hér að yngsta systirin dó ung í
Reykjavík og kom aldrei til Eyja.
Hún hét Helga. Þau systkinin voru
alla tíð aufúsir gestir í Vatnsdal og
mikil tilhlökkun á hverju vori, að fá
systkinin í heimsókn. Ekki var til -
hlökkunin hjá systkinunum minni.
Afi átti nefnilega svo margt
skemmtilegt svo sem gamlan Ford
VE 4 og hestana Jarp, Skjóna og
Grána og kýr, kindur, hænsni og
endur. Allt þetta heillaði Reykja -
víkur börnin og sveitastörfin áttu vel
við þau. Þó var mest gaman að
leika sér í þurrheyinu og fá að velta
böggunum inn í hlöðu.
Það má hiklaust segja um þær
systur, að um leið og skólahurðinni
var skellt í lás um miðjan maí, voru
þær ferðbúnar. En það var ekki nóg
því engar fastar skipsferðir voru á
þessum tíma til Eyja. Það þurfti oft
að bíða lengi eftir skipsferð.
Reyndar voru Esjan og Súðin á
hringferð um landið og öðru hvoru
kom norska skipið Lýra og danska
skipið Dronning Alexandrine.
Þegar systurnar stálpuðust, fóru
þær að taka yngri systkinin með
sér. Það voru þau Siggi, Svana og
Hilmir, sem var talsvert yngri.
Stella var ráðskonan og fórst
henni það vel úr hendi. Hún var
eins og góð móðir með börnin sín.
Það var hrein unun að heyra og sjá
hvernig hún hugsaði um og talaði
við systkini sín. Svona gekk þetta
sumar eftir sumar og allir voru
kátir, glaðir og jákvæðir.
Svo fluttist Stella til Englands og
allir sáu eftir henni en hún bætti
það upp með yndislegu bréfunum
sínum. Nú að lokum vil ég þakka
Stellu hennar stóra þátt í að gera
æskusumrin í Vatnsdal að svo góðu
veganesti út í lífið.
Eftirmæli um góða
frænku
Brostinn hinn bjartasti strengur,
með bergmálið mjúka og þýða.
Hljómur þess heyrist ei lengur,
í hjörtum þó geymist hann víða.
Minning um konu og móður,
mildi og ástina mestu.
Vorblærinn ber hennar hróður,
brosin og handtökin bestu.
Hilmir Högnason
Kristinn Viðar og Hrefna:
Lítil kveðja til látins vinar
Minning:
Stella Sigurðardóttir frá Vatnsdal
-F. 31. maí 1921, d. 10. febrúar 2012
Fréttatilkynning:
Gjafmildar Eykyndilskonur
Kiwanisklúbburinn Eldfell fagnaði
á dögunum eins árs afmæli sínu. Af
því tilefni var ákveðið að standa
fyrir söfnun til að útbúa sjúkraklefa
í varðskipinu Þór, glænýju varð -
skipi okkar Íslendinga. Útbúa á
sjúkraklefann með þeim tólum sem
til staðar þurfa að vera, svo hægt sé
með góðu móti að taka við slös -
uðum eða veikum sjómönnum og
öðrum þeim sem varðskipið bjargar
úr lífsháska.
Hugmyndin kviknaði eftir heim-
sókn í Þór
Jón Óskar Þórhallsson, forseti
Kiwanisklúbbsins Eldfells, segir að
hugmyndin um að standa fyrir
söfn uninni hafi kviknað þegar fé -
lagsmenn hafi heimsótt varðskipið
Þór í vetur og haldið þar félags-
fund.
„Þegar Sigurður Steinar Ketilsson,
skipherra, sýndi okkur skipið hátt
og lágt, tókum við eftir því að
mikið vantaði uppá að sjúkraklefi
þess væri búinn nauðsynlegum
búnaði. Á fundinum okkar um borð
var kynnt möguleg fjáröflun fyrir
styrktarsjóð klúbbsins með sölu
minnislykla og þessu hreinlega sló
svona skemmtilega saman þarna
um borð og hafði engan veginn
verið á teikniborðinu fram til þessa
fundar. Flest allir félagar í klúbbn -
um tengjast með einum eða öðrum
hætti sjómönnum og vilja öryggi
þeirra sem mest og best og þarna
var hægt að gera betur,“ segir Jón
Óskar og bætir við að hugmyndin
hafi gerjast vel og sé komin á
flegiferð með söfnuninni.
„Einhverjir myndu segja að skipið
ætti að hafa komið með þennan
búnað kláran eftir smíði þess, en
það er nú þannig með sjúkraklefann
eins og heilbrigðisstofnanirnar
okkar að þær reiða sig mjög á gjafir
góðgerðarfélaga þegar kemur að
tækjakaupum og erum við mjög
fúsir að bregðast við þessari brýnu
þörf,“ segir Jón Óskar.
Markmiðið að safna 3 milljónum
Félagar í Eldfelli hafa leitað til
sjávarútvegsfyrirtækja og þjónustu-
aðila þeirra og einnig til sjóman-
nanna sjálfra, vina þeirra og ætting-
ja með að styrkja framtakið.
„Markmiðið okkar er jafnframt sú
ósk okkar að sjá alla þessa aðila
sameinast um að klára þetta verk -
efni með okkur með heiðri og
sóma. Kostnaðaráætlunin sem við
vinnum með er um 3 milljónir
króna. Leitað verður til þeirra aðila
sem eiga mikið undir því að
varðskipið Þór sé vel búið.
Sameinaðir kraftar okkar í klúbb-
num og þessara aðila verður von -
andi til þess að tilsettu markmiði
verði náð,“ segir Jón Óskar sem
skorar á alla þá sem þetta lesa að
leggja málefninu lið nú þegar sjál-
fur Sjómannadagurinn nálgast.
Minnislyklar merktir Kiwanis og
Þór
Söfnunin felst í því að félagar í
Eldfelli munu selja 8GB USB-
minnislykla á kr. 4000. Eru minnis-
lyklarnir merktir Kiwanis og
varðskipinu Þór. Þeir sem vilja
leggja verkefninu lið með því að
kaupa minnislykil geta sent
tölvupóst á netfangið eld-
fell2010@gmail.com, sent klúbbn -
um skilaboð á Facebook eða hringt
í síma 866-5755 (Jón Óskar). Þá er
einnig hægt að kaupa lyklana á vef-
síðunni: http://netsofnun.is/Sofnun/
Vorur/113.
Kiwanisklúbburinn
Eldfell safnar fyrir Þór
-Hvet Eyjamenn til að leggja málefninu lið, segir
Jón Óskar Þórhallsson, forseti klúbbsins