Morgunblaðið - 30.05.2019, Síða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. MAÍ 2019
Elsku amma Pet-
an mín, það er svo
notalegt að setjast
niður og minnast
þín, núna þegar fal-
legasti árstíminn er kominn með
öllum sínum fuglasöng og ný-
fæddu ungviði sem skoppar hér
um túnin í sveitinni minni.
Þú kvaddir okkur á fallegum
vordegi með stóran hluta af fjöl-
skyldunni þinni hjá þér, já ein-
mitt eins og þú vildir alltaf hafa
það, hafa sem mest af fólkinu
þínu hjá þér, þá var svo gaman,
mikið fjör og mikill hávaði.
Minningarnar eru svo margar
og skemmtilegar.
Það var alltaf svo mikið æv-
intýri að fá að koma til þín, og þá
sérstaklega þegar mikið stóð til á
Sigurðsstöðum, sláturgerð eða
álíka stórhátíðisdagar. Manstu,
amma mín, hvað okkur krökkun-
um fannst þetta spennandi og
vildum ólm fá að vera með og
prófa allt, og þú leyfðir okkur
alltaf að prófa og sagðir okkur til.
Þarna voru flestar dætur þínar
samankomnar með börnin sín og
þú verkstýrðir öllu af stakri
snilld.
Dásamlegustu stundir okkar
barnanna voru þó þegar þú tókst
okkur í fangið, rerir með okkur
fram og aftur og söngst fyrir okk-
ur svo skemmtilegar vísur, sem
Petrea
Guðmundsdóttir
✝ Petrea Guð-mundsdóttir
fæddist 24. nóv-
ember 1921. Hún
lést 7. maí 2019.
Útför Petreu fór
fram 24. maí 2019.
ég hélt reyndar allt-
af að væru allt vísur
eftir þig; en þó ég
hafi komist að því
síðar að svo væri
ekki þá eru þær allt-
af vísurnar þínar.
Þessar stundir upp-
lifði ég svo aftur
þegar börnin mín
fengu að njóta þess
að kúra í hálsakoti
og syngja þessar
vísur með Löngu-Petu.
Húsið ykkar afa, Sigurðs-
staðir, var alltaf fullt af fólki og
alltaf nóg pláss, hvort sem fólk
ætlaði bara að stoppa í kaffi eða í
einhverja daga. Aldrei hefur
nokkur manneskja heldur farið
svöng frá Sigurðsstöðum, þar
fékk maður bestu fiskibollur í
heimi, kæfan alveg einstök,
hafrakexið guðdómlegt og svona
mætti lengi telja upp allt sem var
alltaf langbest hjá þér.
Amman mín, ég á þér svo
margt að þakka, og held að ég
hafi erft svo margt frá þér. Ég
þarf alltaf að vera að standa í ein-
hverju matarstússi og þá helst í
stórum pottum og ég geri alltaf
helling af slátri með minni stór-
fjölskyldu, eins og þú.
Ég hef auga fyrir fallega rækt-
uðum kartöflum; byrjaði sex ára
að rækta þær, og hef alltaf
óstjórnlega þörf fyrir að setja
niður kartöflur þegar vorar, eins
og þú.
Heimilið mitt stendur alltaf
opið öllum og þar er alltaf mikið
af fólki, eins og var hjá þér.
Amma mín, svo kenndir þú
mér að reyna alltaf að vera góð
við alla, og ég held að mér hafi
tekist það ágætlega, ja nema
kannski við bróður minn þegar
hann var á leiðinlegasta aldrin-
um, en ég er búin að bæta honum
það allt upp nú á seinni árum.
Ég veit, amma mín, að nú tek-
ur þú öll börnin sem eru nú hjá
þér í fangið og syngur fyrir þau
allar skemmtilegu vísurnar þín-
ar.
Evu minni þótti þetta alltaf
mjög skemmtilegt og ég veit að
hún á eftir að syngja mikið með
þér þarna í Draumalandinu.
Takk fyrir allt, elsku amma mín.
Harpa Dís og fjölskylda.
Þá er hún amma Peta farin yfir
í sumarlandið 97 ára gömul og
kroppurinn orðinn lúinn. Í
sumarlandinu hittir hún þá sem á
undan eru farnir og er hún
örugglega farin að útbúa mat,
baka og taka á móti gestum eins
og hún elskaði.
