Morgunblaðið - 09.05.2019, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 2019
✝ Vigdís Guð-finnsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 8. október
1927. Hún lést á
Hrafnistu í
Reykjavík 26. apr-
íl 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Marta
Pétursdóttir, f. 12.
ágúst 1901, d. 2.
apríl 1992, og
Guðfinnur Þorbjörnsson, f.
11. janúar 1900, d. 4. apríl
1981.
Bræður Vigdísar eru Pétur
Guðfinnsson, f. 14. ágúst
1929, maki Stella Sigurleifs-
dóttir, f. 12. janúar 1928, d.
22. apríl 2003, og Þorbjörn
Guðfinnsson, f. 1. apríl 1945,
d. 25. september 2008.
Vigdís ólst upp í Vesturbæ
Reykjavíkur, lengst af í Mjó-
stræti og á Víðimel 38.
Vigdís giftist 12. desember
1953 Lofti J. Guðbjartssyni, f.
5. júní 1923, d. 13. ágúst
2014.
Dætur Vigdísar og Lofts
eru: 1) Marta, f. 19. mars
1955. Maki Gunnar Jóhanns-
son, f. 14. september 1955.
åriga Handelsskolan í
Ljungskile í Svíþjóð skólaárið
1947-1948.
Vigdís vann sem bréfritari
og einkaritari forstjóra alla
sína starfsævi, fyrst hjá Egg-
erti Kristjánssyni hf. og síðan
hjá Frón hf. þar til hún hætti
sökum aldurs. Sem bréfritari
þýddi hún bréf úr íslensku
yfir á önnur tungumál og öf-
ugt.
Vigdís og Loftur höfðu
gaman af því að ferðast og
heimsóttu fjölda landa í öllum
heimsálfum á meðan þau bæði
höfðu heilsu til.
Vigdís stofnaði saumaklúbb
með vinkonum sínum úr
Kvennaskólanum árið 1945
sem þær hafa haldið gangandi
í rúm 74 ár. Þá var Vigdís
virkur félagi í Inner Wheel
Breiðholti til fjölda ára.
Fyrstu hjúskaparár sín
bjuggu Vigdís og Loftur í
Blönduhlíð en fluttu á Forn-
haga 13 árið 1956 þar sem
þau bjuggu til ársins 1981
þegar þau fluttu sig um set og
keyptu íbúð í Asparfelli 6 þar
sem þau bjuggu í 34 ár. Eftir
andlát Lofts flutti Vigdís í
Boðaþing 22 en þegar heilsu
hennar fór að hraka seinni-
part árs 2017 varð Hrafnista í
Reykjavík heimili hennar.
Útför Vigdísar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 9.
maí 2019, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Synir Mörtu frá
fyrra hjónabandi
eru Hörður
Sveinsson, f. 1981,
maki Hugrún
Geirsdóttir, f.
1985, og Finnur
Sveinsson, f. 1986.
Börn Gunnars frá
fyrra hjónabandi
eru Árni Beck, f.
1978, maki Mie
Rasmussen, f.
1973, og Guðrún Björg, f.
1980, maki Pétur Ingi Péturs-
son, f. 1974. Saman eiga
Marta og Gunnar átta barna-
börn. 2) Svava, f. 2. febrúar
1957. Maki Ásmundur Krist-
insson, f. 13. október 1956.
Þau eiga tvo syni, Friðrik
Heiðar, f. 1980, maki Hildur
Helga Sævarsdóttir, f. 1979,
og Loft, f. 1984, maki Bergdís
Heiða Eiríksdóttir, f. 1984.
Svava og Ásmundur eiga
fimm barnabörn.
Vigdís gekk í Kvennaskól-
ann í Reykjavík og útskrif-
aðist þaðan árið 1945.
Að loknu námi í Kvenna-
skólanum fór hún í Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur.
Vigdís stundaði nám í Ett-
Í dag kveð ég tengdamóður
mína Vigdísi Guðfinnsdóttur, eða
Dísu eins og hún var alltaf kölluð.
