Morgunblaðið - 27.08.2019, Qupperneq 19

sjálf. Þannig var Þóra alla tíð,
stutt í bros og gaman, jafnvel
þótt veikindi vörðu í áraraðir og
lögðu hana að lokum að velli allt-
of fljótt.
Við vorum svo heppnar að
Þóra fluttist með manni sinum í
Garðabæinn en þar bjuggum við
hjónin. Endurnýjuðust þá enn
frekar okkar vinabönd. Hittumst
oftar og áttum skemmtilega
tíma.
Þóra var húsmóðir með stóru
H-i. Hún sá um heimilið með
glæsibrag þótt veikindin væru
erfið.
Við hlógum oft að þessum
myndarskap … þú ert nú lasin,
Þóra mín, slepptu þessu bara.
Nei, svona vildi hún hafa það,
punktur.
Síðasta samtal okkar Þóru var
þegar hún fársjúk í sumarbústað
sínum, þar sem hún undi sér svo
vel, beið eftir sjúkrabílnum að
flytja sig á sjúkrahúsið á Akra-
nesi. Hún kveið engu. Þetta varð
síðasta samtalið okkar.
Takk, elsku besta vinkona,
fyrir að: hringja til mín á hverju
kvöldi mánuðum saman er ég
gekk í gegnum dimman dal;
styðja mig og styrkja, slíkt er
ómetanlegt og gleymist aldrei;
hringja um hver áramót í mörg
ár með ósk um gott nýtt ár.
Krakkarnir mínir sögðu í ára-
mótagleðinni: Þóra er ekki búin
að hringja … en hún hringdi.
Á lífsleiðinni hittir maður
marga, man suma, gleymir öðr-
um. Þóra er ógleymanleg í mín-
um huga.
Nú kveðjum við sólskinsbarn,
þannig var Þóra.
Við Ingvar sendum hjartans
samúðarkveðjur til fjölskyldunn-
ar.
Þín vinkona,
Hanna.
Það er svo sárt að setjast nið-
ur og skrifa um þig minningar-
grein þar sem við áttum eftir að
kynnast svo miklu betur og vor-
um svo spenntar fyrir því að upp-
lifa fullt af fleiri gæðastundum
saman í ferðalögum, í bústaðnum
og bara með strákunum okkar
því það var alltaf svo gaman að
vera í kringum ykkur Aad. Ég er
endalaust þakklát fyrir það hvað
þið tókuð mér opnum örmum inn
í fjölskylduna þegar ég og Óli
byrjuðum saman. Ég eignaðist
nýja fjölskyldu sem var alltaf
eitthvað að bralla og þú varst
mér svo einstaklega hjálpsöm,
brosandi og hlý. Ég á fallegar
minningar allt frá fyrstu kynnum
okkar og er þar á meðal minning
frá brúðkaupsdeginum okkar Óla
þar sem þú ljómaðir og varst svo
stolt af stráknum þínum, sum-
arbústaðarferðirnar okkar þar
sem alltaf var notalegt að koma
og þú elskaðir að vera og síðast
en ekki síst ferðin okkar allra
saman til Hollands þar sem þú
naust þín í botn að fara með okk-
ur öll á æskuslóðir Aads og nut-
um við þess saman að skoða,
borða og hlæja. Það var nefni-
lega alltaf gaman í kringum þig
og aldrei langt í hláturinn, grínið
og stríðnina.
Ég á eftir að sakna þess að
hringja í þig og spjalla um allt og
ekkert og segja þér frá öllu því
sem var að gerast í okkar lífi og
eins þegar þú hringdir og sagðir
mér frá öllu því sem þið voruð að
dunda við í bústaðnum. Því að þú
ljómaðir þegar þú dáðist að
dugnaðinum í Aad þínum þar
sem hann var að laga, bæta og
gera fínt hjá ykkur og alltaf vor-
uð þið tilbúin að taka á móti okk-
ur opnum örmum.
