Morgunblaðið - 06.11.2019, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. NÓVEMBER 2019
✝ Stefán ÓlafurGíslason fædd-
ist í Galtavík í Skil-
mannahreppi,
Borgarfjarðarsýslu
9. júní 1927. Hann
lést 23. október
2019.
Foreldrar hans
voru Guðborg Ingi-
mundardóttir frá
Staðarhóli í Saurbæ
Dalasýslu, húsmóð-
ir, f. 20.desember 1896, d. 21.
ágúst 1931, og Gísli Jónsson frá
Galtavík, bóndi, f. 3. mars 1895,
d. 27. nóvember 1929.
Systkini Stefáns eru: Jón
Ólafsson Gíslason, f. 1921, Bene-
dikt Ástvaldur Gíslason, f. 1922,
Inga Gísladóttir, f. 1923, Geir
Ragnar Gíslason, f. 1925, Gísley
Sesselja Gísladóttir, f. 1929. Þau
eru öll látin.
Stefán ólst upp hjá föður-
systur sinni Sigurdís Jónsdóttur,
f. 1885, og eiginmanni hennar
Ingiberg Þorkelssyni, f. 1883.
Uppeldissystkini Stefáns frá
tveggja ára aldri eru: Þorkell
Ingibergsson, f. 1908, Sigríður
Sigurbjörg Ingibergsdóttir, f.
1911, Jóna Svanfríður Ingi-
bergsdóttir, f. 1914, Matthías
Hlíðdal Ingibergsson, f. 1918,
Sigurjón Magnús Ingibergsson,
f. 1923. Þau eru öll látin.
son. Karen, f. 1990, gift Margeiri
Stefánssyni, f. 1986, og eiga þau
tvö börn. Hlín, f. 1997, maki Þór-
arinn Leví Traustason, f. 1997.
Stefán nam flugnám og loft-
siglingafræði hjá Pan American
Navigation Service 1947 og Am-
erican Overseas Airlines Inc.
1948. Hann hóf störf sem flug-
leiðsögumaður og flugmaður
hjá Loftleiðum að námi loknu
árið 1948. Hann lauk flugstjóra-
prófi árið 1960 og flaug allan
sinn starfsferil hjá Loftleiðum,
síðar Flugleiðum eða þar til
hann lét af störfum 1987. Hann
var einn af stofnendum Félags
íslenskra atvinnuflugmanna
(FÍA) sat í stjórn FÍA, samn-
inganefnd FÍA og starfsráði FÍA
um árabil.
Stefán stofnaði fyrstu bíla-
leiguna á Íslandi, Bílaleiguna
Falur hf. 1960 og var stjórnar-
formaður frá upphafi. Hann
keypti Skógerðina hf. 1963 sem
staðsett var á Rauðarárstíg 31.
Stefán og Smári Karlsson flug-
stjóri gerðu út bátinn Nóa
RE-10, og buðu þeir upp á sjó-
stangaveiði og Viðeyjarferðir
um tíma.
Ungur vann Stefán við tré-
smíðar með fóstra sínum og hélt
þeirri iðju nánast alla ævi með
fluginu. Eftir Stefán liggja
margar byggingar bæði íbúðar-
og skrifstofuhúsnæði. Hann sat í
stjórn Húsfélagsins á Sléttuvegi
11-13 frá 2002 til 2019.
Útför Stefáns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 6.
nóvember 2019, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Þann 28. október
1949 giftist Stefán
Önnu Maríu El-
ísabetu ( Elsu ) Þór-
arinsdóttur, f. 10.6.
1927, þau voru því
gift í rétt tæp 70 ár.
Foreldrar Elsu eru:
Rósa Lárusdóttir, f.
1904, og Þórarinn
Árnason, f. 1898.
Börn Stefáns og
Elsu eru: 1) Þórar-
inn Örn, f. 14.2. 1950, fv. banka-
starfmaður, giftur Piyu Damal-
ee, f. 1972. Börn þeirra eru Árni,
f. 1993, Stefán f. 1999, og Sonja,
f. 2002. 2) Gísli, f. 10.1. 1952,
dagsskrárstjóri, giftur Huldu
Arndísi Jóhannesdóttur, f. 1959.
