Morgunblaðið - 21.06.2019, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 2019
✝ AlexandraGarðarsdóttir
fæddist á Akur-
eyri 10. apríl 1990.
Hún lést í Reykja-
vík 12. júní 2019.
Foreldrar Alex-
öndru eru Álfheið-
ur Pálína Magnús-
dóttir húsmóðir, f.
1970, og Garðar
Jónsson, f. 1970.
Stjúpfaðir er
Björn Brimar Hákonarson
sjávarútvegsfræðingur, f.
1970. Alexandra var ein
þriggja systkina. Eftirlifandi
bræður eru Fjölnir Þeyr Egg-
ertsson, f. 1986, og
Magnús Gunnar
Björnsson, f. 2007.
Sambýliskona
Fjölnis er Ásdís
Árnadóttir, saman
eiga þau tvo syni,
Árna Þey, f. 2008,
og Loga Þey, f.
2013.
Alexandra lætur
eftir sig elskaða
dóttur, Natalie
Pálu Davíðsdóttur, f. 23. júní
2011.
Útför Alexöndru fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 21.
júní 2019, klukkan 13.30.
Hvað hugsar maður þegar
maður vaknar við fréttir um að
þú sért komin í annan heim?
Heim sem hefði mátt bíða mörg
ár til viðbótar, heim sem ég veit
að þú gerir betri, heim sem ég
veit að passar vel upp á þig þar
til við sameinumst á ný. Ég var
hissa að sjá á símanum
„mamma“ að hringja kl. 07:31
að morgni, mamma bar mér
fréttir sem engin móðir ætti að
þurfa að færa. Að þú hefðir lok-
að augunum þínum í síðasta
sinn. Yndislegri og fallegri sál
er erfitt að finna, kostir þínir
voru ótalmargir og yndislegir,
það sem þú tókst þér fyrir
hendur gerðir þú af krafti og
seiglu. Mér þykir erfitt að hafa
þig ekki lengur hjá mér.
Ég hafði gaman af því að
stríða þér og gerði það látlaust í
gegnum tíðina, skemmtilegast
þótti mér að ganga svo langt að
kjánahrollur hríslaðist um þig,
gleðin skein úr þínum fallegu
augum þó að ég væri algerlega
að fara með þig. Í hvert skipti
hlóstu og sagðir „þú ert ekki í
lagi“.
Jólin voru þér kær og síðustu
jólum eyddum við saman og
nýttum hverja mínútu til að
brasa eitthvað saman. Að sjálf-
sögðu horfðum við á Man. Utd-
leiki, við kíktum saman okkar
fyrsta rúnt í gegnum Vaðlaheið-
argöngin og pössuðum okkur á
því að opna gluggana í miðjum
göngum, baða höndunum út til
að finna hitann frá þeim. Það
virtist sem þú hefðir lúmskt
gaman af því þegar ég braut á
mér ökklann á jólamóti í fót-
bolta, þar gafst þér tækifæri til
að hefna þín á mér, koma mér í
vandræði þar sem ég var hálf-
ósjálfbjarga og leiddist það ekki.
Við skröltum milli húsa á hraða
skjaldbökunnar til að kíkja í
kaffi og horfa á fótbolta með
vinum, þú skafaðir snjóinn með
skónum á undan mér til að
passa upp á að það væri ekki
klaki sem ég myndi renna á.
Stundum heyrðist í þér: „Hvað
myndir þú nú gera ef ég væri
ekki hér?“
Síðustu áramótum eyddum
við í Sunnó, en við systkinin vor-
um nú ekki á því að fara að sofa
þegar heim var komið. Við end-
uðum á að spila tölvuleiki fram á
nótt og gerðum frú Ásdísi
geggjaða með látunum í okkur.
Hún búin að lesa okkur stykkið
oftar en einu sinni, við hálf-
skömmustuleg en hlógum bara
og glottum yfir þessu, vöknuð-
um daginn eftir og létum eins
og ekkert hefði í skorist. Þú
varst góður kokkur og bauðst til
að elda eitt kvöldið, ég sver að
ég hélt að þetta yrði mín síðasta
stund þarna við matarborðið, en
þú lést eins og ekkert væri og
borðaðir með bestu lyst, sagðist
bara hafa sett pínulítið af sterku
sósunni. Svo rosalegur var
krafturinn í þessum rétti að það
er ótrúlegt að þú hafir lifað af
að hafa þó borðað eitthvað af
honum hann, svo heyrðist í þér:
„Þetta er ekkert svo sterkt,“ og
þerraðir svitann af enninu, eitt
af fáum skiptum sem hríslaðist
um þig kjánahrollur án þess að
ég kæmi þar við sögu. Við hlóg-
um og pöntuðum pizzu.