Þannig leið henni ömmu Petu,
eins og við kölluðum hana, best
með fullt hús af fólki sem kom
svangt en fór satt og ef það var
leitt þegar það kom þá fór það
sáttara heim, því hún átti auðvelt
með að gleðja og seðja gesti sína.
Við systurnar erum fjórar en
það er bara sú yngsta sem raun-
verulega á hana ömmu Petu sem
alvöruömmu en við hinar þrjár
fundum aldrei að við ættum hana
ekki eins mikið og hún Eygló
Peta Gilbertsdóttir yngsta systir
okkar, sem skírð var í höfuðið á
ömmu og systur sinni samfeðra
sem lést barnung.
Við hinar systurnar vorum 8,
10 og 12 ára þegar Gilbert elsti
sonur hennar ömmu fór að búa
með móður okkar og frá þeim
degi sá hún sko um að okkur liði
eins og við værum alvörubarna-
börn hennar og þar duttum við í
lukkupottinn.
Það var yndislegt að kíkja við á
Sigurðsstöðum og fá gott knús,
smá spaug, mjólk og heimabakað
hafrakex með smjöri.
Alltaf var okkur krökkunum
tekið opnum örmum hvernig sem
á stóð, kartöfluuppskeran á fullu
úr stóra sandgarðinum sem
amma hugsaði svo vel um, slát-
urtíð, kæfugerð, matseld og oft-
ast mikið af fólki að koma og fara,
því sú hefð hafði skapast að á Sig-
urðsstöðum hittust ættingjar og
vinir enda ættboginn þaðan
kominn.
Hún var fædd þar og uppalin
og bjó þar síðan alla ævi að und-
anskildum síðustu tveimur árun-
um sem hún bjó á Höfða hjúkr-
unar- og dvalarheimili þar sem
heilsunni var tekið að hraka, en
þar var einstaklega vel hugsað
um hana.
Amma var glaðlynd og
skemmtileg kona sem ávallt var
með létta tónlist á fóninum og
eins og unglingarnir ekki stillt á
lægsta og var það okkur mjög að
skapi því hún hlustaði á úrvals ís-
lenska dægurtónlist.
Amma var mikil barnagæla og
áttu börnin okkar og barnabörn
líka vísan stað hjá henni. Gaman
var að fylgjast með henni taka
þau í fangið, róa með þau og
syngja góðar barnavísur eða
segja þeim sögur.
Við systurnar þökkum ömmu
fyrir að hafa alltaf verið til staðar
fyrir okkur og hugsað um okkur
eins og hún ætti okkur. Við mun-
um halda utan um litlu systur
sem var ömmu mjög náin og enn
nánari eftir að hún hafði misst
bæði pabba sinn og mömmu.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við börnum
hennar, tengdabörnum og öllum
afkomendum. Góða heimferð,
elsku amma.
Guðný Jóna, Daðey Þóra,
Erla og Eygló Peta.
Hvílíkt lán það var fyrir mig og
fjölskyldu mína þegar foreldrar
mínir keyptu hús á Akranesi við
hliðina á Sigurðsstöðum, húsinu
hennar Petu, sem henni þótti svo
vænt um og bjó í þar til hún var
komin langt á tíræðisaldur. Peta
og mamma áttu báðar sjö börn og
svo skemmtilega vill til að ein
dóttir Petu er fjórum mánuðum
eldri en ég. Hulda er fyrsta vin-
konan sem ég eignaðist og er góð
vinkona mín enn í dag.
Leiðir skildu þegar við fluttum
í bæinn en við tókum upp vinskap
að nýju tugum ára síðar. Það var
þá sem ég fór að fara í heimsókn
með mömmu og pabba til Petu
upp á Skaga. Það voru innilegir
fagnaðarfundir, Peta tók okkur
opnum örmum eins og ævinlega,
með heimabökuðu hlaðborði, en
hún var alla tíð þekkt fyrir hörku-
dugnað. Það var unun að hlusta á
fullorðna fólkið tala um gömlu
tímana, heyra dillandi hlátur
Petu og hlæja með henni þegar
hún reytti af sér brandara. Hún
mundi nöfnin á okkur öllum syst-
kinunum eins og við hefðum flutt
fyrir einu ári og sagði jafnan hvað
segirðu mér af henni/honum og
bætti gjarnan minni/mínum við,
en ég heyri ekki oft þannig tekið
til orða lengur. En ég minnist
Petu sem glaðværustu konu sem
ég hef þekkt, tvíræðir brandarar
hennar drepfyndnir og þessi dill-
andi hlátur sem ómar í eyrum
mínum þegar ég hugsa til
hennar. Hún var alltaf svo þakk-
lát fyrir heimsóknir okkar og
skildi ekkert í því að við nenntum
að keyra upp á Skaga til að heim-
sækja hana, eins og hún sagði og
hló.
