Jólablað - 01.12.1930, Blaðsíða 4

“Sælla er að gefa en piggja“.
Sagan gerist í smábæ einum er-
lendis og byrjar á Þorláksmessu.
Lesandinn verður fyrst að koma
með inn í snotra stofu í húsi efna-
manns, og þar sitja börnin hans
þrjú, tvær stúlkur og einn drengur.
Eldri stúlkan heitir Elín, hún er á
14. árinu, yngri stúlkan heitir Rósa,
hún er á 12. árinu. Þær eiga mik-
ið annríkt systurnar, eru báðar eitt-
hvað að gera í höndunum og hafa
hálfopna skúffu fyrir framan sig til
þess að fela það í, ef einhver skyldi
koma í dyrnar, það eiga víst að
vera jólagjafir, sem enginn má sjá.
Við borðendann situr Albert litli,
hann er á 10. árinu, hann hefir
ekkert fyrir stafni, annað en að
hringla með leikfang fyrir framan
sig, en hann er auðsjáanlega búinn
að fá nóg af því, því að hann kast-
ar því öllu frá sjer og segir við
systur sínar:
»Á morgun koma jólin og þá fá-
um við ný guIU.
Rósa litla leit upp frá vinnu sinni
og tók undir við bróður sinn:
»Já, við fáum ný gull á jólunum,
og fallegustu gullin fáum við frá
henni ömmu, það er alt gott sem
amma gefur«.
Börnin töluðu eitthvað meira um
þetta og hvað þau hlökkuðu til
jólanna. Þá heyrðist gengið um,
og inn kom móðir þeirra með brjef
í hendinni.
»Það er frá henni ömmu ykkar«,
sagði hún. »Lítið á hvað hún sendir
ykkur«, og sýndi þeim í lófanum á
sjer 3 gullpeninga. »Hún treystir
sjer ekki að ganga í búðirnar núna,"
en sendir ykkur þetta til að kaupa
ykkur eitthvað fallegt fyrir til jól-
anna, og þið megið ráða því sjálf,
en annað kvöld kemur hún amma
ykkar, og sjer hvað þið hafið keypt,
og þið megið ekki kapua neitt, sem
henni geðjast ekki vel að«.
Börnin rjeðu sjer ekki fyrir gleði,
svona mikla peninga höfðu þau
aldrei átt á æfi sinni; og mega svo
sjáif kaupa fyrir alt þetta. Og þau
fóru að bera sig saman um það,
hvaða ósköp þau gætu keypt af
barnagullum, nýjum biúðum og
spilum og öllu mögulegu, sem þau
þekktu.
Lítilli stundu síðar voru öll börn-
in lögð af stað inn í sjálfan kaup-
staðinn skammt frá, til að koma út
peningunum sínum.
Kenslukonan af heimilinu var
með þeim, en þeim varð heldur en
ekki töf af henni. Hún þurfti að
koma við í húsi á leiðinni; þar bjó
fátæk ekkja, sem hafði ofan af fyrir
sjer með saumaskap, hún saumaði
fyrir heimilið, og átti einhverju ó-
lokið fyrir jólin.