Mikið mun ég sakna þín, mín
kæra Alexandra, og allra stund-
anna okkar. Það er erfitt að
kveðja en á sama tíma er ég
þakklátur fyrir vináttuna og
mun varðveita minningu þína.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þinn bróðir,
Fjölnir.
Tómleikinn sem þrengir sér
inn í hugann eftir fráfall Alex-
öndru systurdóttur minnar vík-
ur fyrir dýrmætum minningum
um fallega manneskju, sem
skildi mikið eftir sig. Lífið færði
henni erfið verkefni og í hennar
stutta lífi skiptust á skin og
skúrir.
Alexandra kenndi samfélagi
sínu margt. Hún kenndi okkur
að lífið er ekki svarthvítt. Unga
konan sem varð fíknsjúkdómi að
bráð var svo margt annað en
sjúkdómurinn. Þegar Alexandra
átti góð tímabil var hún fyr-
irmyndarmanneskja. Hún var
mikil húsmóðir, hafði hreint og
fallegt í kringum sig, elskaði að
baka og elda. Fluggreind og
skapandi, vinur vina sinna,
trygglynd, skemmtileg. Þráði að
mennta sig og bæta.
Hún elskaði fólkið sitt og leit-
aði í samverustundir með fjöl-
skyldunni á góðum stundum.
Henni var umhugað um öll litlu
börnin, dýrkaði Fjölni stóra
bróður sinn og Magnús Gunnar
litla bróður sinn. Hún átti at-
hvarf hjá mér og mínum, sem
skilur eftir hjá okkur fjársjóð
minninga. Við brölluðum margt,
sátum meðal annars saman í
dönskunámi, stelpan og móður-
systirin og var mikið hlegið þeg-
ar við vorum að æfa okkur í
dönskunni.
Þegar Alexandra eignaðist
Natalie Pálu upphófst nýtt skeið
í hennar lífi. Þær mæðgur
bjuggu einar um skeið og gekk
lífið vel hjá þeim. Ég var full
aðdáunar yfir því hvað hún var
góð mamma, eldaði hollan og
góðan heimilismat í hádegi og á
kvöldin, þrátt fyrir að þær væru
bara tvær í heimili, fyrirmynd-
armamma.
Síðustu misseri voru góð í lífi
hennar og fjölskyldan naut með
henni. Hún var búin að koma
sér upp litlu, fallegu heimili með
Lalla kærastanum sínum, var
sest á skólabekk að læra bók-
hald og lífið brosti við. Hún
hlakkaði til að verja meiri tíma
með dóttur sinni, Natalie Pálu,
sem var hennar stolt og yndi.
Það styrkti hana í voninni. Var
að ná tökum á lífinu og njóta
þess að vera til.
Hún átti einstakt samband
við mömmu sína og Bjössi fóst-
urfaðir hennar reyndist henni
afar vel. Þau stóðu við bakið á
henni alla tíð og studdu hana
með ráðum og dáð. Síðasta sam-
talið áttum við í sunnudagshá-
degi á heimili mínu fyrir mán-
uði, þegar við rifjuðum upp
ævintýri lífsins. Við hlógum að
því hvað mamma hennar hringdi
mikið í okkur. Þegar mamman
varð við þeirri beiðni að hringja
minna, kom í ljós að Alexandra
var ekki síður háð símtölunum.
Þakklætið gagnvart mömmu
sinni skein í gegn, hún sem
hefði aldrei gefist upp á sér.
Amma Lára skipaði stóran sess
í lífi hennar og var alltaf til stað-
ar fyrir hana á nóttu sem degi
eins og Alexandra orðaði það.
Tilhlökkunin yfir því að hitta
Natalie Pálu var mikil, dótturina
sem hún elskaði meira en allt.
Sumarið leit vel út og hún sá líf-
ið fyrir sér. Ætlaði að hjálpa
mér í garðinum og við stefndum
á sunnudagshittinga í litlu fjöl-
skyldunni okkar hér fyrir sunn-
an. Væntumþykjan var áþreif-
anleg og þakklætið fyrir
baklandið.
