Fréttablaðið - 16.06.2017, Blaðsíða 48

Við vorum að fá nýtt og fullkomið hús-næði fyrir safnið. Það er í Pálshúsi, næstelsta húsinu í bænum, nýendur-
bættu,“ segir Anna María Guðlaugs-
dóttir, formaður félagsins Fjallasalir
sem heldur utan um Náttúrugripa-
safn Ólafsfjarðar. Á safninu eru
meðal annars allir íslensku varp-
fuglarnir uppstoppaðir og fyrsta
sýning safnsins í nýju húsakynn-
unum er borin uppi af þeim. Hún
nefnist Flugþrá og ásamt fuglunum
er þar fjallað um flugþrá mannsins
og sögu flugsins.
„Fjallabyggð afhenti Fjallasölum
Náttúrugripasafnið. Það var áður til
sýnis á efri hæð Arion banka en nú
er það komið í nýjan búning og með
miklu betra aðgengi fyrir almenn-
ing. Náttúrugripirnir eru settir í við-
eigandi umhverfi, með myndum á
bak við. Virkilega flott. Finnur
Arnar, Þórarinn Blöndal og Erlingur
Jóhannsson eru hönnuðirnir á bak
við sýninguna,“ lýsir Anna María.
Nýr myndlistarsalur er líka í Páls-
húsi, að sögn Önnu Maríu. Kristinn
G. Jóhannsson myndlistarmaður
sem lengi var kennari á Ólafsfirði
hefur komið þar fyrir myndum af
húsum í bænum og kallar sýning-
una Farangur úr fortíðinni.
Pálshús var verslunarhús áður
en það fékk hlutverk safnahúss.
Bygging Pálshúss hófst 1892 og var
gerð í áföngum en þar hefur verið
Náttúrugripir settir í
viðeigandi umhverfi
Náttúrugripasafn Ólafsfjarðar hefur
opnað sýninguna Flugþrá og Kristinn G.
Jóhannsson málverkasýninguna Farang-
ur úr fortíðinni í næstelsta húsi Ólafs-
fjarðar, Pálshúsi við Strandgötuna.
Sýningin er ótrúlega eðlileg. Bjarg heitir þessi hluti hennar.
Spói og hrossagaukur eru nágrannar í heiðinni.
Pálshús er hið nýja safnahús Ólafsfjarðar. Það stendur við Strandgötuna.
Eitt af málverkum Kristins G.
í myndlistarsalnum.
Eitt horn myndlistarsalarins.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
TÓNLIST
Djasskvöld

Luca Kézdy, Sunna Gunnlaugs,
Scott McLemore og Þorgrímur
Jónsson léku djass.
Björtuloft í Hörpu
Miðvikudaginn 14. júní
Tónleikar Sunnu Gunnlaugs og ung-
verska fiðluleikarans Luca Kézdy
byrjuðu ekkert sérstaklega vel.
Snemma á dagskránni var lagið Jóga
eftir Björk Guðmundsdóttur, og það
var með eindæmum smekklaust. Í
grunninn er þetta einfalt lag, tær-
leiki svífur yfir vötnunum, en um
leið er einlæg og djúp tilfinning,
sem gerir lagið einkar heillandi.
Það er blátt áfram og hnitmiðað og
þannig þarf að bera það fram fyrir
áheyrendur. Leikur Kézdy var hins
vegar fullur af ísmeygilegu renn-
eríi á milli tónanna, og það ásamt
þykkum djasshljómum píanósins og
almennt kæruleysislegu yfirbragði
fór laginu einstaklega illa. Upplifun-
in var eins og að sjá mynd af fallegri
konu sem búið væri að skrumskæla
með augnlepp og yfirvaraskeggi.
Kézdy virtist ekki örugg fyrst
framan af. Tónar fiðlunnar voru
ónákvæmir og fyrir bragðið var
leikurinn fremur þunglamalegur.
