Heimsmynd - 01.11.1988, Blaðsíða 120

CaHler
Paris
18 karat gullhringur,
Sá eini sanni frá
GARÐAR ÓLAFSSON
Úrsmiður - Lœkjartorgi
Danskennari...
framhald af bls. 69
hætta alveg að vinna úti, því án starfsins
yrði lífið tómlegt. Verslunarrekstrinum
hefur hún sinnt í tæp fjörutíu ár og hann
því eðlilega stór þáttur lífs hennar. Ekki
aðeins hefur hún séð um innkaupin og
afgreitt í versluninni, heldur einnig séð
um gluggaútstillingar og að stilla upp í
versluninni sjálf. Hún segist þakklát
hversu góðar afgreiðslustúlkur hún hafi
haft, en þrjár þeirra hafa verið við versl-
unina f yfir tuttugu og fimm ár, sem
Bára segir ómetanlegt fyrir sig. Hún seg-
ist vera viss um að hafa valið rétt ævi-
starf: „Hattasaumurinn, snyrtifræðinám-
ið og dansnámið hjálpaði allt til að gera
mig að því sem ég er í dag. Ég hef aldrei
eitt andartak iðrast þess að hafa ekki
lagt eitthvað af því fyrir mig sem fram-
tíðarstarf. Allt þetta hefur gert líf mitt
viðburðaríkt og skemmtilegt og hvert
nám fyrir sig var hlekkur í keðju lífsins.“
□
Með dans...
framhald af bls. 65
Hermann rekur sögu dansins. Hann á
auðvelt með það, dansinn hefur verið
hans líf og yndi frá æsku. Nokkrum ár-
um áður, 1982 hafði hann sett upp sýn-
ingu í Broadway sem bar nafnið Dans í
sextíu ár. Sú sýning átti upphaflega að
vera fyrir félaga í HR klúbbnum, aðeins
flutt einu sinni. Ólafur Laufdal sá sýn-
inguna. Húsið fylltist, helgi eftir helgi.
Eldra fólkið nýtur ekki aðeins góðs af
Hermanni í gegnum útvarp. Hann er á
ferð og flugi alla vikuna. Heimsækir Dal-
braut, Norðurbrún og önnur heimili
þeirra eldri. Þar fær fólkið að dansa.
Hermann les fyrir þau og mikið er sung-
ið. Þeirra stunda er beðið með eftirvænt-
ingu í hverri viku. Þá fara eldri borgar-
arnir í sitt fínasta púss og dansinn dunar.
Samt hefur Hermann Ragnar tíma til
annarra hluta. í fyrra gaf hann út við-
talsbók og nú í október kemur út bók
eftir hann sem ber nafnið Stóru stundirn-
ar. Þá bók skrifaði hann að beiðni
Hörpuútgáfunnar á Akranesi. í henni er
fjallað um siði og venjur á stóru stundun-
um frá vöggu til grafar.
Það er fleira markvert að gerast á
þessu ári hjá Hermanni. Dansskól-
inn er þrjátíu ára, út er að koma bók og í
desember verður Danskennarasamband
Islands tuttugu og fimm ára. Það var
stofnað á heimili Hermanns, fyrsta fag-
félag danskennara. Hermann var fyrsti
formaður félagsins, og ekki í eina skiptið
sem hann varð sameiningartákn ís-
lenskra danskennara. Annað fagfélag,
Félag íslenskra danskennara, var stofnað
síðar. Eins og oft vill verða komu upp
ákveðin vandamál. Þeirra á meðal það
að íslenskir danskennarar verða að
koma fram saman sem ein heild innan
alþjóðasamtaka danskennara. Fyrir
tveimur árum voru kraftar félagsmanna
sameinaðir og úr varð Dansráð íslands.
Sameiningaraðilinn Hermann Ragnar
varð fyrsti forseti dansráðsins. Með þrjá-
tíu ára reynslu í farteskinu, þolinmæði
og kapp að leiðarljósi leiddi hann fag-
fólkið saman. Einn danskennarinn sagði
í ræðu á sextugsafmæli Hermanns í fyrra
að það hefði enginn getað, nema Her-
mann. Dansráðið hefur staðið fyrir ráð-
stefnum með erlendum kennurum og ís-
landsmeistarakeppni í dansi hefur verið
haldin þrívegis á vegum ráðsins. Glæsi-
leg hátíð sem fyllt hefur Laugardalshöll-
ina og Hótel Island og sýnt og sannað
hversu mikill áhugi á dansi er hérlendis.
Þrítugasta starfsár Hermanns Ragnars
er nýhafið. Sjálfur kennir hann sam-
kvæmisdansa og barnadansa, enda segir
hann mikilvægt fyrir börn að læra sígilda
dansa því þá geti þau nýtt sér allt lífið.
Hann segist telja sig heppinn að hafa
fengið að starfa við það sem hugur hans
stóð til frá æsku. Segist hlakka til hverr-
ar einustu kennslustundar. Þegar hann
setur á sig dansskóna og Ijúf danstónlist-
in dunar er Hermann Ragnar í sínum
heimi. Heiminum sem hann langaði allt-
af að búa í, heiminum sem enginn hafði
trú á að gæti orðið til í þessu litla
landi. □
Picasso
framhald af bls. 98
völ var á og hans var alltaf mjög vel gætt
að öllu leyti. Maya, hins vegar, kynntist
aldrei eðlilegu fjölskyldulífi. Picasso
kom að heimsækja þær mæðgur á hverj-
um fimmtudegi og sunnudegi. Maya
hafði ekki hugmynd um tilvist hálfsystk-
ina sinna, barna Francoise, fyrr en hún
var þrettán ára gömul. Henni varð tals-
vert um þessa uppgötvun en vingaðist
fljótlega við Francoise og börnin. Maya
tók heimspekilega afstöðu til tilverunn-
ar. Árið 1956 flutti hin tvítuga Maya al-
farin að heiman og sá föður sinn aidrei
eftir það. Mayu fannst hún verða að fara
til að tryggja sjálfstæði sitt gagnvart föð-
ur sínum. Hún kærði sig ekki um að feta
í fótspor Paulo sem var á framfæri föður
síns og orðinn háður eiturlyfjum.
Fyrir Picasso voru börnin bæði tákn
lífskrafts hans og dauðleika. f seinasta
skiptið sem Paulo sá föður sinn, þá sex-
tán ára gamall, sagði Picasso að hann
kærði sig ekki framar um heimsóknir
hans og bætti við: „Ég er gamall og þú
ert ungur. Ég vildi að þú værir dauður."
Eftir að Picasso giftist Jacqueline varð æ
120 HEIMSMYND