Morgunblaðið - 14.06.2019, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. JÚNÍ 2019
✝ Ásta KristjanaÓlafsdóttir
fæddist að Þóru-
stöðum í Bitrufirði
24. ágúst 1936. Hún
lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 3. júní.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur Elí-
as Einarsson, f. 21.
október 1901, d. 16.
júlí 1973, og Frið-
mey Guðmundsdóttir, f. 26. sept-
ember 1909, d. 23. febrúar 1969.
Systkini Ástu voru Kjartan, f. 27.
janúar 1931, d. 5. maí 2005, El-
ísabet, f. 10. mars 1932, d. 25.
börn þeirra; Halldóra Friðmey,
Bergþóra og Brynjólfur Þór.
Seinni maður Ástu var Jens
Ólafur Guðbrandsson, f. 3. júní
1918, d. 15. apríl 1988. Þau áttu
saman tvö börn;
1) Brynjólfur Bjarki, f. 14. júní
1971, kona hans er Helga Kristín
Magnúsdóttir, börn þeirra; Jens
Ólafur og Ásta Kristjana. Einnig
á hann son, Kristófer Jens, með
fyrri sambýliskonu sinni Ingunni
Bjarnadóttur.
2) Ingibjörg, f. 14. maí 1973,
dætur með fyrrverandi sam-
býlismanni, Guðbrandi Ein-
arssyni, eru Sigríður og Jenný
Ólöf.
Einnig eru barnabarnabörnin
orðin sex; Aron Óli, Guðni Frið-
mar, Gabriel Freyr, Teodor
Daði, Máni Þór og Harrieth Rós.
Útförin fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 14. júní 2019,
klukkan 13.
maí 2017, og Einar
Ingþór, f. 21.
september 1945.
Fyrri maður
Ástu var Brynjólfur
Kristjánsson, f. 8.
september 1902, d.
7. september 1960.
Þau áttu saman tvö
börn; 1) Ólafur
Friðmar, f. 12. maí
1956, kona hans er
Guðný Gunn-
arsdóttir, börn þeirra; Bryndís
Ásta, Kjartan og Thelma Ósk. 2)
Danfríður Kristín, f. 23. sept-
ember 1958, hennar maður er
Guðmundur Þór Ármannsson,
Elsku mamma. Það er svo
margs að minnast. Frá því að ég
fæddist hefur þú alltaf verið til svo
nú er tóm sem ekki verður fyllt.
Allt sem þú gerðir fyrir þína, svo
óeigingjarnt, verður seint full-
þakkað. Stórt heimili alltaf fullt af
gestum og alltaf nóg pláss. Ef ekki
vildi betur til, þá var sofið á gólf-
inu.
Ein af eftirlætis minningunum
frá því að ég var krakki var þegar
einhvern tímann gerði vitlaust
veður og þakplötur fuku um
hverfið. Þá vorum ég, Ellý og
Ingibjörg látin sofa á gólfinu í
ganginum og Linda í burðar-
rúminu í baðkarinu því þar voru
ekki gluggar. Það var svo gaman
hjá okkur krökkunum að þið full-
orðna fólkið fenguð ekki svefnfrið.
Svo og öll þolinmæðin sem þú
hafðir sem veitti víst ekki af þegar
ég var pjakkur. Hvort heldur sem
var að bæta buxurnar mínar, þó
að þú vissir að ég kæmi inn
skömmu síðar með göt á hnjánum.
Eða þegar ég vildi vera úti að leika
allan liðlangan daginn fram að
miðnætti og mátti ekki vera að því
að borða, þá hafðir þú alltaf tíma
til að útbúa eitthvað gómsætt fyrir
mig loksins þegar ég mátti vera
að. Og svo seinna þegar við vorum
að heimsækja þig með Kristófer,
Jens og svo nöfnu þína varð alltaf
að vera til það sem var í uppáhaldi
hjá þeim því þú elskaðir að gera
þeim til hæfis. Það væri hægt að
segja endalausar svona sögur því
þú gerðir allt fyrir okkur.
Brauðtertur, rjómatertur, ást-
arpungar, kleinur, pönnukökur,
Jón á Nautaflötum, sauðburður á
Hrútsstöðum, ferðalögin í Sand-
hóla og Þórustaði, sumarbú-
staðurinn í Eilífsdal, Álfheimar,
Helgubraut, ullarsokkar og vett-
lingar. Alveg sama hvert litið er,
alls staðar eru minningar.
