Skessuhorn - 26.04.2006, Síða 24

24
MIÐVIKUDAGUR 26. APRIL 2006

Timi til að lifa
Fyrirsögn þessarar greinar vitnar til eins af
slagorðum Sjálfstæðismanna í Reykjavík og
þau eiga á margan hátt vel við hér í Borgar-
firði. Ar stöðnunar og framkvæmdaleysis
sem einkenndu hluta níunda áratugs síðustu
aldar eru að baki og hjólin hafa svo sannar-
lega farið að snúast það kjörtímabil sem nú
er að renna sitt skeið. Við frambjóðendur D-
listans í nýju sameinuðu sveitarfélagi erum
full áhuga og metnaðar fyrir því að stjórn
hins nýja sveitarfélags viðhaldi áframhald-
andi vexti, þ.e. að yfirvöld dragi ekki lappirn-
ar í ákvörðunartöku heldur leyfi framtaks-
semi einstaklinga og fyrirtækja að blómstra.
Við ætlum ekki að fara í hástemmda loforða-
keppni fyrir kosningarnar 27. maí eins og
farin er af stað víða um land. Við munum
ekki taka þátt í „kapphlaupinu að botninum"
heldur leggjum við áherslu á að bjóða góða
þjónustu og ef fjárhagsstaða sveitarfélagsins
leyfir þá munum við lækka verð á þeirri
þjónusm sem er í boði. Við viljum gefa íbú-
um sveitarfélagsins tíma til að lifa. Þess
vegna munum við leggja áherslu á að efla
þjónustu við fjölskyldufólk og félagslega
þjónustu. Við stefnum einnig að því að stór-
bæta aðstöðu til íþróttastarfs og útivistar.
Dvalarheilmili aldraðra í Borgarnesi full-
nægir ekki lengur kröfum hvað varðar húsa-
kost fyrir íbúa og starfsfólk. Stjórn DAB og
vinnuhópur sem skipaður var henni til
stuðnings hefur nú samþykkt tillögu að við-
byggingu sem mun skila verulegum úrbótum
á húsnæði og allri aðstöðu Dvalarheimilisns.
Vonandi tekst að fjölga hjúkrunarrýmum
verulega þannig að við getum tekið á móti
því fólki sem þarf á hjúkrunarrýmum að
halda, hinum sem heilsuhraustari eru þurf-
um við að geta boðið upp á þjónustu sem
hverjum og einum hentar, þeim sem vilja búa
heima þurfum við að sinna vel.
Annað verkefni sem blasir við á næstu
misserum er úrbætur á Iþróttamiðstöðinni í
Borgarnesi. Þar er húsnæðið of lítið, sérstak-
lega með tilkomu Menntaskóla Borgarfjarð-
ar. Við leggjum áherslu á að stækkun Iþrótta-
miðstöðvarinnar þjóni bæði fjölbreyttum al-
menningsíþróttum og afreksfólki, ásamt því
að gefa möguleika á stækkun sundlaugar-
svæðisins. En heilsurækt snýst ekki bara um
íþróttir, heilsurækt snýst líka um útivist. Þar
reynir á að sveitarfélagið sé vakandi fyrir
gerð göngustíga, leikvalla og almennings-
garða. Þessi atriði hafa setið á hakanum síð-
usm árin vegna margvíslegra vaxtarverkja, en
nú er tíminn kominn. Tími til að lifa.
Ágæm lesandi, frambjóðendur Sjálfstæðis-
flokksins tóku sig til um síðustu helgi og
dvöldu í góðu yfirlæti vesmr á Snorrastöðum
í vinnubúðum til að móta stefnu og áherslu-
atriði fyrir kosningabarátmna. Við höfum
fjölmargar spennandi hugmyndir sem við
hlökkum til að miðla til kjósenda - hug-
myndir sem miða að því að nýja sveitarfélag-
ið okkar verði gott samfélag þar sem ólíkir
einstaklingar og ólík samfélög fá að njóta sín.
Við munum búa í einu landmesta sveitaifé-
lagi landsins eftir sameiningu og það er mik-
ilvægt að sú fjölbreymi í mannlífi sem nú
einkennir þetta stóra svæði lifi áfram en það
er samt mikilvægt að íbúar hins nýja sveitar-
félags nái að upplifa samfélagið sem eina
heild og að samhljómur náist meðal íbúa og
stjórnskipulagsins. Því munu ein af einkunn-
arorðum okkar sjálfstæðismanna fyrir kosn-
ingarnar verða:
XD - Stondum saman - Vinnum saman
Bjöm Bjarki Þorsteinsson,
bæjarfulltrúi í Borgarbyggð.
Skipar 1. sæti á framboðslista
Sjálfstæðisflokksins
í nýju sameinuðu sveitarfélagi.
