Íþróttablaðið - 01.05.1944, Blaðsíða 18

10
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
Sendið knattspyrnufréttir.
Ég ætla að byrja þetta „bjal“ mitt með því að
skora á knattspyrnufélögin að senda blaðinn frétt-
ir af knattspyrnuviðburðum úr sínu béraði. Með
því ætti blaðið að geta orðið lifandi tengiliður
milli félaganna um það, sem gerist, og jiað er ein-
mitt aðalhlutverk blaðsins, en j)að getur jiví aðeins
orðið, að fréttirnar sén sendar.
Þá væri æskilegt, að knattspyrnumenn sendu fyr-
irspurnir um ýms atriði knattspyrnulaganna. Gæti
það orðið til fróðleiks og skemmtunar, sama væri
að segja um frásagnir um sérkennileg atvik úr
leikjum. Tillögur til umbóta knattspyrnumálunum
væru kærkomnar og hefur blaðinu borizt ein og
er vonandi að fleiri komi á eftir.
Óvirðuleg athöfn.
Fer hér á eftir kafli úr bréfinu:
„Eitt mót er þó öðru fremra, að mínu viti, það
er íslandsmótið, og sem ég ætla að skrifa um.
Mér finnst því móli ekki vera sýndur sá sómi, sem
nafn þess ber til og í j)ví sambandi ætla ég að
segja yður frá endalokum |)ess í fyrra. Þau urðu
ömurleg að mér finnst, sem áhugasamur áliorf-
andi i knattspyrnu. Úrslitin fóru fram milli Vals
og K.R. er lauk með sigri Vals 2:1, en jafnframt
þyrptist fólkið inn á leiksviðið til að fagna sig-
urvegurunum, sem voru á leið í búningsklefana
eftir drengilegan leik. Er þeir höfðu dvalið j)ar um
stund kom forseti I.S.I. út með íslandsbikarinn
til að afhenda hann sigurvegurunum, en hann var
brátt umkringdur af yngstu áhorfendunum, svo
liann ætlaði tæpast að komast út á völlinn til að
gera skyldu sína. Svo leið stutt stund, liann beið
eftir sigurvegurunum, sem komu einn og einn, svo
voru þeim afhent verðlaunin með miklum búrra-
hrópum. En hvergi sáust keppinautarnir (K.R.-
ingarnir). Ég veit að þetta er ekki falleg lýsing,
en hún er sönn, þvi miður. Því legg ég til að Is-
Iandsmótið verði liátiðlegra og ætti að vera hægt
að kippa því í lag“.
Orð í tíma talað.
Ég er bréfritaranum alveg sammála, að sá hátt-
ur, sem gilt hefur um verðlaunaafhendingar i
knattspyrnu sé til vansa, sérstaklega þegar um Is-
landsmótið er að ræða, mót, sem langflesta áhorf-
endur dregur að sér og yfirleitt stendur lengst
allra móta. Lýsing bréfritarans er sannarlega ekki
ýkt. Ég man vel eftir þessari athöfn. Það var ó-
fögur sjón. Bréfritarinn lætur fylgja með tillögur
til úrbóta. Eru þær svohljóðandi:
Tillögurr.ar.
1. Mótið sett af forseta Í.S.Í. Lúðrasveit leikur á
undan og eftir ræðu forseta, en allir keppendur,
sem í móti þessu keppa gangi inn á leikvang-
inn og' hlýði á ræðuna. Síðan fara allir, en
þeir, sem keppa eiga, koma hlaupandi inn á
völlinn.
2. í leikslok, er úrslitaleikurinn er búinn, fara
keppendurnir af leikvanginum en koma að
vörniu spori aftur ásamt hinum keppend-
unum, sem tóku þátt í mótinu og hlýða á for-
seta Í.S.Í. afhenda verðlaunin“.
Ef til vill verða menn nú ekki á eitt sáttir að
taka þessar tillögur upp óbreyttar, en víst er um
j)að, að úr þeim má taka ýmislegt og bæta við og
j)ess er full þörf.
Það er íþróttamönnunum mikil nauðsvn, að allt
sem íþróttamenn laka sér fyrir hendur, fari fram
með menningarbrag. Að því fylgi alvara og festa.
Slíkur blær þarf að vera yfir öllum mótum bvort
sem það eru landsmót eða staðamót.
Skal ég síðar gefa lesendum blaðsins nákvæma
lýsingu á verðlaunaafhendingu og setningu Is-
landsmótsins.
Knattspyrnumótin í Revkjavík.
Tuliniusarmótið vann Valur.
Fyrsta mót þessa árs var Tuliniusarmótið eða
afmælismótið. Var j)að ekki eins sögulegt eins og'
/