Fréttir - Eyjafréttir - 08.06.2016, Blaðsíða 9

9Eyjafréttir / Miðvikudagur 8. júní 2016
Ásgeir Jónsson hefur tekið við
starfi forstöðumanns yfir
Háskólanáminu í haftengdri
nýsköpun í Vestmannaeyjum.
Hann segist þekkja Eyjamenn af
handboltavellinum og er hann
og fjölskyldan spennt fyrir
komandi tímum.
Ásgeir hefur lengst af starfað í
fjölmiðlum en hefur verið síðustu
misseri hjá Háskólanum í Reykja-
vík. „Ég hef lengst af starfað í
fjölmiðlum og vann sem fréttamað-
ur á RÚV áður en ég tók til starfa
hjá HR.“
Ásgeir hefur ekki unnið við sjávar-
útveg áður en hefur nú lokið fimm
ára námi þar sem hann sérhæfði sig
í þeim fræðum. „Minn helsti
starfsvettvangur hingað til hafa
verið fjölmiðlarnir. Ég er að koma
úr fimm ára námi þar sem ég hef
sérhæft mig í sjávarútvegsfræðum
svo ég kem ferskur inn af skóla-
bekknum. Annars var afi minn
útgerðarmaður á Seyðisfirði á
sínum tíma, pabbi er skipstjóri og
bróðir minn sjóari, þannig að ég á
ekki langt að sækja þetta.“
Aðspurður segir Ásgeir að starf
hans muni snúast um að halda utan
um allt sem tengist náminu.
„Nemendurna, kennsluna og halda
virku samtali við atvinnulífið í
Eyjum og helstu stofnanir og
samtök sem koma að þessu. Sjá til
þess að allt smelli.“
Ekki er vitað endanlega hvað
margir munu hefja nám í haftengdri
nýsköpun nú á haustönn „Það er
erfitt að segja til um hvað þau verða
mörg þar sem við eigum eftir að
fara yfir umsóknir. Frestur er til 5.
júní og flestar umsóknir koma inn á
síðustu metrunum. En markmiðið er
að vera með á bilinu 15 til 20
nemendur í þessari fyrstu umferð.“
Nýtt starf og nýr vettvangur leggst
vel í Ásgeir og fjölskyldur „Ég
þekki Eyjamenn vel af handbolta-
vellinum og við eigum skap saman,
þó alltaf hafi hart verið tekist á.“
Ásgeir á frændfólk í Eyjum og
segir hann að það verði ánægjulegt
að virkja þau fjölskyldutengsl betur.
„Þetta er yndislegt fólk sem hefur
þegar hjálpað mér og mínum
mikið.“
Ásgeir og konan hans Yrja Dögg
Kristjánsdóttir eiga tvö börn,
Viktoríu Nansý sem er fimm ára og
Jón Kristján sem er tveggja ára.
Búsetan í Vestmananeyjum leggst
vel í þau. „Við erum spennt fyrir
komandi tímum, annars myndi ég
ekki taka starfið að mér. Ég lít á það
sem kost að búa í litlu samfélagi þar
sem ég get varið meiri tíma með
fjölskyldunni. Ég hef ekki mætt
neinu nema hlýhug frá heimafólki
þannig að það er engu að kvíða.“
Ásgeir Jónsson :: Forstöðumaður haftengdrar nýsköpunar í Vestmannaeyjum:
Þekki Eyjamenn vel af handbolta-
vellinum og við eigum skap saman
:: Lít á það sem kost að búa í litlu samfélagi þar sem ég get varið meiri tíma
með fjölskyldunni
Sara SjöFn grEttiSdóttir
sarasjofn@eyjafrettir.is
Ásgeir Jónsson forstöðumaður yfir háskólanámi í haftengdri nýsköpun.
Þau viðbrögð sem ég fékk við grein
minni um okrið á einokunarferð-
unum á milli lands og Eyja voru
slík að ég hélt ótrauður áfram og
sendi Vegagerðinni í krafti upp-
lýsingalaga ósk um að fá að sjá
samning þann sem er í gildi á milli
Vegagerðarinnar og Eimskips um
Vestmannaeyjasiglingar ferjunnar
Herjólfs.