Nú er hún er frjáls frá sjúk-
dómnum sem tók frelsið frá
henni og á endanum lífið.
Elsku Natalie Pála, Pála,
Bjössi, Magnús Gunnar, Fjölnir,
mamma, Lalli, Lilja, Heiða, Eva
Dögg, Finnur, Birta, pabbi, Árni
Þeyr, Logi Þeyr, Ásdís, Óskar
Máni, Emil Andri og Davíð,
megi kærleikur umvefja okkur á
erfiðum stundum. Njótum sam-
an góðu minninganna um fallegu
Alexöndru okkar.
Í blíðu og stríðu, elsku
frænka mín, kveð ég þig. Við
elskum þig.
Vala, Kristinn Logi og
Magnea Sól.
Elsku Alexandra mín er fallin
frá.
Ég á engin orð til að lýsa því
hversu óréttlátt það er að þurfa
að sitja og skrifa um hana minn-
ingargrein í stað þess að skrifa
henni Facebook-skilaboð eða
tala við hana í síma.
En ég á ekki í neinum vand-
ræðum með að minnast þess-
arar yndislegu manneskju með
öllum þeim kærleika sem ég á
til í mínu hjarta. Við Alexandra
ólumst upp hlið við hlið. Aðeins
mánuður á milli okkar, vináttan
sterk og virðingin mikil og við
pössuðum upp á hvora aðra í
blíðu og stríðu. Það sem ein-
kenndi Alexöndru var innræti
hennar – hún var svo ofboðslega
góð og viðkvæm manneskja og
við töluðum svo oft, ég og hún,
um upprætingu fordóma og
hvað heimurinn gæti verið miklu
betri staður ef hver og einn
myndi leggja sig betur fram.
Minningarnar sem ég á eru
óteljandi og núna er mér of-
arlega í huga minning frá því
þegar ég lá á sjúkrahúsi 11 ára
gömul. Alexandra kom með
mömmu sinni í heimsókn með
hlaupahjól handa mér að gjöf og
fékk hún eins, enda vildum við
alltaf vera eins. Við fórum upp á
þak á sjúkrahúsinu og prófuðum
tryllitækin, en þar voru stórar
svalir. Hún vildi helst bara
verða eftir hjá mér og hefði hún
legið alla dvölina með mér ef
það hefði staðið okkur til boða
því hún var alltaf að hugsa um
mig og ég um hana. Alexöndru
var ekkert kærara en fjölskyld-
an og það vissi ég ávallt. Vænt-
umþykja okkar í garð hvor ann-
arrar verður ekki útskýrð með
orðum – hana skildum aðeins
við tvær. Alexandra var svo
mikill prakkari og alltaf töluvert
hugrakkari en ég. Ævintýrin
voru svo mörg; nefna má ferðir
upp á gámasvæði til að biðja um
traktorsslöngur til að renna
okkur á í snjónum og versl-
unarferð í veganestið með 5.000
krónur, sem við fengum „lán-
aðar“ hjá Pálu systur, þar sem
við óskuðum eftir að fá að kaupa
bland í poka fyrir allan pening-
inn. Á þeim tíma hefði af-
greiðslustúlkan þurft að telja
hvert nammi ofan í bleika pok-
ann, 10, 20, 30, 40, og hún neit-
aði okkur reyndar um afgreiðslu
og sagði okkur að koma með
einhvern fullorðinn með okkur
til að staðfesta það að við ættum
að koma heim með heilan rusla-
poka af sælgæti. Við skiluðum
því peningunum sem við fengum
að „láni“ og skömmuðumst okk-
ar mjög mikið en hlógum okkur
á sama tíma máttlausar. Þetta
vorum við í hnotskurn þegar við
vorum litlar – svo samviskusam-
ar en alltaf til í gott grín. Ég er
föst í barnæskunni á þessari
stundu og hugsa t.d. um alla
barbie-leikina, en við áttum eins
barbie-húsbíla og ferðuðumst
þvert yfir landið á þeim saman í
huganum. Síðast þegar við hitt-
umst töluðum við um samkomu-
lagið okkar um að verða aldrei
fullorðnar en við ákváðum það
sem litlar stelpur að halda ávallt
í barnið í okkur. Hún hló góð-
lega að mér fyrir að hafa fengið
mér tattú af pony-hesti en sagði
það svo mikið mig og bætti svo
við: „Þú og þessir pony-hestar
þínir, Heiða.“ Mér þótti svo
vænt um það og hló með henni.