Ég kynntist Dísu fyrir 22 árum
þegar ég hóf sambúð með Mörtu
eldri dóttur hennar og Lofts Guð-
bjartssonar en hann lést árið 2014.
Dísa tók mér strax vel og urð-
um við mjög góðir vinir. Hún tók
börnunum mínum tveimur vel og
síðar börnum þeirra eins og þau
væru hennar eigin.
Þessi ár eru mér ógleymanleg
og stundirnar sem við Dísa áttum
saman voru alltaf ánægjulegar.
Þær voru ekki bara í Asparfellinu,
þar sem jólaboðin voru hápunktur
ársins, heldur einnig í Boðaþingi, í
Dalselinu hjá okkur Mörtu eða hjá
Svövu og Ása. Vorferðirnar á
Tortu, bíltúrarnir á hin ýmsu
kaffihús í nágrenni Reykjavíkur
og utanlandsferðirnar.
Dísa og Loftur höfðu alla tíð
mikinn áhuga á ferðalögum og
ferðuðust víða og fóru oft á fram-
andi slóðir.
Þau heimsóttu allar heimsálf-
urnar nema Suðurskautslandið en
það var bara vegna þess að það
var of flókið að fara þangað. Á
seinni árum voru það einkum ferð-
ir í sólina sem heilluðu þau.
Ferðin til Ungverjalands árið
2005 með okkur Mörtu og Svövu
og Ása var ákaflega skemmtileg. Í
tvær vikur nutum við samvista
hvert við annað í undurfögru um-
hverfi Balatonvatns, ferðuðumst
um næsta nágrenni og nutum lífs-
ins.
Dísa var einstaklega yfirveguð
og skapgóð kona, brosmild og með
smitandi hlátur. Hún var mikil
fjölskyldumanneskja og hugsaði
vel um sína. Hún var góður og
traustur vinur sem gott var að
leita til.
Hún aðstoðaði dætur sínar og
síðar barnabörn við heimanám og
skipti þá sjaldnast máli hvert
námsefnið var. Alltaf gat hún að-
stoðað. Langömmubörnunum
sýndi hún kærleik og umhyggju
sama hvert þeirra átti í hlut.
Þekking hennar var yfirgripsmikil
og þá sjaldan að hún hafði ekki
svar á reiðum höndum þá vissi
hún ávallt hvar það var að finna.
Hún var málamanneskja mikil
og þekking hennar á íslensku var
einstaklega góð.
Dísa hélt upp á 90 ára afmæli
sitt í Borgarnesi þar sem nánast
öll stórfjölskyldan var saman
komin til að samgleðjast ættmóð-
urinni. Þetta var bjartur og sól-
ríkur dagur og gleðin skein úr
hverju andliti.
Eftir að Loftur féll frá flutti
Dísa í Boðaþing en síðasta eina og
hálfa árið bjó hún á Hrafnistu í
Reykjavík þar sem hún fékk góða
umönnun hjá því yndislega starfs-
fólki sem þar starfar. Margt af
heimilisfólkinu varð góðir vinir
hennar. Annað var eiginlega ekki
hægt, slíkir voru kostir Dísu.
Elsku Dísa, nú ert þú sameinuð
Lofti, foreldrum þínum og öðrum
ástvinum sem hafa kvatt þennan
heim. Söknuður okkar sem eftir
lifum er mikill en minningin um
þig lifir hjá okkur. Hvíl í friði.
Gunnar
Jóhannsson.
Elsku amma Dísa.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig í gegnum árin. Í
æsku hlakkaði ég alltaf til að gista
hjá ykkur afa því það var sérstak-
lega vel stjanað við mann. Oft var
harðfiskur í morgunmat, brauð
með súkkulaði í kaffinu og lamba-
kjöt í kvöldmat. En það var ekki
bara maturinn sem var freistandi,
þú varst alltaf til í alls konar leiki,
og fórum við t.d. oft í keilu, felu-
leik og fleira.
Oft þegar ég gisti mátti ég ráða
hvort ég færi í bað eða sund, og
varð sund næstum alltaf fyrir val-
inu. Við fórum þá í stuttan göngu-
túr í Breiðholtslaug og á ég marg-
ar minningar þaðan, ennþá að
nota sundkúta.