Takk fyrir allt, mamma mín.
Guð geymi þig.
Bjarki.
Elsku mamma, þessir síðustu
dagar hafa verið ótrúlega erfiðir,
allt frá því að þú fórst inn á spít-
alann 10. apríl hefur vissan fyrir
því að við ættum ekki margar
stundir eftir með þér verið til stað-
ar. Spítalavistin var þér erfið og
eins óvissan um hvað tæki við. En
þú varst ótrúlega sterk og það var
frekar þannig að þú sæir um að
hughreysta okkur þegar við kom-
um í heimsókn til þín heldur en á
hinn veginn. Það hafa mörg tár
fallið síðustu daga og margt verið
rifjað upp. Sigga og Jenný Ólöf
eru ótrúlega sterkar og duglegar
og hafa huggað mig og gefið mér
styrk. Ég veit að það ætti að vera
á hinn veginn, en ég hef grátgenin
frá þér og þær eru sterkari en ég.
Ævin þín var oft á tíðum erfið.
1960, þegar þú varst 24 ára, lést
Brynjólfur og þú varst ein eftir
með tvö börn. Danný tveggja ára
og Óli fjögurra ára. Þið voruð búin
að koma ykkur fyrir í Reykjavík,
en þú fluttir aftur norður til for-
eldra þinna og varst hjá þeim þar
til ákveðið var að bregða búi og
flytja á mölina 1968, þá fluttuð þið
í Álfheima 48 öll saman. Svo
kynntist þú pabba og eignaðist
okkur Bjarka. Gestagangur var
alla tíð mjög mikill í Álfheimunum
og í minningunni þá finnst mér að
það hafi ekki verið oft sem við fjöl-
skyldan vorum ein, það voru alltaf
fleiri á heimilinu og mikið að gera
hjá þér við að halda öllu í lagi og
alltaf var til heimabakað bakkelsi.
1984 fluttum við yfir á Helgu-
brautina. 1988 lést svo pabbi og þá
varstu aftur ein með börn, að vísu
aðeins eldri börn, ég 15 ára og
Bjarki 17 ára. Baráttan var engu
að síður erfið. Þú hafðir oft
áhyggjur af okkur börnunum þín-
um sem okkur fannst nú alger
óþarfi, við töldum auðvitað að við
gætum allt. Við systkinin gerðum
oft grín að því að þú kallaðir okkur
röngum nöfnum, en það kom okk-
ur í koll; við gerum þetta öll þegar
við erum að tala við eigin börn. Við
fluttum í Seljalandið en þegar þú
varst svo orðin ein seldirðu í Selja-
landinu og fluttir í Lækjarsmár-
ann, í notalega íbúð með smá garði
sem gaf þér mikið, þú elskaðir að
fylla hann af blómum á vorin og al-
veg fram á síðasta dag varstu að
hafa áhyggjur af því hvernig garð-
urinn væri.
Þú elskaðir að skoða landið þitt
og síðustu árin fórum við í mörg
ferðalög saman. Bústaðaferðirnar
voru margar, mikið skoðað og
margt spjallað. Þú elskaðir að
rifja upp og segja okkur frá gömlu
dögunum og svo spiluðum við
rommí. Þú prjónaðir mikið og ég
reyndi að prjóna. Mjög minnis-
stæð er hringferðin sem þú fórst
með mér og stelpunum 2012, við
héldum til á Egilsstöðum og skoð-
uðum Austurlandið. Þú varst búin
að vera lasin dagana á undan og
svo bilaði bíllinn minn og ég var
farin að halda að við yrðum að
hætta við en allt reddaðist þetta,
Bjarki lánaði mér jeppann sinn,
þú hresstist og við brunuðum af
stað. Ferðin var yndisleg, veðrið
lék við okkur og oft sátum við
saman og rifjuðum upp þessa
daga. Eins voru þær ófáar ferð-
irnar sem við fórum saman í Bitr-
una til að hitta fólkið okkar og
horfa á fjöllin, fuglana og sjóinn.
Elsku mamma, kærar þakkir
fyrir allt. Guð geymi þig.
Ingibjörg Jensdóttir.