Ég mun halda minningunni um
Alexöndru lifandi um ókomna
tíð og rifja upp góðar stundir
við hvert tækifæri sem mér
gefst. Ég er rétt að byrja.
Þú lifir í huga mínum og við
sjáumst alltaf aftur.
Guð geymi þig, Alexandra
frænka mín,
Þín frænka
Heiða Margrét Fjölnisdóttir.
Elsku hjartans Alexandra
mín, það er erfitt að þurfa að
kveðja þig, hjartahlýja, frænku-
skottið mitt. Margar minningar
hafa runnið í gegnum huga
minn síðustu daga, t.d. þegar ég
passaði þig í Múlasíðunni, þar
áttum við ótalmargar fallegar
stundir saman, ég að lesa, leika
og knúsa þig í risastóra vatns-
rúminu, elsku krulluhausinn
minn, endalausar minningar
með þig, Heiðu og Fjölni í eft-
irdragi í Sunnó að múta ykkur
til að vera þæg með köldum
búðingi, passa að þið færuð ykk-
ur ekki að voða sem tókst nú
með misgóðum árangri – þið
þrjú eitthvað að brasa og ves-
enast.
Seinna urðum við svo vinkon-
ur en ég vildi alltaf passa upp á
þig og þú áttir stóran part af
hjarta mínu eins og hinir
óþekktarormarnir.
Þegar þú eignaðist svo elsku
Natalie Pálu vorum við í miklum
samskiptum og deildum t.d.
áhuga á hollum mat og handa-
vinnu, þar varst þú á heimavelli,
á meðan ég klóraði mér í hausn-
um og reyndi að gera mitt besta
rúllaðir þú upp prjónaverkefn-
unum. Allt lék í höndunum á
þér, sama hvort það var elda-
mennska, bakstur eða önnur
handavinna.
Við hlógum mikið síðustu jól
þegar þú dróst upp krosssaums-
stykki sem ég hefði aldrei litið á
í búðinni svo stórt og flókið var
það, þér þótti það nú ekki mikið
mál.
Þú elskaðir Natalie innilega
og ekkert samtal okkar á milli
var án þess að við ræddum hana
og hvað þú varst stolt af henni.
Þið voruð líka svo fallegar sam-
an og hún minnir á þig þegar þú
varst lítil með krullurnar þínar
og prakkarasvipinn.
Þú varst hugulsöm þegar
kom að frændum þínum Óskari
og Emil, man sérstaklega vel
eftir því þegar Óskar veiktist og
gat takmarkað borðað, þá varst
þú í því að finna eitthvað sem
gat bætt heilsu hans. Þeir munu
sakna þín.
Ómetanlegar eru minningar
um þegar þegar þú komst með
Pálu litlu til mín og þið voruð
hjá okkur um vikutíma. Ég
hugsaði alltaf mikið til ykkar
mæðgna í kringum jólin, við átt-
um það sameiginlegt að elska
jól. Gjafirnar frá þér geymi ég
eins og glóandi gull. Síðustu jól
áttum við saman yndislegar
stundir. Gleymi aldrei meðan ég
dreg andann þegar ég faðmaði
þig á miðnætti á áramótunum á
þakinu á bílskúrnum hjá
mömmu og pabba með fallega
útsýnið yfir bæinn, það var mik-
il eftirvænting og von í okkur og
ég var hamingjusöm að hafa þig
hjá okkur, eins var tilfinningin
þegar við hittumst síðast fyrir
rúmum mánuði og ég faðmaði
þig að mér í síðasta skiptið. Það
var eitthvert blik í augunum
þinum sem ég tók sérstaklega
eftir.
Við vorum duglegar sama
hvað gekk á að horfa saman til
framtíðar og finna ljósa punkta í
því sem var þungbært. Ég mun
halda því áfram og hugsa til þín
með hlýju. Þú kenndir mér svo
margt um lífið, elsku hugrakka
Alexandra mín, og ég kveð þig
með sorg í brotnu frænkuhjarta.
