Gríma - 01.09.1934, Blaðsíða 9
Þáttur ap sigurði brenni
7
Sigurður átti um eitt skeið heima í koti því, er
Tagl hét, skammt frá Hörgsdal á Fljótsheiði. Það-
an flutti hann að Hvarfi í Bárðardal. Um þau
vistaskipti sagði Sigurður: »Áður var eg undir tagli,
en nú er eg kominn í hvarf«.
— Til er gömul sóknarvísa úr Mývatnssveit um
einn Tagls-bóndann, og hljóðar svo:
Held eg varla hafi þor
við hælið Páll að stríða;
talið er megi hann til í vor
Taglinu undan skríða.
Ivot þetta er nú löngu komið í eyði.
5. Trúleysi Sigurðar.
Ekki var Sigurður gefinn fyrir guðsorðalestur,
kirkjuferðir eða altarisgöngur, sem almennt var þó
um hans daga. Taldi hann bænrækni og allar guð-
ræknisiðkanir hræsni tóma. Einu sinni bað kona
Sigurðar hann að lesa húslestur. Brást hann illa
við og svaraði: »Veiztu það ekki, bölvunin þín, að
mér er illt í öxlinni?«
Oft dvaldi Sigurður á Bjarnarstöðum hjá Hall-
dóri bónda. Marteinn, sonur Halldórs var þá lítill
drengur, og var látinn sofa hjá Sigurði; var Sig-
urður jafnan drengnum góður. Á Bjarnarstöðum
var gömul kona, sem hét Guðrún Pétursdóttir.
Hafði hún kennt Marteini vers og bænir og gekk
ríkt eftir því, að hann læsi þær, áður en hann sofn-
aði á kvöldin. Sigurði var ekki um þenna bæna-
lestur, og eitt kvöld, þegar Guðrún kom að rúmi