Þú varst með allt á hreinu
varðandi heimilið svo ég kom
ekki að tómum kofunum varð-
andi heimilisráð og uppskrifir.
Það er stórt skarð komið í fjöl-
skylduna og missir okkar er mik-
ill því að þú varst iðulega drif-
fjöðrin og krafturinn í að
skipuleggja allt. Ég þakka þér
fyrir allar þær yndisstundir sem
við áttum saman.
Margrét Sif Hákonardóttir.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÚST 2019
✝ Ása KristínHermanns-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 22. apríl 1928.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli
18. ágúst 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmunda
Kristjana Sigríður
Kristjánsdóttir, f.
31.7. 1897, d. 10.8.
1986, og Karvel
Hermann Ágúst Guðmundsson,
f. 12.8. 1884, d. 4.2. 1967. Systk-
ini Ásu Kristínar voru Guð-
mundur Kristján, f. 28.7. 1925, d.
15.6. 2003, og Ingibjörg Sigríður,
f. 22.12. 1930.
Ása Kristín giftist Brynjólfi Ö.
Kolbeinssyni, f. 21.1. 1929, d. 4.1.
1952. Synir þeirra eru: A) Kol-
beinn Hermann Brynjólfsson, f.
10.7. 1948, stjúpsonur Helga,
kvæntur Eygló Lilju Ásmunds-
dóttur, f. 6.6. 1952, sonur Her-
manns af fyrra hjónabandi er
Brynjólfur Jón, f. 31.3. 1968,
kvæntur Guðrúnu Döddu Ás-
mundardóttur, börn þeirra eru
Guðrún, Kolbeinn og Kjartan og
B) Reynir Brynjólfsson, f. 28.9.
1951. Seinni maður Ásu Krist-
ínar var Helgi Þórarinsson, f.
12.5. 1929, d. 7.6. 2019. Börn
sambúð með Veroniku Sól Jóns-
dóttur, sonur þeirra er Líam
Þór. Dætur Hildar og stjúpdætur
Guðmundar eru Lena Sigríður, f.
11.6. 1985, gift Glenn Hemm-
ingsen, dætur þeirra eru Jenny
Mairin, Saga Elise og Freyja
Mund. Íris Andrea, f. 13.4. 1987, í
sambúð með Stefan Wallnerst-
röm Karlsson. D) Þröstur, f.
13.10. 1967, í sambúð með Gerði
Jónsdóttur, f. 7.6. 1979; dætur
Þrastar af fyrra hjónabandi eru
Hlökk, f. 15.5. 1998, Mist, f.
19.10. 2001, Anna, f. 26.10. 2004.
Börn Gerðar og stjúpbörn Þrast-
ar eru Iðunn Anna og Oddur
Bragi.
Ása Kristín og Helgi skildu ár-
ið 1980.
Ása bjó á Ísafirði til 24 ára ald-
urs en fluttist þá til Reykjavíkur.
Þar var hún húsmóðir auk þess
að sinna ýmsum öðrum störfum
utan heimilis, lengst í mötuneyti
Landsbankans í Austurstræti.
Með Helga bjó hún fyrst á Braga-
götu, svo á Ránargötu, í Stóra-
gerði og í Aratúni í Garðabæ þar
sem hjónin reistu sér hús. Árið
1969 flutti fjölskyldan til Svíþjóð-
ar þar sem hún bjó í fimm ár. Við
heimkomuna settist hún að í
Torfufelli í Breiðholti. Þar bjó
Ása í 20 ár eða þar til hún fluttist
í Stigahlíð. Árið 2009 greindist
Ása með alzheimers og síðustu
sex árunum varði hún á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli.
Útför Ásu fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 27. ágúst 2019, og
hefst klukkan 15.
þeirra eru: A) Ólaf-
ur Þórarinn, f. 30.5.
1954, í sambúð með
Lindu Sunnan-
väder, f. 10.9. 1949;
sonur Ólafs Þórar-
ins af fyrra hjóna-
bandi er Jonas Pat-
rick Tallroth, f. 17.
