Feykir - 29.11.2017, Blaðsíða 18

2 01 718
Kristín er Reykvíkingur en flutti
á Hvammstanga með móður
sinni árið 1991 þegar hún var
í 9. bekk. Þorvaldur er ættaður
úr Víðidalnum en uppalinn á
Hvammstanga þar sem hann
bjó þar til þau Kristín fluttu
suður, árið 1997. Kristín fór í
skóla en segir að þar sem hún
var alltaf að skipta um skoðun
og námsbraut hafi henni aldrei
tekist að klára stúdentspróf.
„Mér tókst aldrei að útskrifast
sem neitt ákveðið þó ég sé
með nógu margar einingar.
Það verður sjálfsagt ekkert úr
því úr þessu, ég er búin að taka
diplómanám úti, svo ég held
það hafi ekkert upp á sig að fara
að ljúka stúdentsprófi. En ég var
alltaf að reyna að klára eitthvað
og prófa eitthvað á þessum
tíma.“
Þegar Þorvaldur og Kristín
áttu von á öðru barni sínu
árið 2002 fluttu þau aftur á
Hvammstanga þar sem þau
bjuggu til ársins 2007 þegar
ákveðið var að taka stefnuna út
Það er allt í lagi að skipta um skoðun
Þorvaldur og Kristín á Reykjaskóla
fyrir landsteinana og flytja til
Kaupmannahafnar.
Og hvað dró ykkur þangað?
„Forvitni að einhverju leyti,“
segir Kristín. „Og kannski
meiri möguleiki á námi fyrir
þig,“ bætir Þorvaldur við. „Ég
sótti um skóla þarna en komst
ekki inn í hann svo ég fór bara
að vinna,“ segir Kristín. „Svo
lætur þetta mann aldrei í friði
einhvern veginn. Ég ætlaði
í hönnun og endaði með að
fara í margmiðlunarhönnun í
Tækniskólanum í Kaupmanna-
höfn.“
„Ég fór í ótrúlega merkilegt
starf,“ segir Þorvaldur glottandi
þegar blaðamaður spyr út í hvað
hann hafi tekið sér fyrir hendur.
„Það er svona þegar maður er í
útlöndum og ekki með vinnu.
Ég ætla ekki að segja að ég hafi
logið til um kunnáttu mína,
en allt að því. Ég fór í vinnu
hjá íslenskri konu sem rekur
gistiheimili þar og réð mig þar
sem smið. Hún vissi samt að
ég var ekkert menntaður en ég
vissi ekkert hvað ég var að gera
þannig að það var bara hoppað
út í algjöra vitleysu. Ég man að
fyrsta daginn þá var ég að brjóta
upp gólf og flota það og ég hafði
ekki nokkra hugmynd um hvað
ég var að gera, en það gekk
allt upp. Ég var þar í ár og við
gerðum upp gistiheimili og það
var bara ótrúlega magnað og
merkilegt. Svo fór ég í Hótel og
restaurantskólann þar á eftir að
læra kokkinn. Ég kláraði hann
ekki alveg því þegar á reyndi
þurfti maður náttúrulega að
fara að vinna.“
„Við erum einhvern veginn
alltaf svona fólk með fullt af
börnum svo það getur enginn
ætlað að fara bara að læra og
ekki vinna neitt, það verða
annað hvort að vera námslán
eða aukavinna,“ segir Kristín
en börn þeirra eru fædd 2001,
2002, 2006 og 2013 þannig að
þegar þau fluttu út voru börnin
orðin þrjú. „Nemalaunin voru
svo léleg og langar vinnuvikur,
50-60 tímar fyrir hálf laun, og
ég var ekki alveg til í það,“ segir
Þorvaldur. „Þá fór ég að vinna
á veitingastaðnum Laundromat
og var þar í 6 eða 7 ár, bæði þar
og líka hér heima í Austurstræti
og svo aftur úti þegar við
fluttum aftur þangað.“
Varð „óvart“
yfirkokkur
Þorvaldur og Kristín komu
svo heim og bjuggu í Keflavík
í eitt ár en fluttu þá aftur til
Danmerkur. Eftir að hafa
byrjað aftur að vinna á
Kristín og Þorvaldur. MYNDIR ÚR EINKASAFNI
VIÐTAL
Fríða Eyjólfsdóttir
Nýlega settust ung hjón að á Reykjaskóla í Hrútafirði ásamt
fjórum börnum sínum, þau Kristín Guðmundsdóttir, vefhönnuður
hjá Dóttir vefhönnun, og Þorvaldur Björnsson sem er kokkur í
Skólabúðunum á Reykjaskóla. Í þætti Feykis, Áskorendapennanum, í haust lýsir Kristín
því hvernig lífið tók skyndilega U-beygju og eftir að hafa búið í Kaupmannahöfn um árabil
fann hún að hún yrði að komast aftur heim í Húnaþing. Blaðamaður Feykis lagði leið sína í
Hrútafjörðinn og heimsótti fjölskylduna.
Sunneva Eldey, Guðmundur Steinar og Sindri bregða á leik. Húnvetnskur himinn.