Heimsmynd - 01.11.1988, Blaðsíða 68

daga hlýddu dætur feðrum sínum, enda
eins gott, því þegar skipið kom til Vest-
mannaeyja, kom tilkynning þess efnis að
stríð væri hafið.
Frekara dansnám lagðist eðlilega nið-
ur á stríðsárunum en Bára kenndi dans í
Hafnarfirði og Reykjavík, tók nemendur
heim í píanókennslu og sá um leikfimi-
kennslu í barnaskóla. Hún varð dans-
mær í þess orðs fyllstu merkingu og
sýndi víða á sýningum, meðal annars í
óperettunni Nitouche árið 1941. í blaða-
úrklippu frá þeim tíma er viðtal við
breskan blaðamann sem sá sýninguna
hér og um kan-kan dans Báru og ann-
arra segir hann: „Þetta minnir mig á
daga mína í París . .
Um þetta leyti kynntist Bára ungum
manni, Kjartani Sigurjónssyni, sem var
aðstoðarmaður söngmálastjóra Þjóð-
kirkjunnar. Kjartan átti mikla framtíð
fyrir sér í söngnum og eftir tveggja ára
trúlofun, eitt ár leynilega og annað ár
opinberlega, giftu þau sig með mikilli
viðhöfn í Dómkirkjunni þann 10. júní
1943. Um haustið fór Kjartan til söng-
náms í London en faðir Báru tók ekki í
mál að hún sigldi þangað meðan stríðið
stæði yfir. Samvera ungu hjónanna var
því aðeins þrír mánuðir þetta sumarið.
Næsta vor, vorið 1944, fékk Bára sím-
skeyti í gegnum breska sendiráðið þar
sem tilkynnt var að Kjartan væri alvar-
lega veikur í London. Hvað sem leið öllu
stríði var hún ákveðin í að komast til
hans og í þetta skipti aftraði faðir hennar
því ekki, heldur útvegaði henni pláss um
borð í togaranum Tryggva gamla. Hún
sigldi með togaranum til Norður-Skot-
lands og í fámennu og afskekktu þorpi
steig hún á land að morgni 8.maí. Þaðan
hélt hún með lest til London, þangað
sem komið var síðla kvölds. Sú sjón
blasti við henni sem seint gleymist. Fólk
var fagnandi á götum úti, gleðitár runnu,
stríðinu var lokið.
En það voru ekki tár gleðinnar sem
Bára sjálf upplifði þetta kvöld. Eftir
margra daga ferðalag á hættutímum kom
hún of seint á sjúkrahúsið. Kjartan hafði
látist um morguninn, á sama tíma og
Bára steig á land í Skotlandi. Hjóna-
bandið hafði aðeins varað í tæpa ellefu
mánuði og engan skal undra að hinni
tuttugu og tveggja ára ekkju hafi fundist
heimurinn hrynja í kringum sig.
Hún komst heim með herflugvél hálf-
um mánuði síðar. Um haustið hélt hún
enn á ný til Kaupmannahafnar, lærði þar
snyrtingu og lauk prófi vorið 1945. Eftir
heimkomuna opnaði Bára snyrtistofuna
Edmée í Hafnarfirði og hélt áfram
píanó- og leikfimikennslu. Þótt sorgin
hefði hitt hana fyrir á unga aldri segist
hún innst inni hafa vitað að lífið væri rétt
að byrja, hún vissi að einhvern daginn
ætti hún eftir að hitta annan mann. Sá
maður kom inn í líf hennar árið 1947.
Hann var Pétur Guðjónsson, og með
honum átti Bára eftir að deila lífinu
næstu þrjá áratugina og rúmlega það.
Þegar þau kynntust var Bára farin að
starfa í Feldinum, og ári síðar keypti fað-
ir hennar hlut í versluninni Ninon, einni
fínustu tískuverslun borgarinnar, af frök-
en Ingibjörgu He'.gadóttur. Bára rak
verslunina í rúmt ár ásamt frú Friðriks-
son, sem oftast var kennd við Hljóðfæra-
húsið, og segist fyrst hafa kynnst tísku-
bransanum fyrir alvöru í þeirri verslun
og því hvernig reka átti verslun.
Bára og Pétur giftu sig árið 1949 og ári
síðar fæddist þeim sonurinn Sigurjón.
Það að verða móðir segir Bára hafa ver-
ið eina stærstu stund lífs síns.
Þegar Sigurjón var eins árs var Hatta-
verslun ísafoldar auglýst til sölu og þau
hjónin ákváðu að festa kaup á henni. Sá
hængur var þó þar á, að til að reka hatta-
verslun varð að hafa réttindi í hatta-
saumi. Bára lét sig ekki muna um að
setjast á skólabekk í Iðnskólanum og
lærði þar hattasaum. Smátt og smátt seg-
ist hún svo hafa farið að breiða úr sér,
fór að bæta inn blússum, síðan pilsum og
kjólum og loks
brúðarkjólum sem
síðan hafa sett svip
sinn á verslun henn-
ar. Fyrst keypti
Bára brúðarkjólana
frá Bretlandi, en
Pétur stakk upp á
því að þau skiptu
heldur við Banda-
ríkin, sem hann
þekkti frá fyrri tíð.
Þau héldu þangað og stofnuðu viðskipta-
sambönd, sem mörg vara enn þann dag í
dag, auk þess sem Bára gætir þess að
fylgjast með nýjungum og skipta við þá
sem máli skipta hverju sinni. Símanum í
versluninni svaraði starfsfólk gjarnan
með orðunum „hjá Báru“ sem varð til
þess að verslunin hefur æ síðan gengið
undir því nafni, þótt lögskráð nafn henn-
ar sé ennþá Hattaverslun ísafoldar.
Tískusýningar voru á þessum tíma
nánast óþekkt fyrirbrigði. Engin sýning-
arsamtök voru til í landinu en Bára fékk
vinkonur sínar til að sýna föt fyrir sig á
tískusýningum í Sjálfstæðishúsinu, Lídó
og á Naustinu. Þá fékk hún móður sína
iðulega til að taka þátt í sýningunum,
enda segir Bára að þá hafi tískusýningar
staðið undir nafni, fólk hafi komið til að
Bára lagði land undir fót
árið 1938 og sigldi til
Kaupmannahafnar til
dansnáms Eftir
heimkomuna varð hún
dansmær í þess orðs
fyllstu merkingu og sýndi
ballett, stepp og
akrobatík. Þessi mynd
var tekin fyrir fimmtíu
árum, um það leyti sem
Bára hafði tekið
ákvörðun um að fara í
dansnám til
Kaupmannahafnar.

Eftir margra daga hættulegt
ferðalag kom hún of seint á
sjúkrahúsið
68 HEIMSMYND