En við svöruðum því til eins og
satt var að heimsóknir til hennar
voru ekki síður gefandi fyrir okk-
ur þrjú. Eftir að mamma lést og
Peta var flutt á hjúkrunarheim-
ilið Höfða skelltum við pabbi
okkur stundum upp á Skaga til að
sækja okkur andlega upplyftingu
í glaðværð Petu en hún var sömu-
leiðis alltaf mjög glöð að sjá
okkur.
Það væri dásemdin ein ef allir
hefðu svipað viðhorf til lífsins og
Peta, en hún var góð fyrirmynd.
Minning hennar lifir með allri
gleði.
Margrét Rósa Grímsdóttir.
Nú er Petrea farin.
Sú seinasta af stórum syst-
kinahópi frá Sigurðsstöðum á
Akranesi.
Húnn var fædd og alin upp á
Sigurðsstöðum og bjó þar alla
sína tíð. Okkur er til efs að nokk-
ur Akurnesingur kominn á miðj-
an aldur kannist ekki við Petu á
Sigurðsstöðum, eins og hún var
ætíð kölluð. Hún var allra manna
hugljúfi, alltaf glaðvær, kát og
hress og einstaklega gestrisin.
Hvenær sem mann bar að garði
var ekki hjá því komist að þiggja
hjá henni góðgerðir, kaffi, nýbak-
að brauð og kökur.
Á 95 ára afmæli sínu stóð hún
að miklu leyti fyrir veitingunum.
Góðvild og glæsleiki geislaði af
henni hvar sem hún kom, brú-
neyg og dökkhærð og hver man
ekki eftir ljóðinu „brúnaljósin
brúnu þín“ sem samið var um
hana á sínum tíma.
Sigurðsstöðum unni hún mjög
og vildi hvergi annars staðar
vera, þannig að þegar ellin loks
barði að dyrum og hún varð að
flytjast á hjúkrunarheimili dofn-
aði mjög yfir Petu.
Glaðværðin og jákvæðni til
allra hvarf þó aldrei og var hún
ætíð þakklát fyrir þá þjónustu
sem hún fékk á Höfða.
Guð blessi þig, elsku Peta, við
þökkum fyrir okkur.
Guðmundur K.
Jónmundsson og systur.
✝ HalldóraRagna Péturs-
dóttir fæddist á
Siglufirði 12. febr-
úar 1942. Hún lést
á Heilbrigðis-
stofnun Norður-
lands á Siglufirði
20. maí 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Mundína
V. Sigurðardóttir,
f. 1911, d. 2000, og
Pétur Baldvinsson, f. 1909, d.
1995. Systkin Halldóru Rögnu
eru Ásbjörn, f. 1937, d. 2001,
Hanna Guðrún, f. 1939, bróðir
samfeðra, Tómas, f. 1930, d.
1963.
Halldóra Ragna giftist 25.
maí 1963 Björgvini S. Jónssyni,
f. 1942, d. 2014. Foreldrar
hans voru Unnur H. Möller, f.
1919, d. 2010, og Jón Ó. Sig-
urðsson, f. 1918, d. 1997. Syst-
ur hans sammæðra eru Stein-
unn, f. 1943, Brynja, f. 1944,
og Salbjörg, f. 1947. Bræður
hans samfeðra eru Guðmundur
Kr., f. 1959, og Sigurður, f.
1972, móðir þeirra var Valdís
Ármannsdóttir, f. 1930, d.
2014.
Börn Halldóru og Björgvins
Eyþór Gunnar Jónsson, f. 1983.
Sonur Sunnu frá fyrra sam-
bandi er Gabríel Máni, f. 2010,
faðir hans er Ómar Ómarsson,
b) Teitur Ingi, f. 1989, dóttir
hans er Aría Valdís, f. 2015,
móðir hennar er Silja Rut
Jónsdóttir, c) Dagur Bjarki, f.