Það lagaðist þó eftir því sem á leið
og síðasta lagið eftir Thelonius
Monk fyrir hlé var afar skemmti-
legt. Húmorinn var í forgrunni og
alls konar plokk, ásamt kröftugum
slagverks- og kontrabassaleik lyftu
laginu upp í hæstu hæðir.
Tónlistin á tónleikunum var að
megninu til eftir Sunnu og Kézdy.
Hún kom nokkuð misjafnlega út.
Tiltekt eftir Sunnu framarlega á dag-
skránni var ansi ofhlaðin, en annað
var skemmtilegra. Folksong eftir
Kézdy var t.d. greinilega innblásið
af ungverskri þjóðlagahefð, sem
einkennist oft af dökkri stemningu
og framandi laglínum. Lagið hér var
í slíkum stíl og það kom stöðugt á
óvart.
Hið óvænta var einmitt megin-
þema tónleikanna. Vaninn í djass-
inum er að tónahugmyndir séu sett-
ar fram í upphafi lags, og svo hefst
úrvinnsla. Tónefnið er þá þróað, m.a.
með því að leika af fingrum fram. Á
tónleikunum var úrvinnslan óvana-
lega íburðarmikil þegar fram í sótti.
Maður hafði á tilfinningunni að
þar sem aðrir djassleikarar stoppa,
héldu fjórmenningarnir áfram. Fyrir
bragðið var farið með áheyrandann
í andlegt ferðalag aftur og aftur.
Eins og áður sagði var Kézdy
ekki mjög nákvæm í tónmyndun í
byrjun. Eftir hlé var hún hins vegar
komin á flug, og þá var leikur henn-
ar sérlega glæsilegur, margbrotinn
og lifandi. Myrkur, lokkandi tónn
var í túlkun hennar. Hið ómstríða
var ávallt í seilingarfjarlægð án
þess að gert væri of mikið út því.
Hlutföllin voru því ætíð sannfær-
andi sem skapaði eftirminnilegan
sjarma.
Sunna spilaði líka prýðilega á
píanóið, leikur hennar var mjúkur
og ljóðrænn, hún hefur þægilegan
leikstíl. Scott McLemore var auk
þess frábær á slagverkið. Hann mót-
aði tónana af ótrúlegri nákvæmni,
léttleika og fjölbreytni svo unaður
var á að hlýða. Þorgrímur Jónsson
lék jafnframt á bassann af gríðar-
legir fimi. Bassinn er ekki einleiks-
hljóðfæri öllu jöfnu, en Þorgrímur
tók nokkur sóló sem voru kröftug,
áleitin og glæsileg. Samspil fjór-
menninganna var svo þétt og fók-
userað, og varð stöðugt betra eftir
því sem á leið. Gaman væri að heyra
hópinn leika saman aftur sem fyrst.
Jónas Sen
NIÐURSTAÐA: Þrátt fyrir slæma byrjun
var þetta áhugaverð og metnaðarfull
dagskrá.
Óvænt tilþrif, oftast spennandi
Scott McLemore, Sunna Gunnlaugs og Þorgrímur Jónsson. Á myndina vantar
Luca Kézdy. FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR SVEINSSON
verslun frá upphafi þar til það var
tekið undir safnahús. Verslunin
var í eigu ýmissa aðila, með mis-
munandi varning og hét ýmsum
nöfnum en húsið heitir eftir fyrsta
kaupmanninum, Páli Bergssyni, að
sögn Önnu Maríu.
„Við stofnuðum félagið Fjallasalir
árið 2015 og tímanum síðan hefur
verið varið í að gera upp húsið og
koma mununum fyrir þar,“ segir
hún og tekur fram að safnið sé opið
frá klukkan 10 til 16 alla daga til
loka ágústs.
1 6 . J Ú N Í 2 0 1 7 F Ö S T U D A G U R28 M E N N I N G ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
MENNING