Þegar ég komst á unglingsárin
fór ég oft heim til þín eftir skóla
eða um helgar þar sem þú hjálp-
aðir mér með íslensku og dönsku.
Oft sátum við í marga klukkutíma
í hvert sinn þar sem þú hlýddir
mér samviskusamlega yfir. Ég
man að ég var oft mjög þreyttur
eftir langa yfirferð, og stundum
náði ég varla að halda mér vak-
andi, en ég kvartaði aldrei.
Þú varst algjör snillingur í ís-
lensku og ef málfræðin var ekki
rétt fékk maður strax að heyra
það. Ég hef tekið upp þennan sið
og hef kennt börnunum mínum að
tala rétta íslensku, alveg eins og
þú kenndir mér. T.d. í hvert sinn
sem ég heyri talva en ekki tölva
hugsa ég um þig og leiðrétti við-
komandi enda stórslys á ferð.
Þú varst alltaf svo glöð og já-
kvæð og vildir helst ekki ónáða
neinn. Á síðustu árum hringdir þú
stundum í mig þegar sjónvarpið
var til vandræða. Oft náðum við
að leysa vandamálið í gegnum
síma en stundum keyrði ég til þín
og stillti sjónvarpið. Þú varst allt-
af svo glöð og oft fannst mér þú
halda að þú værir að ónáða mig.
Mér fannst alltaf gaman að hjálpa
þér og getað endurgoldið brota-
brot af greiðvikni þinni.
Bless amma, takk fyrir allt.
Friðrik Heiðar Ásmundsson.
Með sorg í hjarta kveð ég þig,
elsku amma Dísa. Minningarnar
úr Asparfellinu með þér og afa
Lofti mun ég alltaf eiga, varðveita
og gleðjast yfir. Öll spilin, öll sam-
tölin og allir keiluleikirnir. Þú
varst alltaf tilbúin að taka á móti
barnabörnunum, alltaf tilbúin með
lúðra og rúsínur í skál og alltaf til í
að hlusta. Hjartahlýrri og hlátur-
mildari konu verður erfitt að
finna. Ég mun sakna þín.
Þinn
Hörður.
Elsku amma Dísa.
Þið afi tókuð oft á móti mér eft-
ir skóla. Þú varst frábær fyrir-
mynd og kennari. Þú kenndir mér
dönsku, sem mér þótti óskiljanleg.
Svo endaði ég með bestu ein-
kunnina í samræmdu prófunum í
dönsku. Þú varst hjálpsöm, hvetj-
andi og alltaf til staðar fyrir mig.
Ekki skemmdi það fyrir að í
hverri heimsókn var veislumatur
á eldhúsborðinu. Hvort sem það
var ömmuspaghettí, kjúklingur
með kjúklingasósunni eða steiktar
fiskibollur.
Ég gleymi því seint þegar þú
plataðir ungan strák að sækja
pakka sem átti að vera niðri fyrir
utan lyftuna á 7. hæð. Ég fann
hvergi þennan pakka og leitaði að
honum á öllum hæðunum. Skildi
ekkert í því af hverju þú sagðir
mér hvaða mánaðardagur var
þegar ég kom tómhentur upp.
Þarna lærði ég að trausta og ljúfa
amma mín var líka stríðnispúki.
Ég stefni á enn fleiri aprílgöbb á
komandi árum í minningu þinni.
Þegar komið var að kveðju-
stund í Asparfelli voruð þið afi allt-
af mætt í eldhúsgluggann til að
veifa til okkar. Það var órjúfanleg-
ur hluti af tilverunni. En núna er
komið að hinstu kveðjustundinni.
Hvíl í friði, amma mín.
Loftur Ásmundsson.
Elsku amma Dísa. Amma segi
ég þrátt fyrir að þú hafir ekki ver-
ið amma mín. Þú varst amma
Friðriks míns og langamma
barnanna minna. Við vorum búnar
að þekkjast í næstum 23 ár en
einnig varstu frænka mín. Dísa,
þú varst ávallt hlý, léttlynd og
þakklát kona. Þú tókst fólki eins
og það er og varst ekkert með of
miklar kröfur á fólkið í kringum
þig. Þér fannst alltaf gaman þegar
við komum til þín og sérstaklega
þegar langömmubörnin komu til
sögunnar.
