Faxi - 01.12.2019, Blaðsíða 7

FAXI 7
sem hún kynntist barnsföður sínum. Árið
1977 fór hún að vinna hjá Íslenskum aðal-
verktökum (ÍAV) á Keflavíkurflugvelli, störf
sem karlar voru bara að vinna á þessum
tíma. Hún var fyrsta konan sem fór í verka-
mannavinnu hjá ÍAV en þegar hún hóf störf
var ein kona þar fyrir. Sú var í véladeildinni.
„Ég var að handmoka skurði á flugbraut-
unum. Síðan vann ég mig upp í verkstjóra-
stöðu, fór að leysa verkstjórana af þegar
þeir fóru í frí. Seinna tók ég meirapróf og
rútupróf og fór þá að keyra trailerana hjá
þeim og leysa af í véladeildinni. Eftir að ég
byrjaði í Njarðvíkurskóla vann ég hjá ÍAV
þrjú sumur. Það var á þeim tíma sem skól-
anum lauk fyrr á vorin og byrjaði seinna á
haustin.“
Þú hefur brotið blað í sögu Íslenskra aðal-
verktaka?
„Já, þeir ætluðu ekki að vilja ráða mig.
Þegar ég fór uppeftir að sækja um, þá var
bara starað á mig og ég spurð hvað ég væri
eiginlega að gera, hvernig mér dytti í hug
að ég sem kona fengi vinnu hjá þeim. Ég
sagðist bara geta unnið alla vinnu eins og
allir aðrir. Ég fékk vinnuna og skilaði mínu
og vann mig upp hjá þeim.“ Gauja segist
ekki hafa verið neinn eftirbátur karlmann-
anna sem unnu þarna. Við skulum hafa það
í huga að hún er bara rétt rúmlega tvítug
þegar þetta er. „Ég fann alla vegana aldrei
fyrir því að maður væri eitthvað lakari en
þeir. Ef eitthvað var þá var maður bara
öflugri. Sumir sváfu nú fram á skófluna og
kústinn. Ég man ekki til þess að það hafi
gerst hjá mér.“ Aðspurð hvort hún hafi
verið litin hornauga af karlkyns samstarfs-
mönnum, segir Gauja svo ekki hafa verið.
Þeir hafi frekar hrósað henni. „Ég var
kannski líka bara rosalega brynjuð frá mínu
uppeldi. Ég byrjaði snemma að verja mig.
Fólk komst mjög fljótt að því að það komst
ekki neitt með mig. Þetta var líka góður
vinnustaður, mjög öflugur, um 700 manns í
vinnu þegar mest var og mér líkaði bæði vel
við samstarfsmenn mína og yfirmenn. Ég
held enn samband við hluta þessara fyrrum
samstarfsmanna.“
Ekki ein einasta kona á námskeiðinu
Gauja komst þó fljótt að því að langar vaktir
hjá ÍAV voru ekki að henta einstæðri móður
með ungan dreng sem var að hefja sína
skólagöngu. Sú hugsun læddist að henni að
hún þyrfti að finna sér aðra vinnu. Hjálpin
við að finna vinnu sem hentaði hennar
heimilisaðstæðum kom frá sjálfum yfir-
manninum hjá ÍAV. „Jón Bjarnason, sem
var verkstjóri minn hjá ÍAV, hann segir við
mig að staða umsjónarmanns fasteignar í
Njarðvíkurskóla sé laus til umsóknar, hvort
ég ætli ekki að sækja um? Ég var búin að
ræða það oft að ég þyrfti að breyta vinnu-
tímanum og minnka vinnuna. Þetta var
svo mikil yfirvinna, unnið fram á kvöld
og um helgar. Ég sótti um og fór í viðtal til
Alla Kalla [Alberts Karls Sanders], sem þá
var bæjarstjóri í Njarðvík. Ég trúði eigin-
lega ekki mínum eigin eyrum þegar Alli
Kalli hringdi í mig á laugardagsmorgni
klukkan hálf ellefu og sagði að ég hefði
fengið stöðuna. Ég dauðsá eftir að hafa sótt
um, ætlaði aldrei í skóla, en svo sá ég fljótt
að þetta hentaði mér mjög vel því skólinn
byrjaði átta, svo var klukkutíma matur og
aftur unnið til hálf fimm, fimm. Skólinn var
tvísetinn á þessum tíma. Það var rosalega
fínn vinnutími, en svo breyttist þetta allt
þegar kerfinu var breytt.“
Starf umsjónarmanns fasteignar var
heldur ekki hefðbundið kvennastarf eins
og maður þekkir til, án þess að maður ætli
sér að falla í þá gryfju hér að kyngreina
störf. Þetta tengist að sjálfsögðu áhugasviði
hvers og eins. Það vafðist heldur ekkert fyrir
Gauju, enda var hún að koma úr harð-
kjarna vinnuumhverfi þar sem ekkert var
gefið eftir. Hún segir erfiðið ekki hafa verið
minna í Njarðvíkurskóla, þó öðruvísi hafi
verið, vinnuna mikla á köflum, en samt
skemmtilega. „Nei, þetta er ekki hefðbundið
kvennastarf, það er bara langt því frá. Allar
þessar framkvæmdir sem eru búnar að
Svanhvít Guðmundsdóttir, Svana, var ritari þar til Einara Lilja Kristjánsdóttir tók við starfinu fyrir
nokkrum árum. Gauja leysir ritara af svo hún hefur átt náið samband við þann starfsmann. Þær
vinkonur ætla einmitt að skreppa saman til Spánar eftir áramót og Svana hefur þráspurt Gauju
hvort hún ætli nokkuð að spila golf í þeirri ferð? Ljósm. Njarðvíkurskóli
Frá góðri stund í matreiðslustofunni í Njarðvíkurskóla. Lengi komu starfsmenn skólans saman fyrir jólin
og bökuðu smákökur. Það má heyra á Gauju að þaðan eru góðar minningar. F.v. Steindór Gunnarsson,
Svanhvít Guðmundsdóttir, Guðríður Vilbertsdóttir og Ingvar Guðmundsson. Ljósm. Njarðvíkurskóli