Morgunblaðið - 01.06.2019, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. JÚNÍ 2019
á vit nýrra verkefna í landi ljóss
og kærleika. Elsku Palli, Rabbi,
Þórunn, Fanney, Arnar og Birna.
Hugur okkar fjölskyldunnar á
Norðurbakkanum er og verður
hjá ykkur og fjölskyldum ykkar.
Ég kveð Emmu mágkonu mína
með ást, virðingu og þökk fyrir
allt það sem hún var mér og gaf.
Aldan hnígi til að mæta þér,
vindurinn sé í bak þér,
sólin vermi andlit þitt,
regnið falli milt að jörðu.
Og allt til þess við sjáumst á ný,
varðveiti þig Guð i örmum sínum.
(Írsk blessun)
Guð geymi þig mín kæra.
Guðrún Sturlaugsdóttir.
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess, sem er gleði þín.
(Úr Spámanninum.)
Emma mágkona mín og vin-
kona hefur kvatt okkur, hennar er
sárt saknað. Á erfiðum tíma sagði
dóttir mín við mig „mamma það er
svo gott að eiga svona stóra fjöl-
skyldu og svona góða vini“. Það
sýndi sig vel þá og gerir það núna
því ekkert var Emmu kærara en
stórfjölskyldan hennar og vinirn-
ir, sem nutu elsku hennar alla tíð.
Emma var einstök kona. Hún
hafði alltaf tíma fyrir alla og var
einhvern veginn allt í öllu. Gjaf-
mild var hún og höfðingi heim að
sækja enda listakokkur og bakari,
skapaði margt fallegt í höndun-
um, hafði græna fingur og elskaði
litadýrð gróðursins og naut þess
að vera úti í náttúrunni. Fyrst og
fremst var hún yndisleg eigin-
kona, móðir, tengdamóðir, amma,
systir, mágkona og vinkona, sem
elskaði fólkið sitt og uppskar
elsku okkar allra til baka.
Börnin mín fengu sína fyrstu
skíðakennslu hjá fjölskyldunni á
Urðaveginum, þakka fyrir þann
yndislega tíma og allar samveru-
stundirnar.
Með sorg í hjarta kveð ég
elskulega mágkonu mína og
þakka henni fyrir samfylgdina í
gegnum árin og bið góðan Guð að
gefa stórfjölskyldunni hennar og
okkur öllum kraft og styrk í sorg-
inni.
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Emma, megir þú hvíla í
friði í faðmi fjalla blárra.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ólína E. Jónsdóttir.
Mér brá mikið þegar ég frétti
af andláti Emmu frænku minnar
og minningarnar tóku að streyma
fram í huga minn. Við Emma vor-
um systkinadætur. Pabbi minn
Þorsteinn og mamma hennar
Fanney voru systkini. Hún var
fyrsta barnabarn ömmu og afa,
Jóns og Emmu í Ólafsfirði og bar
hún nafn ömmu. Emma ólst upp á
Akureyri ásamt foreldrum og 3
yngri systkinum. Við bjuggum
hins vegar í Ólafsfirði og þar voru
amma og afi líka ásamt langafa.
Talsverður samgangur var á milli
þó að samgöngur í þá daga hafi
verið stopular. Ef farið var til
Akureyrar var gist hjá Fanneyju
og Rabba og komu þau líka oft til
Ólafsfjarðar með börnin sín. Ég
leit upp til þessarar hláturmildu
frænku minnar enda var hún eldri
en ég þó að ekki munaði nema
rúmu ári. Ein minning er ljóslif-
andi fyrir mér en það var þegar
við frænkurnar fórum ásamt
bræðrum okkar á hestamannamót
í Húnaveri 1965. Þangað vorum
við keyrð í gamla rússajeppanum
hans pabba, með hvíta reimaða
tjaldið hans langafa okkar sem
sett var saman með trésúlum og
var frekar erfitt að setja saman.