Í dag kveð ég elskulega tengda-
móður mína, Ástu Kristjönu
Ólafsdóttur, með söknuð í hjarta
og þakklæti í farteskinu. Því það
er jú svo margt sem ég á henni að
þakka. Allar ánægjustundirnar
sem við deildum saman, hvort
heldur sem var heima eða að
heiman, eru ógleymanlegar. Úti-
legan okkar að Þórisstöðum hér
um árið er ein þessara ógleyman-
legu minninga. Þar fékk hinn ungi
Jens Ólafur að sofa í hlýjum faðmi
ömmu sinnar í fellihýsi og mátti
vart sjá hvort þeirra var glaðara
með fyrirkomulagið.
En þakklætið á sér þó lengri
sögu. Það var nefnilega fyrir nær
20 árum að unga framhaldsskóla-
stúlkan ég hitti aðra framhalds-
skólastúlku, ættaða norðan úr
Bitrufirði. Upphófst mikill og
góður vinskapur sem hafði í för
með sér kynni, já og vinskap, við
Ástu og hennar fjölskyldu. Leið
okkar vinkvennanna lá oft á tíðum
í Seljalandið þar sem hún tók ætíð
á móti okkur með bros á vör og
skemmtisögum af vinum og
vandamönnum.
Síðar felldum við Bjarki, sonur
Ástu, hugi saman og varð ég
þeirrar blessunar aðnjótandi að
eignast Ástu sem tengdamóður.
Og góð tengdamóðir var hún mér.
Hún var nefnilega þannig hún
Ásta mín að alltaf var hún tilbúin
að hlusta. Þær stundir sem við átt-
um saman eru ófáar og þeir kaffi-
bollar sem við nutum saman eru
óteljandi, því hún átti jú alltaf
heitt á könnunni. Og að ógleymd-
um þeim ljúffengu kræsingum
sem hún hafði alltaf fram að færa,
jafnvel við hið minnsta tilefni,
enda var hún Ásta gestrisin með
eindæmum. Það kann því engan
að undra að sonardóttir hennar og
nafna fékk hvergi betri pönnukök-
ur en hjá henni ömmu sinni, enda
bakaðar af ömmu sem átti ómælda
ást að gefa barnabörnum sínum.
Elsku Ásta mín, nú er komið að
kveðjustund. Takk fyrir þinn inni-
lega og trausta vinskap og fyrir
þær hugljúfu og gleðilegu stundir
sem nú eru minningar sem ég hef
um mæta konu, hana tengda-
móður mína.
Þín tengdadóttir
Helga Kristín Magnúsdóttir.
Elsku amma.
Ég trúi ekki að þú sért farin frá
okkur. Það fóru að rifjast upp allar
minningarnar um þegar við gist-
um hjá þér í Seljalandinu og við
fengum að leika okkur með stytt-
urnar þínar og gömlu bílana hans
Bjarka. Allar sögurnar um sveit-
ina sem þér fannst svo gaman að
segja okkur frá. Ég hef lengi
saknað áramótanna sem voru
haldin hjá þér í Seljalandinu. Þeg-
ar við bjuggum í kjallaranum hjá
þér á Helgubrautinni og ég var
alltaf að stelast upp til þín og sagði
víst stundum „Góð lykt hjá
ömmu“ en þú varst nú þekkt fyrir
bakkelsið sem þú reiddir fram
þegar fólk kom í heimsókn. Eins
man ég alltaf eftir einu lagi sem
minnir mig á þig og það er Hlín
Rósalín en ég sat víst oft hjá þér
og hlustaði og söng með og svo
þegar Bergþóra fæðist og ég var
spurð hvað hún ætti að heita þá
var það annaðhvort Hlín Rósalín
eða Perla eins og kisan hans
Bjarka hét. Mamma og pabbi voru
greinilega ekki alveg sammála
mér með það.
Á seinustu árunum var voða
gaman að segja þér frá dýrunum
mínum en þér fannst gaman að
hlusta á það og þú elskaðir mýsn-
ar og þá mest stökkmúsina hann
Skugga en þú varðst alveg miður
þín þegar þú vissir að hann hefði
dáið. Ég veit að þú ert að passa
hann fyrir mig og hin dýrin sem
eru komin til þín. Við áttum það
sameiginlegt að finnast litir falleg-
ir og þú varðst alveg heilluð af öll-
um litunum sem ég litaði hárið
mitt. Fyrir ekki svo löngu varstu
að tala um að þú vildir að ég prjón-
aði peysu á þig og hafa hana í fal-
legum litum og var ég farin að
hlakka svo til að prjóna hana en ég
kannski bara prjóna hana og nota
hana sjálf.