Börn þeirra eru Guðrún, f. 1980,
gift Dennis Erixon, f. 1982, og
Elísabe,t f. 1984. 3) Rósa, fv.
skrifststm., f. 31.7. 1953 gift Ósk-
ari Sveinbirni Jóhannessyni, f.
1954. Börn þeirra eru Elsa, f.
1976, gift Birgi Jónssyni, f. 1970,
eiga þau tvö börn. Eva Sigrún, f.
1981, maki Einar Kristjánsson, f.
1980, þau eiga þrjár dætur. Stef-
án Örn, f. 1987, maki Erna Arn-
ardóttir, f. 1989. 4) Erna við-
skiptafræðingur, f. 30.3. 1962,
gift Axel Skúlasyni, f. 1960. Dæt-
ur þeirra eru Anna María, f.
1988, gift Atla Steini Valgarðs-
syni, f. 1988, og eiga þau einn
Elsku pabbi minn er látinn.
Mikið óskaplega á ég eftir að
sakna hans. Ég sem hélt að hann
yrði eilífur. Nú þegar ég sit og
læt hugann reika koma tvö orð
fyrst upp í hugann; pabbi og
þakklæti. Ég á honum svo margt
að þakka og fjölskyldan öll.
Ég er pabbastelpa, ég var
heppin að eiga hann og svona
lengi. Hann var kletturinn minn,
harðduglegur, ráðagóður, hjálp-
samur og svo mætti lengi telja.
Pabbi var mér meira en faðir,
hann var einnig minn besti vinur
og ráðgjafi. Ef ég þurfti ráð eða
hjálp leitaði ég alltaf til pabba og
hann leysti málin. Ég minnist
þess þegar elsta dóttir mín
veiktist hastarlega þá nýfædd.
Ég hringdi ekki í 112 heldur
hringdi ég í pabba en hann
hringdi auðvitað strax í 112.
Hann var þó mættur til mín á
undan sjúkrabílnum, enda
keyrði hann alltaf á flughraða.
Pabbi missti foreldra sína
barnungur og ólst því upp hjá
föðurfjölskyldu sinni. Hann
fæddist ekki með silfurskeið í
munni, hann þurfti að hafa fyrir
lífinu. Hann fór til Kaliforníu
rétt innan við tvítugt til að læra
loftsiglingafræði og flug. Hann
hafði unnið myrkranna á milli til
að safna nægu fé svo hann gæti
farið út. Hann kom heim með
skírteinið í vasanum og fékk
fljótlega vinnu hjá Loftleiðum.
Hann sagði oft frá því þegar Al-
freð Elíasson hringdi í hann og
bað hann að koma með sem sigl-
ingafræðingur í ferð út og ná í
varahluti í flugvél. Hann hafði
eiginlega engan tíma til að
ákveða sig því hann varð að
koma strax út á völl. Á bakaleið-
inni heim til Íslands sagði pabbi
að um leið og Alfreð sá Vest-
mannaeyjar hafi hann sagt:
„Stebbi, þú ert ráðinn.“ Í þá
daga voru það ekki tölvurnar
sem reiknuðu út staðarákvarð-
anir heldur siglingafræðingar.
Þá var reiknað út frá stjörnum
og tunglum með því að rýna út
um kýraugað í flugstjórnarklef-
anum. Pabbi flaug í 40 ár en
segja má að það hafi verið auka-
vinnan því hann var alltaf að
byggja hús og reka fyrirtæki
meðfram fluginu.
Pabbi og mamma byggðu sér
sælureit vestur í Dölum. Þar var
pabbi í essinu sínu, alltaf úti við
að vinna. Byggði hús og ræktaði
landið. Hann bjó til tjörn og
ræktaði þar silung en hann
veiddi aldrei í tjörninni, það
gerðum við hin. Hann bjó líka til
púttvöll af mikilli natni. Um ára-
bil voru þau með hesta en pabbi
fór ekkert mikið á hestbak held-
ur hafði meira gaman af því að
heyja fyrir hestana. Þegar einu
verkefninu var lokið fann hann
alltaf upp á nýju til að hafa nóg
fyrir stafni og búa í haginn fyrir
okkur hin.