1995, unnusta Ragna Sól Evu-
dóttir, f. 1998. Móðir þeirra er
Jenný Inga Eiðsdóttir, d) Atli
Björn, f. 1999, e) Unnar Steinn,
f. 2003. Móðir þeirra er Birna
Björk Árnadóttir.
Halldóra fékk mjög snemma
að fara til sumardvalar hjá
frænku sinni á Hóli í Ólafs-
firði. Hún byrjaði einnig
snemma að vinna fyrir sér,
meðal annars við afgreiðslu-
störf og síldarsöltun, einnig
starfaði hún í niðursuðuverk-
smiðjunni Siglósíld og við al-
menna fiskvinnslu og eftirlits-
störf í hraðfrystihúsi SR og
Þormóðs ramma. Þar á eftir
starfaði hún við heimilishjálp
hjá Siglufjarðarkaupstað og í
lok starfsferils síns við að-
hlynningu og ræstingar á Heil-
brigðisstofnun Siglufjarðar.
Hún söng meðal annars með
Kirkjukór Siglufjarðar,
Kvennakór Siglufjarðar og
Vorboðakórnum. Hún starfaði
lengi með Sinawikklúbbi Siglu-
fjarðar og slysavarnadeildinni
Vörn.
Útför Halldóru Rögnu fer
fram frá Siglufjarðarkirkju í
dag, 30. maí 2019, klukkan 14.
eru: 1) Halldóra
Salbjörg, f. 8.
október 1960, gift
Ólafi Þór Ólafs-
syni, f. 1959, börn
þeirra eru a)
Stella Dóróthea, f.
1983, gift Ómari
Þór Lárussyni f.
1977, börn þeirra
eru Einar Björg-
vin, f. 2010, Elmar
Óli, f. 2013, og
Hrafntinna, f. 2018, sonur Óm-
ars Þórs er Arnar Freyr, f.
1998, b) Sólveig Sara, f. 1993,
unnusti Ingimar Guðnason, f.
1996, c) Selma Dóra, f. 1995.
Sonur Halldóru Salbjargar frá
fyrra sambandi er Björgvin
Davíð, f. 1976, d. 1992, faðir
hans er Björn Valur Gíslason.
2) Jón Ólafur, f. 20. janúar
1962, synir hans eru a) Pétur
Friðrik, f. 1989, unnusta Josef-
in Nyman, f. 1987, börn þeirra
eru Ísold Pia Luna, f. 2015, og
Liljar Jón, f. 2018, b) Sölvi Þór,
f. 1993, unnusta Helga Olafs-
son, f. 1988. Móðir þeirra er
Guðbjörg S. Jóhannesdóttir. 3)
Sigurður Tómas, f. 23. mars
1963. Börn hans eru a) Sunna
Mist, f. 1986, sambýlismaður
Elsku hjartans mamma mín,
söknuðurinn og tómarúmið er
mikið þessa dagana.
Eftir fráfall pabba urðum við
mjög nánar og heimsóttum hvor
aðra eða töluðum saman í síma á
hverjum degi.
Í vetur fór heilsu þinni að hraka
mikið og greindist þú með mjög
svo erfiðan og ólæknandi sjúk-
dóm, og hefur baráttan við hann
undanfarna mánuði verið virki-
lega erfið fyrir okkar báðar.
Nú er þrautagöngu þinni lokið
og þú komin í ný friðsæl heim-
kynni þar sem ástvinir þínir taka á
móti þér með útbreiddan náðar-
faðminn sem veitir þér hlýju og
drottins dásemdarfrið.
Yndislegu nafnarnir okkar,
Björgvin Sigurður og Björgvin
Davíð, leiða þig að ótrúlega fögr-
um og lygnum vötnum þar sem
feitir silungar vaka við hvert ára-
lag og himinhá fjöllin speglast í
endalausri litadýrð og þið róið
saman inn í blóðrautt glóandi
sólarlagið.
Þegar angistin nístir þinn hug og
hjarta,
og harmurinn brotið þig niður í parta.
Þá mundu að minningin,
myndaði í huga þinn,
hugljúfa brosið hennar bjarta.
(Halldóra S. Björgvinsdóttir)
Minningin er ljós í lífi okkar.
Halldóra S. Björgvinsdóttir
(Dóra Sallý).