9. 1981, kvæntur
Samönthu Peat
Tallroth, dóttir
þeirra er Freyja.
Börn Lindu af fyrra hjónabandi
og stjúpbörn Ólafs Þórarins eru
Petra og Christian. B) Salína Að-
albjörg, f. 16.11. 1958, gift Einari
Long, f. 2.9. 1958, börn þeirra
eru: Kristín Björk, f. 31.10. 1984,
í sambúð með Atla Má Þorgríms-
syni, dætur þeirra eru Hekla og
Silfa Mjöll. Þórir, f. 7.3. 1989, í
sambúð með Lilju Björk Runólfs-
dóttur. C) Guðmundur Örn, f.
28.8. 1961, í sambúð með Hildi
Jósefsdóttur, f. 27.2. 1965, dóttir
þeirra er Helga Vilborg, f. 13.3.
1996, í sambúð með Jacob Erik
Attehed, dóttir þeirra er Ellí
Hildur María; synir Guðmundar
Arnar af fyrra hjónabandi eru a)
Emil Þór, f. 30.3. 1984, í sambúð
með Valgerði Halldórsdóttur,
sonur þeirra er Halldór Eldur. b)
Kristján Oddur, f. 6.10. 1989, í
Ása Kristín Hermannsdóttir
móðir mín var fædd á Ísafirði og
allt hennar fólk var þaðan, æsku-
stöðvarnar voru henni alla tíð mjög
kærar. Mamma var glæsileg kona
og hugsaði vel um útlitið og klæða-
burð allt fram á síðasta dag. Hún
hugsaði ákaflega vel um heimilið og
okkur systkinin, okkur leið vel, vor-
um södd og sæl. Eitt sinn saumaði
hún á mig yfirhöfn upp úr gamalli
kápu af sér sem dugði mér vel og
lengi. Mamma var músíkölsk og
söng oft með útvarpinu þegar hún
vann verkin. Ég man eftir mömmu
að ræða uppskriftir og útsaum við
systur sína Imbu og mágkonu sína
Hebbu, þá hafa líklega dönsku
blöðin verið nýkomin í verslanir.
Mamma hefði átt að vera innan-
hússarkitekt, hún átti það til að
breyta allri skipan húsgagna gjör-
samlega þannig að þegar heim var
komið að kvöldi hélt maður að mað-
ur væri kominn í aðra íbúð. Var
þetta alltaf mjög smekklegt hjá
henni, hafði greinlega gott auga
fyrir þessu. Þetta voru góðir tímar;
sunnudagssteikin á borðum og allt-
af desert á eftir alla daga. Þeir sem
upplifðu þessa tíma vita hvað ég er
að tala um. Ég minnist allra ferða-
laganna sem við fjölskyldan fórum
í með tjald og nestið hennar
mömmu, þá var kátt á hjalla. Þegar
við systkinin vorum uppkomin fór
mamma að vinna í mötuneyti
Landsbankans og skúraði einnig á
lögreglustöðinni við Hverfisgötu.
Hún ferðaðist töluvert á meðan
heilsan leyfði, t.d. til Svíþjóðar að
heimsækja syni sína Óla, Gumma
og Reyni, einnig til Ameríku til
Imbu systur sinnar. Umhyggja
Línu systur var aðdáunarverð á
meðan mamma var á Skjóli og við
Þröstur bróðir reyndum að gera
okkar besta. Við vottum fjölskyld-
unni allri samúð okkar og viljum
kveðja mömmu með þessu versi:
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Hermann og Lilja.
Mamma kvaddi með tári. Hún
var meðvitundarlítil síðustu vikuna
en hjartað var sterkt. Við sátum
hjá henni seinustu andartökin
systkinin þrjú sem búum á Íslandi.
Sjálfur var ég nýkominn eftir að
hafa brugðið mér frá. Ég er viss
um að hún beið eftir mér. Hún vildi
hafa okkur öll hjá sér. Þannig hafði
það alltaf verið. Um leið og ég tyllti
mér hjá rúminu fór að draga af
henni. Hálftíma síðar kom síðasti
andardrátturinn og tár úr hvarmi.
