Gríma - 01.09.1934, Blaðsíða 68

66 SVIPUR SÓLVEIGAR f FÉLLI
hestana standa í heyi, sem var ófyrirgert; hafði
hann lokað þá inni í hesthúsi, en alveg steingleymt
þeim síðan. Þegar um þá var vitjað, höfðu þeir étið
upp moðrusl, sem í stallinum var, svo að þar sást
ekki sóp eftir, og stallfjölina með. Var svo mjög að
þeim sorfið af hungri, að þeir mundu varla hafa
lifað marga daga eftir þetta, ef Sólveig gamla hefði
ekki gert Soffíu við vara.
23.
Systkinm á BrúnastðSmn.
(Eftir hanriti Þorsteins Þorkelssonar frá Hvarfi).
Einhverju sinni voru tvö systkin á Brúnastöðum
í Fljótum. Það var starfi þeirra að hirða kýrnar, á
meðan fáar þeirra voru bornar, og gengu þau jafn-
an bæði saman að því verki. Svo bar við eitt sinn
skömmu eftir veturnætur, að þau fóru í fjósið eins
og vant var; var þá austanhríð töluverð, en á meðan
þau voru í fjósinu, jókst fannkoman ákaflega, svo
að jafnskjótt sem þau komu út aftur, réðu þau sér
ekki, heldur hrakti undan veðrinu niður túnið og út
á Miklavatn, sem var á ísi. — Þegar hríðin tók að
aukast, voru tveir karlmenn sendir til fjóssins til
þess að hjálpa systkinunum heim, en þegar þeir
komu þangað, voru þau farin. Engin viðlit voru að
leita þeirra um nóttina sakir myrkurs og veðurofsa,
en um morguninn var leit hafin og fundust þau syst-
kinin helfrosin hinum megin vatnsins skammt frá
Grindli. Stúlkan hafði haft húfu eða skuplu á höfð-
inu, og hafði hún fokið af henni í hríðinni, en pilt-