Gríma - 01.09.1934, Blaðsíða 57

BRYÐJA OG KVÖRN
55
Það er sagt, að þegar kirkja var fyrst byggð að
Munkaþverá og kirkjuklukkunum hringt í fyrsta
skipti, þá hafi Bryðju brugðið svo illa við, að
hún hafi tekið hellustein niikinn og ætlað að kasta
lionum í kirkjuna og granda henni. En steinninn
kom niður á hlaðið rétt fyrir framan bæjarhúsin,
og' er þar enn í dag og er notaður fyrir varinhellu.
Aðrir segja, að Bryðja hafi kastað steininum á
eftir smalamanni frá Munkaþverá, sem eitthvað
liafi verið að glettast til við hana, en smalinn slopp-
ið rétt inn í bæinn um leið og steinninn kom niður
við bæjardyrnar. Veit eg ekki hvor sagan er sann-
ari.
Það er sagt að þær systur hafi flutt sig burt úr
héraðinu eftir þetta, leiðzt þröngbýlið og klukkna-
hljómurinn, og hafi flutt byggð sína eitthvað norð-
ur í öræfi.
16.
Útilegupiltur kemur að Skattárdal.
(Eftir sögn frú Rannveigar Sigurðardóttur. Handrit Þor-
steins M. Jónssonar, 1905).
Einhverju sinni á 19. öld, var það einn dag á
iestaferðum um sumarið, að í Skaftárdal í Vestur-
Skaftafellssýslu voru þrjár stúlkur heima, en enginn
karlmaður. Þenna dag var þoka mikil. Kemur þá
að Skaftárdal unglingspiltur, mjög einkennilegur,
klæddur prjónafötum; þekktu stúikurnar hann ekki.
Hann heilsar þeim eigi, en þær bjóða honum inn;
þiggur hann það og sezt á pallstokk; þær færa hon-
um mat og þiggur hann matinn. Þarna sat hann all-