'f^enninti^l
Þekkingarþorp á Akranesi
Eitt af þeim verkefnum sem við í Sam-
fylkingunni viljum beita okkur fyrir á
næsta kjörtímabili er að reisa þekkingar-
þorp á Akranesi. Hugmyndin felur í sér að
á einu svæði verði reistar íbúðir fyrir há-
skólastúdenta, fullkomin námsaðstaða og
vinnuaðstaða fyrir fræðimenn og einyrkja.
Stórbættar almenningssamgöngur við
Reykjavík gera það að verkum að það er
lítið mál að stunda nám í Reykjavík en búa
á Akranesi, að því tilskyldu að góð aðstaða
fyrir námsmenn sé til staðar í bænum. Með
því að reisa hér íbúðir fyrir stúdenta viljum
við bjóða ungu fólki upp á raunverulegt val
um að þurfa ekki að flytja úr bænum þegar
það hyggur á háskólanám, hugsanlega með
börn á viðkvæmum aldri sem þurfa þá að
aðlagast nýju samfélagi og umhverfi. Ibúð-
irnar yrðu ekki eyrnamerktar nemendum í
tilteknum skóla heldur gætu allir sem
stunda háskólanám í Reykjavík eða öðrum
nágranna byggðalögum átt möguleika á
hentugu og ódýru húsnæði fyrir sig og fjöi-
skyldu sína á meðan námi stendur.
Góður aðgangur
En námsmönnum er ekki nóg að hafa
þak yfir höfðið. Háskólanám fer að miklu
leyti fram utan hefðbundinna kennslu-
stunda í skólanum, því fylgir iðulega mikill
lestur, rannskóknarvinna, gagnasöfnun og
heimildaöflun. Til þess að hámarka árang-
ur í námi er nauðsynlegt að hafa aðgang að
vel útbúinni námsaðstöðu, námsgögnum
og námshvetjandi félagsskap. Með því að
bjóða upp á gott vinnuver og tengingu við
yfirgripsmikil rafræn gagnasöfn má tryggja
námsmönnum á Akranesi framúrskarandi
námsumhverfi í heimabyggð þar sem að-
gangur að gögnum, fróðleik og hvetjandi
félagsskap er til fyrirmyndar.
Virkja fólk til samstarfs
Markmiðið með því að gera ráð fyrir að-
stöðu fyrir fræðimenn í þekkingarþorpinu
er að efla fræðastarf á Akranesi og virkja
menn og konur til samstarfs, skapa þeim
starfsaðstöðu og ný tækifæri til rannsókna.
Þarna gæfist námsmönnum líka kostur á
því að fylgjast náið með og jafnvel taka
þátt í rannsóknarstarfinu að einhverju
leyti. Það hefur háð langskólagengnum
Akurnesingum sem vilja snúa heim að
námi loknu að atvinnutækifærin eru rýr -
þó allar aðrar aðstæður hér séu frábærar
fyrir ungt fólk sem er að koma undir sig
fótunum.
Suðupottur nýrra hugmynda
Með því að veita hugmyndinni um þekk-
ingarþorp brautargengi má að verulegu
leyti snúa vörn í sókn því það gildir það
sama með fræðimennsku eða rannsóknar-
vinnu henni tengda og háskólanám, það er
lítið mál að vera fræðimaður á Akranesi ef
möguleikar til þess að stunda fræðin við
góðar aðstæður í félagsskap annarra eru til
staðar. Það er ekki nokkrum vafa undirorp-
ið að samfélag af þessu tagi yrði til þess að
auka fjölbreytni mannlífs á Akranesi og
efla möguleika til nýsköpunar. Ekki síst ef
einyrkjarnir sem nú eru að atast í ýmiskon-
ar verkefnum heima hjá sér eða hver í sínu
horni blandast inn í þetta samfélag sem ég
veðja á að verði suðupottur nýrra hug-
mynda og atvinnuskapandi verkefna.
Anna Lára Steindal,
skipar 3. sceti á lista Samfylkingarinnar og
óháðra á Akranesi.
'PenniJUi—
Hlutverk kirkjunnar í samfélaginu
Ég hef stundum velt því fýrir
mér hvert hlutverk kirkjunnar eigi
að vera í samfélaginu. Eg þykist
vita að margir sjái hlutverk hennar
fyrst og ffemst snúa að helgiat-
höfnum, á stórhátíðum eða á tíma-
mótum í lífi fólks. Líklega snýr þó
stór hluti af starfi hennar að því að
líkna fólki í neyð. Prestarnir koma
inn í líf fólks þegar nauðsyn krefur,
en annars eru störf þeirra ekki svo
sýnileg.
