Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.2020, Qupperneq 2

Fólk sem hatar Kópavogsbúa
Nú á endanlega að gera út af við Kópavogsbúa. Hafa þeir ekki þjáðst
nóg? Aftur er komið verkfall
og virðist hvorugur aðilinn
við samningaborðið ætla
sér að gefa neitt eftir. Svart-
höfði sér ekki fram á að eiga
einn einasta orlofsdag eftir
í sumar, öllum varið heima
með afkvæmunum í óvissu-
ástandi sökum faraldurs eða
verkfalls.
Það er eins og hvorugur
samningsaðila muni eftir því
að það er skólaskylda á Ís-
landi og að mennt sé máttur
og allt það. Maður spyr sig
hvort grunnskólamenntun sé
kannski ekki eins merkileg og
af er látið fyrst engum þykir
tiltökumál að grunnskólabörn
í Kópavogi hafa varla lært
stakan staf í skólanum á þess-
ari önn.
Þegar grunnskólakennarar
fóru í verkfall á sínum tíma
voru sett lög á verkfallið með
þeim rökum að það væri skóla-
skylda hjá börnunum sem
væri lögboðin og bla, bla, bla.
En nú þegir löggjafinn, líklega
þar sem honum er skítsama
um sveitarfélög sem eru ekki
Reykjavík. Nú á að styðja við
hinn og þennan sem hafa farið
illa út úr Covid-19 ástandinu,
en hvað með þá sem hafa þar
að auki beðið tjón vegna verk-
falla, og hvað með Kópavogs-
búa?
Nú ætlar Svarthöfði ekki að
taka afstöðu með eða á móti
Sambandi íslenskra sveitar-
félaga eða Eflingu en kemst
þó ekki hjá því að annar aðil-
inn virðist nota börnin okkar
sem vopn í launabaráttu á
meðan hinn aðilinn virðist
telja börnin ásættanlegan
fórnarkostnað.
Síðan virðist gleymast að
sumarfríið er fram undan og
orlofsdagar launþega eru tak-
markaðir, oftast um mánuður.
Hins vegar fá grunnskólabörn
þriggja mánaða sumarleyfi.
Þó að það hafi þótt ásættan-
legt fyrir tveimur áratugum
að afhenda 6 ára barni lykl-
ana að húsinu og skilja það
eftir heima tímunum saman
þá yrði Svarthöfði fljótlega
tilkynntur til barnaverndar-
nefndar ef hann ætlaði að
leika það eftir í dag. Því sér
Svarthöfði fram á að þurfa
að eyða á annað hundrað
þúsunda fyrir hvert afkvæmi
í sumarnámskeið, því Svart-
höfði á nánast enga orlofsdaga
eftir og hefur, líkt og svo ótrú-
lega margir, engin tök á því
að taka sér ólaunað leyfi frá
störfum.
Hvað er Samband íslenskra
sveitarfélaga að spá að halda
að það geti fengið Eflingu til
að semja verr en hún gerði
við höfuðborgina? Svarthöfði
væri til í að vita hvað þessi
samninganefnd er að hugsa.
Það er eins og nefndin hafi
aldrei heyrt nafnið Sólveig
Anna Jónsdóttir áður og viti
ekki við hvern hún er að eiga.
En Efling? Veit hún ekki að
margir félagsmenn hennar
eru komnir í ömurlega stöðu,
sérstaklega þeir sem eru með
börn í skólum og leikskólum í
Kópavogi. Það eru jú einkum
konur, sérstaklega einstæðar,
í láglaunastörfum sem eiga
erfiðast með að fá sumarið til
að ganga upp.
Og hvað með Svarthöfða? Og
hvað með börnin hans? Hvers
konar sumar eru þau að fara
að fá? Ekki neitt, er svarið.
Ekki. Fokking. Neitt. n
SVART HÖFÐI
UPPÁHALDS Að „láta“ berja sig
Ó
sjaldan hefur besta fólk misst út úr
sér: „Af hverju er hún ennþá með
honum?“ og vísar með hneykslan
í meint ofbeldissambönd. Ég sjálf
gerði það nú síðast í morgun. Stað-
reyndin er sú að það er hættulega
auðvelt að sogast inn í óheilbrigð sambönd. Jafnvel
mestu töffarar Íslandssögunnar hafa búið við ofbeldi.
10% aukning hefur orðið á tilkynningum til lögreglu
vegna heimilisofbeldis hér á landi undanfarið. Það er
stríðsástand í næsta húsi.
Ég var 17 ára í fyrsta skipti sem ég upplifði „sogið“.
Þegar karlmaður reynir að soga mig inn í að það að
beita konu ofbeldi sé eðlilegt ástand, sjálfskapað og
verðskuldað. Ég skrifaði niður þessa upplifun mína á
þeim tíma og minni mig stundum á hvað það er auð-
velt að standa ekki með sjálfri sér.
Ég kynntist myndarlegum manni. Hann var töluvert
eldri en ég, smart til fara, með breitt bros og
í eftirsóknarverðu starfi. Ég hafði heyrt
einhverjar undarlegar sögur af honum
og fannst frekar ömurlegt þegar hann
sagði mér að halda kjafti í bíó einu
sinni. En ég var ung, með lítið sjálfs-
traust og hélt að þetta hefði kannski
bara verið djók?
Stuttu seinna biður hann mig um
að sækja sig niður í bæ. Ég heyri á
honum að hann er vel fullur en dríf
mig af stað. Hann stekkur inn í
bíl í miðbænum en ég kemst
ekki lengra en að gamla
Kolaportinu þegar hann er
farinn að ausa yfir mig sví-
virðingum. Ég stoppa bílinn
og skipa honum að fara út.