„Ef sá dagur kemur einhvern tímann
að við getum ekki verið saman,
haltu mér þá samt í hjarta þínu,
og ég mun dvelja þar um eilífð.“
(A.A. Milne)
Kærleiksbjarnarknús var
kveðja sem við köstuðum á milli
okkar, ég nota hana nú í síðasta
sinn og sendi um leið Natalie
Pálu og öðrum sem elskuðu þig
með mér samúðarkveðjur. Þín
Eva Dögg.
Alexandra
Garðarsdóttir
Elsku fallega
amma mín.
Orð fá því ekki
lýst hversu sárt það
er að geta ekki verið
í faðmi fjölskyldunnar á þessum
erfiðu tímum. Það sem ég vildi að
ég gæti fylgt þér þennan síðasta
spöl en koma lítils kraftaverka-
prins er væntanleg á allra næstu
vikum. Því vildi ég skrifa til þín
nokkur kveðjuorð.
Amma mín, ég er svo þakklát
fyrir allar minningarnar sem við
eigum saman. Öll þau skipti sem
ég sat í fanginu á þér að horfa á
Mary Poppins eða Sound of Mus-
ic og þú þuldir upp fyrir mig text-
ann svo ég vissi nákvæmlega
hvað væri að gerast. Þakklát fyr-
ir allar ferðirnar upp í sumarbú-
Guðríður
Karlsdóttir
✝ GuðríðurKarlsdóttir
fæddist 24. apríl
1938. Hún lést 9.
júní 2019.
Útför hennar fór
fram 19. júní 2019.
stað þar sem litla
stelpan í aftursæt-
inu sá til þess að
leiðbeina afa sínum
bestu leiðina upp í
Varmahlíð. Efst í
huga mínum er þó
stuðningurinn sem
þú veittir þínum
nánustu. Amma
mín, þú varst alltaf
til staðar og svo
stolt af þínu fólki.
Þegar kom að því að verja mast-
ersverkefnið mitt í Kaupmanna-
höfn sast þú á Mosabarðinu og
talaðir til mín og sendir mér hlýja
strauma yfir hafið. Í dag mun ég
gera slíkt hið sama.
Við, litla fjölskyldan í Kaup-
mannahöfn, vitum vel að þú munt
fylgjast vel með okkur í komandi
hlutverkum og sjá nýjustu við-
bótina vaxa og dafna. Eins heitt
og ég vildi að prinsinn fengi að
kynnast langömmu sinni mun
minning þín alltaf lifa.
Ég elska þig amma mín,
Sandra.
Hún kom að
norðan, hún Svava
okkar, hafði búið
lengi á Raufarhöfn,
en umskipti urðu í
lífi hennar og hún fluttist suður.
Lánið var með okkur í leikskól-
anum Furuborg við Borgarspít-
alann því hún réðst til starfa þar
á bæ. Það var bjart yfir henni
Svövu, hún var hispurslaus í við-
móti, norðlenski framburðurinn
skýr, augun dökk og geislandi,
gleðin, hláturinn og grínið alltaf
tiltækt. Söngurinn og gítarspilið
– þvílíkur happafengur fyrir bæði
börn og fullorðna. Þær eru ófáar
söngstundirnar sem við áttum
með Svövu, bæði í leikskólanum
með börnunum og í gleðskap ut-
an leikskólans. Þvílík gersemi
sem þessi yndislega kona var
Svava
Stefánsdóttir
✝ Svava Stef-ánsdóttir fædd-
ist 27. nóvember
1937. Hún lést 1.
júní 2019.
Útförin fór fram
11. júní 2019.
okkur öllum.
Mörg tilsvörin
frá Svövu hafa verið
rifjuð upp á síðustu
dögum og við skelli-
hlæjum og segjum
aftur og aftur: „Hún
var óborganleg, hún
Svava.“
Á þessum árum
endurnýjaði hún
kynni sín við ástina
og blómstraði sem
aldrei fyrr. Þau Sveinn nutu lífs-
ins saman og við glöddumst yfir
endurfundum þeirra. Við söknuð-
um hennar þegar hún skipti um
starfsvettvang og færði sig yfir í
Fossvogsskóla en þar var henni
að sjálfsögðu tekið opnum örm-
um og hún hélt áfram að
blómstra þar til kom að starfs-
lokum.
Minningin um Svövu lifir í
hugum okkar allra. Við sam-
starfskonur hennar í leikskólan-
um Furuborg sendum Sveini og
börnum hennar okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Hrafnhildur Sigurðardóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar