Morgunblaðið - 06.11.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. NÓVEMBER 2019
✝ Svava Guðjóns-dóttir fæddist á
Hesti í Önund-
arfirði 19. maí
1934. Hún lést á
hjartadeild Land-
spítalans 20. októ-
ber 2019. Foreldrar
hennar voru Guð-
jón Gísli Guðjóns-
son, bóndi á Hesti í
Önundarfirði, f.
28.10. 1897, d. 29.3.
1980, og Guðbjörg Sveinfríður
Sigurðardóttir húsfreyja, f.
22.8. 1901, d. 25.3. 1980. Systk-
ini Svövu eru Þorvarður, f. 28.1.
1929, d. 24.1. 2011. Sigurborg
Hervör, f. 27.1. 1931. María
Guðrún, f. 19.3. 1932. Helga
Jóna, f. 27.4. 1933. Ingólfur Haf-
steinn, f. 16.7. 1935, d. 25.7.
1987. Sveinbjörn
Guðjón, f. 14.6.
1940, d 20.7. 2007.
Alls voru systkinin
13 en sex dóu í
æsku.
Börn Svövu eru
Gunnar Pétur Héð-
insson, f. 28.3. 1961,
maki Ingibjörg
Kristín Valgeirs-
dóttir. Börn þeirra
eru Svavar Már,
Kristín Brynja og Guðmundur
Ingi. Hallgrímur Ingimar Jóns-
son, f. 20.3. 1973, maki Marta
Sólveig Björnsdóttir. Börn
þeirra eru Snærún Ynja, Heið-
björt Ótta og Styrmir Jarl.
Útförin fer fram frá Laugar-
neskirkju í dag, 6. nóvember
2019, klukkan 13.
Elsku mamma. Ekki átti ég
von á því þegar við Inga lentum í
Keflavík, nýkomin úr smáfríi, að
seinna sama dag færum við í okk-
ar síðasta bíltúr og það upp á
bráðamóttöku. Fáeinum dögum
seinna var orðið ljóst í hvað
stefndi og þú kvaddir þennan
heim 20. október. Ekki veit ég
hvort þig grunaði að styttast færi
í jarðvistinni þegar þú baðst mig
að fylgja þér að leiði foreldra
þinna fáeinum vikum áður svo þú
gætir séð lagfæringuna sem þú
hafðir látið gera á leiði þeirra, en
svona varstu bara, þú vildir hafa
þetta í lagi. Þegar við fjölskyldan
fórum að skima eftir myndum í
safni okkar af þér komu upp
margar minningar, m.a. ferð sem
þú fórst með okkur til Kanarí sem
þú hafðir mjög gaman af, einkum
þegar við tókum í spil á kvöldin.
Minnist ég þá einnig þegar tekið
var í spil með bræðrunum á Eiðs-
stöðum og veru okkar þar og jafn-
vel fengið sér smá með.
Þú hafðir gaman af að ferðast
og fórst í siglingu á skemmti-
ferðaskipi á sjöunda áratugnum,
m.a. til Bretlands, Hollands og
Noregs, sem ekki var algengt á
þeim tíma.
Einnig fórstu með Helgu syst-
ur þinni til Ameríku og svo með
okkur til Lanzarote.
Þegar ég var á leiðinni vestur á
Patró viku eftir að þú kvaddir leið
mér eitthvað undarlega, eitthvað
svo tómur, og ég áttaði mig á því
að ég var farinn að sakna þín mik-
ið og í framtíðinni yrði ekki um
það að ræða að koma við á Dal-
brautinni í kræsingar og spjall.
Við vorum kannski ekkert mik-
ið að tala um hvað við elskuðum
hvert annað en væntumþykja þín
í garð foreldra, systkina og fjöl-
skyldna þeirra fór ekkert á milli
mála, svo ég tali nú ekki um ást
þína á okkur bræðrum og fjöl-
skyldum okkar.