Pabbi sat aldrei auðum hönd-
um, ekki einu sinni þegar hann
sat í stólnum sínum og virtist
sofandi, nei þá var hann að
hugsa. Plana „ahead“ eins og
hann sagði stundum. Hann vildi
hafa gott skipulag á hlutunum
og alltaf fá að vita hvað væri
fram undan og á dagskránni
næstu daga, helst hjá allri fjöl-
skyldunni.
Pabbi og mamma bjuggu síð-
ustu tuttugu árin á Sléttuveg-
inum. Þar undu þau hag sínum
vel og naut pabbi þess að geta
áfram notað verksvit sitt og
krafta til að leggja húsfélaginu
lið. Á veturna dvöldu þau á Flór-
ída þar sem þau eignuðust
marga og trygga vini.
Guð blessi minningu pabba.
Þín
Erna.
Við vitum að það kemur alltaf
að kveðjustund en þó er maður
eflaust aldrei tilbúinn þegar
stundin rennur upp. Þín kveðju-
stund afi minn verður mér ávallt
eftirminnileg sem sorgleg en fal-
leg í senn þar sem þú lagðir upp
í þína hinstu ferð í faðmi fjöl-
skyldunnar. Ég þekki ekki lífið
án ykkar ömmu og það mun taka
tíma að venjast því að þú sért
farinn. Þú ert þó eflaust alltaf
nærri þegar við heimsækjum
ömmu enda hafið þið alltaf verið
óaðskiljanleg í mínum huga.
Minningarnar um þig afi minn
eru margar og góðar. Ég hef
alltaf verið stolt að segja frá því
að þú sért afi minn enda muna
allir sem þekktu þig eftir þér
sem ákaflega flottum og góðum
manni og flugstjóra. Það var
alltaf skemmtilegt að heyra sög-
ur af því sem þú upplifðir í
kringum flugið og það var eitt af
því sem þú virtist aldrei gleyma.
Þú flaugst mikið til Ameríku og
eftir að þú hættir að fljúga
fórstu með okkur fjölskylduna í
fimm skipti til Flórída yfir jól og
áramót í mánuð í senn þar sem
við heimsóttum alla skemmti-
garðana og flest var leyfilegt.
Þetta voru þvílík forréttindi sem
maður lifir enn á mörgum árum
seinna. Síðar keyptir þú svo
íbúðirnar í Dunedin en þangað
elskum við öll enn að fara. Ég á
góðar minningar um þig á Flór-
ída þar sem þú til dæmis hjálp-
aðir mér að velja föt þegar ég
var 12 ára og fann ekki neitt á
mig sjálf og þú tókst eitt sinn að
þér að lita á mér hárið með góð-
um árangri. Það var fátt sem þú
gast ekki enda vildirðu alltaf
hafa nóg fyrir stafni. Þau orð
sem lýsa þér einna best eru hvað
þú varst skipulagður, hug-
myndaríkur og framtakssamur.
Þú taldir ekki eftir þér að
byggja nokkur hús, fórst úr flug-
stjórafötunum og beint í vinnu-
gallann, og ég man eftir að hafa
hjálpað þér sex ára á Rauðarár-
stígnum við að tína nagla þar
sem þú varst þá að byggja. Þá
byggðirðu Sogaveginn þar sem
þið amma bjugguð lengi og ég
bý núna ásamt minni fjölskyldu
og Össi og fjölskylda á efri hæð-
inni. Það var alltaf gaman að
segja frá því þegar ég var yngri
að það væri sundlaug í kjallaran-
um hjá ömmu og afa og þar var
seinna settur púttvöllur. Það var
alltaf svo margt ævintýralegt og
skemmtilegt í kringum ykkur
ömmu.