Amma sá um að barnabörnin yrðu
ekki matarlaus. Hefðum getað
verið þarna í viku án þess að
svelta. Við fengum skýr skilaboð
um að tjalda ekki í sollinum en
halda okkur utan við tjaldborgina.
Þessu hlýddum við. Þegar ég kom
heim af balli í Húnaveri blasti við
mér sjón sem ég gleymi aldrei.
Fyrir utan tjaldið lágu tveir og
þegar inn í tjaldið var komið var
það fullt af fólki í mismunandi
ástandi og í miðju tjaldinu sat
Emma með krosslagða fætur og
skar niður slátur af miklum móð
og gaf öllum sem vildu. Þetta var
besta ráðið til að hafa alla góða og
það vissi hún. Allt fór vel en enda-
slepp varð ferðin því það gerði vit-
laust veður næsta dag svo við urð-
um að fara heim. Tjaldið hans
langafa hélt velli enda úr vönd-
uðum segldúk. Hlógum við frænk-
urnar mikið þegar þessarar úti-
legu var minnst.
Eftir að við eltumst urðu sam-
verustundir stopulli eins og geng-
ur. Emma fór á húsmæðraskóla á
Ísafirði, hitti Palla sinn, settist
þar að og ól upp börnin sín fimm
sem á legg komust. Fylgdumst
samt alltaf með hvor annarri. Man
eftir stoltri ungri móður tvö elstu
börnin sín í heimsókn hjá ömmu
og afa.
Emma fór alltof fljótt og verður
skarð hennar vandfyllt. Elsku
fjölskylda: Mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð gefi ykkur
styrk á sorgarstundu.
Mig langar að kveðja Emmu
með bæn sem amma okkar lét mig
alltaf fara með þegar ég gisti hjá
henni og eflaust hefur Emma líka
farið með hana þegar hún gisti hjá
þeim afa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Sofðu rótt, elsku Emma mín
Þín frænka
Bergþóra Þorsteinsdóttir.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Þessi orð eiga svo vel við núna
þegar við kveðjum kæra vinkonu
okkar, hana Emmu. Við vissum
auðvitað að hún var búin að vera
veik, en kannski af því að við
heyrðum hana aldrei kvarta,
sagðist alltaf vera ágæt, kannski
svolítið orkulaus en annað ekki,
Því kom kveðjustundin á óvart.
Emma og Palli voru ætíð nefnd
í sama orðinu. Á heimili þeirra
fundu allir að þeir voru alltaf
hjartanlega velkomnir. Hópurinn
þeirra var stór og hún naut þess
að hafa þau í kringum sig. Minn-
ingarnar um öll veisluborðin og
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum þar eru okkur svo dýrmæt-
ar. Vinskapur í hálfa öld. Það sem
einkenndi allt hennar líf var hvað
hún var hörkudugleg og úrræða-
góð við allt sem hún fékkst við,
hvort sem hún var heima eða á
vinnustöðum. Við viljum þakka
henni fyrir hvað hún reyndist
okkur alltaf vel. Góð vinkona er
gulls ígildi.
Það er svo margs að minnast,
allra ferðanna okkar saman bæði
innanlands og erlendis. Þegar
Palli varð sextugur fórum við í
ógleymanlega ferð til San Franc-
isco og Hawaii. Allar skemmti-
legu ferðirnar okkar ár hvert til
Tenerife, sem treystu vináttu-
böndin enn frekar. Með þessum
fáu orðum langar okkur að þakka
Emmu fyrir samfylgdina í gegn-
um árin.
Elsku Palli, börn og fjölskyld-
ur, missir ykkar er mikill en allar
góðu minningarnar geymum við í
hjarta okkar.
Hvíl í friði, kæra vinkona, þín
er sárt saknað.
Ardís (Adda) og Bergmann.
Það vex eitt blóm.
