Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1933, Blaðsíða 7
hennar, skrifaði hann vini sínum á pessa leið:
„Delta punga högg slítur næstum hjartað úr
brjósti mér. . . . Ég gekk að eiga hana af
|>vf að ég elskaði hana, og pví lengur sem
við vorum saman, pess heitar unni ég henni.
. . . Ég reyni að taka reynslunni eins og
hún kæmi frá vorum himneska föður. . . .
Ég skal framvegis gera skyldu mína, en fram-
undan virðist mér geigvænlegt myrkur; samt
skal ég halda áfram“.
Árið 1865 lagði hann af stað i priðju ferð
sína, og hann rendi grun í, að pað myndi
verða sú síðasta. Hann hafði í för með sér
átta unga præla, er fengið höfðu frelsi og
gengið í kristniboðsskólann f Nasic, og trú-
menska þeirra við húsbónda sinn lífs og liðinn,
hefur vakið aðdáun heimsins á peim. — Auk
þessara hafði hann með sér nokkura innborna
menn, sem hann varð J>ó brátt að láta fara
frá sér, með pví að þeir reyndust pjófar og
ræningjar. Hann prengdi sér nú inn í hið
ókunna innhverfi meginlandsins og var alveg
tapaður öðrum mönnum og skilinn frá um-
heiminum. Langir tímar liðu nú fram án pess
að nokkuð fréttist af honum, pangað til árið
1868 að loks kom bréf frá honum með peirri
fregn, að hann hefði fundið Tanganika- og
Bangweolos-vötnin. í maí mánuði 1869 skrif-
aði hann aftur frá Ujiji og var pað síðasta
fréttin, sem menn fengu af honum par til í
júlí 1872; bréf pað, er hann pá skrifaði bar
vott um sjúkdóm og pjáningar, en pó óbug-
aðan kjark og áhuga. Hann vantaði læknislyf
og nothæfa fæðu og var haldinn ýmsum sjúk-
dómum og svo máttvana orðinn, að hann gat
naumast gengið. Alls konar erfiðleikar mættu
honum. Dað var stríð milli pjóðflokkanna og
stórir hópar manna voru skornir niður eins
og fé. Flestir fylgdarmanna hans brugðust
honum; prælasalarnir gerðu alt er peir gátu
til að vinna honum mein; hann fékk hitasótt
og blóðsótt; við eitt tækifæri slapp hann pris-
var sinnum undan banatilræði á einum og
sama degi; eitt sinn varð hann að haldast við
í kofa sínum 80 daga í senn, og undir öllum
pessum erfiðleikum las hann alla Biblíuna
fjórum sinnum.
Hann fór aftur ti! Ujiji pann 3. okt. 1871
og var pá eins og beinagrind. Degar pangað
kom, varð hann pess var, að búið var að
ræna öllu pví, er hann átti, stóð hann parna
uppi alls laus eins og beiningamaður og nær
dauða en lífi af líkamlegum skorti og prautum.
Dá var pað premur dögum seinna, að Stanley
kom honum til hjálpar og samfundir pessara
tveggja manna eru svo kunnir flestum, að
óparft er að tala nánar um pað hér. Dað voru
endurhressingar tímar fyrir hann meðan hann
var með Stanley; pegar hann var búinn að
safna kröftum aftur, sárbað Stanley hann um
að snúa við og fara til Englands með sér,
en hann aftók pað með öllu, pótt hann hefði
ekki séð hvítan mann í 6 ár og práði að
komast heim. Hann hafði sett sér pað tak-
mark, að finna uppsprettur Nílar, aðallega í
von um að geta með pví komið til hjálpar
hinum innbornu vesalingum, sem voru prælk-
Davð Livingstone^dáinn. Einn hinna trúu innlendu
þjóna hans kemur inn í kofa húsbónda síns og finn-
ur hann liggjandi á knjánum, dáinn, i biðjandi stell-
ingum fyrir framan rúm sitt.
Bls. 5