Heimsmynd - 01.11.1988, Blaðsíða 61

„Ég hef skynjað að
við erum ekki ein.
Það er fylgst með
okkur.“
Hún virkar köld en um leið hefur hún
þessa útgeislun að halda fólki föngnu.
Nákominn ættingi segir að hún sé bæði
næm og mjög barngóð. Bróðir hennar
Hrafn minnist þess að þegar þau syst-
kinin voru í heimahúsum og fengu sæl-
gæti, hafi Tinna alltaf geymt einn mola
handa mömmu sinni. „Hún var örlát sem
barn og ég held að hún hafi aldrei séð of-
sjónum yfir því ef foreldrar okkar gerðu
meira fyrir eitt barnið en annað. Ég
þekki hana ekki mikið núna þar sem við
umgöngumst ekki mikið utan vinnu.
Mér sýnist að starfið sitji í fyrirrúmi hjá
henni, sem er mikill kostur. Ég held að
hún sé margbrotinn persónuleiki. Hún
fór til dæmis í líffræði í Háskólanum áð-
ur en hún sneri sér að leiklistinni."
Annar nákominn ættingi segir að innst
inni sé hún feimin ög öryggislaus.“Ég
þurfti strax að hafa syolítið fyrir hlutun-
um sem yngsta barnið í systkinahópnum.
Foreldrar okkar voru mikið að heiman,
mamma í leikhúsinu og pabbi í félags-
málastússi auk þess að vera í fullu starfi.
Lengst framan af voru alltaf stúlkur á
heimilinu sem hugsuðu um okkur. A
vissan hátt var þetta heimili rekið eins og
fyrirtæki. Mamma var metnaðargjörn í
sínu starfi sem ég skil vel núorðið. Þegar
ég var tíu ára gömul voru eldri sysktini
mín farin að vera meira að heiman og ég
þurfti að hafa ofan af fyrir mér sjálf. Ég
var flutt yfir bekk í skóla og lenti því í fé-
lagsskap eldri og þroskaðari krakka.
Fyrir vikið fór ég að haga mér fullorðins-
lega og sleppti fram af mér beislinu á
ákveðnu tímabili. Á vissan hátt tók ég
þroskann út of skarpt." /
Um samband prímadonnu við príma-
donnu, dóttur við móður, segir hún:
„Pað er eðlilega stundum svolítið erfitt.
Hún er ekki bara metnaðargjörn fyrir
sína eigin hönd heldur okkar líka. Nú
þegar ég feta í fótspor hennar vill hún
segja mér til og fylgist mjög vel með
mér. Þegar ég lék Snæfríði íslandssól,
hlutverk sem hún hafði leikið frábærlega
áratugum áður, vildi hún segja mér til.
En ég forðaðist hana því ég vildi fá að
túlka þetta hlutverk eftir mínu höfði. Ég
held að henni hafi sárnað þáð svolítið,
eðlilega, en ég verð að fá að læra af mín-
framhald á bls. 121
CM
i inurii ivkin