Ég veit að þú ert komin á betri
stað mjög sennilega komin í sveit-
ina að klappa lömbunum og gefa
þeim að drekka, mjólka kýrnar og
þér líður betur. Hvíldu í friði,
amma mín, þín verður sárt saknað.
Þitt barnabarn
Halldóra Friðmey.
Elsku Ásta amma.
„Engum, sem farið hefur um
Hrútadal, dylst það, að hann er
með fegurstu sveitum landsins.“
Fyrsta setningin í þínum uppá-
halds bókum, Dalalíf eftir Guð-
rúnu frá Lundi. Þú talaðir mikið
um Dalalíf og hvað þær bækur
væru yndislegar. Litli bærinn í
garðinum þínum heitir líka Nauta-
flatir eftir bænum í Dalalíf. Við
gerðum margt saman á þessum
árum sem við áttum saman. Við
fórum í margar bústaðaferðir og
þá sérstaklega mikið núna á síð-
ustu árum. Þær voru allar svo æð-
islegar og það var alltaf svo gaman
að ferðast með þér bæði í bústaði
og sveitina þar sem þú knúsaðir
oft lömbin. Í hvert skipti sem ég
mun fara í bústað eða fer og knúsa
lömb núna þá mun ég hugsa til þín.
Í hvert skipti sem ég spila rommí,
sem ég held að ég muni ekki gera
oft núna vegna þess að mig vantar
uppáhalds spilafélagann minn,
mun ég hugsa til þín og allra
þeirra góðu spilastunda sem við
höfum átt saman. Ég á eftir að
sakna allra laugardaganna sem ég
kom til þín, í næstum því hvert
skipti voru til pönnukökur sem ég
byrjaði að hætta að borða vegna
þess að ég ákvað að fara í holl-
ustuna og þér fannst það alltaf svo
leiðinlegt af því að ég var alltaf að
segja nei takk við þig en pönnu-
kökurnar þínar voru bestu pönnu-
kökur sem ég hef smakkað. Alltaf
þegar ég mun borða hassí, sviða-
tungu og pönnukökur mun ég
hugsa til þín. En ég mun sérstak-
lega sakna þín á jólunum. Þú varst
alltaf hjá okkur á aðfangadag. Ár-
ið sem þú varst á spítala um jólin
var mjög erfitt vegna þess að það
var einn auður stóll hjá okkur og
hér eftir verður alltaf auður stóll
um jólin.
Ásta amma, takk fyrir allt, ég
elska þig.
Jenný Ólöf.
Elsku yndislega amma mín. Ég
trúi því ekki að þú sért farin og að
ég geti ekki komið til þín þar sem
þú tekur á móti mér með opinn
faðm, knús, kossa og auðvitað fullt
borð af kökum og kræsingum eins
og þú varst alltaf þekkt fyrir að
vera með. Mig langar svo að geta
sest niður og bara spjallað um hitt
og þetta eins og við vorum vanar
að gera. Þú varst svo stór hluti af
lífi mínu og þar sem þú ert farin er
eins og það vanti eitthvað.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig að ég gæti skrifað
heila bók um þær. Ég fékk stund-
um að gista hjá þér í Seljalandinu
þegar ég var lítil og þar urðu til
margar yndislegar minningar sem
ég hef mikið hugsað um síðustu
daga. Ein sterkasta minningin
mín er sú þegar við lágum upp í
rúmi í Seljalandi og ég var í ein-
hverri fýlu og vildi ekki fara að
sofa. Þú lást við hliðina á mér og
reyndir að láta mig hætta í þessari
fýlu og fá mig til þess að hlæja að
þér. Ég man að ég var alveg að
fara að hlæja en eins þrjósk og ég
var sem barn þá lét ég mig ekki og
hélt áfram að sitja uppi og horfa út
um gluggann og fyrst og fremst
passa mig að hlæja alls ekki að
þér. Svo skyndilega keyrir strætó
framhjá glugganum og ég hrópa
upp fyrir mig „strætó“. Því ég var
svo hissa að sjá strætó keyra um
svona seint um kvöld. Ég leit á þig
og þú glottir til mín og hrópaðir
„strætó“. Ég fór að skellihlæja. Þá
hélstu áfram að fíflast með þetta.