Ég man eftir þér að hlusta á
helst allar fréttir og veðurfréttir,
þér að kenna Stefáni Erni að
skríða, þér að draga okkur á vél-
sleða upp brekkuna fyrir vestan
þegar við höfðum rennt okkur
niður hana á gúmmíbát, þér að
baka lummur úr hafragrautnum,
að þú stressaðir þig aldrei á síð-
ustu dagsetningu á mat, þegar
þú tókst puttaling upp í bílinn,
þegar ég fékk að keyra dráttar-
vélina með þér og þegar þú
keyptir heilan kassa af happa-
þrennum sem við skófum af án
mikils árangurs. Síðast en ekki
síst gerðirðu góðverk sem
gleymast aldrei en sýna hvaða
mann þú hafðir að geyma. Karen
Rósa sagðist hafa litið upp til
himins á leikskólanum og séð
þar engil sem hafi annaðhvort
verið þú eða Helena Ósk. Von-
andi voruð þið þar saman. Takk
fyrir allt elsku afi minn. Þín er
sárt saknað en þú lifir svo sann-
arlega í hjörtum okkar. Og ekki
hafa áhyggjur af ömmu, við
pössum hana fyrir þig.
Eva Sigrún.
Elsku afi.
Þú varst einstakur maður, úr-
ræðagóður og vildir allt fyrir
aðra gera.
Minningar mínar um þig ylja
mér um ókomna tíð. Þú varst
fyrirmynd mín í svo mörgu og ég
var heppin hvað ég fékk að eyða
miklum tíma með þér og ömmu.
Ég fékk svo oft að koma með þér
og ömmu vestur í Dali og í þeim
ferðum dekruðuð þið aldeilis við
mig. Þú spilaðir að sjálfsögðu
ABBA og Tammy Wynette alla
leiðina.
Þú elskaðir hitann og á Flór-
ída fannst þér gott að vera. Þú
varst mikill fjölskyldumaður og
eru ógleymanlegar ferðirnar
sem þú bauðst allri fjölskyldunni
þinni til Flórída til að vera sam-
an. Þessar ferðir voru frábærar
og á ég margar góðar minningar
frá þeim.
Við áttum það sameiginlegt að
hafa mikinn áhuga á flugi. Þú
varst hættur að fljúga þegar ég
fæddist en hvattir mig áfram í
mínu flugnámi. Þér fannst gam-
an að koma niður á völl þegar ég
var í flugtímum og fylgjast með
eða þegar þú varst með kíkinn
úti á svölum á Sléttuveginum og
horfðir á mig í snertilendingum.
Við eyddum miklum tíma saman
þar sem þú sagðir mér skemmti-
legar sögur frá flugárunum þín-
um og gafst mér góð ráð.
Ég hef alltaf litið mikið upp til
þín og það var mikil gæfa að
eignast dreng sem var skírður
Stefán í höfuðið á þér og föð-
urafa sínum. Ég veit að þú munt
vaka yfir honum og vernda
okkur öll. Ég kveð þig með sökn-
uði en þakklæti efst í huga fyrir
að hafa fengið að njóta þeirra
forréttinda að eiga þig sem afa.
Þín afastelpa,
Karen Axelsdóttir.
Elsku besti afi. Mikið erum
við þakklátar fyrir þig og allar
dýrmætu samverustundirnar
sem við áttum. Það var alltaf svo
gott og gaman að koma í heim-
sókn til ykkar ömmu og spjalla
um lífið og tilveruna.
Þú hefur kennt okkur svo ótal
margt í gegnum tíðina. Allar
sögurnar sem þú sagðir okkur
úr fluginu um ólíka menningar-
heima kveiktu hjá okkur ævin-
týraþrá og hugrekki til að skoða
heiminn. Sögurnar um æsku
þína kenndu okkur þakklæti. Þú
varst alltaf svo hugmyndaríkur
og það var aðdáunarvert að
fylgjast með þér koma öllum
þínum hugmyndum í fram-
kvæmd með dugnaði. Þú varst
mikill fjölskyldumaður og vildir
allt fyrir þitt fólk gera. Þú hafðir
einlægan áhuga á hvað við vor-
um að gera í lífinu og alltaf tilbú-
inn að veita góðar ráðleggingar
eða aðstoð. Samband ykkar
ömmu var einstaklega fallegt,
saman voruð þið eitt. Þið stóðuð
alltaf þétt við bakið hvort á öðru.