Hann rífur af mér lyklana
og læsir bílnum. Situr svo
glottandi og ég sé ein-
hvern geðveikisglampa í
augunum á honum sem ég
hef ekki séð áður. Ég finn
innilokunarkenndina magnast
upp – ég er orðin dýr í búri úti í
dimmum vegarkantinum. Mér
hefur aldrei fundist ég eins lítil.
Ég öskra á hann að láta
mig hafa lyklana og finn hvernig ég fæ gæsahúð
af hræðslu þegar hann reiðir hnefann til höggs. Ég
stirðna upp og spyr hvort hann ætli að berja mig.
Hann róast og lætur höndina síga og mig fá lyklana
að bílnum. Ég keyri titrandi af stað en fljótlega byrjar
hann aftur að öskra á mig. Ég segi ekki neitt en keyri
hratt og er dauðfegin þegar ég beygi inn götuna hans.
Í bræðiskasti rífur hann í stýrið og öskrar á mig:
ERTU EKKI AÐ HLUSTA Á ÞAÐ SEM ÉG ER AÐ
SEGJA?
Það er hávetur og glerhálka. Bíllinn skautar yfir
götuna og ég rétt næ að sveigja fram hjá ljósastaur og
nauðhemla. Þarna tryllist ég og skipa honum að koma
sér út úr bílnum. Sem hann til allrar hamingju gerði.
Ég komst heil – en hrædd – heim og eftir nokkur
sms frá honum slökkti ég á símanum.
Daginn eftir hringdi maðurinn og vildi bjóða mér út
að borða. Hann var mjög hissa á að ég væri ekki til í
það. Sagðist ekkert muna eftir þessu „drama“ eins og
hann kallaði frásögn mína. Eftir langt símtal endaði
hann á þessum orðum: „Ef þú hefðir ekki verið svona
erfið hefði ég ekki þurft að æsa mig eða dangla í þig!“
Já, einmitt! Þarna voru þau komin – orðin sem soga
konur inn. Ég náði að losa mig við þennan mann en
ef ég hefði verið aðeins meðvirkari hefði ég kannski
fallið fyrir þessu. Lengi eftir þetta langaði mig að
hjálpa honum – fá hann til að skilja. Hann átti víst
erfiða æsku … Þarna skildi ég hversu auðvelt það er
að sogast inn í ofbeldissamband.
Stutt seinna fór hann í fangelsi fyrir að misþyrma
tveimur ungum stúlkum sem ég þekki – hrottalega.
Hann hefur sent mér vinabeiðnir á Facebook sem
ég afþakka pent. Ég vil ekki þurfa að verða „erfið“ við
hann aftur. n
ÚTGÁFUFÉLAG: Torg ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Helgi Magnússon FORSTJÓRI OG ÚTGEFANDI: Jóhanna Helga Viðarsdóttir
RITSTJÓRI: Þorbjörg Marinósdóttir, tobba@dv.is FRÉTTASTJÓRI: Erla Hlynsdóttir, erlahlyns@dv.is AUGLÝSINGAUMSJÓN: Ruth Bergsdóttir, ruth@dv.is
PRENTUN: Torg prentfélag DREIFING: Póstdreifing | DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis. DV, Kalkofnsvegi 2, 101 Reykjavík Sími: 550 7000.
Aðalnúmer: 550 5060
Auglýsingar: 550 5070
Ritstjórn: 550 5070
FRÉTTA SKOT
550 5070
abending@dv.is
Pétur Krogh Ólafsson er
aðstoðarmaður borgarstjóra.
Þetta eru uppáhaldsstaðirnir
hans í borginni:
1 Vitinn við Sæbraut
Nýi, guli vitinn og um-
hverfið í kringum hann er
ótrúlega skemmtilegt, stutt
frá heimilinu og þægilegt að
renna sér þangað á hjólinu
og anda að sér hafgolunni.
Göngustígurinn með fram
Sæbraut er reyndar fullur
af litlum og skemmtilegum
áfangastöðum fyrir alla fjöl-
skylduna.
2 Hlemmur
Hlemmur hefur alltaf verið
í sérstöku uppáhaldi hjá
mér, heimilisleg borgar-
stemmning í alveg magnaðri
byggingu. Eftir að Hlemmi
var breytt í mathöll er hann
orðinn að sannkölluðu akkeri
fyrir efri hluta Laugavegs og
fram undan eru spennandi
breytingar á umhverfinu í
kring.
3 Laugavegur
Mómentið þegar maður
getur hætt að hafa áhyggjur
af bílaumferð og bara sleppt
takinu á börnunum sínum á
göngugötunni Laugavegi er
alveg ómetanlegt. Stemmn-
ingin á Laugavegi á fallegum
sumardegi er engri lík.
4 Laugarnesið
Mér finnst gaman að hjóla á
stígunum í borginni, sér-
staklega með fram sjónum.
Finnst oft þægilegt að taka
stuttan hjólatúr um Laugar-
nesið og enda í fjörunni við
Skarfaklett. Mæli hiklaust
með því.
5 Steinbryggjan
Þegar borgin tók hluta
Tryggvagötu í gegn kom
gamla Steinbryggjan í ljós.
Hún var gerð upp og núna
er kominn nýr skjólgóður
áfangastaður í borginni. Fínt
að fara þangað í hádeginu í
góðu veðri og setjast niður
með kaffibolla eða eina
pulsu af Bæjarins bestu.
Ég er orðin
dýr í búri.
2 8. MAÍ 2020 DV