Gríma - 01.09.1934, Blaðsíða 55

ÞEISTAREYKIR
53
bóndi að Þeistareykjum ásamt konu sinni og tveim
sonum, sem voru tíu og tólf ára gamlir. Hressti
bóndi upp á bæjarhúsin, lét þilja baðstofuna að
nokkru leyti og sló upp tveim rúmum við annan
gafl hennar; sváfu hjónin í neðra rúminu, en hitt
var háarúm og sváfu drengirnir í því. Bóndi þessi
var sæmilega vel efnaður, svo að hann gat birgt
sig upp að matföngum vetrarlangt og þurfti því
ekki að fara til byggða fyrr en voraði. Liðu svo
timar fram, að ekkert bar til tíðinda. — Einn vetur
gerði frosthörkur miklar og rak ís að landinu. Þá
var það einn morgun, að bóndi og húsfreyja sátu
á rúmi sínu, en drengirnir lágu uppi í háarúminu.
Þá vissu þau ekki fyrri til en afar stórt bjarndýr
brauzt inn úr baðstofudyrunum; kallaði bóndi þá
* til drengjanna: »f guðs bænum, látið ekki á ykkur
bæra drengirk Ætlaði bóndi svo að seilast eftir
sveðju, sem stóð undir rafti í súðinni, en björninn
sló hann í einu vetfangi rothögg með hramminum,
gerði konunni sömu skil og settist að líkunum. Þeg-
ar hann hafði etið nægju sína stóð hann upp og
labbaði út. Á meðan á þessu stóð, höfðu drengirnir
legið kyrrir, agndofa af ótta, en þegar björninn fór
út aftur, fóru þeir að tala saman. Voru þeir úrvinda
af sorg yfir foreldramissinum, en þótt ungir væru,
langaði þá til að hefna foreldranna. Tóku þeir sam-
an ráð sín og einsettu sér að ganga af birninum
dauðum, þegar hann kæmi aftur að vitja leifanna.
Eldri drengurinn tróð sér á milli þils og veggjar
með sveðjuna, sem faðir hans hafði ekki náð til;
var þar bil á milli fjala, svo að rétta mátti fram
handlegg á milli þeirra. Yngri drengurinn lá kyrr
í háarúminu og átti hann að gefa hljóð frá ser, þeg-