Svo var það Önundarfjörður-
inn, æskuslóðirnar á Hesti, þú
elskaðir þann stað og það var okk-
ur sérstök ánægja að geta eytt
með þér fáeinum dögum á ári þar
síðustu árin.
Það er svo margt sem ber að
þakka og virða, þú varst svo góð
fyrirmynd í svo mörgu, m.a.
varstu búin að gera mig sjálf-
bjarga í heimilisstörfum löngu
fyrir tvítugt en þar varstu á
heimavelli, þrifin, vandvirk og svo
endalaust greiðasöm.
Þú talaðir um það á sínum tíma
að það yrði ekki sagt mikið yfir
þér eða á eftir, en ég stóðst ekki
mátið og ætla að vona, sé líf eftir
þetta líf, að þú hvílir nú í faðmi
ástvina og unnusta sem þú misstir
aðeins tuttugu og fjögurra ára
gömul. Ætla að lokum að kveðja
þig með þessum orðum sem mér
finnst eiga vel við:
Þegar einhver sem þú elskar
verður að minningu, þá verður
minningin að dýrmætum fjár-
sjóði.
Þinn sonur,
Gunnar Pétur.
Fallin er frá ástkær systir og
mágkona, Svava Guðjónsdóttir,
fædd á Hesti í Önundarfirði.
Systkinin frá Hesti voru alls 13
en sjö þeirra komust á legg.
Systkinahópurinn: Þorvarður,
Hervör, María Guðrún, Helga
Jóna, Svava, Ingólfur Hafsteinn
og Sveinbjörn Guðjón voru ein-
staklega dugleg og lífsglöð. For-
eldrarnir Guðjón Gísli og Guð-
björg Sveinfríður, jafnan kölluð
Fríða, voru samhent um að koma
barnahópnum sínum upp oft við
erfiðar aðstæður. Sorgin yfir
barnahópnum sem féll frá fljótt
eftir fæðingu hafði áhrif á þau öll.
Vegna heyrnarleysis fór Her-
vör um sjö ára aldur til Reykja-
víkur í Málleysingjaskólann, síð-
ar nefndur Heyrnleysingjaskól-
inn. Nokkrum árum síðar fylgdi
Hafsteinn bróðir þeirra, sem líka
var heyrnarlaus. Hervör og Haf-
steinn voru afar náin og voru
flesta vetur saman í skóla í
Reykjavík.
Aðstæður leyfðu ekki alltaf að
systkinin kæmust heim öll sum-
ur. Þegar þau komust heim að
Hesti voru mikil fagnaðarlæti.
Það var kært með þeim systkin-
um öllum og Hervör minnist
Svövu sem sérstaklega glaðlegr-
ar ungrar stúlku sem var henni
afar góð.
Þær systur unnu inni á meðan
bræðurnir unnu úti með föður
sínum. Fríða skipti þeim upp við
þrif, sauma, bakstur, matseld,
þvotta og fleira.
Þvotturinn var klappaður á
steini og skolaður við brúna yfir
Korpuá. Þaðan gengu þær systur
klyfjaðar með þungan blautan
þvottinn heim í hús.
Öll systkinin tóku þátt í hey-
skap, rökuðu túnin en Hervör og
Hafsteinn komu ekki að slætti.
Fríða vildi vernda börnin sín tvö
heyrnarlausu, sem heyrðu ekki í
vélunum, svo ekki yrðu slys.
Þrátt fyrir ýmsa erfiðleika og
mikla vinnu sveif ætíð andi gleði
yfir Hestsfólkinu. Guðjón bóndi
var afar léttur í lund. Hann
klippti hár barnanna af mikilli
kúnst og vini þeirra hjóna á
næstu bæjum. Húsfreyjan Fríða
var afar fróð, las mikið þegar færi
gafst og uppfræddi börnin sín.
