Jólablað - 01.12.1930, Blaðsíða 8

6
Stúlka fyrir innan fermingru, á
aldur við Elínu, kom til dyra- Kenn-
arakonan spurði hvað kjólnum liði,
og stúlkan háfði góð oið um að
koma með hann fyrir aðfangadags-
kvöldið, en bætti því við til afsök-
unar á drættinum, að mamma sín
væri svo slæm af giktinni núna í
hörkunum.
Þegar kenslukonan heyrði það,
vildi hún sjálf tala við ekkjuna, og
gekk inn og börnin stóðu fyrir utan.
»Hlakkarðu ekki ósköp til jól-
anna Ásta?« sagði Rósa litla við
heimastúlkuna.
Það kom sorgarsvipur á Ástu við
þessa spurningu. »Það verða hálf-
dauf jól hjá okkur núna,« sagði
hún, >af því að hann bróðir minn
getur ekki komist heim til að vera
hjá okkur á jólunum, og henni
mömmu þykir það svo leiðinlegt*.
»En allir drengir fá þó að koma
heim í jólafríinu«, sagði Rósa og
var óðamála. »Hann Páll bróðir
minn kemur heim. Það er ekki
fallegt af honum Friðrik bróður
ykkar, að vilja ekki koma heim á
jólunum«;
»Það er ekki honum að kenna,
Rósa, heldur af því, að hún mamma
sjer engan veg til að borga 8 krón-
urnar, sem ferðin kostar. Þar sem
hann Friðrik er, vinnur hann aðeins
fyrir fæði, en fær ekkert kaup«.
Rósa fór að hugsa um 10 króna
gullpeninginn sinn, og hún leit til
systkina sinna. Ef þau vildu leggja
öll saman, þá væri hægðarleikur að
hjálpa Friðrik heim til mömmu
sinnar, og samt væri nóg eftir til
að kaupa fyrir til jólanna. En það
leit helst út fyrir, að systkini henn-
ar hefðu ekkert tekið eftir samtal-
inu, þau voru bæði að nöldra um,
hvað kenslukonan væri lengij inni.
Loksins komhún, kvaddi Ástu og
ráðgerði, að koma við á heimleið-
inni.
Börnin voru Ijettfætt inn í kaup-
staðinn, og allar jólabúðirnar voru
fullar af mestu gersemum fyrir fólk
á þeirra reki.
Albert eyddi öllurn peningunum
sínum í fyrstu búðinni, Elínu ent-
ust þeir nok'kuð betur, en þeir
gengu samt von bráðar upp. Rósa
keypti bara eitthvað smávegis fyrir
nokkra aura í tveimur eða þremur
búðum.
»Hvaða ósköpj kaupirðu lítið«,
sagði kenslukonan við Rósu.
»Kannske þú viljirr koma inn til
bóksala,' og fá þjer einhverja góða
bók fyrir þína peninga?«
»Nei, þakka yður fyrir«, svaraði
Rósa, dálítið vandræðaleg og stam-
andi, því að hún var þá einmitt í
pukri að brjóta pappírsblað utan um
8 krónur og'.ganga frá þeim í
buddunni sinni.
Eftir að hún hafði talað við Ástu,
fannst henni að hún gæti ekki haft
neina jólagleði, ef fátæka og sjúka
ekkjan og börnin hennar mistu alla
sína ánægju á jólahátíinni, af þvíað
Friðrik var langt í burtu hjá vanda-
lausum, og henni fannst það ekki
fallegt af sjer að kasta þessum
peningum út í glingur, þegar hún
var nógu rík til þess að bæta úr
þessari sorg.