Það sem við gátum hlegið að þess-
ari vitleysu. Við hlógum okkur í
svefn þetta kvöldið. Ég mun aldrei
gleyma þessu og ekki þú heldur
því við töluðum svo oft um þetta og
fórum alltaf að hlæja að þessu
seinna meir.
Það var alltaf svo gott að vera
hjá þér.
Ég er svo þakklát að hafa farið í
heimsókn til þín nokkrum dögum
áður en þú varst lögð inn á spítala.
Við Máni Þór sátum hjá þér í þrjár
klukkustundir og við spjölluðum á
meðan Máni lék sér og inn á milli
nældi hann sér í súkkulaðimola úr
skálinni sem þú komst handa okk-
ur. Það var góður dagur. Aldrei
hefði ég trúað því þá að nokkrum
vikum seinna myndir þú ekki vera
hér lengur. Ef ég hefði vitað það
þá hefði ég líklegast aldrei farið
frá þér.
Þú varst mér svo mikilvæg,
elsku amma mín. Ég reyni að
hugga mig við það að þér líði betur
núna og að þú sért komin í sveitina
að knúsa litlu lömbin. Ég mun
aldrei gleyma þér og hversu góð
þú varst mér alltaf. Þú munt alltaf
eiga stóran stað í hjarta mínu.
Elska þig ávallt. Hvíldu í friði.
Þitt barnabarn
Bergþóra.
Elsku amma, það er stórt skarð
í hjarta okkar þegar þú ert farin.
Við settumst niður systkinin og
skrifuðum þessar línur til þín. Hef
nokkrum sinnum verið á leiðinni
til þín í kaffi og knús þegar ég man
að þú ert ekki hér lengur, þá byrja
tárin að renna en svo hugga ég
mig við það að Brynki afi og Jens
afi hafi tekið vel á móti þér hinum
megin. Þú hefur eflaust mætt í
góða afmælisveislu hjá Jens afa
sem átti afmæli daginn sem þú
kvaddir okkur. Ég sé þetta svo
fyrir mér, þú verkjalaus og fim á
fæti og allir í veislunni svo kátir og
dansandi við harmonikkuspil. Allt-
af passaðir þú upp á það að allir
ættu ullarsokka svo að fólkinu
þínu yrði ekki kalt. Þú hafðir alltaf
svo miklar áhyggjur af öllu fólkinu
þínu, sama hvort við vorum lasin,
leið illa eða gætum meitt okkur við
að elda eða baka. En aldrei mátti
hafa áhyggjur af þér, og vildir ekki
vera að trufla vinnandi fólk ef eitt-
hvað bjátaði á hjá þér. það lýsir því
vel hversu mikið hörkutól þú hefur
alltaf verið. Það var undantekn-
ingalaust að þú reiddir fram marg-
ar sortir á borð, þar á meðal bestu
pönnukökur í heimi þegar við kíkt-
um til þín og um leið baðstu afsök-
unar á því hvað þetta væri fátæk-
legt sem það var alls ekki, alltaf
veisla hjá ömmu. Það var erfitt að
fara í sveitina í vor að knúsa litlu
lömbin og vita að þú kæmist ekki
til að knúsa þau og finna lyktina af
þeim, þér fannst fátt betra.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið gleymdu‘ ei mér.
Væri ég fleygur fugl,
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
Leggjum svo kinn við kinn,
komdu með faðminn þinn.
Hátt yfir hálsinn minn,
hönd þína breið.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(Þýsk þjóðvísa)
Kær kveðja,
Bryndís Ásta, Kjartan og
Thelma Ósk Ólafsbörn og
fjölskyldur.
Það var alltaf svo gott að koma
til langömmu, hún var svo hlý og
góð.
Langamma var ótrúlega góð
vinkona. Hún sagði okkur svo oft
sögur frá því þegar hún var ung
stelpa í sveitinni á meðan við hám-
uðum í okkur bestu pönnukökur í
heimi.