Svar hefur borist og kemur fram
að ríkið greiðir Eimskip
680.999.000 króna á ári fyrir að
reka Herjólf fyrir utan aukaferðir
sem farnar eru. Þá er greitt aukalega
fyrir það ásamt því að Eimskip fær
alla innkomu af innheimtu fargjalda
hverju nafni sem hún nefnist og er
hagnaðurinn af rekstri ferjunnar
sem rennur í vasa Eimskips líklega
um 400 milljónir á ári.
Hvorki Eimskip né nokkur annar
sem tekur að sér rekstur Herjólfs á
að hagnast um 400 milljónir á ári
vegna þessarar þjónustu við
Vestmannaeyinga og ekki minnkar
hagnaðurinn við stórkostlega
lækkun olíuverðs. Krafan er að fyrir
eitt stykki bíl kosti 1000 krónur og
frítt fyrir þá sem í bílnum eru og
fyrir fullorðinn farþega sé gjaldið
500 kr.
En samningurinn skiptir kannski
minnstu máli í þessu samhengi og
hvað það kostar að reka Herjólf eða
aðra ferju til að sinna þessari
þjónustu, við erum einfaldlega búin
að borga fyrir þá þjónustu með
sköttunum okkar eins og aðrir
landsmenn og það ekkert smá og
ríkið á lögum samkvæmt að greiða
fyrir þá þjónustu sama hvað hún
kostar.
Þetta sanngirnismál um lækkun
fargjaldanna snýst ekki eingöngu
um okkur Eyjamenn þetta snýst um
alla okkar gesti og þá sem hingað
vilja koma, alla Íslendinga,
ferðamenn innlenda og erlenda og
þá um leið alla þá sem þjónusta
þessa gesti og ferðamenn. Þetta
snýst einfaldlega um hvort það
verður fýsilegt að búa hér í Eyjum í
framtíðinni og það fólk sem hefur
haft djörfung og dug til að reisa hér
upp glæsileg mannvirki í alls konar
þjónustu og ferðamannaiðnaði njóti
ávaxta erfiðis síns eða hvort fólk
festist í átthagaböndum og sitja
uppi með fasteignir sem enginn vill
kaupa og bankarnir hirði allt að
lokum.
Það er ekki nýtt fyrir mér og það
eru ekki mörg ár síðan fasteigna-
verð hér í Eyjum var hið lægsta á
öllu Íslandi en hefur aðeins hækkað
síðustu 5 til 6 ár. Nú eða þá að fólk
flytji bara burt þar sem það þarf
ekki að búa við slíka nauðung.
Mitt næsta skref er að ég er langt
kominn með undirbúning og
skoðanakönnun meðal Eyjamanna
um þetta sanngirnismál og að þessi
skoðanakönnun verði afhent
ráðamönnum og þingmönnum
kjördæmisins til þess að þeir geti
t.d. sett þetta á oddinn í næstu
kosningum.
Ég sá að einn þingmaður hefur
lesið það sem ég hef verið að skrifa
um þessi mál og tekið upp við sinn
ráðherra og er það hið besta mál og
vonandi styður hann þessa sann-
girniskröfu um lægri fargjöld.
Neydd til að nota dýrasta þjóðveg Íslands
Bergur m.
Sigurmundsson
Björn fæddist í Fljótum
í Skagafirði og fluttist
til Vestmannaeyja
ungur að árum og varð
brátt átakagóður og
vaskur sjómaður.
Lengst af á hans
sjómannsferli voru það
Eyjabátarnir og
fiskimiðin við Eyjarnar
sem áttu hug hans
þegar fram í sótti. Á
fyrstu árum hans í
Vestmannaeyjum réði hann sig á
síðutogarann Bjarnarey Ve 11 þar
sem allt var stærra í sniðum, en
hann hafði átt að venjast. Sjólagið
við Eyjar gat líka verið skeinuhætt
og gerði sjaldan boð á undan sér.
En það sem einkenndi Björn í
dagsins önn var hversu traustur og
aðgætinn hann var.