Svava nam tvo vetur við
Héraðsskólann á Núpi. Systurn-
ar María og Svava fluttu til
Reykjavíkur veturinn 1956 vegna
náms við Hússtjórnarskólann í
Reykjavík fram í júní 1957. Á
sama tíma bregða þau Fríða og
Guðjón búi og flytja til Reykja-
víkur. Þau bjuggu fyrst hjá okkur
hjónum í Heiðargerði áður en þau
keyptu íbúð á Laugarnesvegi.
Á þessum tíma voru mikil sam-
skipti við Svövu sem var tíður
gestur. Þær systur fóru í versl-
unarferðir saman, að skoða kjóla
og nutu samverunnar.
Svava var annáluð matreiðslu-
kona, gerði listilega skreyttar
snittur og hún var gjarna fyrst til
að bjóða fram aðstoð sína.
Þá nýtti hún vel handavinnu og
allt sem hún lærði í Hússtjórnar-
skólanum.
Svava var gæfusöm í einkalífi.
Drengirnir hennar, Gunnar Pét-
ur og Hallgrímur, voru hennar líf
og yndi. Líf hennar snerist að
miklu leyti í kringum fólkið
hennar, tengdadætur og barna-
börn. Synir hennar fengu gott
uppeldi, eru fádæma duglegir og
reglusamir í lífi og leik. Svava
starfaði m.a. hjá Prentsmiðjunni
Odda en lengst af í mötuneytinu
hjá Júpíter og Mars.
Haustið 2019 lék Svava á als
oddi á níræðisafmæli Guð-
mundar. Nú er komið að lokum
og við kveðjum Svövu frá Hesti,
hnípin og þakklát fyrir hennar
góðu tilveru.
Hervör systir og
Guðmundur mágur.
Mig langar með nokkrum orð-
um að minnast Svövu frænku
minnar sem var uppáhaldsföður-
systir mín að öðrum ólöstuðum.
Saga okkar hefst árið sem ég
fæddist, þegar mamma og pabbi
keyptu íbúð á Laugarnesvegi
108, 3. t.v.
Afi og amma keyptu 3. t.h. og
bjuggu þar með Svövu og ungum
syni hennar Gunnari Pétri og
Mæju systir og Hadda frænda.
Svenni bróðir pabba og Hadda
keyptu svo 2. t.h.
Þrátt fyrir að foreldrar okkar
ynnu mikið vorum við aldrei án
úrræða ef eitthvað bjátaði á, því
við gátum leitað víða og stutt var
niður í frystihús þar sem Svava
frænka rak mötuneytið með
dugnaði og beðið hjá henni eftir
að það kæmi matur eða kaffitími
og hitt ömmu.
Ég skottaðist oft með skrám-
ur og skúffelsi til Svövu og þó
Svava væri kannski ekki allra sló
hjarta hennar hlýtt undir hrjúfu
yfirborðinu.
Mötuneytið í Júpíter og Mars
var hjarta hússins og þar stjórn-
aði hún, óumdeilt.
Bragi verkstjóri og Siggi
skrifari, sem var manngerð
stimpilklukka, komu oft við og
fengu sér kaffi og til að reifa
dægurmál dagsins.
Svava lá ekki á skoðunum sín-
um og fannst þeim þær greini-
lega oft skondnar, því þeir hlógu
stórkarlalega, en þá hristi Svava
höfuðið og rak þá í burtu með
nokkrum vel völdum orðum.
Þá hlógu þeir enn hærra og
skoltarnir á Sigga skrifara skullu
saman með háum hvelli.
Þegar ég fékk mína fyrstu al-
vöru sumarvinnu fjórtán ára var
ég svo stálheppin að fá að vinna
með Svövu í mötuneytinu og við
áttum frábært sumar saman.
Á þessum tíma var aldurs-
munurinn á okkur meiri en
seinna varð, en þrátt fyrir það
skildi ég að lífið var ekki alltaf
dans á rósum hjá henni og þráði
hún að eignast sitt eigið heimili
fyrir sig og Gunnar Pétur.