Langamma var svo hugrökk og
sterk og alltaf brosandi.
Sjáumst seinna.
Aron Óli og Guðni Friðmar.
Elsku Ásta frænka, það er gott
að hugsa til þess að þú ert komin á
betri stað eftir erfið veikindi
undanfarin ár.
En söknuðurinn er mikill í okk-
ar fjölskyldu og hjá þínum nán-
ustu.
Það eru bara tvö ár síðan
mamma mín dó en þið systurnar
voruð svo nánar að það var gott að
leita huggunar til þín þá.
Margs er að minnast frá liðnum
árum og er ég einstaklega þakk-
látur að hafa notið þess í sveitinni
hjá afa og ömmu að hafa þig líka
þar. Þú varst nú bara mamma mín
númer 2 og kenndir mér ansi
margt um lífið og tilveruna. Þú
hafðir gaman af að dansa og
skemmta þér og söngelsk varstu
og spilaðir bæði á gítar og harm-
onikku.
Þú kenndir mér að dansa
gömlu dansana og að drekka kaffi
með rjóma.
Síðar þegar þið Jens voruð flutt
í bæinn þá var heimilið ykkar í Álf-
heimum svona samkomustaður
okkar krakkanna og alltaf yndis-
legar móttökur þar á bæ. Ég man
að þegar foreldrar mínir fóru til
útlanda einu sinni um páskana þá
gisti ég hjá ykkur og það var eins
og alltaf dásamlegt.
Ég bið guð að hugga ykkur í
dag, Óli, Danný, Bjarki og Ingi-
björg og börnin ykkar svo og
barnabörn.
Að lokum fylgir með ljóð sem
ort er til Ástu.
Um haustið einn í húminu kvað
og hugljómun skáldið þar fær
svo ljúft er til þín að þeysa í hlað
þú sem ert mér svo kær.
Hann vakir um nótt og vonar það
að verndi þig guð okkur nær
þá ljúft er til þín að þeysa í hlað
þú ert eins og dagurinn skær.
Þegar veturinn ríkir þá vitum við það
að veðurofsinn léttir ei spor
þá ljúft er til þín að þeysa í hlað
og þiggja birtu og vor.
Að gefa er þér greypt í hjartastað
þó grátt sé veður og úfinn sær
þá ljúft er til þín að þeysa í hlað
þú ert eins og jörðin sem grær.
Þegar sumarnóttin frá mér fer
fögur hugsun að mér slær
þú ert eins og himinninn heiður og tær
hjá þér ríkur ég er.
(HH)
Haraldur Haraldsson.
Elsku frænka mín, þá er komið
að kveðjustund. Hjá þér fékk ég
ómælda hlýju alla tíð og þú varst
mér kær sem móðir. Fjölmargar
minningar koma upp í hugann
þegar ég hugsa til þín. Árin okkar
saman í Álfheimum voru svo dýr-
mæt. Ég var oft að koma með
börnin mín til ykkar Jens og oftar
en ekki var mér sagt að við ættum
að borða áður en við færum. Helgi
minn var á þeim tíma til sjós og
þið voruð líkt og foreldrar mínir.
Ég gat alltaf stólað á ykkur. Ég
man svo vel þegar óveðrið skall á
1981. Þá var ég stödd hjá ykkur í
einni heimsókninni með börnin.
Var svo á leið út í bíl þegar Jens
stoppar mig og segir að ég fari
ekkert í þessu veðri. Þessa nótt
gistum við börnin hjá ykkur,
stórum og smáum til mikillar
gleði.
Fórum svo í veiðiferðir í
Víkurá. Helgi og Jens nutu þess
að veiða og við skemmtum okkur
ekki síður að eyða stundum saman
með börnunum og við elda-
mennsku. Allar þessar minningar
ylja manni nú þegar þú ert farin.
Nú eru Daddi, mamma og þú
öll farin. Ég er þess fullviss að það
er fagur söngurinn á himnum
núna þegar þið systkinin hittist.
Elsku Óli, Danný, Ingibjörg,
Bjarki og fjölskyldur. Megi góður
guð veita ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Elsku frænka mín, takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig.
Hinsta kveðja frá Gúru frænku og
góða ferð á nýjar slóðir.
Hafdís Haraldsdóttir (Haddý).
Ásta Kristjana
Ólafsdóttir