Hann kom víða við
þar sem veiðar voru
annarsvegar. Hann var
stýrimaður á Ísleifi Ve
3. Og Ingólfi Ve 216
sem og Erlingi Ve 295.
Lengstur sjómannsferill
Björns var um borð í
Gullborginni Re 38 þar
sem hann var stýri-
maður og í afleysingum
sem skipstjóri.
Reynsla hans af sjómennsku og
ekki síður kunnátta af hinum ýmsu
veiðarfærum var einstök og kom sér
vel þegar á bjátaði og þá fjarri
næstu höfn.
Á fyrstu árum sínum hér lærði hann
á tilþrif náttúrunnar sem voru
kannski með öðrum blæ og jafnvel
á hærri nótum en hann átti að
venjast. Ekki síst í sjósókn. Þegar
veðjað var á þorskinn sem óð hér
umhverfis Eyjarnar til hrygningar
og inn á grunnið við Landeyja-sand.
Hampnetin lögð inn á fáa faðma
dýpi. Þar sem menn krossuðu
fingurna í von um að þau fengju nú
að liggja í friði fyrir veðrum og
straumum þar til dregið yrði næsta
dag.
Sá dagur kom í norðanbáli þar sem
allt fraus, bátur og veiðarfæri og
varla hægt að klæða kuldann af sér.
Þrátt fyrir ullarvettlinga, sjóstakk
og klofhá stígvél. Tuxham vélin
slær eitt og eitt púst og helst til of
langt á milli pústa svo að unga
sjómanninum frá Skagafirði líst
ekki sem best á blikuna, Vélstjórinn
er til liðsinnis við að greiða
þorskinn úr netunum og karlinn í
brúnni sallarólegur svo að þetta
hlýtur þá að vera með eðlilegum
hætti. Jafnvel þótt báturinn sé
kominn inn á tvo faðma.
En sólin er farin að ylja mann-
skapnum og ungi sjómaðurinn að
norðan er svo sannarlega með á
nótunum.
Árin líða ekki svo frábrugðin
hvert öðru að undanskyldu árinu
1973, þegar eldgosið á Heimaey
umbylti stórum hluta eyjarinnar og
færði undir hraun og ösku fjöldann
allan af hýbýlum þar á meðal
Grænuhlíð 13 heimili Ástu systur
minnar og Björns. Á meðan á
eldgosinu stóð dvöldu þau hjónin á
Stokkseyri og síðar í Hveragerði. Í
goslok fluttu þau aftur til Eyja. Sá
kapítuli í lífi þeirra hjóna að verða
að yfirgefa Eyjarnar og missa eigur
sínar undir hraun var þeim erfiður
eins og gefur að skilja. En ekki
vonlaus. Þannig slógu hjörtu þeirra
beggja. Og má segja að þau áttu
góð ár að Heiðarvegi 36 og síðar að
Túngötu 18.
Sá sem þessa minningargrein ritar
um vin sinn Björn Jónsson á
haldgóðar minningar um sjósókn á
trillubátnum Einfara þar sem við
Björn þvældumst um fiskimiðin. Þá
helst suðursjóinn við lúðuveiðar
svo og tilviljanakenndar krákusigl-
ingar með björgum úteyja í
pælingum og kompaníi við íbúa
þeirra. Björn var sem sé útivistar-
maður og naut umhverfisins á sinn
þögla hátt og margir eru kílómetr-
arnir að baki í gegnum árin þar sem
við félagarnir stikluðum um
íslenska móa í veiðiskap. Þar steig
hann líka ölduna sem var honum
svo eðlisleg.
Ég kveð nú minn gamla félaga með
ósk um góðan byr í hans síðustu
siglingu.
Ólafur R. Sigurðsson

-------------------------------------------

Vegna mistaka birtist minningar-
grein um Björn Jónsson ekki í
Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja
undir minningu látinna. Því fengum
við góðfúslegt leyfi til þess að
birta hana í Eyjafréttum. Mistökin
voru okkar og biðjumst við
velvirðingar á þeim.
Sædís Eva Birgisdóttir,
ritstjóri Sjómannadagsblaðs
Vestmannaeyja 2016.
V
Björn Jónsson
F. 26.10. 1925 - D. 13.02 1916