Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.10.2007, Blaðsíða 12

Derrek Vaughan lauk BA-námi í heimspeki árið 1996 og síðar mastersnámi við St. Andrews. Derrek sagði í viðtali við Evening Telegraph íjúní 1996 að hægt hefði verið
að meta gæði fyrirlestranna út frá því hvort heyra mætti Alfhrjóta við hlið hans á gólfinu eða ekki. Efhundurinn hraut voru þeir góðir!
Þegar Alf var veitt heiðursviðurkenning háskól-
ans í Dundee fyrir framúrskarandi þjónustu í
þágu æðri mennta skipti engu máli að hann
svaf vært í flestum fyrirlestrunum. í grein llluga
Jökulssonar í Degi-Tímanum í september 1996
er ræða rektorsins við athöfnina þýdd svo:
„Við munum sjálfsagt aldrei fá að vita hversu
mikla heimspeki Alf hefur drukkið í sig meðan
hann sinnti skyldum sínum sem fylgdarhundur.
En enginn vafi getur þó leikið á því að almenn
þekking á þrætubókinni kemur honum að góð-
um notum.“ Á meðan sat verðlaunahafinn salla-
rólegur fyrir framan rektorinn og nagaði beinið
sitt.
Derrek Vaughan lauk BA-námi í heimspeki árið
1996 og síðar mastersnámi við St. Andrews. Der-
rek sagði í viðtali við Evening Telegraph í júní 1996
að hægt hefði verið að meta gæði fyrirlestranna út
frá því hvort heyra mætti Alf hrjóta við hlið hans á
gólfinu eða ekki. Ef hundurinn hraut voru þeir góðir!
í dag er Derrek búsettur á Akureyri ásamt Elínu
Bjarnadóttur frá Hofi í Eyjafirði. Þau kynntust í vín-
berjatínslu fyrir 28 árum í Frakklandi og innsigluðu
sambandið nokkru síðar í Grikklandi. Þau ferð-
uðust vítt og breytt um Evrópu og lifðu sannkölluðu
bóhemlífi. Þau bjuggu um tíma á Þatreksfirði árið
1981 þar sem Derrek fór að vinna í fiskvinnslu. „Ég
kom þarna í lok apríl. Það var vor í Skotlandi þeg-
ar ég fór en vetur á Þatreksfirði. Við höfðum ekk-
ert að gera svo við giftum okkur bara!“ Derrek hafði
áður rekið gallerí í Wales og m.a. sett upp sýningar
í Reykjavík og í Lincoln Center í New York.
Á annan í jólum 1989 kom áfallið. Derrek og Elín
höfðu komið til íslands um hátíðarnar og Derrek var
á gönguskíðum skammt frá bænum Hofi í Eyjafirði
ásamt mági sínum. Slæmt skyggni var þegar bOI
kom skyndilega utan úr myrkrinu og ók á Derrek
þar sem hann stóð á tali við mann sem var í kyrr-
stæðum bö á þjóðveginum.
„Ég var í níu mánuði á sjúkrahúsinu og það var
ekki fyrr en eftir tvo mánuði að ég komst til meðvit-
undar. Taugakerfið fór illa og vinstri fóturinn brotn-
aði mikið. Það að ég skildi íslensku og talaði hana
hjálpaði mér að átta mig á því að heilinn var í lagi
og hugsunin en fljótlega varð Ijóst að ég yrði alveg
blindur. En ég man ekkert eftir slysinu.
Ég þurfti að hugsa allt upp á nýtt. Ég ákvað að
fara í háskóla og 1991 fór ég í inntökuprófið í há-
skólann í Dundee.
Hugsaðir þú einhverntíman um að gefast upp?
Fyrst fékk ég svo mikið af lyfjum að ég ákvað
að minnka skammtana því ég vissi að ef ég yrði á
áfram á lyfjunum mundi ég verða háður þeim alla
ævi. Uppgjöf kom aldrei til greina! Eitt það fyrsta
sem ég talaði um var að ég ætlaði að skrifa bók.
Þegar ég fór aftur til Skotlands fannst mér fólk vor-
kenna mér um of og ég fór í háskólann til að sýna
að ég gæti þetta. Það var áskorun. Ég vissi það.
Ég hafði prófað sálfræði og fleiri greinar en útskrif-
Derrek Vaughan og Sigursteinn Másson spjalla saman.
mk