Í þá daga var lánaaðgengi tak-
markað og því á brattann að
sækja fyrir verkafólk með slík
markmið. Svava lét það ekki á sig
fá og bókstaflega þrælaði myrkr-
anna á milli. Seinna kynntist hún
svo seinni barnsföður sínum og
eignaðist Halla Inga og eigið
heimili.
Þrátt fyrir skilnað þeirra hjóna
nokkrum árum seinna hélt Svava
ótrauð áfram að vinna fyrir sér og
sínum, í tveimur vinnum og
kvartaði aldrei.
Árin liðu og leiðir okkar lágu
ekki oft saman eins og gengur en
þegar við hittumst var þráðurinn
tekinn upp þar sem frá var horfið,
áreynslulaust.
Ég hóf störf hjá Sparisjóði vél-
stjóra árið 1987, en Svava var
meðal viðskiptavina þar. Hún
kom iðulega að spjalla við mig
þegar hún átti erindi í bankann
og tókst með okkur vinátta.
Henni sárnaði ógurlega að ég
skyldi þurfa að vinna tvær vinnur
eins og hún til að sjá syni mínum
farborða og hafði á orði að lítið
hefði breyst á Íslandi með kjör
einstæðra mæðra þó að menn
„kjöftuðu hver upp í annan“ á
þingi um uppgrip þess hóps sem
þó væri sívælandi.
Við fórum afar minnisstæða
ferð saman í bíl vestur í Önund-
arfjörð hér um árið. Bílstjórinn í
þeirri ferð, Arnar, sagði að við
hefðum ekki þagað í eina mínútu
alla leiðina sem tók 5-6 klst. með
stoppi á Hólmavík, þögðum ekki
þar heldur, nema þá rétt til að
efla andann.
Ég tel mig hafa verið heppna
að hafa átt þessa sómakonu að og
sem eins og segir í ljóðinu kynti
ofninn sinn og vann verk sín í
hljóði og ætlaðist aldrei til þess að
henni væri vorkennt eða hjálpað.
Hún eignaðist tvo mannkosta-
syni sem voru henni allt og eru til
vitnis um hennar gildi.
Nú er horfin á braut stórbrotin
frænka og ég kveð hana með ást
og virðingu í hjarta.
Rannveig Svanhvít
(Svana).
Svava
Guðjónsdóttir
Það er mikill
sjónarsviptir að
þér elsku vinur og
sár söknuður að
missa þig. Það er eins og búið
sé að bora inn í mann holu,
slíkur er tómleikinn sem maður
finnur fyrir; holu sem hefur sí-
fellt verið að fyllast og tæmast
af tárum síðustu daga. Það er
ákaflega verðmætt að hafa
eignast þig að vini og ekki
margir sem maður hittir á lífs-
leiðinni sem geta auðgað líf
manns eins og þú gerðir, með
mannkostum, gleði og góðri
nærveru. Þú varst afar næmur
á fólk og kringumstæður, hafð-
ir sannan áhuga á öðru fólki og
vildir að öllum gengi sem best.
Það er eins og skynjun manns
fari öll úr skorðum þegar vinur
manns er allt í einu farinn,
maður á svo erfitt með að ná
utan um það. Á milli þess sem
Lárus Dagur
Pálsson
✝ Lárus DagurPálsson fædd-
ist 6. september
1973. Hann lést 19.
október 2019.
Útför hans fór
fram 2. nóvember
2019.
bylgjur sorgar
skella á manni sé
ég þig fyrir mér og
orðin hjörtur í
skógi, örn á flugi.
Þú varst afar
hjartahreinn, tær
maður og heiðar-
legur og bjóst yfir
mikilli fegurð. Svo
varstu einstaklega
fyndinn og
skemmtilegur.
Einn fyrsti brandarinn sem þú
sagðir mér var af storki sem
kemur inn á bar. Þetta var frá-
bær og sérstakur brandari sem
þú sagðir með þeirri glettni í
svipnum sem ég mun aldrei
gleyma. Húmorinn lá í algjör-
um súrrealisma og djúpu
innsæi í mannlegar aðstæður
sem þú sannarlega bjóst yfir.
