Fóstra - 01.10.1931, Síða 24

22
Fóstra. i. heiti. í. ár.
raunvísindanna. En nú á síðari tímum hafa orðið til
fjölmargar fræðigreinar, sem hafa manninn að rann-
sóknarefni, hver á sinn hátt.
Sem dæmi má nefna: likamsbyggingarfræði, fjelags-
fræði (sociology), mannfræði o. fl. Af þessum fræði-
greinum fæst uppeldisfræðin sennilega við margþætt-
ust viðfangsefni. Hún verður meira og minna að taka í
sína þjónustu allar hinar fyrnefndu fræðigreinar, og þó
nokkrar fleiri, svo sem trúfræði og siðfræði. Ef við
tökum til samanburðar við uppeldisfræðina þá fræði-
grein, sem hefir flesta starfsmenn hjer á landi, læknis-
fræðina, þá sjáum við, að til þess að geta orðið læknar
hjer á landi, þarf að minsta kosti 12 ára nám eftir
barnaskóla. En til að geta orðið barnakennari, þarf i
mesta lagi 3 ára framhaldsnám, en flestir ljúka þvi á
2 árum.
Læknarnir fást, eins og kunnugt er, við að græða
kaun líkamans, rista hann sundur og sauma saman o.
s. frv. Þeir verða þvi að gagnþekkja likamshygginguna,
að öðrum kosti eiga þeir á hættu að gera jafnmikið
tjón sem gagn, að drepa eins oft og þeir lækna. Hlut-
verk kennarans er að sjá um vöxt og viðgang bæði
likama og sálar á þvi skeiði æfinnar, þegar hvorttveggja
er viðkvæmast. Það ætti þvi að vera hverjum manni
með fullu viti ljóst, að kennari, sem ekki ber minsta
skyn á vaxtarlögmál sálar og líkama barna, hann er
jafnlíklegur til að gera tjón sem gagn.
Önnur hlið á þessu máli eru launakjör kennara.
Fyrst og fremst er ekki hægt að krefjast mikillar undir-
húningsmentunar af mönnum, sem búa við jafnmikil
sultarkjör og barnakennarar. í öðru lagi, þá koma fjár-
hagsörðugleikarnir beinlinis niður á kennarastarfinu.