Jólablað - 01.12.1930, Page 16

14-

um fötum, með hvítt brjóst. Hún
heldur að sjer höndum. Útlit henn-
ar ber vott um óskift athygli, sem
hún veitir orðum þeim, sem gamli
maðurinn les.
Fögur eru þessi tvö gamalmenni
í elli sinni. Úetta eru hjón, sem eru
orðin eitt í raun og veru. Útlit þeirra
og hið hreina látlausa umhveríi,
fyllir hugann óútmálanlegri unun og
ró. Ysinn og þysinn og hið fáfengi-
lega hjegóma ástand, hefir farið fram
hjá þeim.
Úau unnust nú sem fyr; eru hvort
öðru eftir þörfum. Heimillð er þeim
vígður helgireitur, gleði og sorgar.
Að loknum lestri fer gamla kon-
an fram í eldhúsið til að hita kaffið.
Gamli maðurinn kveikir í jólapíp-
unni og sest við arninn. Hann
horfir inn í eldinn, Úá koma fram
myndir frá liðnum hátíðum og jóla-
nóttum.
Það var eitt sinn kátt á heimili
þessu. Pá voru börnin að alast upp-
Úegar hann kom heim með jóla-
farangurinn, var handagangur í öskj-
unni. Eftir lesturinn og kvöldmat-
inn, var tekið til að leika sjer á gólf-
inu; var stundum nokkuð hávaða-
samt, en altaf slotaði á milli.
Já, þetta heimkynni á margar
ljúfar endurminningar, og líka nokkr-
ar sárar.
Barnaleikirnir eru hættir. Langt er
nú síðan að gólfið var troðið barna-
fótum. Gömlu hjónin eru ein eftir
Börnin tvö eru dáin, en þrjú eru
í Ameríku; ein stulka og tveir
drengir, Haraldur og Jón, búandi í
vestur Kanada. Haraldur sá eldri,
Gamla konan kemur ínn með
kaffið, gamli maðurinn vaknar eins
og af draumi. Hún er stúrin og
rauðeygð; líklegast að það sje reyk-
ur í eldhúsinu, eða að eldsneytið
vilji ekki loga,
Úað er ekkert sagt, meðan kaffið 4
er drukkið. »Skyldi maður ekki
fá brjef frá Haraldi um þessi jól,«
segir gamli maðurinn um leið og
bollarnir eru teknir af borðinu.
Jeg get naumast gengið fram hjá
næstu mynd. Henni svipar að sumu
leyti til þeirrar næstu á undan.
Pær búa tvær saman, gömul kona
og frænka hennar, sern er miklu
yngri.
Gamla konan er búin að liggja
rúmföst í nokkur ár. Svipur henn-
ar ber vott um innri tign og virð-
ing, um ákveðna lund og heilt inn- {
ræti. Eitt sinn átti kona þessi all-
mikið undir sjer. Nú liggur hún í
kör.
Maðurinn fór í sjóirin; börnin
hurfu út í heiminn og höfðu nóg
með sig. Frænka hennar bauðst
til að vera hjá henni og gera henni
ellina ljetta.
í kvöld logar á kerti í kertastjak-
anum, sem maðurinn hennar gaf
gömlu konunni á fyrsta giftingaraf-
mæli þeirra.
Yngri konan, frænka hennar,
sýnir henni umburðarlyndi og ná- ^
kvæma nærgætni í öllu. Hún setur
sig inn í hugsunarhátt hennar. Hinn
hlíði, rólegi, svipur vinnur ekki að-
eins ást gömlu konunar, heldur allra,
sem hún umgengst,.