Þú gafst þér ávallt góðan tíma
til að spjalla við okkur um hin
ýmsu málefni. Ég hafði einstak-
lega gaman af því að spyrja þig
um öll ferðalögin sem þú fórst í
með Lofti þínum í gamla daga til
Ameríku og Asíu. Það voru heldur
ekki fá skipti sem við komum með
spurningar um íslenska tungu til
þín. Enda varst þú sú manneskja
sem vissi hvað mest um tungumál-
ið okkar. Við sögðum alltaf,
„amma Dísa veit svarið“ ef við
vorum að velta einhverju fyrir
okkur um íslenska tungu.
Það voru líka ófá skiptin sem þú
komst með ábendingar um hvaða
orð væru betri eða réttari en önn-
ur að nota.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
kom til þín rétt áður en við Friðrik
giftum okkur. Þá var ég að leita
mér að perlueyrnalokkum til að
vera með í brúðkaupinu. Þú hafðir
mjög gaman af því að ég skyldi
koma til þín og varst ekki lengi að
ná í skartgripaskrínið þitt og við
fundum þessa fínu eyrnalokka. Þú
varst svo meyr að þú felldir tár á
þessari stundu, ógleymanleg
stund.
Þú hafðir ávallt gaman af sam-
komum og varst dugleg að koma í
barnaafmælin til langömmu-
barnanna. Ég hafði jafnframt
mjög gaman af því þegar þú
komst nokkrum sinnum með
Svövu yngri dóttur þinni á tón-
leikana með kórnum mínum,
Stöllunum. Þú hafði svo gaman af
að þú kallaðir okkur skemmtileg-
asta kór landsins, það þykir mér
mjög vænt um.
Friðrik hefur alltaf talað um þig
með miklu þakklæti og hlýju.
Hann kom til þín í nokkurn tíma
fyrir samræmdu prófin í íslensku
og dönsku og þið lærðuð saman.
Þú gafst þér alltaf tíma til að
hjálpa og sýndir ávallt mikla
þolinmæði.
Friðrik hafði matarást á þér og
sagði að þú hefðir ávallt stjanað í
kringum hann eins og barnabörn-
in öll. Þú varst jafnframt iðin við
að leika þér með barnabörnunum í
hinum ýmsu leikjum og spilum.
Á Þorláksmessu síðastliðinni
heimsóttum við Friðrik þig í síð-
asta sinn. Þá höfðum við búið er-
lendis í hálft ár og hvað þú hafðir
gaman af því að heyra frá okkar
nýju heimkynnum.
Elsku amma Dísa, þú átt sér-
stakan stað í hjarta okkar. Þín er
sárt saknað en við munum ávallt
minnast þín með hlýju, þakklæti
og gleði fyrir að hafa átt þig að
sem ömmu.
Hinsta kveðja,
Hildur Helga Sævarsdóttir.
Elsku Dísa.
Það er með þökk og söknuði
sem við kveðjum þig. Þú varst allt-
af svo glæsileg, yndisleg og sann-
gjörn. Þegar ég hugsa til baka
man ég ekki eftir að þú hafir
nokkru sinni skipt skapi.
Það var alltaf svo gott að koma í
heimsókn til þín og ég á eftir að
halda fast í minninguna um síð-
ustu heimsókn okkar til þín á
Hrafnistu. Þú sast við borðið þeg-
ar við fjölskyldan gengum inn
ganginn og eins og vanalega
brostir þú þegar þú sást okkur.
Við áttum góða stund saman og
það var gaman að fylgjast með
þér, Lofti og Daða Fannari að
leika ykkur. Daði Fannar var að
reyna að kitla þig og þú tókst þátt
í leiknum hans. Emilía Dís, Hauk-
ur Leó og Daði Fannar hjálpuðu
þér síðan að fara út á svalir þar
sem Emilía Dís lánaði þér sólgler-
augun sín.