Þegar kallið kemur erum við
ekki undir það búin að sleppa tak-
inu á lífinu. Máttur þeirrar til-
finningar er svo sterkur, en um
leið er hún full af vanmætti og
sorg vegna þess sem er. Ást og
væntumþykja kalla fram minn-
ingar og söknuð, minningar um
nánd, skynjun, samleið í lífinu,
samtöl, hlátur, grátur og gleði.
Við Emma áttum heima hlið
við hlið á Urðarveginum í fjörutíu
og þrjú ár, tókum daginn saman.
Fjölskyldur okkar tengdust vin-
áttuböndum sem aldrei bar
skugga á. Börnin sem voru á lík-
um aldri léku saman og bundust
ríkri og fölskvalausri vináttu sem
enn heldur á fullorðinsárum. Milli
okkar Emmu ríkti trúnaður, vin-
átta, virðing og hlýja. Samstaða
sem tók yfir samvistir, samstarf í
fjölda félaga, heimili og samfélag.
Það verður margs að sakna og þá
fyrst og fremst einstakrar vin-
konu, manneskju og samferða-
manns. Emma var ákaflega heil-
steypt manneskja, trú, rökföst,
ábyrg, staðföst og um leið
skemmtileg, hlý, úrræðagóð, þor-
in, dugleg og ekki síst fjölskyldu-
móðir og vinur vina sinna. Elsku
Emma mín, mikill er missir fjöl-
skyldu þinnar.
Minning um mátt og órætt þor
ávallt við þín minnumst,
það var í dag, þetta vor
þú gekkst hin hinstu spor.
Svo hugljúf var nærvera þín
hugur og hönd sem alla leiddi
móðir, svo sterk með börnin sín
ástrík og hugrökk sem óvissu eyddi.
Nú kveður þú hljótt farveg þann
er lífshlaupið á enda rennur,
allt hið góða þakka kann
en tár og hjarta brennur.
(R.H.)
Elsku Páll, Þórunn, Fanney,
Birna, Rafn, Arnar og fjöl-
skyldur, innilegar samúðar-
kveðjur.
Ragnheiður Hákonardóttir.
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu með sorg í hjarta.
Það hefur verið höggvið stórt
skarð í saumaklúbbshópinn til
fimmtíu ára.
Hún Emma okkar var
dugnaðarforkur og ósérhlífin og
hugsaði alltaf fyrst og fremst um
aðra.
Hún var einstakur mannvinur,
hógvær, hjartahlý og með góða
nærveru.
Elsku Palli og fjölskylda, megi
Guð og góðir andar fylgja ykkur.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson)
Saumaklúbbssystur,
Gígja, Rannveig H., Rann-
veig P., Guðmundína,
Ragna, Ardís og Linda.
Hún elsku Emma okkar er
látin. Ekki hvarflaði að okkur
nokkrum skólasystrum hennar
þegar við hittumst með henni í
mars sl. að andlát hennar væri í
nánd. Hún var þá á leiðinni til
Tenerife hress og kát.
Við skólasysturnar kynntumst
þegar við stunduðum nám við
Húsmæðraskólann Ósk á Ísafirði
veturinn 1965-1966. Stelpur sem
komu frá öllum landshlutum
sameinuðust á Ísafirði. Við vor-
um 39 talsins og bjuggum allar
saman í heimavist skólans. Þá
giltu strangar reglur um útivist
og fleira sem mörgum okkar þótti
erfitt að fara eftir. Sambúðin var
náin og sterk tengsl mynduðust á
milli okkar.
Emma kom frá Akureyri og
hitti hann Palla sinn þá um vetur-
inn og hafa þau verið búsett á
Ísafirði allar götur síðan.
Við sem búum á Reykjavíkur-
svæðinu hittumst reglulega og
látum þær á landsbyggðinni
fylgjast með en þær mæta þegar
þær eiga leið um. Emma lét aldr-
ei sinn hlut eftir liggja þegar
samveran var annars vegar.