Það var ómetanlegt að eiga þig
sem afa. Við munum halda minn-
ingu þinni lifandi um ókomna tíð
með skemmtilegu sögunum
þínum.
Takk fyrir allt elsku besti afi,
þín verður sárt saknað.
Þínar afastelpur,
Hlín og Anna María
Axelsdætur.
„Engum var eins skemmtilegt
að vinna með og Stebba Gísla,“
sagði pabbi oft þegar tekið var
til hendinni heima og honum
þótti að betur mætti ganga.
Þetta var hvatning til okkar sem
unnum að verki, að gleðjast við
vinnuna. Sem strákur ólst ég
upp við mikil samskipti við ætt-
ingja mína og Stefán Gíslason,
giftur Elsu frænku, var svo
sannarlega hluti af þeim glaða
hópi sem tilheyrði fjölskyldunni.
Hann var líka fæddur sama dag
og pabbi, 9. júní 1927, og nokkur
tilviljun verður það að kallast að
Elsa lífsförunautur hans fæddist
daginn eftir, í sama rúmi og
pabbi á Stóra-Hrauni á Snæ-
fellsnesi, en pabbi og Elsa voru
systkinabörn. Því var það að
Stebbi sagði, þegar þau Elsa
héldu upp á 90 ára afmæli sín
fyrir rúmum tveimur árum og ég
nefndi að pabbi hefði víst gjarn-
an viljað vera þar: „Já, hann
stakk af.“ En pabbi var þá látinn
um níu mánuðum fyrr.
Það er ekki ofsögum sagt að
Stefán var maður mikillar vinnu
og afkasta. Hann var meðal
frumkvöðla í íslenskri flugsögu
sem flugstjóri hjá Loftleiðum og
síðar Flugleiðum/Icelandair í
nokkra áratugi, stofnandi bíla-
leigunnar Fals og stóð fyrir far-
þegasiglingum á Sundunum. Það
var eftirminnilegt þegar ég fékk
hann til að heimsækja okkur hjá
Samgöngustofu fyrir nokkrum
misserum því fljótt söfnuðust að
honum reynsluboltar í fluginu og
hlustað var á frábærar sögur
hans frá gamalli tíð.
Þegar Stefán var flugstjóri sá
hann hve mikil þörf var fyrir er-
lenda ferðamenn að geta leigt
sér bíl hér á landi. Hann dreif
því í því í hjáverkum að stofna
bílaleiguna Fal og voru það ófáir
ættingjar og tengdir aðilar sem
fengu að starfa hjá honum þar.
Ég er einn þeirra sem voru svo
lánsamir að fá vinnu hjá bílaleig-
unni Fal en það var með nokkuð
sérstökum hætti sem það bar að
því ég var nánast rekinn áður en
ég byrjaði! Hlynur bróðir hafði
unnið í bílaleigunni sem sumar-
starfsmaður en var búinn að
ráða sig í vinnu úti á landi þegar
ég var á menntaskólaárunum.
Hugsaði ég því gott til glóðar-
innar og hringdi í Stebba. „Nei,“
sagði Stefán, „ég vil Hlyn.“ Ég
útskýrði fyrir honum að bróðir
minn væri búinn að ráða sig
annað. „Mér er alveg sama, ég
vil Hlyn.“ Eftir japl, jaml og fuð-
ur endaði samtalið með að
Stebbi sagði: „Jæja þá, talaðu
við Össa, hann ræður þessu.“
Ég var svo heppinn að Össi
tók mig og fékk ég því að starfa
hjá Fal sem sumarstarfsmaður
og í afleysingum megnið af
menntaskólaárum mínum. Það
samfélag og vinnuandi sem Stef-
án hafði skapað þar og Össi son-
ur hans síðan viðhaldið var ein-
stakt og mér mjög dýrmætt.