Það er þáttur á Rás 1 sem ber
heitið Lóðrétt og lárétt. Þetta heiti
er mjög lýsandi fyrir hlutverk
kirkjunnar. Lóðrétta hlutverkið
snýr að okkur einstaklingunum
þegar við upplifum vanmátt okkar.
Trúin hefur það hlutverk að veita
okkur styrk þar sem vanmáttur
okkar og ófullkomleiki koma fram.
Lárétta hlutverkið snýr að okkar
mannlega samfélagi og sambandi
við annað fólk. Kærleika okkar til
náungans og allra samferðar-
manna. Virðingu fyrir öðru fólki
og umhverfinu. Lárétta hlutverk
kirkjunnar á ekki að vera minna, en
það lóðrétta.
I þættinum lóðrétt og lárétt á
Rás 1, sunnudaginn 23. apríl var
viðtal við prófast okkar Borgfirð-
inga sr. Þorbjörn Hlyn Árnason.
Þar kom Þorbjörn Hlynur fram
með það að kirkjan eigi að taka
virkan þátt í samfélaginu og vinna
m.a. að umhverfisverndarmálum.
Erindi kirkjunnar varðar mannlífið
allt, hvernig lífi við lifum og
hvernig samfélagið er gagnvart
öllu fólki, ekki síst þeim sem
minna mega sín. Hún á að hafa
skoðun á félagslegu réttlæti og því
hvernig samfélagið sinnir sínum.
Kirkjan hefur verið meira upptek-
in af að sinna þjónustu við einstak-
linga, í stað þess að láta sig varða
velferðamál samfélagsins. Stjórn-
málmenn eiga að vinna í þágu al-
mennings, en ekki huga að eigin
hag.
Eg vil taka undir þessi orð Þor-
björns Hlyns. Kirkjan á að halda
gildum sínum að stjórnvöldum og
þannig verður hún að einhvers
konar stjórnarandstöðu sem
stöðugt minnir á það sem er mikil-
vægast. Kirkjan á að standa fýrir
ákveðnum gildum, þar sem virðing
fýrir fólki og umhverfinu eru í fýr-
irrúmi. Hún heldur á lofti gildum
mennskunnar. Hvenær sem stjórn-
völd sniðganga þessi gildi á hún að
minna á sig. I hvert skipti sem við
í dagsins amstri gleymum þessum
gildum þá á hun að minna á þau.
Kirkjan á því stöðugt að minna á
og halda á lofti mikilvægi hverrar
einustu manneskju og velferð
hennar.
Kirkjan á að standa vörð um
mennsku og mannlega reisn. Staða
ýmissar opinberrar þjónustu við
fólk í samfélaginu er stundum það
kröpp að það þrengir að þessum
gildum. Við sjáum það skýrt í
stöðu aldraðra sérstaklega á dvalar
- og hjúkrunarheimilum. Það þarf
að meta alla þá þjónustu upp á nýtt
út frá því hvernig hún getur stutt
sem best við mannlega reisn hvers
einstaklings. Kirkjan á stöðugt að
minna okkur öll á þessi gildi og
ekki láta staðar numið. Hún á að
halda á lofti réttlæti og mannlegri
reisn fatlaðra og fjölskyldna þeirra.
Kirkjan á stöðugt að minna á
stöðu barnanna í samfélaginu og
hvernig fjölskyldurnar, stofnanir
samfélagsins og samfélagið allt
getur hlúð sem best að börnum.
Kirkjan á stöðugt að minna á mik-
ilvægi fyrirbyggjandi starfs. Og
hún á stöðugt að minna okkur á að
huga að þeim sem minna mega sín.
Það er ekki nóg að huga einung-
is að eigin sáluhjáp. Við verðum öll
að huga að velferð annarra sam-
borgara okkar og leggja okkar að
mörkum til að bæta samfélagið.
Verkefnið sem við stöndum öll
frammi fýrir, er hvernig getum við
hlúð að kirkjunni þannig að hún
geti sinnt og sinni þessu hlutverki.
Það er svo auðvelt fýrir okkur öll
að sitja með hendur í skauti og láta
prestana um þetta allt saman og
svo getum við skammast út í þá.
Fyrsta skrefið er að taka virkan
þátt í umræðum um málefni kirkj-
unnar. Mæta á fundi hennar og
taka þátt í starfinu.
Kirkjan er í eðli sínu íhaldssöm
stofnun. Sumir segja að hún eigi að
vera það. Ég tel hins vegar að við,
hvert og eitt okkar, getum tekið
þátt í að gera kirkjuna að virkari
hluta af samfélaginu. Við skulum
ekki bíða með að taka næstu skref.
Magnús Þorgrímsson,
Sóknamefndarmaður í Borgamesi
og framkvæmdastjóri Svæðisskrif-
stofu fatlaðra á Vesturlandi.