Gríma - 01.09.1934, Blaðsíða 59
SYNJAÐ UM BÓN HULDUKONU
57
urinnar með, því að barnið er dáið. En ekki þykir
mér ólíklegt, að þér þyki einhverntíma eins mikið
fyrir og mér þykir nú«. Síðan gekk hún snúðugt á
burt, en Guðrún vaknaði. Gat hún síðan aldrei
gleymt draumum þessum og iðraðist þess sárlega að
hafa ekki orðið við bón konunnar. — Nokkru síðar
drukknuðu tvö börn Guðrúnar, stúlka og piltur.
Stúlkan datt niður af brú á Kráku, suður hjá Bald-
ursheimi, en pilturinn datt af hesti í Laxá, á milli
Helluvaðs og Hofsstaða. Taldi Guðrún slys þessi
hafa orðið af völdum draumkonunnar.
18.
Græna tréð.
(Handrit Páls J. Árdals, kennara á Akureyri, 1908).
Eg er fæddur á Helgastöðum í Eyjafirði 1. dag
febrúarmán. 1857. Ólst eg þar upp hjá foreldrum
mínum, Jóni Pálssyni og Kristínu Tómasdóttur.
Helgastaðir standa upp undir fjalli austan megin
Eyjafjarðarár, nokkru utar en Möðruvellir. Næsti
bær fyrir utan Helgastaði er Guðrúnarstaðir, sem
standa miklu lægra og mjög nærri ánni.
Þegar atburður sá gerðist, er hér segir frá, bjó
á Guðrúnarstöðum Hans Jóhannesson og Guðrún
Einarsdóttir, hreppstjóra á Völlum í Eyjafirði.
Mikill vinskapur var jafnan með foreldrum mínum
og hjónunum á Guðrúnarstöðum; hafði móðir mín
farið nokkrum sinnum í kynnisför þangað með mig
og elztu systur mína, áður en þessi saga gerðist,
og þótti okkur það hin mesta skemmtun. Sömuleið-