Jólablað - 01.12.1930, Blaðsíða 23

21

hann trúir, glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf.
Ekkert líf er svo spilt, ekkert böl
svo mikið, engin 'synd svo stór, að
alfaðirinn, alvísi og algóði fái ekki
bætt úr því, nálgist menn hann, af
sann-iðrandi og vonblíðu hjarta.
Hann, sem til mín kemur, mun
jeg alls ekki burtu reka, er lausn-
arans dýrðlega boð, til allra manna.
Hans, sem var særður vegna vorra
synda, og kraminn vegna vorra mis-
gerða. Hegningin, sem vjer unnum
til, kom niður á honum.
Og einnig:
Þó syndir yðar sjeu sem skarlat,
skulu þær verða sem mjöll, þó þær
sjeu sem purpuri, skulu þær verða
sem ull.
Þótt ekki væri nema ein sál, sem
væri hugguð, eða leidd að lind
lífsins, svo að hún eignaðist í hjarta
sitt gleðiboðskap jólahátíðarinnar,
væri því Iffi vel varið. Hvað þá ef
fleiri fengjust til að sinna því boði.
Og þótt menn ekki geti orðið
beinlínis verkfæri til að leiða menn
til Guðs, með því að sýna í öllu
innilega velvild í verki, geta þó
allir menn flutt málefni hvor annars
fyrir náðar hásæti, ljóssins eilífa
föður.
Menn ættu að gera sjer að fastri
reglu, að láta ekki nokkur jól ganga
svo um garð, að menn ekki gleddu
að minsta kosti þrjár manneskjur,
sem búa við andstreymi eða ein-
stæðingsskap.
Gerðu menn sjer það að fastri
reglu, mundi jólahátíðin flytja meiri
fögnuð og blessun, en nú gerist.
Og margir mundu gleðjast, sem sitja
í myrkri einstæðingsskapar'og sorgar.
Góði Guð geri þessa jólahátíð að
sönnum gleðigjafa öllum mönnum.
5. 5'. C.