Þakka ég það ætíð.
Með Stefáni er genginn mað-
ur af gamla skólanum, sem
gladdist ætíð yfir vel unnu dags-
verki, hafði áhuga á framförum
og áföngum í lífi ættingja og
vina og hafði ætíð fallegt bros og
blik í auga.
Við mamma og systkini mín
sendum Elsu og allri fjölskyldu
Stefáns innilegar samúðar-
kveðjur.
Þórólfur Árnason.
Kynslóðir koma, kynslóðir
fara, allar sömu ævigöng. Stef-
án, kær tengdafaðir minn, eða
Stebbi Gísla eins og hann var oft
kallaður, hefur kvatt þennan
heim. Minningarnar flæða fram
og af mörgu er að taka. Lífs-
hlaup hans var í senn ævintýra-
legt og stórbrotið.
Mín fyrstu kynni af Stefáni og
Elsu voru í Hátúninu þegar við
Rósa hófum búskap í kjallaran-
um hjá þeim. Mætti mér þar
alltaf góðvild og hjálpsemi. Man
ég eftir Stefáni klæddum í úní-
formið á leið í eða úr flugi og var
aðalrútan New York / Lúx.
Minnisstæð er ferðin með hon-
um til Lúxemborgar 1976. Sat
ég frammi í hjá Stefáni og í
snarbrjálaðu veðri tókst lending
loks í þriðju tilraun. Á heimleið
með viðkomu í Glasgow fór
bremsuvökvi af aðalkerfinu og
þurfti að notast við varahemla
og var því mikill viðbúnaður við
lendingu. Stefán sagði mér síðar
að hann hefði haft illan bifur á
þessari ferð.
Eftir að starfsferlinum lauk
ferðuðust Stefán og Elsa mikið
um landið með Húsbílafélaginu
en fram að því höfðu þau mest
farið vestur í Dali eða til út-
landa. Verst fannst mér að Stef-
án náði aldrei að fara í Þórs-
mörk, þann fallega stað, en hann
sagðist hafa flogið þar yfir 100
sinnum og sagði ég á móti að
hann hefði misst af öllum fugla-
söngnum og tók hann undir það.
Gerði í Sælingsdal var paradís
þeirra Stefáns og Elsu. Þar
eyddi fjölskyldan minnisstæðum
tíma allan ársins hring. Þar var
heyskapur á sumrin og endalaus
tilfallandi vinna að hætti Stef-
áns. Alltaf var spilað og jafnvel
fram á nótt með Elsu. Stefán sá
um veitingarnar, vodka og sprite
í sterkara lagi.
Minnisstæðar eru allar Flór-
ídaferðirnar með fjölskyldunni
1991-2000 þar sem við vorum
farin að gera okkur heimakomin
á Alden, St. Pete Beach. Seinna
fórum við Rósa í áraraðir á
haustin með Stefáni og Elsu til
Dunedin þar sem þau áttu at-
hvarf.
Stefán var mikill matmaður
og var alltaf að vesenast í eld-
húsinu og jafnvel þvælast fyrir
Elsu. Hann var eflaust með þeim
fyrstu hér á landi til að matreiða
kalkún sem hann flutti með sér
frá Ameríku og varð okkur
ómissandi yfir jólin og ekki má
gleyma dressingunni.
Skemmtilegt er að segja frá
því að Stefán var hjá sama rak-
aranum á Njálsgötunni í tæpa
hálfa öld. Í eitt skiptið settist
Stefán í stólinn og var strax far-
ið að ræða hitamálin. Þegar
heim var komið tók Elsa eftir
því að Stefán var bara klipptur
öðrum megin. Það var föstudag-
ur svo hann komst ekki fyrr en
Stefán Ólafur
Gíslason
Sálm. 16.11
biblian.is
Kunnan gerðir þú
mér veg lífsins,
gleðignótt er fyrir
augliti þínu, yndi í
hægri hendi þinni
að eilífu.