Henni hefur þótt sárt að kveðja
okkur en ég held hún hafi líka
glaðst yfir því að hafa okkur hjá sér
á lokastundinni.
Mamma bókstaflega lifði fyrir
okkur börnin. Við vorum félagar
hennar í blíðu og stríðu og hún
studdi okkur með ráðum og dáð,
alltaf jafn glöð að geta lagt eitthvað
til, hvort sem það var til barna-
barnanna, veisluhalda eða annars.
Ég man ekki eftir því að hún hafi
sagt nei. En hún var heldur ekki
hrifin af því að fá nei. Það gat sett
allt í uppnám.
Mamma var glæsileg kona,
smekkleg á allan hátt og iðulega vel
til höfð. Hún hélt líka ávallt fallegt
heimili. Hún var afbragðs hann-
yrðakona, bakari og kokkur. Flest
sem lagt var á borð vann hún frá
grunni. Mamma var alveg pottþétt.
Hún var ákveðin og viljasterk. Hún
var kjarkmikil og fór sínar leiðir.
Vinnusemi hennar og dugnaður
var með ólíkindum. Hún var að
mörgu leyti svo sterk, en hún átti
líka viðkvæman streng sem titraði
undir niðri.
Mamma fæddist á Ísafirði 1928
og ólst þar upp. Afi var sjómaður
og amma húsmóðir og fiskverka-
kona. Mamma átti eldri bróður og
svo yngri systur sem bæði voru
henni mjög kær. Á Ísafirði stofnaði
mamma fyrst til fjölskyldu með
Brynjólfi Ö. Kolbeinssyni. Nýorðin
tvítug eignaðist hún son og þremur
árum síðar kom annar sonur í
heiminn. En sá yngri var aðeins
þriggja mánaða þegar Brynjólfur
fórst í sjóslysi í byrjun árs 1952.
Síðar það ár tók mamma sig upp og
flutti til Reykjavíkur til að koma
undir sig fótunum og hefja nýtt líf.
Hún lét yngri soninn frá sér og ólst
hann upp hjá vandalausum. Sá
eldri varð eftir hjá ömmu sinni og
afa. Í Reykjavík kynntist mamma
pabba, Helga Þórarinssyni, og þeg-
ar þau stofnuðu heimili fluttist eldri
drengurinn til þeirra og pabbi gekk
honum í föðurstað.
Þessi lífsreynsla hlýtur að hafa
mótað mömmu. Hún fékk aldrei
tækifæri til þess að vinna úr henni
svo ég viti. Hún ræddi hana aldrei
við okkur systkinin. Hún orðaði
aldrei þá tilfinningu að gefa frá sér
barn. Þetta var bara saga sem við
þekktum í grófum dráttum.
Mamma og pabbi eignuðust
fjögur börn og ég er þeirra yngst-
ur. Mamma sinnti heimilinu en
pabbi byggði hús um borg og bý,
meðal annars eitt handa fjölskyld-
unni í Aratúni 8 í Garðabæ. Þar
bjuggum við þegar síldarkreppan
skall á undir lok sjöunda áratug-
arins og lítil sem engin verkefni
fyrir byggingameistara að hafa. Úr
varð að flytja til Svíþjóðar þar sem
fjölskyldan undi hag sínum vel
næstu fimm ár.
Mamma og pabbi skildu stuttu
eftir að við fluttum heim. Aftur
þurfti mamma að hefja nýtt líf, ein-
stæð móðir í Breiðholti. Þar sýndi
hún fádæma elju og útsjónarsemi.
En skilnaðurinn reyndist mömmu
erfiður. Mörgum árum síðar trúði
hún mér fyrir því að hún hefði
aldrei verið sátt við hann þótt bæði
hefðu þau viljað hann á sínum tíma.
Hún bast aldrei öðrum manni.
Mamma var alltaf til staðar,
þolinmóð, hlý og góð. Hún stóð
með sínu fólki en lá ekki á skoð-
unum sínum ef henni mislíkaði eitt-
hvað. Sjaldnast stóð á orðunum.
Örlát á allt sem hún átti. Kom
aldrei tómhent. Fullur diskur af
pönnukökum var það minnsta. Ég
minnist hennar með þakklæti og
hlýju.
Þröstur Helgason.
Við minnumst heimsóknanna til
ömmu Ásu. Hún bauð okkur alltaf
upp á girnilegar kræsingar; bestu
pönnukökur í heimi, grjónagraut
og síðast en ekki síst ömmu Ásu
fisk, stappaða ýsu með kartöflum,
smjöri og tómatsósu. Okkur fannst
ekki einu sinni fiskur vera góður og
harðneituðum að borða hann í okk-
ar heimahúsum, foreldrum okkar
til mikillar mæðu, en hann var eins
og lostæti heima hjá ömmu. Svo
fengum við líka að horfa á sjón-
varpið. Við áttum það sameiginlegt
með ömmu að geta horft á sjón-
varpið klukkutímum saman. Henn-
ar eftirlætis sjónvarpsefni var ástr-
alska sápuóperan Neighbours og
við systurnar nutum þess að horfa
með henni, þó svo að við skildum
ekki bofs. Á meðan blöðuðum við í
Séð og heyrt. Það var líka mikið
sport að skreppa í Kringluna og þó
svo að amma byggi í Hlíðunum var
alltaf tekinn leigubíll. Okkur fannst
þetta vera algjör lúxus. Síðan
spjallaði amma endalaust við okkur
um alla heima og geima. Við minn-
umst þess hvað hún var jákvæð,
þolinmóð og góðhjörtuð og hvað
hláturinn hennar var hlýr og dill-
andi. Og svona eftir á að hyggja
hvað hún var mikil fyrirmynd.
Elsku amma, við munum ávallt
sakna þín.
Hlökk, Mist og Anna.
Ása Kristín
Hermannsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir
og afi,
SIGFÚS GUÐBRANDSSON,
Skaftahlíð 7,
sem lést föstudaginn 9. ágúst á líknardeild
Landspítalans, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 27. ágúst klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, þeim sem vilja
minnast hans er bent á Alzheimer-samtökin.
Þórarna Jónasdóttir
Jón Sigfússon Freyja Valsdóttir
Bjarni Sigfússon
María Anna Guðbrandsdóttir
Jenný Á. Guðbrandsdóttir
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HARTMANN G. GUÐMANNSSON,
Reykjavíkurvegi 52a,
Hafnarfirði,
lést 20. ágúst.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 29. ágúst klukkan 13.
Kristín Eyþórsdóttir
börn, tengdabörn og barnabörn
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
MAGNEA SOFFÍA HALLMUNDSDÓTTIR
myndhöggvari,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk
miðvikudaginn 21. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Selfosskirkju mánudaginn
2. september klukkan 15. Hjartans þakkir til starfsfólksins í
Mörk fyrir kærleiksríka umönnun hennar undanfarin ár.
Hrefna S. Einarsdóttir Egill Þ. Einarsson
Logi Már Einarsson Sólveig Viðarsdóttir
og allir yngri afkomendur, stórir og smáir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR ÞORSTEINSSON,
héraðsráðunautur og bóndi,
Sólheimahjáleigu,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hjallatúni, Vík í Mýrdal,
laugardaginn 24. ágúst.
Útför verður frá Skeiðflatarkirkju laugardaginn 31. ágúst kl.
13.30.
Eyrún Sæmundsdóttir
Áslaug Einarsdóttir Sigurður Hjálmarsson
Jóhanna Margrét
Einarsdóttir
Þórður Grétarsson
Jón Bragi Einarsson
Elín Einarsdóttir Jónas Marinósson
Unnur Björk Arnfjörð Páll K. Sæmundsson
barnabörn og barnabarnabörn