Okkur bræðurna langar til að
minnast móður okkar í nokkrum
orðum. Við munum mömmu
standandi vaktina við eldhús-
gluggann í Hafnartúninu þar sem
við lékum lausum hala niðri í fjöru,
úti á sjó og á öskuhaugunum. Svo
vorum við dregnir heim eftir að
hafa dottið í sjóinn, brenndir á
eyrum eða með skurð á enni. En
þetta var bara hluti af því að alast
upp á Sigló.
Mamma var afar umburðar-
lynd og lítið fyrir skammir, jafnvel
þótt við reyndum að sprengja upp
húsið í tilraunum okkar í efna-
fræði. Hún var ein af þessum
kjarnakonum sem byggðu upp
síldarbæinn, byrjaði snemma í
söltun á plani og svo eignaðist hún
okkur systkinin í einum rykk.
Elsta dóttirin fæddist í október
’60, síðan kom miðsonurinn í jan-
úar ’62 og svo sá yngsti í mars ’63.
Sem sagt þriggja barna móðir 21
árs gömul.
Fljótlega þar á eftir, samhliða
vinnu í Siglósíld, var hafist handa
við að byggja stórt og mikið hús í
Hafnartúni 6 í samvinnu við syst-
ur mömmu og hennar maka. Þetta
hús var okkur öllum mikill gleði-
gjafi með fullt af börnum á öllum
hæðum.
Mamma vann síðan bæði í
gamla og nýja frystihúsinu hjá
Þormóði ramma og skrapp heim í
hádeginu og lagaði mat fyrir maka
og skólabörnin sín. Kom síðan
heim í lok vinnudags hlaðin vörum
úr kaupfélaginu og við tóku heim-
ilisstörf og áhugamál og heima-
verkefni barnanna. Mamma stóð
alltaf vaktina með pabba en hann
hafði hún þekkt alla ævi enda voru
þau fædd í sama litla bænum,
sama mánuð og sama ár og hún
átti í erfiðleikum með að finna sig í
lífinu eftir andlát pabba. Fórnfýsi
og nægjusemi eru góð orð sem
lýsa persónuleika mömmu því hún
var ein af þessum yndislegu
kjarnakonum Íslands sem fórna
miklu og gefa mikið af sér fyrir
vellíðan annarra. Að verða amma
35 ára fór henni bara vel en það
varð henni líka mikið og langt
sorgarferli að missa sitt fyrsta
barnabarn þegar Björgvin Davíð
lést í hörmulegu slysi aðeins 15
ára gamall. En það komu mörg
barnabörn og barnabarnabörn til
viðbótar og hún naut þess að vera
amma og langamma.
Mamma átti sér ýmis áhugamál
í gegnum tíðina. Söngur og kóra-
starf var þar lengi númer eitt.
Hún söng með kirkjukórnum,
kvennakórnum á Siglufirði og svo
með kór eldri borgara í Fjalla-
byggð síðustu ár. Farið var í mörg
ferðalög eftir að pabbi smíðaði
sinn eigin húsbíl og þá ferðuðust
þau um landið þvert og endilangt
árum saman. Svo kom hjólhýsið
sem hefur reyndar staðið mest
sumarlangt við Vatnsenda í Héð-
insfirði síðustu árinn, langvarandi
veikindi pabba enduðu lengri
ferðalög.
Mömmu þótti ákaflega vænt
um Héðinsfjörð og þar hitti hún
marga ættingja úr móðurætt og
hún talaði einnig oft um þann tíma
þegar hún var í sveit hjá móður-
systur sinni Kristínu og Gísla á
Hóli í Ólafsfirði og þótti afskap-
lega vænt um þau og þeirra börn
og var í raun hluti af þeirri fjöl-
skyldu líka.
Elsku mamma, við söknum þín
mikið og erum þér eilíft þakklátir
fyrir að hafa stutt okkur í gegnum
súrt og sætt og komið okkur heil-
um út í lífið.
Jón Ólafur Björgvinsson,
Sigurður T. Björgvinsson.
Elskuleg æskuvinkona mín og
skólasystir Dóra er látin. Eftir
standa minningar um trygga,
góða og hlýja vináttu liðinna ára.
Vil ég minnast hennar með þessu
fallega ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Dóra Sallý, Nonni, Siggi
Tommi og fjölskyldur, innilegar
samúðarkveðjur frá okkur Jó-
hannesi. Guð styrki ykkur. Bless-
uð sé minning Dóru.
Þín vinkona,
Kristín G. Baldursdóttir.
Halldóra Ragna
Pétursdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar