Skírnir - 01.10.2009, Page 198

452
GERÐUR KRISTNÝ
SKÍRNIR
I lok sögunnar telur móðirin dóttur sína á að reyna að fá eigin-
manninn lausan úr prísundinni en þegar hún ætlar að hafa sig af
stað rennur það upp fyrir henni að hún kemst ekki. Hún er enn
lokuð inni í draumi mannsins síns og hann einn getur frelsað hana.
Og fyrr getur hún ekki fengið hann lausan úr fangelsinu sem hún
kom honum í.
Það eru ekki mörg ár síðan jafnréttissinnar tóku að benda á að
enginn væri ánægður í þjóðfélagi þar sem annað kynið nyti ekki
sömu réttinda og hitt. Nýgiftu hjónin í sögunni skilja ekki hvort
annað og gefa hvort öðru ekki færi á því eins og sést best á því að
þegar lögreglumennirnir tveir birtast finnst konunni lítið þýða að
útskýra það sem hún varð fyrir af hendi mannsins í smáatriðum og
tekur því til bragðs að segja að hann hafi reynt að nauðga henni.
Reynsluheimur konunnar er óútskýranlegur fyrir körlunum
þremur.
„I draumi sérhvers manns er fall hans falið“ og vissulega er
brúðurin heillum horfin í sögulok, en sagan minnir líka á annað
Ijóð, „Þjóðvísu“ Tómasar Guðmundssonar. Gott ef hér er ekki
komin ástfangna smámeyin sem hugðist vera til en tókst það ekki
betur en svo að hún gekk beint í flasið á sorginni sem engum
gleymir. A dánarbeðinum talar maðurinn sem hún elskar um und-
arlegt blóm sem vex í draumum hans og að honum gengnum áttar
hún sig á því að hún er þetta blóm og hún deyr ef hann vaknar,
a.m.k. tel ég ástæðu til að óttast um öryggi ungu brúðarinnar verði
hún skilin aftur ein með sínum dreymna eiginmanni.
Ekki er nóg með að skilningsleysi ríki á milli hjónanna í sög-
unni „I draumi manns“ því þar birtast okkur líka mæðgur sem
eiga erfitt með að skilja hvor aðra. Þótt móðir brúðarinnar hafi
verið kölluð til og hún hafi látið svo lítið að mæta er hún engan
veginn fær um að veita henni neina hlýju. Til að sitja samt ekki
með hendur í skauti tekur hún til bragðs að þurrka af sem mest
hún má. Móðurinni er líka meira annt um heiður hússins en líðan
dóttur sinnar eins og þessi tilvitnun sýnir:
Þetta er nú meiri skömmin, sagði móðirin án þess að leggja frá sér
afþurrkunarklútinn. Að lögreglan skuli þurfa að stilla til friðar milli hjóna
sjálfa brúðkaupsnóttina. Maður getur ekki horft framan í nokkurn mann!