Ég mun ávallt geyma þennan
stork og allar aðrar góðar
minningar um þig í hjarta mér,
með innilegu þakklæti fyrir að
hafa kynnst þér elsku vinur.
Við Magga sendum Önnu Sif,
Páli Ísaki, Ingimari Albert,
Kolfinnu Kötlu og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þorvaldur Kristjánsson.
Það var eitthvað í
fari Valla sem gerði
það að verkum að
manni leið alltaf vel
í návist hans; hann var svo hlýr,
glettinn, skemmtilegur, einlægur
og einfaldlega fallegur. Það gat
oft liðið langt á milli samveru-
stunda en alltaf átti hann samt í
manni hverja taug og hvert bein.
Það er með þakklæti og hlýju í
bland við djúpa hryggð sem við
kveðjum einstakan vin. Öll eigum
við fjölskyldan okkar fallegu
minningar um hann og höfum við
ósjaldan, á glaðri stundu, vísað í
einhver af hans glæsilegu spak-
mælum og munum halda því
áfram um ókomna tíð. Við getum
ekki átt sanna kveðjustund án
þess að minnast á örlæti hans,
þolinmæði og alúð um árabil, við
Fjólu ömmu sem líkt og flest okk-
ar átti erfitt með að sjá sólina fyr-
ir honum. Hann var svo dásam-
Valdimar Bjarnason
✝ ValdimarBjarnason
fæddist 26. október
1966 . Hann lést 21.
október 2019.
Útför hans fór
fram 2. nóvember
2019.
legur maður og við
söknum hans öll.
Elsku Valli, hafðu
þakkir okkar fyrir
allt og hvíldu í friði
og ró – við munum
þig alltaf. Elsku
Bogga okkar, Bjarni
Már, Bryndís Ósk,
Maggi Þór og fjöl-
skyldan öll, hugur
okkar er hjá ykkur
og við leitum leiða til
að senda ykkur styrk og huggun.
Ekkert getur vegið upp á móti á
sorginni betur en ljúfar minning-
ar um þá sem farnir eru og af
þeim erum við öll rík.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Bogga og öll stórfjöl-
skyldan. Okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Guð veri með ykk-
ur.
Elísabet María
(Beta Maja) og fjölskylda.
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞORVALDUR G. ÓSKARSSON,
Smáragrund, Skagafirði,
lést föstudaginn 1. nóvember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 8. nóvember klukkan 11.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Skagafjarðar.
Eyrún Ósk Þorvaldsdóttir Rúnar Páll Björnsson
Edda Björk Þorvaldsdóttir Finnur Jón Nikulásson
barnabörn og barnabarnabörn
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ODDUR ÞÓRARINN RAGNARSSON
frá Seyðisfirði,
lést á sjúkrahúsi Seyðisfjarðar sunnudaginn
3. nóvember.
Útför fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 9. nóvember klukkan 12.
Ingi Þór Oddsson Hildur Hilmarsdóttir Imsland
Vikar Freyr Oddsson Unnur Agnes Holm
Össur Ægir Oddsson
Hlynur Vestmar Oddsson Sidonia Beldean
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku mamma, tengdamamma, amma
og langamma,
SIGRÚN STURLUDÓTTIR
frá Súgandafirði,
lést á Hrafnistu hinn 1. nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 8. nóvember kl. 11.00.
Inga Lára Þórhallsdóttir Elvar Bæringsson
Sóley Halla Þórhallsdóttir Kristján Pálsson
Auður Þórhallsdóttir Siggeir Siggeirsson
Steinunn Þórhallsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðurbróðir minn,
SIGURÐUR BJARNASON
frá Óseyri, Stöðvarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Fossahlíð,
Seyðisfirði, þriðjudaginn 29. október.
Útförin verður gerð frá Stöðvarfjarðarkirkju
föstudaginn 8. nóvember klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna S. Ragnarsdóttir