Takk fyrir allar samverustund-
irnar. Minning þín verður ljós í lífi
okkar.
Hvíldu í friði.
Bergdís Heiða.
Fyrstu kynni mín af Dísu voru
fremur óvenjuleg þegar hugsað er
til þess að hún var komin hátt á
níræðisaldurinn þegar við kynnt-
umst. Hún addaði mér sem vin-
konu í gegnum Facebook síðla
sumars 2013 en þá hafði ég verið að
hitta Hörð, dótturson hennar, í
nokkra mánuði. Þetta fannst mér
vera merki um að Dísa væri mann-
eskja ung í anda og óhrædd við að
tileinka sér nýjungar hvers tíma
fyrir sig. Nú, og að kannski væri
hún svolítið forvitin um fólkið í
kringum sig. Ekki löngu seinna
hittumst við svo og komst ég að
raun um hversu hress og jákvæð
Dísa var. Við Hörður komum í kaffi
til hennar í Asparfellið og bar
heimili hennar og Lofts keim fag-
urkera, falleg málverk prýddu
veggi og öllum innanstokksmunum
var raðað haganlega. Klæðaburður
Dísu bar þess líka merki, hún var
alltaf í fallegum fötum og vel til-
höfð enda smekkmanneskja fram í
fingurgóma. Gaman var að spjalla
við Dísu en hún var ekki mikið að
rifja upp sögur úr fortíðinni heldur
vildi hún heyra hvernig sitt fólk
hefði það og hvað það væri að sýsla.
Henni var umhugað um fjölskyldu
sína, að allir hefðu það gott og
gengi vel. Við deildum áhuga á því
að spila Scrabble og var Dísa ansi
seig með orðin enda með góða mál-
kennd og mikil spilamanneskja.
Þrátt fyrir að hafa horfið inn í heim
sjúkdóms síðustu árin hélt Dísa
alltaf sama góða lundarfarinu og
var bjart yfir henni og gott að hitta
hana. Blessuð sé minning þín Vig-
dís.
Hugrún Geirsdóttir.
Kveðja frá IW-klúbbnum
Reykjavík – Breiðholt.
Fallin er frá Vigdís Guðfinns-
dóttir 91 árs að aldri.Vigdís bar
aldurinn vel og það var ekki fyrr en
síðustu árin sem Elli kerling fór að
ónáða hana.
Vigdís var stofnfélagi í Inner
Wheel Reykjavík – Breiðholt árið
1984 og var félagi meðan heilsan
leyfði. Hún gegndi ýmsum trúnað-
arstörfum fyrir klúbbinn. Var for-
seti, ritari, gjaldkeri og endurskoð-
andi ársreikninga. Vigdís lauk
prófi frá Kvennaskólanum í
Reykjavík og starfaði við skrif-
stofustörf auk þess að sinna hús-
móðurstörfum og barnauppeldi.
Þegar Vigdís útskrifaðist úr
Kvennaskólanum voru ferðalög til
útlanda vandlega skipulögð og með
löngum fyrirvara. Og bókhald var
handskrifað og um að gera að hafa
fallega og skýra rithönd. Að út-
skrifast frá Kvennaskólanum þótti
gott og voru Kvennaskólastúlkur
mjög eftirsóttur starfskraftur.
Vegna þekkingar Vigdísar og Ell-
enar Sverrisdóttur á skrifstofu-
störfum þótti okkur við hæfi að
kjósa þær endurskoðendur árs-
reikninga og sinntu þær þessu frá
stofnun klúbbsins þangað til þær
töldu að nóg væri komið. Þá var
komið fram á tuttugustu og fyrstu
öldina. Vigdís var alltaf boðin og
búin að aðstoða ef eitthvað stóð til
hjá klúbbnum.Vorið 2012 sá
klúbburinn um umdæmisþing IW.
Þá mætti Vigdís orðin 84 ára
gömul og hjálpaði til við að sjá um
veitingarnar.
Þegar fólk nær svo háum aldri
hefur það öðlast lífsreynslu sem
við sem yngri erum höfum ekki.