Á 10 ára útskriftarafmælinu
fórum við til Ísafjarðar. Þá voru
Emma og Palli flutt í nýtt hús og
tóku vel á móti okkur enda höfð-
ingjar heim að sækja.
Síðast hittist allur hópurinn í
maí 2016 á Öngulstöðum í Eyja-
firði. Við sem komum frá Reykja-
vík keyrðum á tveimur bílum og
pikkuðum svo eina af annarri upp
á leiðinni. Emma kom akandi að
Staðarskála og sameinaðist okk-
ur þar og urðu það miklir fagn-
aðarfundir. Í haust er stefnt að
því að fara og heimsækja skóla-
systurnar á Austfjörðum. Þá
verður Emmu sárt saknað.
Minningin um Emmu er eins
og hlýr vorvindurinn sem strýkur
okkur um vangann þessa dagana,
bjartur og fagur.
Við sendum fjölskyldu Emmu
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
F.h. skólasystra Húsmæðra-
skólans á Ísafirði 1965-1966,
Ásta Lára, Steinunn,
Ebba, Jónína, Steingerður,
Ásta Bjarna, Hafdís,
Guðrún Jóh., Elinborg,
Kolbrún og Sigrún.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GRÉTA ÓSKARSDÓTTIR,
Sólarsölum 7, Kópavogi,
lést föstudaginn 24. maí á Landspítalanum
Fossvogi.
Helga G. Hauksdóttir Þorsteinn Guðbjörnsson
Margrét Hauksdóttir Hilmar Kristinsson
Grétar, Björg, Hildur Ýr, Íris Björk
og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
SIGFRÍÐUR ERLA RAGNARSDÓTTIR,
lést aðfaranótt föstudagsins 31. maí.
Kristín Hrönn Sævarsdóttir
Elfa Björk Sævarsdóttir
Sigríður Sif Sævarsdóttir
Anna Sigurbjörg Sævarsdóttir
Þórdís Sævarsdóttir
Guðrún Freydís Sævarsdóttir
og fjölskyldur
Elsku sonur minn, bróðir okkar, mágur
og frændi,
MAGNÚS HALLDÓRSSON,
Svöluási 40, Hafnarfirði,
lést á heimili sínu föstudaginn 24. maí.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 7. júní klukkan 13.
Bryndís Magnúsdóttir
Guðrún Valdís Halldórsdóttir Kristján Guðbjartsson
Helga Kristín Halldórsdóttir Gauti Sigurpálsson
Fannar Már Arnarson Sigríður Jónsdóttir
Sandra Hrönn Arnardóttir
og frændsystkini
Elskulegur bróðir minn,
GUNNAR JÓHANNSSON,
andaðist 17. maí.
Jarðarförin hefur farið fram.
Kærar þakkir til starfsfólks
Droplaugarstaða, þar sem hann bjó í sex
ár.
Hanna Bergljót Jóhannsdóttir
Elsku hjartans pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi,
SIGURÐUR ZOPHANÍAS SKÚLASON
bifreiðastjóri,
áður til heimilis á Sunnubraut 2,
Þorlákshöfn,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða á Akranesi 27. maí.
Hann verður jarðsunginn frá Þorlákshafnarkirkju þriðjudaginn
11. júní klukkan 14.
Skúli S. Sigurðsson Hjördís Svavarsdóttir
Svanhildur S. Sigurðardóttir Sævar Sigursteinsson
Halldór Þ. Sigurðsson Hugrún Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir færum við öllum sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
ástkærs sonar míns, bróður okkar og
frænda,
OTTÓS EINARSSONAR
bifreiðastjóra, Hraunbæ 170.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
Gray Line / Allrahanda á Íslandi fyrir alla
aðstoð og umhyggju við fráfall Ottós.
Sigurlaug Ottósdóttir Jóhann Hans Þorvaldsson
Valg. Laufey Einarsdóttir
Einar Þór Einarsson Jórunn Jónsdóttir
og frændsystkini
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar