Úti - 15.12.1935, Blaðsíða 19

ÚTI
19
nám og iðkanir og' sjóskátar iðka víða um
lönd, en fengju auk þess æfingu og kunn-
áttu i allskonar algengum sjómannastörf-
um, ekki einasta störfum á skipinu, lield-
ur og í landi. Að veiða fisk, liirða um afla,
sjá um veiðarfæri og gera við þau, fara
með bátavjelar o. s. frv. Af öllu þessu
fengjust nokkrar tekjur til viðhalds stöð-
inni. Komið gæti til mála, að stöðin tæki
að sjer seglasaum, netabætingar og aðrar
viðgerðir fyrir útgerðina á næstu ver-
stöðvum.
Þá ætti þessi stöð og bátur eða bátar
hennar að sjá um landhelgisgæzlu á
sunnanverðum Faxaflóa. Þar með fæst
spennandi og æfintýralegt viðfangsefni,
sem leggur til margbreytilega æfingu, við
að njósna um og elta veiðiþjófa, mæla
veiðistaði þeirra, safna sönnunum gegn
þeim. Og því fylgir nægileg ábyrgð U1 þess,
að þátttakendur leggi sig alla fram. —
Ríkið þarf að kosta bát til landhelgisgæslu
á þessum slóðum livort eð er. Með því að
bafa þann bál skólaskip um leið, verða
slegnar tvær flugur í eimi böggi — sama
féð kemur að tvennum notum.
Jeg drap á þessa hugmynd mína í sum-
ar, í blaðagrein, sem jeg skrifaði, um verk-
efni handa atvinnulausum unglingum. Jeg
liefi orðið þess áskjnja, að bún befir vak-
ið athygli. Hver veit nema liægt sé að gera
hana að veruleika í náinni framtíð, ef lnig-
ur fylgir máli og ungir drengir leggjast
sjálfir á sveifina. Nú afhendi jeg ykkur
skátunum hana til atbugunar og fyrir-
greiðslu, ef ykkur sýnist.
SNÆFELLSJÖKULL. Framh. af bls. 8.
lmsið, sem Ferðafélagið eignaðist eftir að
vetursetumennirnir yfirgáfu það. Þvi
miður er það svo veikbygt, að ekki er
hægt að gera sjer von um, að það verði
til frambúðar, en margur jökulfari
mundi sakna vinar í stað, ef það hyrfi
með öllu. Er því vonandi, að Ferðafje-
lagið verði þess megnugt að koma þar
upp nýjum fjallakofa, þegar jökulhúsið
þolir ekki lengur.
Það er svo að sjá sem Snæfellsnesið —
sjávarhamrarnir hjá Arnarstapa og jök-
ullinn — bafi áður fyr verið meðal þeirra
staða lijer á landi, sem mest orð fór af
erlendis, næst á eftir Heklu og' Geysi.
Síðan hefir þetta breyst við það að sam-
göngur hafa orðið miklu greiðari í aðrar
áttir og í önnur hjeruð frá Reykjavík, en
Snæfellsnesið lialdist í einangrun og bálf-
gleymst. En á allra síðustu árum eru
mcnn á ný farnir að veita Snæfellsnes-
inu og binni sjerkennilegu og fjölbreyttu
náttúrufegurð þess eftirtekt. Ferðafjelag
Islands hefir m. a. átt nokkurn þátt í
þessu með þvi að gefa út snotra staða-
lýsingu af Nesinu í einni Arbók sinni og
með þvi að stofna til bópferða þangað
vestur að sumrinu.
Samgöngur á landi liafa líka mjög
batnað á síðustu árum. Nú er auðvelt að
komast samdægurs frá Reykjavík á bil
vestur að Rúðum og Ólafsvík. En frá
Rúðum má komast á bíl út að Hamra-
endum í Breiðavík, en þaðan er stutt og
greiðfarin leið upp að jökli. — Og með
miklum dugnaði og áhuga þoka bjcraðs-
búar bílfæra veginum áfram til binna’af-
skektu og dreifðu bygða vestan undir
jökti.