Það var fróðlegt að heyra Vigdísi
segja frá skrifstofustörfum eins
og þau voru þegar hún fór út á
vinnumarkaðinn. Ritvélar voru
ekki tengdar við rafmagn, sam-
lagningarvélar voru ekki til nema
sums staðar og engar tölvur til að
skrá bókhaldið. Það var fært í
stórar bækur af mikilli vand-
virkni.
Vigdís var mjög heilsugóð og
bjó ein eftir að Loftur eiginmaður
hennar dó 2014. Haustið 2017 var
hún svo óheppin að brotna tvíveg-
is. Þá flutti hún á Hrafnistu, þar
sem hún dvaldist þegar kallið
kom.
Inner Wheel-konur í Breiðholti
kveðja kæra vinkonu og senda
ættingjum samúðarkveðjur við
fráfall hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Ásthildur Pálsdóttir, forseti
IW Reykjavík – Breiðholt.
Nú er hún Dísa föðursystir mín
gengin á vit áa sinna, södd lífdaga.
Hún náði háum aldri en var ung-
leg fram eftir öllu, kvik og teinrétt
og tíguleg, stuttklippt og svipmik-
il, hógvær skörungur sem eftir var
tekið.
Þær eru býsna margar, minn-
ingarnar um Dísu frænku, og ber
hæst heimsóknir á Fornhaga til
þeirra Lofts og ógleymanlegar
lautarferðir og skógrækt að Tortu
í fylgd frændgarðsins og annarra
Tortufélaga. Þau Dísa og Loftur
voru þar atkvæðamikil og Dísa
jafnan glaðleg og hláturmild.
Ekki verður sagt um hana Dísu
að hún hafi verið málglöð, en það
var gaman að spjalla við hana, allt
hennar tal var hnitmiðað og mark-
visst, kímnin aldrei langt undan,
augnaráðið glettnislegt undir
dökkum bráhárum. Svo lést Loft-
ur fyrir nokkrum árum en Dísa
flutti í litla íbúð og þar hitti ég
hana nokkrum sinnum. Þangað
var gaman að koma.
Nærvera Dísu var alltaf nota-
leg, svipurinn oftar en ekki íbygg-
inn og brosmildur. Þannig minnist
ég hennar.
Elsku Marta og Svava, hjart-
ans kveðjur til ykkar og fjöl-
skyldna frá okkur.
Ólöf.
Vigdís
Guðfinnsdóttir
Við kveðjum
Engilbjörtu með
óbærilegum sökn-
uði og sorg í hjarta.
Frá því á háskólaárunum höfum
við notið vináttu Óla og Engil-
bjartar í gegnum sterkan vina-
hóp. Börnin okkar hafa jafnframt
orðið miklir vinir. Þrátt fyrir að
vera á hvor á sínum leikskóla
gátu þeir Guðni og Atli Hrafn
myndað góð tengsl með því að
kallast á yfir grindverkið sem
skildi þá að í Skerjafirðinum og
þannig skipulagt leiktíma eftir
skóla. Þeir urðu bekkjarbræður í
Engilbjört
Auðunsdóttir
✝ EngilbjörtAuðunsdóttir
fæddist 5. júlí 1972.
Hún lést 11. apríl
2019.
Útför Engil-
bjartar fór fram 2.
maí 2019.
Melaskóla og hafa
verið bestu vinir all-
ar götur síðan. Ást-
hildur og Kári voru
einnig saman í bekk
í Melaskóla og hafa
haldið sameiginleg-
an vinahóp með öðr-
um góðum krökk-
um. Fráfall
Engilbjartar snertir
okkur því öll á Sól-
vallagötunni.
Við vonumst til að geta með
einhverju móti stutt þá feðga í
þeirri sorg og missi sem þeir
standa nú frami fyrir. Sameigin-
leg vinátta okkar við þá feðga
mun lifa áfram.
Minningin um einstaklega
hlýja, skemmtilega og góða konu
mun ylja okkur um hjartarætur
um ókomna tíð.
Andri, Auður, Atli,
Ásthildur og Edda.