Feykir - 29.11.2017, Blaðsíða 14

2 01 714
„Ég heyrði föður minn segja, oftar en
einu sinni, frá uppruna þess. Það var
staðsett í skipi sem sökk við Skagaströnd.
Einhver maður, sem ég kann ekki deili á,
kemur með það hingað og leitar að fari
fyrir það til Siglufjarðar. Það fór ekkert
lengra því það voru engar ferðir sem
hentuðu,“ segir Bjarni þegar hann rifjar
upp sögu borðsins. Haraldur Júlíusson,
faðir Bjarna og stofnandi verslunarinnar,
kaupir skrifborðið til eigin nota. Fyrstu
árin segir Bjarni það líklega hafa verið
húsmubla því verslunin var ekki sett á fót
fyrr en árið 1919. „Ég veit ekki hvar hann
hafði skrifborðið fyrst, þar sem það var
aldrei rætt. En það varð hér innlyksa og ég
man ekki eftir öðru borði á skrifstofunni,
segir Bjarni.
Bjarni segir skrifborðið sterkbyggt
og frábrugðið öðrum skrifborðum að
nokkru leyti. „Þar sem það var haft um
borð í skipi eru nokkuð háir listar á
hliðum og baki, sem áttu að koma í veg
fyrir að pappír og aðrir hlutir dyttu fram
af í veltingi út á sjó. Þetta er ágæt mubla
með margar hirslur.“ Bjarni hlær er hann
er spurður að því hvort það hafi geymt
mörg leyndarmál og margar milljónir.
„Segjum það!“ svarar hann kankvís.
Strand Láru
Á heimasíðu Skagastrandar er hægt að
nálgast frásögn Guðrúnar Teitsdóttur (d.
17.6.1978) ljósmóður í Árnesi af strand-
inu en hún var farþegi með skipinu í
þessari síðustu ferð Lauru. Fleiri frásagnir
Guðrúnar eru aðgengilegar á ljosmodir.
wordpress.com/amma-hefur-ordid.
„Haustið 1909 fór ég til Akureyrar til
að læra að sauma. Ég hélt til hjá Valgerði
Ólafsdóttur frænku minni. Hún bjó hjá
syni sínum Halldóri. Hún kom mér fyrir
hjá konu sem kenndi saumaskap. Og
var ég þar í 6 mánuði. Mig langar mjög
mikið til að læra dönsku því frænka
mín var alltaf að lesa dönsku. Kom hún
mér þá fyrir hjá Jórunni Sigurðardóttur
sem hafði kvennaskóla og tók hún mig í
dönskutíma og hafði ég gott af því.
Svo fór ég heim í mars með gömlu
Láru. Gekk það allt vel þar til við komum
inn í Húnaflóa. Þar var hríðarveður.
Stýrimaður kom inn til okkar stúlknanna
um morguninn og sagði okkur að við
skyldum liggja í rúminu þar til við
kæmum til Skagastrandar um hádegisbil.
Kojurnar okkar voru inn af matsalnum
en í honum sátu 13 Fransmenn sem
höfðu brotið skip sitt fyrir austan land og
voru nú á leið suður.
Svo þegar skipið fór að taka niður þá
fór að heyrast í körlunum og bar mest á
orðinu „malestia“ sem mér var sagt að
væri svart blótsyrði og er það eina orðið
sem ég kann í frönsku. Við þurftum
að drífa okkur í fötin því skipið hallaði
gífurlega. Og fórum upp á þiljur þá var
skipið strandað og hvítfrissandi bárur allt
í kring. Við sáum til lands framundan og
okkur var sagt að við hefðum strandað
fyrir utan höfðann á Skagaströnd.
Svo voru settir út tveir bátar og vorum
við stúlkurnar settar ofan í annan bátinn
ásamt öðrum. Og kom fyrsti stýrimaður
og settist undir stýrið svo var lagt af
heimleiðis. Ferðin tók klukkutíma og var
það köld ferð.
Við komumst upp í víkina fyrir
sunnan Hólanes og brutumst þar upp í
gegnum mikla skafla. Svo var mér fylgt
út á bæ til móðursystur minnar, Maríu að
nafni, og bjó hún í Viðvík. Hún var móðir
Gísla sem var faðir Snorra og Snorri er
faðir Gísla sem þú þekkir.
Fékk ég þar ágætis viðtökur og var þar
um nóttina.“
Strandgóss sem
varð innlyksa á
Sauðárkróki
VIÐTAL
Páll Friðriksson
Skrifborðið hjá Bjarna Har
Á kontórnum hjá kaupmanninum síunga á
Sauðárkróki, Bjarna Haraldssyni, er forláta
skrifborð sem vekur athygli þeirra er þangað
koma. Ekki bara að það sé gamalt og sérlega traust heldur fanga
skjólborð á hliðum, sem alla jafna sjást ekki á skrifborðum, augu gesta.
Tilgangurinn er augljós þegar saga borðsins er skoðuð.
Millilanda- og strandferðaskipið Laura á strandstað á Bótinni í mars 1910. Allir björguðust en skipið
brotnaði á strandstað því ekki tókst að draga það á flot aftur. Í baksýn sér í norðanverðan Höfðann.
MYND: LJÓSMYNDASAFN SKAGASTRANDAR/ EVALD HEMMERT.
Bjarni á kunnuglegum stað, sitjandi við skrifborðið á kontórnum. MYND: PF